Κουζμάν Σαπκάρεφ
| Κουζμάν Σαπκάρεφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Φεβρουαρίου 1834 Οχρίδα |
| Θάνατος | 18 Μαρτίου 1909 Σόφια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Βουλγαρικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλωσσολόγος δικαστής νομικός συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελισαβέτα Μιλαντίνοβα-Σαπκάρεβα († 1870), Εκατερίνα Σαπκάρεβα |
| Τέκνα | Κλίμεντ Σαπκάρεφ, Ιβάν Σαπκάρεφ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα Πολιτικής Αξίας |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κουζμάν Αναστάσοφ Σαπκάρεφ, (βουλγαρικά: Кузман Анастасов Шапкарев) (1 Φεβρουαρίου 1834 στην Οχρίδα – 18 Μαρτίου 1909 στη Σόφια) ήταν ένας Βούλγαρος[2][3] λαογράφος, εθνογράφος και επιστήμονας από την Οθωμανική περιοχή της Μακεδονίας, συγγραφέας βιβλίων και εθνογραφικών μελετών και μια σημαντική φιγούρα της Βουλγαρικής Εθνικής Αναγέννησης. Ως προς την εθνικότητά του θεωρείται ως ένας Μακεδόνας στη Βόρεια Μακεδονία.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κουζμάν Σαπκάρεφ γεννήθηκε στην Οχρίδα το 1834. Εργάστηκε ως δάσκαλος σε ορισμένα βουλγαρικά σχολεία στις πόλεις Οχρίδα, Μπίτολα, Πρίλεπ, Κιλκίς, Θεσσαλονίκη, (1854-1883). Αυτήν την περίοδο δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα στην εισαγωγή της βουλγαρικής γλώσσας στα σχολεία της περιοχής. Το 1882-1883 ξεκίνησε την ίδρυση δύο βουλγαρικών γυμνάσιων στη Θεσσαλονίκη.
Έχει συγγράψει τα διδακτικά βιβλία: «Βουλγαρικό Αναγνωστάρι» (1866), «Μεγάλο Βουλγαρικό Ανάγνωσμα» (1868), «Mητρική γλώσσα» (1874), «Συνοπτική Γεωγραφία» (1868), «Συνοπτικά Θρησκευτικά» (1868) και άλλα. Ο Σαπκάρεφ συμμεριζόταν την άποψη ότι η κωδικοποιημένη βουλγαρική γλώσσα θα έπρεπε να έχει περισσότερα χαρακτηριστικά των μακεδονικών διαλέκτων. Θεωρούσε τη διάλεκτό του σε ορισμένα βιβλία ως «πιο κατανοητή από τους Βούλγαρους της Μακεδονίας» («Μεγάλο Βουλγαρικό Ανάγνωσμα»), 1868, σελ. 4).
Ο Σαπκάρεφ είχε συνεργασίες με πολλές βουλγαρικές εφημερίδες και περιοδικά: «Цариградски вестник» (εφημερίδα της Κωνσταντινούπολης), «Γκάιντα», «Μακεδονία», «Právo» (Δίκαια), «Savetnik» (Συνήγορος), «Българска пчела» (βουλγαρική μέλισσα) και άλλα. Επίσης, ήταν συνεργάτης του επαναστάτη Γκεόργκι Ρακόβσκι και στο πεδίο της εθνογραφίας βοήθησε τους Αδελφούς Μιλαντίνοφ.
Μετά το 1883 έζησε στη Βουλγαρία, στις πόλεις Φιλιππούπολη, Σλίβεν, Στάρα Ζαγόρα, Βράτσα και Οράνιε (Μπότεβγκραντ). Στη Βουλγαρία παράλληλα με την επιστημονική και τη δημόσια ασχολία του εργάστηκε ως συμβολαιογράφος και δικαστής.
Από το 1900 και μετά ήταν τακτικό μέλος στη Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών.
Το αυτοβιογραφικό του βιβλίο έχει τίτλο «Υλικά για την Αναβίωση του Βουλγαρικού εθνικού πνεύματος στη Μακεδονία».
Ο γιος του, ο Κλίμεντ Σαπκάρεφ ήταν ένας από τους ηγέτες της Εσωτερικής Μακεδονικής Αδριανουπολίτικης Επαναστατικής Οργάνωσης (ΒΜΟΡΟ).[4]
Έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επιστημονικά έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ρουσάλιι (Ρουμανικά: Rusalii, Πεντηκοστή). Το παλιό και πολύ ενδιαφέρον βουλγαρικό έθιμο που διατηρείται στη Νότια Μακεδονία, Φιλιππούπολη, 1884
- «Οι Σερβικές Μεγαλοιδεατικές προσπάθειες και οι επιστήμονές μας», 1888
- «Διάφορες σημειώσεις για τη Σλαβομακεδονική συλλογή του Π.Ντραγκανόφ», 1895
- «Συλλογή λαϊκών θησαυρών (Βουλγαρικά λαϊκά παραμύθια και ιστορίες)», 1885
- «Συλλογή Βουλγαρικής Παράδοσης» (Сборник от български народни умотворения), vol. Και-ІІІ, Σόφια, 1891-1894
- «Υλικά για τη Βιογραφία των Αδελφών Μιλαντίνοφ - Ντιμιτάρ και Κονσταντίν»(Материали за животоописанието на Братя Миладинови, Димитрия и Константина), Φιλιππούπολη 1884
Διδακτικά βιβλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Βουλγαρικό Αναγνωστάρι», 1868
- «Μεγάλο Βουλγαρικό Ανάγνωσμα», 1868
- «Μητρική γλώσσα», 1874
- «Συνοπτική Γεωγραφία», 1868
- «Συνοπτικά Θρησκευτικά», 1868
- «Βουλγαρική Λαογραφική Συλλογή» (Сборник от български народни умотворения), σε αρκετούς τόμους:
- Τα βιβλία Α',Γ',Δ',Ε',ΣΤ' - Песни (Τραγούδια)
- Το βιβλίο Ζ': Български обичаи, обряди, суеверия и костюмы (βουλγαρικά έθιμα, τελετές, πεποιθήσεις και ενδυμασίες), 1891
- Βιβλία Η' και Θ': Български прикаски и вѣрования съ прибавление на нѣколко Македоновлашки и Албански (Βουλγαρικά παραμύθια και ιστορίες, και ορισμένα Μακεδονο-Ρουμανικά και Αλβανικά) 1892, 1894 (ίδια, σε μια σύγχρονη έκδοση, με εκσυγχρονισμένη ορθογραφία)
- (Σημείωση: το Βιβλίο Β' δεν υπήρχε)[5]
Αυτοβιογραφικά βιβλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Εκπαιδευτική συνεισφορά στη Μακεδονία: Μία αυτοβιογραφία του Κουζμάν Σαπκάρεφ», μακεδονική ανασκόπηση, Σόφια 1927, τόμος 2
- «Υλικά για την Αναβίωση του Βουλγαρικού εθνικού πνεύματος στη Μακεδονία», Σόφια 1984
Τιμητικές διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Αντηρίδα Σαπκάρεφ στην Ακτή Φαλιέρες της Ανταρκτικής έχει ονομαστεί προς τιμήν του Κουζμάν Σαπκάρεφ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ CONOR.SI. 90908259.
- ↑ Αυτοβιογραφία του ο kuzman Shapkarev, 1864, μακεδονικό κριτική, έτος ІІІ, 1927, № 1, № 2.; Επίσης, σε "Υλικά για την Αναβίωση του βουλγαρικού εθνικού πνεύματος στη Μακεδονία"
- ↑ MacDermott, Mercia (1998). Bulgarian Folk Customs. Jessica Kingsley. σελ. 31. ISBN 1-85302-485-6.
- ↑ Николов, Борис. ВМОРО - псевдоними и шифри 1893-1934, Звезди, 1999, стр. 6.
- ↑ Тодор Моллов, БЕЛЕЖКА НА РЕДАКТОРА - Σημείωση του Συντάκτη σε μια νεότερη έκδοση
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κ. Σαπκάρεφ. Βουλγαρικό Αναγνωστάρι, μέρος Α'. (Κωνσταντινούπολη, 1868).