Λόλα Αστάνοβα

Λόλα Αστάνοβα
Η Αστάνοβα το 2019.
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση30 Ιουλίου 1982 (1982-07-30) (42 ετών)
Τασκένδη, Ουζμπεκική ΣΣΔ, ΕΣΣΔ
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Ράις
Ωδείο της Μόσχας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπιανίστα
μουσικός παραγωγός
συνθέτρια
Περίοδος ακμής1994
Ιστότοπος
www.lolaastanova.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

 Η Λόλα Αστάνοβα (ρωσικά: Лола Астанова‎‎· Τασκένδη, 30 Ιουλίου 1982) είναι Ουζμπέκα πιανίστα που δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ, γνωστή για τις εικαστικές της ερμηνείες και τις μεταγραφές της για πιάνο.[1][2]

Πρώιμη ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αστάνοβα είναι γεννημένη το 1982 στην Τασκένδη της ΟΣΣΔ (τωρινό Ουζμπεκιστάν). Η μητέρα της ήταν καθηγήτρια πιάνου και ο πατέρας της μηχανολόγος μηχανικός.[1] Σε ηλικία έξι ετών, η Αστάνοβα μπήκε στην Εξειδικευμένη Σχολή Μουσικής για Χαρισματικά Παιδιά Β. Ουσπένσκι, σπουδάζοντας με την καθηγήτρια Ταμάρα Πόποβιτς. Αργότερα ταξίδεψε στη Μόσχα για να ενταχθεί στην τάξη πιάνου του Λεφ Ναούμοφ στο Ωδείο της Μόσχας.[3]

Η Αστάνοβα άρχισε τις περιοδείες σε ηλικία 8 ετών και στα 10 της βραβεύτηκε στον Δεύτερο Διεθνή Διαγωνισμό της Μόσχας Φ. Σοπέν για νέους πιανίστες. Στα 12 της, εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ της UNESCO Prodigies of the 20th Century. Σε ηλικία 17 ετών, μετακόμισε στο Χιούστον όπου ζούσε ο αδερφός της και σπούδασε για το μεταπτυχιακό της στο Μουσικό Σχολείο Σέπερντ του Πανεπιστημίου Ράις.[1]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αστάνοβα εμφανίστηκε στη συναυλία φαντασίας Classical Superstars του 2007 που φιλοξενήθηκε από τον τηλεοπτικό παρουσιαστή του ABC Ρέγκις Φίλμπιν. Η συναυλία παρουσιάστηκε στην 100ή επέτειο του Χριστουγεννιάτικου Βιβλίου Neiman Marcus και προσφέρθηκε για 1,6 εκατομμύρια δολάρια.[4][5] Τον Αύγουστο του 2008, το Εθνικό Μουσείο και Μνημείο της 11ης Σεπτεμβρίου ανακοίνωσε την παράσταση της Αστάνοβα στο φημισμένο πιάνο συναυλιών Steinway του Βλαντίμιρ Χόροβιτς στο επίδομα "Notes of Hope" που διοργανώθηκε από τον δήμαρχο Μάικλ Μπλούμπεργκ και τη γερουσιαστή Χίλαρι Κλίντον. Η παράσταση συγκέντρωσε χρήματα για το Εθνικό Μουσείο & Μνημείο της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη.[2]

Στις 19 Ιανουαρίου 2012 η Αστάνοβα έκανε το ντεμπούτο της στο Κάρνεγκι Χολ,[6] με τους Νιου Γιορκ Τάιμς να επισημαίνουν ότι «το ενδιαφέρον της για το δράμα και η υπερβολική φυσική εγκατάλειψη του εαυτού της καταλήγουν να σημαίνουν ότι δεν υπάρχει αρκετό συναίσθημα στο παίξιμό της».[2][7] Ένας μαθητής του Χόροβιτς, ο Αμερικανός πιανίστας Μπάιρον Τζέινις, παρευρέθηκε στη συναυλία.[8] Όλα τα έσοδα από για την παράσταση δόθηκαν στην Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία. Τον Μάρτιο του 2012, η Αστάνοβα εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού Palm Beach Society πριν από την εμφάνισή της με τον Τζάχια Λινγκ στο Kravis Center.[9] Στις 30 Μαΐου 2012 έπαιξε σε ένα ντουέτο με τον Μπάιρον Τζέινις κατά τη διάρκεια της απονομής του Βραβείου Συνολικής Προσφοράς στο Κέντρο Λίνκολν.[10]

Η ερμηνεία της Αστάνοβα στη Γαλάζια Ραψωδία του Τζορτζ Γκέρσουιν σε συνεργασία με τον Γκέραρντ Σουόρτς και την All-Star Orchestra,[11] εμφανίστηκε στην τηλεοπτική ειδική εκπομπή "Visions of New York" του PBS και έλαβε το βραβείο Έμμυ το 2016 για την Πραγματοποίηση Ειδικών Εκδηλώσεων (Οτιδήποτε Άλλο Εκτός από Ειδήσεις ή Αθλητισμό).[12]

Το 2018, η Αστάνοβα εμφανίστηκε στο The Journey to the Theatre of Silence, ένα ντοκιμαντέρ όπου συνεργάστηκε με τον Ιταλό τενόρο Αντρέα Μποτσέλι. Η ταινία περιλάμβανε και συνεντεύξεις με τον παραγωγό και συνθέτη Ντέιβιντ Φόστερ.[13] Το ίδιο έτος, η συνεργασία της Αστάνοβα με τον Στιέπαν Χάουζερ του συγκροτήματος 2Cellos κυκλοφόρησε με το όνομα "Lola and Hauser". Το ντουέτο αυτό κυκλοφόρησε 7 κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων της Σονάτας του Σεληνόφωτος,[14] "Love Story"[15] και του We Are the Champions των Queen.[16]

Η Αστάνοβα έπαιξε πιάνο και πλήκτρα στο κομμάτι El Trato από το άλμπουμ El Disco του Αλεχάντρο Σανθ.[17] Το El Disco κέρδισε το 2020 βραβείο Grammy για το καλύτερο άλμπουμ λάτιν ποπ.[18]

Τον Μάιο του 2020, κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Sony Music το πρωτότυπο ηλεκτρονικό crossover κομμάτι της Αστάνοβα με τίτλο "Elise Was Here".[19]

Μόδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αστάνοβα έχει γίνει πρότυπο για το ερμηνευτικό στυλ και την εμφάνισή της, φορώντας πολλές φορές παπούτσια με εξαιρετικά ψηλά τακούνια και μικροσκοπικές μίνι φούστες. Έχει εκφράσει την αγάπη της για τη μόδα λέγοντας πως «μερικοί εξαιρετικοί καλλιτέχνες» εργάζονται στον τομέα αυτό.[20] Τον Ιούνιο του 2012, συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στις 10 κορυφαίες Style Icons της κλασικής μουσικής από τοπεριοδικό Limelight.[21]

Το 2014, η Αστάνοβα έπαιξε στο New York Ball ως επίτιμη αρχισυντάκτρια του περιοδικού Vogue Italia από την Φράνκα Σοτσάνι, με τους Ντόναλντ Τραμπ, Βαλεντίνο Γκαραβάνι, Μπαζ Λούρμαν, Στίβεν Κλάιν, Ζακ Πόουζεν, Κόκο Ρότσα και Πίτερ Ντάντας να παρευρίσκονται στην εκδήλωση και την Κρις Τζένερ να παρουσιάζει την Αστάνοβα στη σκηνή.[22]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Wakin, Daniel J. (2012-01-18). «Bling! Vavoom! Celebrities! A Concert, Too (Published 2012)» (στα αγγλικά). The New York Times. https://www.nytimes.com/2012/01/19/arts/music/lola-astanova-julie-andrews-and-donald-trump-at-carnegie.html. Ανακτήθηκε στις 2023-08-16. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Woolfe, Zachary (2012-01-21). «Air Kisses, Spike Heels and Ample Rubato (Published 2012)» (στα αγγλικά). The New York Times. https://www.nytimes.com/2012/01/21/arts/music/lola-astanova-in-horowitz-tribute-at-carnegie-hall-review.html. Ανακτήθηκε στις 2023-08-16. 
  3. ↑ «Get to know our new cover star: Lola Astanova». Pianist. 26 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2023. 
  4. ↑ «Steinway & Sons - News». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2010. 
  5. ↑ Sage, Alexandria. «For sale: a syrupy portrait and a leafy dragon». Reuters. https://www.reuters.com/article/idUSN0243838820071002. 
  6. ↑ «A Tribute to Horowitz - Lola Astanova, Piano - Thursday, January 19, 2012 | Carnegie Hall». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2012. 
  7. ↑ Sandoval, Bill Hutchinson, Edgar (20 Ιανουαρίου 2012). «Lovely Lola Astanova wows crowd on piano at Carnegie Hall». nydailynews.com. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2019. 
  8. ↑ «The Unknown Playwright Speaks: Lola Astanova @ CarnegieHall -- A Superstar is Born». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2012. 
  9. ↑ «March 23». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2012. 
  10. ↑ Gatecrasher. «How suite it is! Pianist Lola Astanova gets a big career boost from Byron Janis – NY Daily News». Daily News. New York. 
  11. ↑ Lola Astanova - Gershwin's Rhapsody in Blue with the All-Star Orchestra (2016 Emmy® Award). LOLA ASTANOVA. 19 Φεβρουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2022. 
  12. ↑ «2016 - 53rd Annual Emmy® Recipients | Nominations & Recipients». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2016. 
  13. ↑ Andrea Bocelli & Lola Astanova - The Journey to the Theatre of Silence (Full film). LOLA ASTANOVA. 8 Μαΐου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2022. 
  14. ↑ LoLa & Hauser - Moonlight Sonata. LoLa & Hauser. 20 Απριλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2022. 
  15. ↑ LoLa & Hauser - Love Story. LoLa & Hauser. 10 Ιανουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2022. 
  16. ↑ LoLa & Hauser - We Are The Champions. LoLa & Hauser. 2 Νοεμβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2022. 
  17. ↑ «El Trato credits». 
  18. ↑ «GRAMMY Awards Winners & Nominees for Best Latin Pop Performances». 
  19. ↑ Lola Astanova - Elise Was Here (Lyric Style Video). LOLA ASTANOVA. 16 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2022. 
  20. ↑ «Whatever Lola Wants». www.sandiegomagazine.com. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2019. 
  21. ↑ «Top 10 Style Icons in Classical Music». Limelight. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2012. 
  22. ↑ «The New York Ball Celebrates the 20th Anniversary of the European School of Economics». Vogue. 20 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]