| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Μάλκομ Αλεξάντερ Άλισον | ||
| Ημερ. γέννησης | 5 Σεπτεμβρίου 1927 | ||
| Τόπος γέννησης | Λονδίνο, Αγγλία | ||
| Ημερ. θανάτου | 14 Οκτωβρίου 2010 (83 ετών) | ||
| Θέση | Αμυντικός | ||
| Ομάδες νέων | |||
| Έριθ αντ Μπέλβεντερ (D/R) | |||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1945-1951 | Τσάρλτον Αθλέτικ | 2 | (0) |
| 1951-1957 | Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ | 238 | (10) |
| Σύνολο | 240 | (10) | |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1963-1964 | Μπαθ Σίτι ΦΚ | ||
| 1964 | Τορόντο Σίτι | ||
| 1964-1965 | Πλύμουθ Αργκάιλ | ||
| 1965-1972 | Μάντσεστερ Σίτι (βοηθός) | ||
| 1972-1973 | Μάντσεστερ Σίτι | ||
| 1973-1976 | Κρίσταλ Πάλας ΦΚ | ||
| 1976-1977 | Γαλατασαράι | ||
| 1978-1979 | Πλύμουθ Αργκάιλ | ||
| 1979-1980 | Μάντσεστερ Σίτι | ||
| 1980-1981 | Κρίσταλ Πάλας ΦΚ | ||
| 1981 | Γέοβιλ Τάουν | ||
| 1981-1982 | Σπόρτινγκ Λισαβόνας | ||
| 1982-1984 | Μίντλεσμπρο Φ.Κ. | ||
| 1984 | Γουίλινγκτον ΑΦΚ (D/R) | ||
| 1985-1986 | Κουβέιτ | ||
| 1986-1988 | Βιτόρια Σετούμπαλ | ||
| 1988 | ΣΚ Φαρένσε | ||
| 1989 | Φίσερ Αθλέτικ ΦΚ (D/R) | ||
| 1992-1993 | Μπρίστολ Ρόβερς | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Mάλκομ Αλεξάντερ Άλισον (αγγλ: Malcolm Alexander Allison) ήταν Άγγλος ποδοσφαιριστής και προπονητής. Γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1927 και πέθανε στις 14 Οκτωβρίου 2010. Ευφυής, οξυδερκής και διορατικός μέσα στο γήπεδο, εκκεντρικός, επιδεικτικός και ντόμπρος έξω από αυτό, ο Μπιγκ Μαλ συντέλεσε όσο λίγοι προπονητές στην διαμόρφωση του αγγλικού παιχνιδιού στην χρυσή του εποχή.[1]
Οι προπονητικές ικανότητες του Άλισον, όπως επίσης η χαρισματικότητα και η πειθώ του, έγιναν εμφανείς στην περίοδο κατά την οποία αγωνίζονταν στη Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ. Ο νεαρός μα ικανότατος κεντρικός αμυντικός όχι μόνο δέχθηκε να αναλάβει τη λειτουργία του φυτώριου του συλλόγου αλλά ως επικεφαλής ομάδας μεταρρυθμιστών συμπαικτών του, παρά τις αντιρρήσεις του προεδρείου και του προπονητή, έκαναν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να εκσυγχρονίσουν τον, χαρακτηριστικά βρετανικό, αναχρονιστικό προγραμματισμό της ομάδας. Ως αποτέλεσμα έθεσε τα θεμέλια της Ακαδημίας του Ποδοσφαίρου της Γουέστ Χαμ. Η ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία διακόπηκε το 1958 μετά την αφαίρεση του ενός πνεύμονα λόγω φυματίωσης.
Στο ρόλο του προπονητή έχει μείνει στην ιστορία ως τουλάχιστον το δεξί χέρι του Τζο Μέρσερ στη μεταμόρφωση της Μάντσεστερ Σίτι σε κυρίαρχη δύναμη στο αγγλικό ποδόσφαιρο, με την οποία κατέκτησαν επτά τρόπαια σε επτά χρόνια. Μετά την παραίτηση του Μέρσερ, ανέλαβε προπονητής της Σίτι σε δύο περιπτώσεις ενώ από το 1989 προσέφερε τις υπηρεσίες του στο διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου. Τέλος, διετέλεσε προπονητής και άλλων ομάδων, τόσο στην Αγγλία όσο και στο εξωτερικό.
Ο Μάλκομ Άλισον γεννήθηκε στο Ντάρτφορντ του Κεντ το Σεπτέμβριο του 1927. Σε ηλικία 11 ετών απέτυχε εσκεμμένα στις κατατακτήριες εξετάσεις ώστε να αποφύγει την εισαγωγή σε ακαδημαϊκής κατεύθυνσης δευτεροβάθμιο σχολείο για χάρη του τεχνικού/γενικού αντίστοιχου, όπου θα μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο και όχι ράγκμπι.[2]
Στα δεκαπέντε του ο Άλισον πέτυχε τρία τέρματα στο δοκιμαστικό του παιχνίδι με την Τσάρλτον Αθλέτικ, σαν συνέπεια του οποίου του προσφέρθηκε συμβόλαιο, ερασιτέχνη σε αυτή την ηλικία, ποδοσφαιριστή. Τρία χρόνια αργότερα, το 1945, υπόγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τους Κοκκινολαίμηδες.[3] Ακολούθησε η στρατιωτική του θητεία. Ως νεοσύλλεκτος, οργάνωσε και ηγήθηκε της ομάδας η οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα του στρατού ξηράς για το σύνταγμά του. Αργότερα βρέθηκε με μετάθεση στην Αυστρία, όπου έπαιξε ποδόσφαιρο με την ΦΚ Βάκερ Ίνσμπρουκ. Το ουσιαστικό όμως μέρος της ποδοσφαιρικής διάπλασης του Άλισον επιτεύχθηκε στο στάδιο Πράτερ της Βιέννης. Εκεί παρακολούθησε τις πρωτοποριακές μεθόδους προπόνησης των νεαρών παικτών της της εθνικής Αυστρίας. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο υπότασσαν τη μπάλα και την ανάγκαζαν να κάνει ολη τη δουλειά γι΄ αυτούς. Έπαιζαν με υπευθυνότητα κι επιμέλεια. Δεν ήταν ωμοί και άτεχνοι. Σκέφτηκα, αυτό είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου. Να τι πρέπει να κάνουμε στην Αγγλία.[4]
Μετά την αποστράτευση, ο εικοσιενάχρονος Άλισον επέστρεψε στην Τσάρλτον γεμάτος αισιοδοξία και νεωτεριστικά πλάνα για το μέλλον της ομάδας. Οι ιδέες του όμως βρήκαν τους Τζίμι Σιντ και Τζίμι Τρότερ, προπονητή και βοηθό προπονητή αντίστοιχα, ψυχρά αδιάφορους. Η δε επιμονή του θα τον φέρει σε ρίξη με τον Σιντ. Επιπλέον, η αγωνιστική του παρουσία ήταν κάθε άλλο παρά τακτική. Έπαιξε το πρώτο του παιχνίδι ένα χρόνο σχεδόν μετά την άφιξή του, κατά την ήττα της Τσάρλτον από την Μάντσεστερ Σίτι την παραμονή των Χριστουγέννων του 1949, και το δεύτερο και τελευταίο του παιχνίδι τρεις ημέρες αργότερα, κατά την ήττα από την Πόρτσμουθ. Το Φεβρουάριο του 1951, μια μέρα μετά από καβγά με το Σιντ με αιτία το ύφος της προπόνησης, ο Άλισον πωλήθηκε στη Γουέστ Χαμ για το ποσό των 7.000 λιρών.
Ο Μάλκομ Άλισον έπαιξε το πρώτο του παιχνίδι για τη Γουέστ Χαμ στις 17 Μαρτίου του 1951, έναντι της Τσέστερφιλντ Τάουν, για το πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής. Παράλληλα με τις αμυντικές του υποχρεώσεις, έβαλε σιγά-σιγά σε εφαρμογή τα σχέδιά του για ανανέωση του ποδοσφαιρικού προτύπου της νέας του ομάδας. Το έδαφος ήταν πιο προσοδοφόρο καθώς οι προτάσεις του βρήκαν ανταπόκριση σε αρκετούς από τους συμπαίκτες του. Με δική του πρωτοβουλία, το νεοσυσταθέν γκρουπ αύξησε τις προπονήσεις του σε δύο την ημέρα, προσθέτοντας συζητήσεις στρατηγικής και τακτικής κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού διαλείμματος. Δεν με συγκινούσε ιδιαίτερα η ιδέα να κατέβω στο Λονδίνο. Αλλά δέχθηκα να μεταγραφώ στη Γουέστ Χαμ γιατί είχαν αποκτήσει τη φήμη νεωτεριστών. Όταν έφτασα, ήταν πεντακάθαρο ότι επικεφαλής ήταν ο Μάλκολμ μαζί με τον Τζόνι Μποντ και τον Νόελ Κάντγουελ, είπε ο συμπαίκτης τους και μωρό του Μπάσμπι, Έντι Λιούις για τη μεταγραφή του το 1953.[4] Κάποιοι άλλοι συμπαίκτες του ήταν αδιάφοροι εώς κυνικοί. Όπως ο πρώτος σκόρερ της ομάδας Τζόνι Ντικ, ο Μάλκομ σκαρφίστηκε ένα καινούργιο σύστημα, τον κύκλο.[4]
Οι συντριβές της Εθνικής Αγγλίας από τους Ούγγρους του Πούσκας και του Χιντεγκούτι με σκορ 3-6 και 7-1, τη σεζόν 1953-54 και η ήττα της Γουέστ Χαμ με σκορ 6-0 από τη ΑΚ Μίλαν σε φιλικό παιχνίδι στην Ιταλία έπεισαν και τους πλέον δύσπιστους για την ανάγκη των αλλαγών που πρότεινε ο Άλισον. Η αμηχανία του προπονητή Τεντ Φέντον σε σιωπηρή υποστήριξη και τα Σφυριά άρχισαν να υιοθετούν καθαρά ευρωπαϊκό στιλ παιχνιδιού.[4] Κι αυτό την εποχή που δεν υπήρχαν πολλές ομάδες οι οποίες επιδίωκαν την κατοχή και μεταβίβαση της μπάλας. Οι περισσότερες κλωτσούσαν τη μπάλα προς την αντίπαλη εστία και την κυνηγούσαν. Εμείς, κάτω από την επιρροή του Άλισον, βγαίναμε με την μπάλα από την άμυνα και προχωρούσαμε με πάσες, θυμίζει ο Μάλκομ Μάσγκρόουβ.[5]
Ο Άλισον καλλιέργησε τις ίδιες ποδοσφαιρικές αρχές και στο φυτώριο του συλλόγου. Παίκτες, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Μπόμπι Μουρ, ο Μάρτιν Πίτερς και ο Τζεφ Χερστ οι οποίοι κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου με την Εθνική ομάδα το 1966, υπήρξαν προϊόντα του συστήματος που αυτός εισήγαγε.
Το κοινό της Γουέστ Χαμ αγκάλιασε και αυτό το ποδόσφαιρο του Άλισον. Όπως παρατήρησε ο αθλητικογράφος Μπέρναντ Τζόι, "η παράδοση Γουέστ Χαμ του όμορφου και πολύχρωμου ποδόσφαιρο βοηθούσε να ξεφύγει κανείς από τη μονοτονία της ζωής στο Ανατολικό Λονδίνο."[5]
Το 1956, η τακτικά και τεχνικά ενημερωμένη Γουέστ Χαμ με αρχηγό τον Μάλκομ Άλισον, μολονότι στη Β΄ Εθνική ακόμη, έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας, αποκλείοντας στην πορεία 3 ομάδες της Α΄ Εθνικής. Δύο χρόνια αργότερα πέτυχαν τον προβιβασμό, τερματίζοντας πρώτοι στην Β΄ Κατηγορία, θέση την οποία μονοπώλησαν για τις 13 τελευταίες αγωνιστικές της σεζόν.[6] Ο Άλισον συμμετείχε στους 5 πρώτους μόνο αγώνες της χρονιάς. Στο απόγειο της ποδοσφαιρικής του καριέρας, στις 16 Σεπτεμβρίου του 1957, μετά τοτ παιχνίδι με τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ διαπιστώθηκε ότι έπασχε από φυματίωση. Η περίπτωσή του αποδείχτηκε τόσο οξεία ώστε χρειάστηκε να του αφαιρεθεί το ένα πνευμόνι. Σαν αποτέλεσμα δεν επανήλθε στην πρώτη ενδεκάδα της Γουέστ Χαμ, μολονότι κατάφερε να επανέλθει στους αναπληρωματικούς, στο πρωτάθλημα των οποίων συμμετείχε. Στην αυτοβιογραφία του περιγράφει τα συναισθήματά του την περίοδο εκείνη ως εξής: Όσο περνούσαν οι μήνες, η πικρία μεγάλωνε. Η Γουέστ Χαμ προχωρούσε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος κι εγώ, τη στιγμή που θα έπρεπε να απολαμβάνω την πρώτη μου ποδοσφαιρική διάκριση, καταλάμβανα μια θέση στο κενό. Επανειλημμένα μου είπαν ότι δεν θα μπορέσω ξαναπαίξω ποδόσφαιρο. Η απογοήτευση που ένοιωθα ήταν απερίγραπτη.[7] Ο Άλισον εγκατέλειψε τη Γουέστ Χαμ το Νοέμβριο του 1958.
Μετά την αποχώρησή του από τη Γουέστ Χαμ, ο Μάλκομ Άλισον ανέλαβε προπονητής προσωρινά στην ερασιτεχνική Σάτον Γιουνάιτεντ πριν γίνει επαγγελματίας χαρτοπαίκτης και ιδιοκτήτης νυχτερινού καταστήματος στο Δυτικό Λονδίνο. Εκεί τον βρήκε ο προπονητής της Ρόμφορντ Φ.Σ., Τζακ 'Τζάμπο' Τσίσομ και τον κάλεσε στην ομάδα του. Έτσι, από το 1960 εώς το 1962 ο Άλισον αγωνίστηκε στη Σάδερν Λιγκ, την 7η κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, 49 φορές σημειώνοντας 3 τέρματα. Τη δεύτερη σεζόν ηγήθηκε της ομάδας, οδηγώντας την στο Β΄ γύρο του Κυπέλλου Αγγλίας. Συχνοί τραυματισμοί όμως τον εμπόδισαν να συνεχίσει.
Το 1962, ο Άλισον δέχθηκε την πρόσκληση να αναλάβει καθήκοντα προπονητή της ποδοσφαιρικής ομάδας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, κίνηση η οποία, κατά δική του ομολογία, ολοκλήρωσε την επάνοδό του.[7] Υπό την καθοδήγησή του το Κέιμπριντζ νίκησε τους αιώνιους αντιπάλους του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, οι οποίοι είχαν σαν προπονητή τους τον τέως συμπαίκτη του Μαλ στη Γουέστ Χαμ, Μάλκομ Μάσγκρουβ. Η επιτυχία του εκεί είχε ήταν ο λόγος που του προσφέρθηκε η θέση του προπονητή στη Μπαθ Σίτι. Μία από τις πρώτες κινήσεις του ήταν να διπλασιάσει τον αριθμό των προπονήσεων. Την πρώτη μόλις σεζόν κατάφερε να οδηγήσει το σύλλογο στην κατάληψη της 3ης θέσης στο πρωτάθλημα, και στον 3ο γύρο του Κυπέλλου, όπου η Σίτι αντιμετώπισε με την Μπόλτον, ομάδα της Α΄ Εθνικής. Το παιχνίδι στο Μπαθ έληξε 1-1, με τους φιλοξενούμενους να ισοφαρίζουν με πέναλτι στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Έχασαν τον επαναληπτικό αγώνα με σκορ 3-0.
Με το τέλος της αγγλικής σεζόν ο Άλισον δέχτηκε να προπονήσει τη Βορειοαμερικανική Τορόντο Σίτι κατά τη θερινή περίοδο.[8] Η επιτυχία του με τη Μπαθ Σίτι τράβηξε την προσοχή αρκετών ομάδων της Φούτμπολ Λιγκ. Το Μάιο του 1964 εντάχθηκε στην Πλίμουθ Άργκαϊλ. Σύντομα επέστρεψε στη Σίτι για να υπογράψει το φουλ μπακ της Τόνι Μπούκι. Συνάμα γνώριζε ότι το διοικητικό συμβούλιο της Πλίμουθ θα ήταν απρόθυμο να πληρώσει για την αγορά παίκτη ηλικίας 30 ετών και από χαμηλότερη κατηγορία. Κι έτσι, συμβούλεψε τον Μπουκ να πλαστογραφήσει το πιστοποιητικό γέννησής του ώστε να εμφανίζεται δύο χρόνια νεότερος.[9]
Τον Ιούλιο του 1965, καθήκοντα προπονητή στη Μάντσεστερ Σίτι ανέλαβε ο Τζόου Μέρσερ. Καθώς προβλήματα υγείας του είχαν σταθεί εμπόδιο στο προηγούμενο πόστο του στην Άστον Βίλα, ο Μέρσερ αναζήτησε ένα νεώτερο στην ηλικία βοηθό. Πρόσφερε τη θέση στον Άλισον, τον οποίο γνώριζε από τα σχολεία προπονητών στο εθνικό αθλητικό κέντρο του Λίλχολ. Ο Άλισον επρόκειτο να συναντηθεί με τον Ρέιτς Κάρτερ για να συζητήσουν την πρόσληψή του στη Μίντλεσμπρο, αλλά ο Μέρσερ κατάφερε να τον συναντήσει μία ημέρα νωρίτερα και να τον πείσει να δεχτεί το πόστο στη Σίτι.[10]
Η εποχή των Μέρσερ και Άλισον θεωρείται η λαμπρότερη στην ιστορία της Μάντσεστερ Σίτι. Τη σεζόν 1967-68, η Σίτι κατέκπληξε τον ποδοσφαιρικό κόσμο κερδίζοντας το πρωτάθλημα της Α΄ 'Κατηγορία. Την επόμενη χρονιά κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας και το 1970 το Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων. Ο Άλισον απέρριψε την προσφορά να αναλάβει τη Γιουβέντους, πιστεύοντας ότι θα αντικαταστούσε το Μέρσερ μετά την επικείμενη αποχώρησή του. Όταν ο Μέρσερ αρνήθηκε παρά την υπόσχεσή του να παραιτηθεί, η σχέση τους ψυχράνθηκε. Εντέλει, ο Άλισον κέρδισε τον αγώνα εξουσίας στη Σίτι και ο Μέρσερ αναγκάστηκε να φύγει για να αναλάβει την Κόβεντρι το καλοκαίρι 1972. Ο παρασκηνιακός πόλεμος όμως κατάφερε να διχάσει παίκτες και οπαδούς. Την επόμενη σεζόν, η απόδοση της Σίτι κατέρρευσε, οι οπαδοί έγιναν ακόμη πιο εχθρικοί και το Μάρτιο του 1973, ο Άλισον αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Η άφιξη του Μάλκομ Άλισον στην Κρίσταλ Πάλας στις 31 Μαρτίου του 1973 δε σταμάτησε τη ραγδαία πτώση της. Η ομάδα υποβιβάστηκε, χάνοντας 5 από τα τελευταία 7 παιχνίδια της. Ο νέος προπονητής προχώρησε αμέσως σε ριζικές αλλαγές, τόσο εντός όσο και εκτός του γηπέδου. Πέρα από τις μεταρρυθμίσεις σε αποκλειστικά ποδοσφαιρικά πράγματα, ο Μπιγκ Μαλ βελτίωσε τη δημόσια εικόνα της Πάλας με χαρισματικές εμφανίσεις στα μέσα ενημέρωσης, άλλαξε το παρατσούκλι της ομάδας από το παραδοσιακό 'Υαλουργοί' στο πιο επιθετικό 'Αετοί' και αντικατέστησε τα γαλαζοπορφυρά χρώματα με κοκκινομπλέ. Η πρόθεση ήταν σαφέστατη: υπό τον Άλισον η Πάλας θα ξεκινούσε πάλι από την αρχή.
Ωστόσο, η επόμενη σεζόν αποδείχτηκε ακόμη πιο καταστροφική, καταλήγοντας σε διαδοχικό υποβιβασμό. Ο Άλισον προσπάθησε να βάλει τέρμα στην παρακμή αναδιαρθρώνοντας πλήρως την ομάδα, στην πορεία εξοργίζοντας σημαντικό μέρος των οπαδών, ιδιαίτερα μετά την απόφασή του να αντικαταστήσει τον αγαπημένο τερματοφύλακα Τζον Τζάξον. Η παρουσία του πολύ Άλισον στο πηδάλιο της Πάλας αποδείχτηκε ευχή και κατάρα στην Γ΄ Εθνική. Από τη μια αύξησε τις ελπίδες και τις προσδοκίες των οπαδών αλλά από την άλλη αποτέλεσε κίνητρο για τις αντίπαλες ομάδες να αγωνίζονται σκληρότερα στο Σέλχερστ Παρκ. Όπως το έθεσε ο αμυντικός της ομάδας Τζιμ Κάνον: Ο Μάλκομ έκανε την Κρίσταλ Πάλας διάσημη στη στιγμή. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να υποβιβάσει μια ομάδα στην Γ΄ Κατηγορία και στην πορεία να αναδειχθεί σε ήρωα..
Η σεζόν 1975-76 ήταν πιο επιτυχημένη, με την ομάδα να φτάνει για πρώτη φορά στον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, αποκλείοντας τη Λίντζ, τη Τσέλσι και τη Σάντερλαντ, όλες τους ομάδες της Α΄ Εθνικής. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας, ο Άλισον πρωτοεμφανίστικε φορώντας τη φεντόρα που έμελλε να γίνει το το σήμα κατατεθέν του. Στο παιχνίδι δε του Γ΄ γύρου ενάντια στη Σκάρμπορο χρησιμοποιήθηκε ποδοσφαιριστής σε θέση στόπερ μάλλον για πρώτη φορά στο Αγγλικό ποδόσφαιρο.[11]
Με την ομάδα να έχει αποτύχει να φτάσει στον τελικό και να προβιβαστεί - παρά το μεγάλο προβάδισμα της στον βαθμολογικό πίνακα στο πρώτο μέρος της σεζόν - ο Άλισον παραιτήθηκε το Μάιο του 1976. Επέστρεψε στην Πάλας για 2 μήνες τη σεζόν 1980-81 σε μια καταδικασμένη προσπάθεια να τη βοηθήσει να αποφύγει νέο υποβιβασμό.
Το 1979, ο Άλισον δέχθηκε την πρόσκληση του συμβουλίου της Μάντσεστερ Σίτι να αναλάβει και πάλι ως προπονητής της. Στη διάθεσή του τέθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά για μεταγραφές που θα του επέτρεπαν να χτίσει την ομάδα που ο ίδιος επιθυμούσε. Ο Άλισον Allison πούλησε δημοφιλείς παίκτες, όπως ο Πίτερ Μπέρνζ και ο Γκάρι Όουεν, αντικαθιστώντας τους τον Μάικλ Ρόμπινσον και τον Στιβ Ντέιλι. Η αγορά του Ντέιλι αποτέλεσε μεταγραφικό ρεκόρ την εποχή εκείνη, κοστίζοντας στη Σίτι 1,45 εκατομμύρια λίρες.
Ο Ντέιλι αποδείχτηκε αποτυχία και ο Άλισον ισχυρίστηκε ότι το είχε συμφωνήσει πολύ χαμηλότερη τιμή για αυτόν με τον πρόεδρο της Γούλβερχαμπτον Γουόντερερς. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι η μεταγραφή κατέστη δυνατή μόνο μετά τη παρέμβαση του Προέδρου της Σίτι, Σουέιλζ, ο οποίος συμφώνησε το υπέρογκο ποσό με τον ομόλογό του.[12] Για τη σχέση του με τον εργοδότη του ο Άλισον πως ὀταν τον πρωτοείδε, τον κοίταξα, είδα το μαλλί χτενισμένο ώστε να κρύβει τη φαλάκρα, το μπλέιζερ σακάκι και τα σουέτ παπούτσια και κατάλαβα πως δεν πρόκειται να τα πάμε καλά.[13] Πράγματι, ένα χρόνο αργότερα ο Άλισον εγκατέλειψε τη Σίτι, στην πορεία καβγαδίζοντας με το διάδοχό του, παλιό συμπαίκτη του στη Γουέστ Χαμ κι εξίσου αποστατική προπονητική φυσιογνωμία Τζον Μποντ.
Ο Άλισον διετέλεσε προπονητής και στο εξωτερικό, όπως στην Τουρκία με τη Γαλατασαράι τη σεζόν 1976-1977 και στην Πορτογαλία με τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Με το σύλλογο της Λισαβόνας κέρδισε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Πορτογαλίας κατά την περίοδο 1981-1982. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν επαναλήφθηκε πριν τη σεζόν 1999-2000. Για αυτό το λόγο ο Άλισον συνεχίζει να κατέχει ιδιαίτερη θέση στις καρδιές των οπαδών της Σπόρτινγκ.[14]
Ο Μάλκομ Άλισον έχει μείνει στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου τόσο για την πληθωρικότητα του χαρακτήρα του[15] όσο και για τον οραματισμό του.[16] Ο απρόβλεπτος χαρακτήρας ήταν σίγουρα γνωστός στο αφεντικό του στη Μάντσεστερ Σίτι Τζόου Μέρσερ. Όταν η αστυνομία σταμάτησε τον Μέρσερ για επικίνδυνη οδήγηση τις πρώτες πρωινές ώρες κατά την επιστροφή του από το Μέιν Ρόουντ, αυτός κατέβασε το παράθυρο και χαριτολογώντας είπε στον αστυνομικό: τι έκανε ο Μάλκομ πάλι;[13]
Ενόσω ακόμη στη Σίτι, ο Άλισον συνήθιζε να πειράζει και να προκαλεί τους ντόπιους αντιπάλους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κατά τη διάρκεια δεξίωσης, αποκάλεσε το Ματ Μπάσμπι, "Ματ Μπέιμπι" ενώ μετά τη συντριβή της Μαν Γιουνάιτεντ από τη Σίτι με σκορ 4-1 τον Ιανουάριο του 1970, στάθηκε μπρος στο Στρέτφορντ Εντ και σήκωσε το χέρι ψηλά, δείχνοντάς τέσσερα δάχτυλα.[13] Αργότερα αποκάλυψε πως ήταν άνθρωπός του ο οποίος κατέβασε τη σημαία στο Ολντ Τράφορντ μεσίστια μετά το συγκεκριμένο παιχνίδι.[17]
Ειλικρινής και γυναικάς, συχνά πυκνά ο Άλισον τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. Φημολογούνταν ότι είχε σχέσεις με την Κρίστι Κέλερ του σκανδάλου Προφιούμο, την τραγουδίστρια Σκουάιαρζ Ντόροθι και δύο νικήτριες των καλλιστείων της χώρας.[18] Το 1976, ο Άλισον τιμωρήθηκε από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία όταν δημοσιεύθηκε φωτογραφία του με την πορνοστάρ Φιόνα Ρίτσμοντ στο μπάνιο των αποδυτηρίων της Κρίσταλ Πάλας μετά από προπόνηση.[19] Ο Τέρι Βένεμπαλζ, παίκτης της Κρίσταλ Πάλας τότε, είπε για το περιστατικό, ήμουν στο μπάνιο με άλλους παίκτες όταν ακούσαμε ψίθυρους ότι ερχόταν. Στη στιγμή κρυφτήκαμε γιατί ξέραμε ότι θα υπήρχαν φωτογράφοι και πως το όλο πράγμα θα δημιουργούσε προβλήματα. Ο Μάλκομ και η Φιόνα γδύθηκαν και μπήκαν στη μπανιέρα.[20]
Το 2001 αποκαλύφθηκε από τον γιο του, ότι ο Μάλκομ Άλισον έπασχε από αλκοολισμό.[21] Το 2009, αναφέρθηκε στον τύπο ότι ο Άλισον έπασχε από γεροντική άνοια.[22]
Τον Ιανουάριο του 2007, οι οπαδοί της Κρίσταλ Πάλας οργάνωσαν μια ημέρα-αφιέρωμα στον Άλισον για να γιορτάσουν την 31η επέτειο από την περίφημη πορεία τους στο Κύπελλο, την οποία οφειλαν στον Μπιγκ Μαλ. Η γιορτή συνέπεσε με τον αγώνα ενάντια στην Πρέστον για τον 4ο γύρο του κυπέλλου, στις 27 Ιανουαρίου του 2007. Οπαδοί της Πάλας εμφανίστηκαν φορώντας φεντόρες, καπνίζοντας πούρα και πίνοντας σαμπάνια αλά Άλισον. Συντονιστής της όλης προσπάθειας ήταν ο προπονητής της Πάλας και αστέρι της ομάδας του 1976 Πίτερ Τέλορ.
Ο Μάλκομ Άλισον πέθανε σε οίκο ευγηρίας στις 14 Οκτωβρίου του 2010, σε ηλικία 83 χρόνων. Η κηδεία του έγινε στις 27 Οκτωβρίου και η νεκρική πομπή πέρασε από το Σίτι οβ Μάντσεστερ Στέιντιουμ, όπου το συγκεντρωμένο πλήθος χαιρέτησε την άφιξη του ήρωά του.[23]
Ο Άλισον έμεινε στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου ως ένας από τους μεγαλύτερους καινοτόμους του αθλήματος.[24]