Μάρκο Μπαζαΐτι

Μάρκο Μπαζαΐτι
Γέννηση1470[1][2][3]
Βενετία
Θάνατος1530[4][1][2]
Βενετία
Χώρα πολιτογράφησηςΒενετική Δημοκρατία
Ιδιότηταζωγράφος[5][6]
Σημαντικά έργαΠαναγία και Βρέφος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Η κλήση των τέκνων του Ζεβεδαίου 1510

Ο Μάρκο Μπαζαΐτι (Marco Basaiti (περ. 1470–1530) ήταν αναγεννησιακός ζωγράφος που εργάστηκε κυρίως στη Βενετία και ήταν σύγχρονος των Τζοβάννι Μπελλίνι και Τζοβάννι Μπαττίστα Τσίμα. [7] Έχει αναφερθεί από διάφορα ονόματα όπως Marco Baxaiti, Marcus Basitus και Marcus Baxiti. (Ο Τζόρτζο Βαζάρι πίστευε ότι ο Marco Basarini και ο Marco Basaiti ήταν δύο καλλιτέχνες, αλλά μεταγενέστερες πληροφορίες αποκαλύπτουν ότι αυτοί οι δύο ήταν στην πραγματικότητα ο ίδιος ζωγράφος.) [8] [9] Υπάρχει μικρή τεκμηρίωση για τον Μάρκο Μπαζαΐτι, εκτός από τις ζωγραφικές του υπογραφές και ένα κατάστιχο συντεχνίας του 1530 που τον καταγράφει ως ζωγράφο μορφών. [10]

Τα έργα του είναι κυρίως πορτρέτα και συχνά επικεντρώνονται σε θρησκευτικά θέματα. [10] [11] Δεν υπάρχει γνωστός πίνακας που να αποδίδεται στον Μάρκο Μπαζαΐτι με μυθολογικό θέμα. [8] Παρόλο που εκπαιδεύονται στο ύφος του 1400, η σταδιοδρομία του Μάρκο Μπαζαΐτι ξεκίνησε από την αρχή του αναγεννησιακού ύφους του 1500 που τον ανάγκασε να προσπαθήσει να προσαρμόσει το ύφος του ώστε να παραμείνει επίκαιρος.

Προσωπική ζωή, εκπαίδευση και επιρροές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάρκο Μπαζαΐτι γεννήθηκε περίπου το 1470, [12] είτε στη Βενετία [13] [14] είτε στο Φρίουλι . [15] Η οικογένειά του ήταν αλβανικής [16] [17] [18] [19] [20] [21] ή πιθανώς ελληνικής καταγωγής, όπως ανέφερε ο Βαζάρι. [22] [23] [24] Σε κάθε περίπτωση, αυτό εξηγεί την ποικιλία των ονομάτων που είναι γνωστά από το "Basaiti" επειδή η ελληνική και η αλβανική κοινότητα, καθώς και άλλες ξένες κοινότητες, ως επί το πλείστον, παρέμεναν κλειστές και δεν εμφανίζονταν συχνά στα ενετικά αρχεία. [25] Μια διαθήκη με ημερομηνία 1526 μπορεί να παρέξει αποδεικτικά στοιχεία για την οικογένειά του, αλλά συζητείται η σχέση μεταξύ του Μπαζαΐτι και αυτής της διαθήκης. [8] [10] Λόγω αυτής της έλλειψης τεκμηρίωσης, δεν είναι γνωστά πολλά για τη ζωή του Μπαζαΐτι, εκτός από ότι οι μελετητές μπορούν να μάθουν για τον καλλιτέχνη μέσω της τέχνης του.

Ρετάμπλ του Αγίου Αμβροσίου, Αλβίζε Βιβαρίνι και Μάρκο Μπαζαΐτι, 1503

Υπάρχουν στοιχεία ότι ο Μπαζαΐτι εκπαιδεύτηκε με τον Μπαρτολομέο Βιβαρίνι, καθώς οι πρώιμοι πίνακες του Μπαζαΐτι πιστεύεται ότι αντικατοπτρίζουν το ύφος και τη σύνθεση του Βιβαρίνι. Όταν απεβίωσε ο Βιβαρίνι στα τέλη του 1490, πιστεύεται ότι ο Μπαζαΐτι άρχισε να συνεργάζεται με τον Αλβίζε Βιβαρίνι, ανεψιό του Μπαρτολομέο. Αυτό υποστηρίζεται από το γεγονός ότι, όταν ο Αλβίζε πέθανε το 1505, στον Μπαζαΐτι ανατέθηκε να ολοκληρώσει το ρετάμπλ με τίτλο Ο Άγιος Αμβρόσιος ένθρονος με Αγίους, που ο Αλβίζε είχε αφήσει ημιτελές. Συνήθως, μόνον από μείζονες βοηθούς, που απασχολούνται στο εργαστήριο, θα είχε ζητηθεί να κάνουν αυτό το είδος εργασίας, κάτι που υποδηλώνει ότι ο Μπαζαΐτι ήταν στενά συνδεδεμένος με τον Αλβίζε μέχρι τότε. Επιπλέον, το έργο του Μπαζαΐτι φαίνεται να επηρεάζεται στιλιστικά και από τους δύο Βιβαρίνι, υπονοώντας περαιτέρω τη σχέση μεταξύ του Μπαζαΐτι και αυτών των δύο Δασκάλων. [10]

Ο Μπαζαΐτι επηρεάστηκε από μια πλειάδα μεγάλων καλλιτεχνών που έζησαν σε αυτήν την εποχή. Για παράδειγμα, άρχισε να ενσωματώνει πιο εκτεταμένα τοπία στο υπόβαθρό του, εμπνευσμένο από τον Τζοβάνι Μπελίνι. [26] [7] Στην πραγματικότητα, μερικά από τα παλαιότερα έργα του Μπελίνι είχαν αποδοθεί στον Μπαζαΐτι για μεγάλο χρονικό διάστημα. [10] Μια άλλη πιθανή επιρροή για τα πιο περίπλοκα υπόβαθρα του Μπαζαΐτι είναι το έργο των ζωγράφων των Κάτω Χωρών. Συγκεκριμένα, έχει σημειωθεί ότι μετά την παραμονή του Άλμπρεχτ Ντύρερ στη Βενετία, το ύφος του Μπαζαΐτι μετατοπίστηκε κάπως προς πιο περίπλοκα και δραματικά τοπία με λιγότερη έμφαση στις μορφές του πίνακα. Αυτό το ύφος μπορεί να το δει κανείς στον Θρήνο για τον Νεκρό Χριστό και τον Άγιο Ιερώνυμο στην έρημο . [8] Το τελευταίο πιστεύεται ότι είναι αντίγραφο ενός πίνακα ζωγραφικής του Τσίμα, ο οποίος παρουσιάζεται ως μια ακόμη σημαντική καλλιτεχνική επιρροή στη ζωή του Μπαζαΐτι. Ως επί το πλείστον, ο Μπαζαΐτι επικεντρώθηκε σε θρησκευτικά θέματα που σπάνια επεκτείνονται σε μυθολογικά ή ιστορικά θέματα. [11] Παρ 'όλα αυτά το ύφος του φαίνεται αρκετά σύγχρονο, με πολύπλοκη σύνθεση και σωστές αναλογίες

Πρώιμη περίοδος (1495–1510)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πορτρέτο νεαρού άνδρα, 1495

Περισσότερα από τα μισά από τα γνωστά έργα του Μπασαίτη προέρχονται από αυτήν την πρώτη περίοδο στη σταδιοδρομία του. Αυτή η περίοδος έρχεται αμέσως μετά την εκπαίδευσή του και χαρακτηρίζεται από ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο στυλ καθώς ο Μπαζαΐτι πειραματίζεται με την τέχνη του για να βρει το δικό του προσωπικό στυλ. Αυτή η εποχή χαρακτηρίζεται από το πορτρέτο ενός νεαρού άνδρα (1495) που αντιπροσωπεύει τον πρώτο του ολοκληρωμένο πίνακα ως ανεξάρτητος ζωγράφος. [10]

Υφολογικά υπάρχουν ισχυρές επιρροές από τους δύο προτεινόμενους μέντορες του στη σύνθεση των ζωγραφικών του έργων, με τον Μπαρτολομέο να επηρεάζει συγκεκριμένα τον μελλοντικό σχεδιασμό του. Αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του περιλαμβάνουν δυνατές γεωμετρικές μορφές και έντονη αντίθεση στο φωτισμό. Επιπλέον, σύμφωνα με το ύφος των προτεινόμενων ως δασκάλων του, οι πίνακες του Μπαζαΐτι συχνά διαθέτουν έντονα χρωματισμένα ενδύματα και δροσερούς τόνους δέρματος. Πράγματι, τα πρώτα έργα του Μπαζαΐτι μοιάζουν πολύ με μερικούς από τους καθιερωμένους μαθητές του Αλβίζε, όπως ο Γιάκοπο ντα Βαλέντσα (Jacopo da Valenza), ο οποίος επιβεβαιώνει περαιτέρω τη σχέση μεταξύ Μπαζαΐτι και Αλβίζε. [10]

Πορτρέτο νεαρού άνδρα, 1505

Γύρω στο 1500, η επιρροή της Σχολής του Αντονέλλο γίνεται λιγότερο ευδιάκριτη. οα παρασκήνιο του Μπαζαΐτι γίνεται πιο ανεπτυγμένο, αποδεικνύοντας την επιρροή των Τζοβάννι Μπελλίνι και των καλλιτεχνών του Βορρά. [7] [8] Αυτή η εξέλιξη μπορεί να φανεί σε πίνακες όπως το Πορτρέτο ενός νεαρού άνδρα (1505), όπου, σε αντίθεση με το πρώτο του πορτρέτο ενός νεαρού άνδρα (1495), το παρασκήνιο πίσω από τη μορφή έχει αφαιρεθεί εντελώς και το τοπίο έχει μεγαλύτερη σημασία . Εκτός από την ανάπτυξη μιας πιο σύνθετης σύνθεσης τοπίου, ο Μπαζαΐτι φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για τη χωρική συνέπεια μετά το 1500. [10]

Αυτή η αλλαγή σε πιο εκφραστικά τοπία συνέπεσε με τη διαμονή του Ντύρερ στη Βενετία κατά τη διάρκεια του 1505-1506. Έχει προταθεί ότι το στυλ τοπίου που υιοθέτησε ο Μπαζαΐτι επηρεάζεται περισσότερο από τους πίνακες των ζωγράφων των Κάτω Χωρών παρά από τον Μπελλίνι. [8]

Καθώς ο Μπαζαΐτι συνέχισε να αναμιγνύει τα στυλ του Αλβίζε και του Μπελλίνι, οι πίνακές του γίνονται συγκρίσιμοι με αυτούς του Τσίμα. Ωστόσο, ο Μπαζαΐτι έφθασε σε αυτό το μείγμα στυλ μετά τον Τσίμα και δεν ήταν ποτέ σε θέση να ασκήσει την ίδια επιρροή. [10]

Ενδιάμεση περίοδος (1510–1520)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αγωνία στον Κήπο, 1510–1516

Αυτή η περίοδος αντιπροσωπεύει τον πιο συνεκτικό χρόνο στιλιστικά για τους πίνακες του Μπαζαΐτι. Ήταν μια ευημερούσα δεκαετία για τον ζωγράφο και περιελάμβανε αρκετές μεγάλες παραγγελίες, όπως το ψηλό ρετάμπλ στον ναό Sant'Andrea della Certosa, το Κάλεσμα των υιών του Ζεβεδαίου. [8] [10] Αυτός ο πίνακας ιδιαίτερα σηματοδότησε την αρχή της ώριμης περιόδου του και θεωρείται από τον Βαζάρι και πολλούς μεταγενέστερους κριτικούς ως ένας από τους καλύτερους πίνακές του. Σε αντίθεση με τα πορτρέτα που μέχρι τώρα ήταν η κύρια καλλιτεχνική του προσπάθεια, το Κάλεσμα των υιών του Ζεβεδαίου είναι αφηγηματικός πίνακας, που απαιτεί πιο περίπλοκη σύνθεση και περιλαμβάνει λεπτομερές και εκτεταμένο τοπίο. Αν και ο Μπασαίτι προσπάθησε να συνθέσει αφηγηματικούς πίνακες αργότερα, κανένας δεν ήταν τόσο επιτυχημένος όσο αυτός ο πρώτος.

Ανάσταση του Χριστού, 1520

Ένα άλλο αξιοσημείωτο παράδειγμα της δουλειάς του Μπαζαΐτι με αφηγηματικά κομμάτια είναι η Αγωνία του Χριστού. Αυτό αντιπροσωπεύει μια μεγάλη παραγγελία του ρετάμπλ των Φοσκάρι στον San Giobbe. Αυτό το ρετάμπλ έχει δημιουργηθεί όπως οι επόμενοι παρόμοιοι πίνακες του Μπελλίνι και η επιρροή του στη ζωγραφική του Μπαζαΐτι είναι εμφανής. [10]

Αργότερα, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι πίνακες του Μπαζαΐτι έγιναν πιο εστιασμένοι και επανήλθαν σε πίνακες με μία μορφή, καθώς οι περιπλοκές των αφηγηματικών ζωγραφικών αποδείχθηκαν πολύ δύσκολες. Όπως φαίνεται στον Αναστηθέντα Χριστό και στον Ευλογημένο Λυτρωτή, ενώ παραμένουν πολλές πτυχές της αρχικής επιτυχίας του Μπαζαΐτι , ο πίνακας διαθέτει μόνο μία κύρια μορφή.

Συνεχίζοντας την έμφαση του στη χρήση τοπίων σε πίνακες, τα υπόβαθρα ενσωματώθηκαν περισσότερο στη συνολική εικόνα, αλλά η επιρροή του Μπελλίνι και των καλλιτεχνών των Κάτω Χωρών είναι ακόμα εμφανής. Καθώς αναπτύχθηκε το ύφος του Μπαζαΐτι , το φως στις εικόνες του έγινε πιο απαλό και τα στοιχεία του πίνακα αναμίχθηκαν με μεγαλύτερη ρευστότητα. [10] Αυτή η σταδιακή αλλαγή προς πιο απαλές γραμμές και η έμφαση στον φυσικό φωτισμό ήταν το δημοφιλές ύφος που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής. Το ύφος του quattrocento, στο οποίο εκπαιδεύτηκε ο Μπαζαΐτι μειωνόταν σε δημοτικότητα, και οι προσπάθειές του να ενσωματώσει μερικές από τις νέες τεχνικές είναι ιδιαίτερα εμφανείς στα μετέπειτα έργα του. [7]

Ύστερη περίοδος (1520–1530)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θρήνος, 1527

Αυτή ήταν η τελευταία περίοδος του Μπαζαΐτι και δεν έχουν χρονολογηθεί πίνακες μετά το 1530. Ο Μπαζαΐτι εμφανίζεται σε ένα κατάστιχο από μια συντεχνία ζωγράφων το 1530, αλλά δεν υπάρχει καμία γνωστή αναφορά γι 'αυτόν μετά από αυτό το κατάστιχο και θεωρείται ότι πέθανε στα πρώτα χρόνια αυτής της δεκαετίας. Σύμφωνα με τις τρέχουσες εκτιμήσεις, θα πρέπει να ήταν 60 ετών περίπου τη στιγμή του θανάτου του. Σε αυτήν την τελευταία δεκαετία της ζωγραφικής καριέρας του, η σύνθεσή του έγινε ελαφρώς πιο ανεπτυγμένη και περισσότερο σε αρμονία με το σύγχρονο στυλ, αλλά παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένο από το ύφος του quattrocento. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου επικεντρώθηκε κυρίως σε πορτρέτα, τα οποία ήταν ο τομέας όπου μπορούσε καλύτερα να προσαρμόσει το ύφος του στις μεταβαλλόμενες εποχές. [10] Τα τοπία άρχισαν να μειώνονται σημαντικά στους πίνακές του, αν και η παρουσία τους δεν εξαφανίστηκε ποτέ τελείως.

Μια εξαίρεση από αυτήν την τάση είναι η ζωγραφική Ο Θρήνος, που δείχνει για άλλη μια φορά την ικανότητα του Μπαζαΐτι να συνθέτει αφηγηματικές σκηνές. Ο Θρήνος συνδυάζει πολλές από τις επιρροές σε όλη τη ζωή του Μπαζαΐτι και δείχνει την πρόοδό του προς πιο οργανικό φωτισμό και τις φόρμες. [10]

Κάποιοι αποκαλούν τον Μπαζαΐτι έναν από τους τελευταίους δασκάλους της πρώιμης Αναγέννησης και τα έργα του δείχνουν ένα εκλεπτυσμένο στυλ quattrocento. Ωστόσο, παρά τις καλύτερες προσπάθειές του, τα έργα του θεωρούνται γενικά ένα βήμα πίσω από τις τάσεις της ενετικής ζωγραφικής εκείνης της εποχής. [10]

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν περίπου 30 γνωστοί πίνακες που αποδίδονται αυτή τη στιγμή στον Basaiti [7] [10]

Αποδιδόμενη ημερομηνία Πίνακας Βρίσκεται σήμερα Μέσον
1495–1500 Πορτρέτο νεαρού άνδρα[27] Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου Λάδι σε πάνελ
1496–1505 Παναγία και Βρέφος[28] Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου Λάδι σε πάνελ
1500 Πορτρέτο ευγενούς[29] RISD Museum, Πρόβιντενς (Ρόουντ Άιλαντ) Λάδι σε πάνελ
1500 Αγία Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας[30] Szépmüvészeti Múzeum, Βουδαπέστη Λάδι σε πάνελ
1500–1501 Παρθένος και Βρέφος με τον Άγιο Ιάκωβο τον Μεγάλο[31] Μουσείο Τέχνης Φιλαδέλφεια Λάδι σε πάνελ
1500–1505 Πορτρέτο του Δόγη Agostino Barbarigo[32] Szépmüvészeti Múzeum, Βουδαπέστη Λάδι σε πάνελ
1500–1510 Παναγία και Βρέφος με τους Αγίους Κιάρα και Φραγκίσκο[33] Ακαδημία της Καρράρα Λάδι σε πάνελ
1500–1510 Πορτρέτο άνδρα με σκούφο[34] Μουσείο Κορρέρ, Βενετία Τέμπερα σε πάνελ
1501–1502 Παναγία και Βρέφος με δωρητή[35] Άγνωστη τοποθεσία Τέμπερα σε πάνελ
1503 Ρετάμπλ του Αγίου Αμβροσίου[36] Frari Basilica Λάδι σε πάνελ
1505 Πορτρέτο νεαρού άνδρα[37] Ιδιωτική συλλογή Λάδι σε πάνελ
1508 Η Εκδίωξη[38] Παλαιά Πινακοθήκη, Bayerische Staatsgemäldesammlungen Λάδι σε πάνελ
1508 Παναγία και Βρέφος με Αγίους[39] Μουσείο Φιτζουίλιαμ, Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ Τέμπερα σε πάνελ
1510 Το κάλεσμα των υιών του Ζεβεδαίου[40] Πινακοθήκη της Ακαδημίας, Βενετία Λάδι σε πάνελ
1510 Χριστός τεθνεώς[41] Szépmüvészeti Múzeum, Βουδαπέστη Λάδι σε πάνελ
1510 Παναγία Βρεφοκρατούσα[42] Μουσείο Τέχνης Τζόρτζια, Αθήνα, Τζόρτζια Λάδι σε πάνελ
1510–1516 Ο Χριστός προσευχόμενος στον Κήπο (Η αγωνία στον Κήπο)[43] Πινακοθήκη της Ακαδημίας, Βενετία Λάδι σε πάνελ
1515–1516 Πορτρέτο άνδρα με σκούφο[44] Ακαδημία Καρράρας Λάδι σε πάνελ
1517 Ευλογημένος Σωτήρ[45] Ακαδημία Καρράρας Λάδι σε πάνελ
1518–1519 Παναγία Βρεφοκρατούσα με τους Αγίους Ιωάννη Βαπτιστή και Λιμπεράλις [46] Muzeum Palacu Krola Jana III w Wilanowie, Βαρσοβία Λάδι σε πάνελ
1520 Η Παναγία λατρεύει το Βρέφος[47] Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης Ουάσινγκτον Λάδι σε πάνελ
1520 Η Ανάσταση του Χριστού[48] Ακαδημία Καρράρας Λάδι σε καμβά
1521 Πορτρέτο ευγενούς στα μαύρα[49] Ακαδημία Καρράρας Λάδι σε πάνελ
1527 Ο Θρήνος[50] Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη Λάδι σε καμβά
Χωρίς χρονολογία Κεφαλή της Παρθένου[51] Μουσείο Άσμολ, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Λάδι σε πάνελ
Χωρίς χρονολογία Θρήνος για τον νεκρό Χριστό[52] Μουσείο Καλών Τεχνών Βοστόνης Λάδι σε πάνελ
Χωρίς χρονολογία Ο Άγιος Πέτρος ένθρονος με τέσσερις Αγίους[53] San Pietro di Castello Λάδι σε πάνελ
Χωρίς χρονολογία Άγιος Σεβαστιανός[54] Santa Maria della Salute, Βενετία Λάδι σε καμβά
Χωρίς χρονολογία Άγιος Γερόλαμος[55] Μουσείο Κορρέρ, Βενετία Λάδι σε πάνελ
Χωρίς χρονολογία Νεκρός Χριστός ανάμεσα σε Αγγέλους Πινακοθήκη της Ακαδημίας, Βενετία Λάδι σε πάνελ
Χωρίς χρονολογία Μετανοών Άγιος Ιερώνυμος Musée des Beaux-Arts, Strasbourg[56] Λάδι σε πάνελ

Ο πίνακας είναι ταξινομημένος κατά χρονολογία και όσα στοιχεία έχουν εύρος χρονολήγησης ταξινομήθηκαν με βάση την παλαιότερη εκτιμώμενη χρονολόγηση. Εκείνα που δεν είχαν καθορισμένες χρονολογίες, αναφέρονται τελευταία.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 4844. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Σλοβακικά, Τσεχικά, Αγγλικά) Web umenia. 1344618. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ mutualart.com. 4992333ABA91A2E9. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 510. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500081478. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  6. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/58635. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 "Marco Basaiti" Αρχειοθετήθηκε 2017-04-05 στο Wayback Machine.. ArtFortune.com. March 3, 2017.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 Mauro Lucco. "Basaiti, Marco." Grove Art Online. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 4 Apr. 2017. <http://www.oxfordartonline.com/subscriber/article/grove/art/T006679>.
  9. ↑ "BASAITI, Marco." Benezit Dictionary of Artists. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 25 Apr. 2017. <http://www.oxfordartonline.com/subscriber/article/benezit/B00013063>.
  10. ↑ 10,00 10,01 10,02 10,03 10,04 10,05 10,06 10,07 10,08 10,09 10,10 10,11 10,12 10,13 10,14 10,15 Bonario, Bernard. Marco Basaiti: A Study of the Venetian Painter and a Catalogue of His Works. 1974. University of Michigan, PhD dissertation. ProQuest Dissertations and Theses Global.
  11. ↑ 11,0 11,1 «Marco Basaiti». Rijksbureau V. Kunsthistorische Documentatie. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2017. 
  12. ↑ Shaw, James Byam (1976). Drawings by old masters at Christ Church, Oxford. Clarendon Press. σελ. 193. Marco Basaiti who was indeed born of Greek parents, in Friuli, c. 1470 and was a follower of Giovanni Bellini 
  13. ↑ Vasari, Giorgio (1963). The lives of the painters, sculptors, and architects. Dent. σελ. 141. Marco Basaiti, born in Venice of Greek parents 
  14. ↑ Ansell, Florence Jean (2008). The Art of the Munich Galleries. READ BOOKS. σελ. 229. ISBN 1-4437-5543-5. Of a somewhat later date and severer style was Marco Basaiti, who was born of Greek parents in Venice, and who was a pupil and assistant of Luigi Vivarini and later Giovanni Bellini, whose influence in the softness of his later works can be easily traced. 
  15. ↑ Rose, Hugh James (2008). A New General Biographical Dictionary, Volume III. BiblioBazaar. σελ. 293. ISBN 0-559-38853-5. BASAITI, (Marco del Friuli,) an Italian painter, a native of Friuli, whence his designation. He was born of Greek parents, and flourished about 1510 
  16. ↑ Babinger, Franz (1962). «L'origine albanese del pittore Marco Basaiti (ca. 1470 - ca. 1530),». Atti. Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti, Classe di Scienze Morali e Lettere. CXX: 497–500. 
  17. ↑ Fabio Maniago (conte di.)· Caterina Furlan (1999). Storia delle belle arti friulane. Fondazione Cassa di Risparmio di Udine e Pordenone. σελ. 18. Veneziano di probabile origine albanese 
  18. ↑ Pacini (1976). Problemi di morfosintassi dialettale. Centro di studio per la dialettologia italiana. σελ. 6. L'opinione di F. Babinger (*) secondo cui il pittore veneziano Marco Basaiti, il quale operò intorno agli anni 1500-1530, fosse di origine albanese, a mio avviso trova conferma nel fatto che Bazaiti appare ancor oggi come nome di famiglia nella città di Delvina 
  19. ↑ Preyer, David Charles (2008). The Art of the Vienna Galleries. BiblioBazaar. σελ. 39. ISBN 0-559-69564-0. Trained in the same school was the Greek Marco Basaiti, from whom we find a smaller replica of the artist's large painting which is now in the Academy at Venice 
  20. ↑ «Bulletin of the Rhode Island School of Design». google.al. 
  21. ↑ Ferid Hudhri (2003). Albania Through Art. Onufri. σελ. 15. ISBN 978-99927-53-67-5. [The Albanian exiled community] set up there their own school, which they called “Scuola degli Albanesi” (School of the Albanians). Their textbooks were the works of the Albanian Humanists: Marin Beçikemi (1468-1528) and Marin Barleti (1460-1512). The most renowned painters were Marco Basaiti (1496-1530) and Viktor Karpaçi (1465-1525). Some international academics have referred to them and their Albanian descent. 
  22. ↑ Waters, Clara Erskine Clement (1881). Painters, Sculptors, Architects, Engravers, and Their Works. Houghton, Mifflin and Co. σελ. 75. Basaiti, Marco. It is not known whether this artist was born at Friuli or Venice. He was of Greek parentage. Flourished from 1496 to 1520. 
  23. ↑ Fernau, Joachim (1959). The Praeger encyclopedia of old masters. F.A. Praeger. σελ. 27. BARTOLOMMEO VENETO (See VENETO) BASAITI Though of Greek parentage Marco 
  24. ↑ Sturgis, Russell (2008). Manual of the Jarves Collection of Early Italian Pictures. BiblioBazaar. σελ. 71. ISBN 0-554-70267-3. Marco Basaiti, or Baxaiti, born at Venice of a Greek family ... His works are delicate in finish and exquisite in color. 
  25. ↑ Krén, Emily· Marx, Daniel. «Biography- BASAITI, Marco». Web Gallery of Art. 
  26. ↑ «Giovanni Bellini Style and Technique». Artble (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2017. 
  27. ↑ «Portrait of a Young Man». The National Gallery. 
  28. ↑ «The Virgin and the Child». The National Gallery. 
  29. ↑ «Portrait of a Gentleman». RISD Museum. 
  30. ↑ «Saint Catherine of Alexandria». The Museum of Fine Art, Budapest. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  31. ↑ «Virgin and Child, with Saint James the Great». Philadelphia Museum of Art. 
  32. ↑ «Portrait of Doge Agostino Barbarigo». Museum of Fine Arts, Budapest. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  33. ↑ «Madonna col Bambino e i santi Chiara e Francesco d'Assisi». Academia Carrara. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  34. ↑ «File 2338». Fondazione Musei Civici Venezia. 
  35. ↑ «Madonna and Child with a Donor by Marco Basaiti». Find the Data, Graphic IQ. [νεκρός σύνδεσμος]
  36. ↑ «Altarpiece of St Ambrose». Web Gallery of Art. 
  37. ↑ «Past Auction, Portrait of a Young Man, Marco Basaiti». Artnet. 
  38. ↑ «The Deposition». The Athenaeum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  39. ↑ «Virgin and Child with Saints». The Fitzwilliams Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  40. ↑ «Calling of the Sons of Zebedee». Web Gallery of Art. 
  41. ↑ «Dead Christ». Museum of Fine Arts, Budapest. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  42. ↑ «From the collection». Georgia Museum of Art. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  43. ↑ «Christ Praying in the Garden». Web Gallery of Art. 
  44. ↑ «Ritratto di gentiluomo con pelliccia». Academia Carrara. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  45. ↑ «Redentore benedicente». Academia Carrara. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  46. ↑ «Madonna and Child with St. John the Baptist and St. Liberalis». WikiCommons. 
  47. ↑ «Marco Basaiti- Madonna Adoring the Child». Artsy. 
  48. ↑ «Resurrezione di Cristo». Academia Carrara. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  49. ↑ «Ritratto di gentiluomo in nero». Academia Carrara. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  50. ↑ «Lamentation-Marco Basaiti». State Hermitage Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  51. ↑ «Paintings Collection: Marco Basaiti, Head of the Virgin». Ashmolean Museum of Art and Archaeology -University of Oxford. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021. 
  52. ↑ «The Lamentation of the Dead Christ». Museum of Fine Arts Boston. 
  53. ↑ «St. Peter Enthroned and Four Saints». Web Gallery of Art. 
  54. ↑ «St. Sebastian». Web Gallery of Art. 
  55. ↑ «File 2355». Fondazione Musei Civici Venezia. 
  56. ↑ «Saint Jérôme pénitent». Base Joconde. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]