Μάργκο Φοντέυν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Margot Fonteyn (Αγγλικά) |
Γέννηση | 18 Μαΐου 1919[1][2][3] Reigate |
Θάνατος | 21 Φεβρουαρίου 1991 (71 ετών) Πόλη του Παναμά |
Αιτία θανάτου | καρκίνος των ωοθηκών |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Ψευδώνυμο | Margot Fontes[4] και Margot Fonteyn-Arias[4] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας (έως 1927) Ηνωμένο Βασίλειο |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[1] |
Σπουδές | Royal Ballet School |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | χορεύτρια χορογράφος χορεύτρια μπαλέτου[5] σχεδιάστρια μόδας[6] |
Εργοδότης | American Airlines Βασιλικό Μπαλέτο |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Roberto Arias |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Ντάμα Ταξιάρχις του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας[7] μετάλλιο Βενιαμίν Φραγκλίνος (1974) Pro Finlandia Medal of the Order of the Lion of Finland (23 Μαΐου 1960)[8] |
Συνεργάτης | Ρούντολφ Νουρέγιεφ, Ρόμπερτ Χέλπμαν και Michael Somes |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μάργκο Φοντέυν (αγγλ. Margot Fonteyn, 18 Μαΐου 1919 – 21 Φεβρουαρίου 1991) ήταν Αγγλίδα μπαλαρίνα. Θεωρείται ευρέως ως μία από τις σημαντικότερες χορεύτριες κλασικού μπαλέτου όλων των εποχών. Πέρασε ολόκληρη την καριέρα της ως χορεύτρια του βρετανικού Βασιλικού Μπαλέτου.
Η Μάργκο Φοντέυν γεννήθηκε στις 18 Μαΐου 1919 στο Ράιγκεητ του Σάρρεϋ στην Αγγλία ως Μάργκαρετ Έβελευν Χούκαμ, ένα όνομα που άλλαξε όταν ξεκίνησε την καριέρα της στον χορό. Ήταν κόρη του Φήλιξ Τζον Χούκαμ, μηχανολόγου μηχανικού, και της Χίλντα Άτσισον Φόντες. Τα πρώτα βήματα στον χορό τα έκανε στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων, σε μια σχολή στο Ήλινγκ του δυτικού Λονδίνου μαζί με τον αδελφό της Φήλιξ, και δεν σταμάτησε να ασχολείται με τον χορό παρά μόνο όταν έφτασε στην ηλικία των 67 χρόνων. Στα οκτώ της χρόνια αναγκάστηκε να ακολουθήσει την οικογένειά της στη Σαγκάη, όπου οι γονείς της βρήκαν εργασία σε μια εταιρεία καπνού. Επέστρεψε οριστικά το 1933 και σπούδασε στο Λονδίνο κοντά στη Σεραφίνα Αστάφιεβα.
Το 1934 έγινε μέλος των μπαλέτων Βικ-Ουέλλς (μετέπειτα μπαλέτο Σάντλερ'ς Ουέλλς και στη συνέχεια Βασιλικά Μπαλέτα). Τον επόμενο χρόνο διαδέχθηκε σε ορισμένους ρόλους τη διάσημη Αγγλίδα χορεύτρια Αλίσια Μάρκοβα και μέχρι το 1940 είχε αναδειχθεί σε πρίμα μπαλαρίνα του συγκεκριμένου μπαλέτου. Η Φοντέυν έκανε το ντεμπούτο της στον Καρυοθραύστη το 1934 και μέχρι το 1961, αναδείχθηκε σε μία από τις πλέον γνωστές μπαλαρίνες στον κόσμο, κάνοντας μια λαμπρή καριέρα.
Στις 6, 7 και 8 Σεπτεμβρίου 1961, η Φοντέυν με το Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας χόρεψε στη σκιά της Ακρόπολης[9] εντυπωσιάζοντας στον ρόλο της Οντίλ στη Λίμνη των Κύκνων. Οι εμφανίσεις της στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, έμειναν αλησμόνητες[10].
Το 1962, δημιούργησε θρυλικό ντουέτο με τον Σοβιετικό χορευτή Ρουντόλφ Νουρέγιεφ, που αυτομόλησε στη Δύση. Εκτός από συνεργάτες οι δυο τους ήταν πάρα πολύ στενοί φίλοι[11]. Η συνεργασία της Φοντέυν με τον Νουρέγιεφ σκιάστηκε από ερωτηματικά και φήμες που ήθελαν τη 43χρονη τότε Μάργκο Φοντέυν να «ξαναζωντανεύει» και να κάνει δεύτερη καριέρα, εις βάρος εξίσου καλών ή ικανότερων χορευτριών[12]. Αποσύρθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αλλά μέχρι τον θάνατό της παρέμεινε ενεργό μέλος της χορευτικής κοινότητας.
Η Φοντέυν δημιούργησε «σχολή» χάρη στη λυρική και αρμονική της κίνηση, και την τέλεια τεχνική της. Αν και οι ρόλοι που την έκαναν διάσημη ήταν κυρίως κλασικοί (Ζιζέλ, Σύλβια, Σταχτοπούτα κ.ά.), εκτιμήθηκε περισσότερο στις ερμηνείες σύγχρονου μπαλέτου. Εκτός από την παγκόσμια φήμη της, τιμήθηκε με αναρίθμητα βραβεία για την προσφορά της στην τέχνη.
Το 2010 αποκαλύφθηκε ότι η διάσημη Βρετανίδα μπαλαρίνα ήταν αναμεμειγμένη σε απόπειρα πραξικοπήματος κατά της κυβέρνησης του Παναμά τη δεκαετία του 1950, όπου τη συνωμοσία κατά της τοπικής κυβέρνησης υποστήριζε ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο[13][14].