Μιχαήλ Πλετνιόφ

Μιχαήλ Πλετνιόφ
Καλλιτέχνης του Λαού της ΡΣΟΣΔ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση14 Απριλίου 1957 (1957-04-14) (67 ετών)
Αρχάγγελσκ, Ρωσία, ΕΣΣΔ
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (1957–1991)
Ρωσία (από 1991)
Ελβετία (από 2022)[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
ΣπουδέςΩδείο της Μόσχας
Ωδείο του Καζάν
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης
πιανίστας
διευθυντής ορχήστρας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Γ΄ Τάξη
Βραβείο Λένιν Κομσομόλ
Καλλιτέχνης του Λαού της ΡΣΟΣΔ
Αξιόλογος Καλλιτέχνης της ΡΣΟΣΔ
1ο βραβείο του Διεθνούς Διαγωνισμού Τσαϊκόφσκι (1978)
Τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Β΄ Τάξη
Κρατικό Βραβείο της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Glinka State Prize of the RSFSR
Prize of the President of the Russian Federation
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μιχαήλ Βασίλιεβιτς Πλετνιόφ (ρωσικά: Михаил Васильевич Плетнёв‎‎‎· γενν. 14 Απριλίου 1957, Αρχάγγελσκ) είναι Ρώσος πιανίστας, διευθυντής ορχήστρας και συνθέτης.

Βιογραφία και καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πλετνιόφ γεννήθηκε σε μουσική οικογένεια στο Αρχάγγελσκ της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Ο πατέρας του έπαιζε και δίδασκε μπαγιάν και η μητέρα του ήταν πιανίστα.[2][3] Σπούδασε με την Κίρα Σασκίνα για έξι χρόνια στην Ειδική Μουσική Σχολή του Ωδείου του Καζάν,[4] προτού εισέλθει στην Κεντρική Μουσική Σχολή της Μόσχας σε ηλικία 13 ετών, όπου σπούδασε με τον Γεβγκένι Τιμάκιν. Το 1974 εισήχθη στο Ωδείο της Μόσχας, σπουδάζοντας υπό την καθοδήγηση των Γιάκοβ Φλίιερ και Λεβ Βλάσενκο. Σε ηλικία 21 ετών κατάκτησε την 1η θέση και έλαβε το Χρυσό Μετάλλιο στον 6ο Διεθνή Διαγωνισμό Τσαϊκόφσκι το 1978, γεγονός που το χάρισε διεθνή αναγνώριση και προσέλκυσε μεγάλη προσοχή παγκοσμίως.[5] Το επόμενο έτος έκανε το ντεμπούτο του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παράλληλα, δίδασκε και στο Ωδείο της Μόσχας. Ο Πλετνιόφ έχει παραδεχτεί πως ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ του άσκησε ιδιαίτερη επιρροή.[6][7]

Το 1988 ο Πλετνιόφ προσκλήθηκε να εμφανιστεί στο συνέδριο υπερδυνάμεων στην Ουάσινγκτον, Π.Κ., όπου γνώρισε και έγινε φίλος με τον Μιχαΐλ Γκορμπατσόφ. Μέσω της φιλίας αυτής, απέκτησε την υποστήριξη που χρειαζόταν για να ιδρύσει δύο χρόνια αργότερα την Εθνική Ορχήστρα της Ρωσίας, την πρώτη μη κυβερνητική ορχήστρα στη Ρωσία από το 1917, της οποίας έγινε ο πρώτος αρχιμουσικός της. Η ορχήστρα του και ο ίδιος έκαναν το δισκογραφικό τους ντεμπούτο κυκλοφορώντας από την Virgin Classics ηχογράφηση της Έκτης Συμφωνίας, έργο 74, και του σλαβικού εμβατηρίου, έργο 31, του Τσαϊκόφσκι το 1991. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο Πλετνιόφ παραιτήθηκε από τη θέση του αρχιμουσικού της ορχήστρας, αλλά παρέμεινε καλλιτεχνικός διευθυντής της.[8]

Ο Πλετνιόφ έχει κυκλοφορήσει πολλάκις δίσκους από την Deutsche Grammophon. Έχει ηχογραφήσεις κυρίως ρωσικά έργα, αν και το 2007 ηχογράφησε και τις εννέα συμφωνίες του Μπετόβεν. Τα πρώτα έργα που ηχογράφησε ήταν ορχηστρικά, όπως το μπαλέτο «Η ωραία κοιμωμένη» του Τσαϊκόφσκι, την Έκτη Συμφωνία του και τη Συμφωνία Μάνφρεντ, καθώς και την Δεύτερη και Τρίτη Συμφωνία του Ραχμάνινοφ. Επίσης, η ηχογράφηση της Πρώτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι έλαβε ιδιαίτερα καλές κριτικές.[9]

Τον Ιούλιο του 2010 ο Πλετνιόφ συνελήφθη από τις αρχές της Ταϊλάνδης με την κατηγορία της παιδικής παρενόχλησης.[10]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ slippedisc.com/2022/12/mikhail-pletnev-i-am-proud-to-be-swiss/.
  2. ↑ Φάνινγκ, Ντέιβιντ (2001). Λεξικό Μουσικής και Μουσικών Γκρόουβ (στα Αγγλικά). Pletnev, Mikhail 
  3. ↑ Γουάιτ, Μάικλ (16 Μαρτίου 2003). «MUSIC; It's All a Game, and Only He Knows the Rules» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2003/03/16/arts/music-it-s-all-a-game-and-only-he-knows-the-rules.html. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2022. 
  4. ↑ «Βιογραφία της Κίρα Σασκίνα στην ιστοσελίδα της Κεντρικής Μουσικής Σχολής». web.archive.org (στα Ρωσικά). Κεντρική Σχολή Μουσικής. 28 Σεπτεμβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  5. ↑ Τιολλέ, Ζαν-Πιερ (2015). 88 notes pour piano solo. σελ. 51. ISBN 978 2 3505 5192 0. 
  6. ↑ Γκριν, Λίντα (26 Μαρτίου 2012). «Beyond Borders» (στα αγγλικά). International Piano Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-03-26. https://web.archive.org/web/20120326001713/http://www.russianarts.org/rno/ipm1103.cfm. Ανακτήθηκε στις 2022-07-29. 
  7. ↑ Κιτλ, Μάρτιν (7 Νοεμβρίου 2003). «A man and his music». The Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2022. 
  8. ↑ Νόρις, Τζέφρι (22 Μαρτίου 2004). «Maestro miseryguts». www.telegraph.co.uk. The Telegraph. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2022. 
  9. ↑ Σέρβις, Τομ (28 Ιανουαρίου 2014). «Symphony guide: Tchaikovsky's First». www.theguardian.com (στα Αγγλικά). The Guardian. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2022. 
  10. ↑ Πάρφιτ, Τομ (7 Ιουλίου 2010). «Mikhail Pletnev charged with child molestation in Thailand». www.theguardian.com (στα Αγγλικά). The Guardian. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]