Μπαρτολομέο Μανφρέντι | |
---|---|
Γέννηση | 1582[1] Οστιάνο[1] |
Θάνατος | 12 Δεκεμβρίου 1622[1] Ρώμη[2][1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία[3] |
Ιδιότητα | ζωγράφος[1] |
Σημαντικά έργα | The Triumph of David και St. John the Baptist Holding a Sheep |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπαρτολομέο Μανφρέντι (Bartolomeo Manfredi, βαπτίστηκε στις 25 Αυγούστου 1582 – 12 Δεκεμβρίου 1622) ήταν Ιταλός ζωγράφος, ηγετικό μέλος του Καραβατζιστών (οπαδοί του Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζο) στις αρχές του 17ου αιώνα.
Ο Μανφρέντι γεννήθηκε στο Οστιάνο, κοντά στην Κρεμόνα. Πιθανόν να ήταν μαθητής του Καραβάτζο στη Ρώμη: στη διάσημη δίκη του το 1603, ο Καραβάτζο ανέφερε ότι κάποιος Bartolomeo Cristofori, κατηγορούμενος για τη διανομή σκανδαλωδών ποιημάτων που επιτίθονταν στον απεχθή ανταγωνιστή Μπαλιόνε (Baglione), ήταν υπηρέτης του. Σίγουρα ο Μανφρέντι, είναι γνωστό στην ιστορία της τέχνης, ήταν αφοσιωμένος οπαδός του καινοτόμου ύφους του Καραβάτζο, με το ενισχυμένο κιαροσκούρο και την επιμονή του στον νατουραλισμό, με χάρισμα την αφήγηση ιστοριών μέσω της έκφρασης και της γλώσσας του σώματος.
Ο Καραβάτζο στη σύντομη σταδιοδρομία του - έγινε διάσημος το 1600, εξορίστηκε από τη Ρώμη το 1606 και πέθανε το 1610 - άσκησε βαθιά επίδραση στη νεότερη γενιά καλλιτεχνών, ιδιαίτερα στη Ρώμη και τη Νάπολη. Και από αυτούς τους Καραβατζιστές (οπαδοί του Καραβάτζο), ο Μανφρέντι φαίνεται με τη σειρά του να έχει τη μεγαλύτερη επιρροή στη μετάδοση της κληρονομιάς του δασκάλου στην επόμενη γενιά, ιδιαίτερα σε ζωγράφους από τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες που ήρθαν στην Ιταλία. Κανένα τεκμηριωμένο, υπογεγραμμένο έργο του Μανφρέντι δεν διασώζεται και πολλά από τα σαράντα περίπου έργα που του αποδίδονταν στο παρελθόν πιστεύεται ότι ήταν του Καραβάτζο. Η σταθερή αποσύνδεση του Καραβάτζο από Μανφρέντι έχει καταστήσει σαφές ότι ήταν ο Μανφρέντι και όχι ο δάσκαλός του, ο οποίος ήταν ο κύριος υπεύθυνος για τη διάδοση της ρωπογραφίας μεταξύ της δεύτερης γενιάς των Καραβατζιστών.
Ο Μανφρέντι ήταν επιτυχημένος καλλιτέχνης, ικανός να διατηρήσει τον δικό του υπηρέτη πριν γίνει τριάντα ετών, "ένας άντρας διακεκριμένης εμφάνισης και καλής συμπεριφοράς", σύμφωνα με τον βιογράφο Τζούλιο Μαντσίνι (Giulio Mancini), αν και σπάνια ήταν κοινωνικός. Δημιούργησε τη σταδιοδρομία του γύρω από καβαλέτο για ιδιώτες πελάτες, και δεν ακολούθησε ποτέ τις δημόσιες παραγγελίες, στις οποίες οικοδομήθηκαν ευρύτερες φήμες, αλλά τα έργα του έγιναν ευρέως αντικείμενα συλλογής τον 17ο αιώνα και θεωρήθηκε όμοιος ή ακόμα και ανώτερος του Καραβάτζο. Ο πίνακας Ο Άρης που τιμωρεί τον Έρωτα προσφέρει μια δελεαστική υπόδειξη για ένα χαμένο Καραβάτζο: ο δάσκαλος υποσχέθηκε έναν πίνακα με αυτό το θέμα στον Μαντσίνι, αλλά ένας άλλος από τους προστάτες του Καραβάτζο, ο Καρδινάλιος Φραντσέσκο Μαρία Ντελ Μόντε τον είχε ήδη παραλάβει, και, ως εκ τούτου, ο Μαντσίνι ανέθεσε στον Μανφρέντι να ζωγραφίσει άλλον για λογαριασμό του, τον οποίο ο Μαντσίνι θεωρούσε το καλύτερο έργο του Μανφρέντι.
Ο Μανφρέντι πέθανε στη Ρώμη το 1622. Ο Χέραρντ Σέγκερς (1589–1651) ήταν ένας από τους μαθητές του. [4] [5]