Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου

Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου
Προσωπικές Πληροφορίες
Ονομασία γέννησηςΝαΐμ Σουλεϊμάνοφ
ΨευδώνυμαΗρακλής τσέπης
Γέννηση23 Ιανουαρίου 1967
Πτιχάρ, Βουλγαρία
Θάνατος18 Νοεμβρίου 2017 (50 ετών)
Κωνσταντινούπολη, Τουρκία
Έτη δραστηριοποίησης1982 – 2000
Ύψος1,47 μ.
Άθλημα
ΧώραΒουλγαρία Βουλγαρία (1981–1986),  Τουρκία (1986–2000)
ΆθλημαΆρση βαρών
Μετάλλια
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό 1988 Σεούλ 60 κιλά
Χρυσό 1992 Βαρκελώνη 60 κιλά
Χρυσό 1996 Ατλάντα 64 κιλά

Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου (τουρκικά: Naim Süleymanoğlu, γεννημένος ως Ναΐμ Σουλεϊμάνοφ, Naim Suleimanov, βουλγαρικά: Наим Сюлейманов, 23 Ιανουαρίου 1967 – 18 Νοεμβρίου 2017) ήταν Βούλγαρος και Τούρκος Ολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής στην άρση βαρών. Έχει ψηφιστεί ως ο κορυφαίος του αθλήματος του 20ού αιώνα από τη Διεθνή Ομοσπονδία Άρσης Βαρών (IWF), ενώ τα 25 χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμια Πρωταθλήματα παραμένουν ακατάρριπτο ρεκόρ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ της κατηγορίας του στο ζετέ σηκώνοντας 190 κιλά, επίδοση που παραμένει ως το μεγαλύτερο βάρος που έχει ποτέ ανυψώσει αθλητής σε σύγκριση με το σωματικό του βάρος (3,17 φορές).[1]

Γεννήθηκε στη Βουλγαρία με την εθνική ομάδα της οποίας αναδείχθηκε δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής μέχρι το 1986, χρονιά κατά την οποία αποσκίρτησε της χώρας του καταφεύγοντας στην Τουρκία. Η αλλαγή της εθνικότητάς του και η παγκόσμια δημοσιότητα που τη συνόδευσε, είχε μεγάλη επιρροή πέρα ​​από τον αθλητισμό, ενώ η συνολική παρουσία του στην ιστορία του αθλήματος τον κατατάσσουν ως τον κορυφαίο στην ιστορία της άρσης βαρών.[2][3][4]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια στη Βουλγαρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνοφ γεννήθηκε στο χωριό Πτιχάρ (βουλγαρικά: Птичар) του δήμου Μόμτσιλγκραντ (Момчилград) της νότιας Βουλγαρίας, δήμος με 75 % πολίτες τουρκικής καταγωγής, ανάμεσα σε αυτούς και η οικογένειά του. Ο μεγαλύτερος γιος μιας οικογένειας με τρία παιδιά, ο πατέρας του δούλευε ως ανθρακωρύχος και είχε ύψος 1,53 μέτρα, ενώ η μητέρα του ήταν 1,40 μέτρα.[5][6] Ξεκίνησε να ασχολείται με το άθλημα σε ηλικία 9 ετών και χάρη στο μοναδικό του ταλέντο μπήκε σε σύντομο χρονικό διάστημα στην εθνική ομάδα νέων της Βουλγαρίας. Όπως ο ίδιος αποκάλυψε αργότερα απομακρύνθηκε από την ομάδα για ένα μήνα αργότερα με την αιτιολογία ότι ήταν «τουρκικής καταγωγής». Ωστόσο, με την εγγραφή του σε άλλο αθλητικό σχολείο στη Φιλιππούπολη, κατέλαβε την 20ή θέση στο βουλγαρικό πρωτάθλημα και μετά από αυτή την επιτυχία, οι αρχές αναγκάστηκαν να τον επαναφέρουν στην εθνική ομάδα νέων δύο μήνες μετά.[7][8] Υπό την επίβλεψη του κορυφαίου Βούλγαρου προπονητή Ιβάν Αμπατζίεφ (καινοτόμου και εξωτερικά επιτυχημένου) στη συνέχεια κατέκτησε το πρωτάθλημα της χώρας και ήδη στα 15 του χρόνια κατέρριψε το πρώτο ρεκόρ κόσμου στην κατηγορία των νέων. Κέρδισε το 8ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων στη Βραζιλία το 1982, σηκώνοντας συνολικά 250 κιλά στο σύνολο, ενώ στην ηλικιακή αυτή κατηγορία κατέρριψε συνολικά 13 παγκόσμιες επιδόσεις.[9][10][11] Ο τρόπος άρσης του χαρακτηριστικός και απαράλλαχτος από την αρχή της καριέρας του: τρία-τέσσερα δευτερόλεπτα ακινησίας, έχοντας ανεβεί στο πλατό. τρία-τέσσερα βήματα, ψηλάφιση της μπάρας, μικρή αναμονή συγκέντρωσης, το στόμα ορθάνοικτο και ακόλουθα ένας βρυχηθμός κατά το σήκωμα της μπάρας.[4]

Σημείωσε τα πρώτα του παγκόσμια ρεκόρ ανδρών στις 26 Μαρτίου 1983 στην Άλενταουν της Πενσυλβάνια / ΗΠΑ στα 16 του χρόνια, σηκώνοντας στο ζετέ της κατηγορίας των 56 κιλών βάρος 160 κιλών και στο σύνολο 285 κιλά, ο νεότερος παγκόσμιος ρέκορντμαν της ιστορίας.[12][13] Στο πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανδρών το 1983 στη Μόσχα, κατετάγη δεύτερος στην κατηγορία των 56 κιλών. Την ίδια χρονιά κατέρριψε παγκόσμια ρεκόρ στο «Τουρνουά των Ρέκορντμεν» που διεξήχθη στις ΗΠΑ το 1983, και από εκείνη τη διοργάνωση του δόθηκε το προσωνύμιο «Ηρακλής τσέπης» από το περιοδικό Sports Illustrated λόγω του ύψους του (1,47 μέτρο). [14][15] Στις 27 Απριλίου 1984 στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Άρσης βαρών στη Βιτόρια της Ισπανίας και στην κατηγορία των 56 κιλών ανυψώσε 168 κιλά στην κίνηση του επολέ-ζετέ και έγινε μόλις ο δεύτερος ανθρώπος που σήκωσε βάρος τριπλάσιο του σωματικού του. Παράλληλα, κατέρριψε και το παγκόσμιο ρεκόρ στο σύνολο κατακτώντας και τα τρία χρυσά μετάλλια.[16][17][18] Έχασε την πρώτη του ευκαιρία για επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 εξαιτίας της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο μποϋκοτάζ των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στους Αγώνες του Λος Άντζελες. Ήταν φαβορί των αγώνων στη κατηγορία των 56 κιλών ως παγκόσμιος ρέκορντμαν.[19][20] Αντ' αυτού στους «Αγώνες Φιλίας» που διοργανώθηκαν από τις χώρες που δεν συμμετέχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, κατέκτησε στη Βάρνα το χρυσό μετάλλιο με 2,5 κιλά διαφορά στο σύνολο μετά από σκληρή μάχη με τον Σοβιετικό Οξέν Μιρσογιάν και αφού κατέρριψε ένα παγκόσμιο ρεκόρ στο αρασέ με 132,5 κιλά και ένα στο ζετέ με 170,5 κιλά. Η επίδοσή του μάλιστα στο σύνολο ήταν κατά 30 κιλά υψηλότερη από αυτή του χρυσού Ολυμπιονίκη του Λος Άντζελες.[21][22]

Το 1985 ήταν πρωταθλητής κόσμου για πρώτη φορά στην καριέρα του κατακτώντας και τα τρία χρυσά μετάλλια στη διοργάνωση της Σουηδίας, ο νεότερος στην ιστορία.[6][13] Στις αρχές του 1986 το κομμουνιστικό καθεστώς στη Βουλγαρία ανάγκασε τη μειονότητα της χώρας να υιοθετήσει βουλγάρικα ονόματα και έτσι ο ίδιος μετονομάστηκε σε Ναούμ Σαλαμάνοφ (Naum Shalamanov, βουλγαρικά: Наум Шаламанов) από το Φεβρουάριο. Αλλά ο Ναΐμ, ο οποίος είχε αυξημένο αίσθημα δικαιοσύνης από την παιδική του ηλικία, δεν θέλησε να συμβιβαστεί με αυτό. Ήταν η αρχή του «εκβουλγαρισμού» (επίσημη ονομασία: Διαδικασία της Αναγέννησης) της μουσουλμανικής μειονότητας στη χώρα.[9][23] Η χρονιά ήταν εξαιρετική για τον τότε Βούλγαρο πρωταθλητή με την κατάκτηση όλων των μεταλλίων σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, με αλλεπάλληλες καταρρίψεις παγκοσμίων ρεκόρ και την αναγνώρισή του πριν καν κλείσει τα 20 του χρόνια ως του κορυφαίου του αθλήματος εκείνη την εποχή. Εσωστρεφής και ντροπαλός, είχε κερδίσει τους Βούλγαρους που τον αποθέωσαν στην εμφάνισή του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βάρνας, θεωρούμενος ως ο καλύτερος αθλητής όλων των αθλημάτων της χώρας. Στη συγκεκριμένη διοργάνωση η Βουλγαρία πήρε για πρώτη φορά τα ηνία του αθλήματος από την δεκαετίες κυριαρχούσα Σοβιετική Ένωση.[6][13][24] Κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Μελβούρνη το Δεκέμβριο του 1986, ο Σουλεϊμάνοφ αναδείχθηκε νικητής στη διοργάνωση για τρίτη φορά και στη συνέχεια αποσκίρτησε. Στη διάρκεια γεύματος της αποστολής της Βουλγαρίας στις 7 Δεκεμβρίου έφυγε ανύποπτα με τη βοήθεια ομογενών του της Αυστραλίας και κρύφτηκε για τέσσερις ημέρες.[25][26] Κατέφυγε αρχικά στην τουρκική πρεσβεία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο και πήγε μετά στο Λονδίνο με το προσωπικό αεροπλάνο του τότε Τούρκου πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του. Τον υποδέχθηκαν ως ήρωα στην Άγκυρα.[23][27] Σε συνέντευξη τύπου μετά την άφιξή του στην Τουρκία εξήγησε ότι ήταν μία προσπάθεια να τερματίσει την καταπίεση των Τούρκων που ζούσαν στη Βουλγαρία τη δεκαετία του 1980. Οι βουλγαρικές κυβερνήσεις ουδέποτε αποδέχονταν την ύπαρξη «τουρκικής μειονότητας» αλλά τη θεωρούσαν ως «μουσουλμανική».[7][10] Ζήτησε και πήρε την τουρκική ιθαγένεια. Επίσης άλλαξε το όνομά του, από το βουλγάρικο Σαλαμάνοφ στο τουρκικό Σουλεϊμάνογλου.[5][28] Για ένα χρόνο δεν του επετράπει η συμμετοχή σε αγώνες από τη Διεθνή Ομοσπονδία του αθλήματος.[29]

Το σπίτι που γεννήθηκε στη Βουλγαρία

Η συνέχεια της καριέρας στην Τουρκία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην πρώτη εμφάνισή του με τη νέα χώρα εκπροσώπησης, ο Σουλεϊμάνογλου κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στις 27 Απριλίου του 1988 στο Κάρντιφ της Ουαλίας (Ηνωμένο Βασίλειο) καταρρίπτοντας όλα τα παγκόσμια ρεκόρ της κατηγορίας του. Στο αρασέ ανύψωσε βάρος 150 κιλών, δυόμισι φορές το σωματικό του βάρος, ο πρώτος στην ιστορία που κατάφερε κάτι τέτοιο.[13][30][31] Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Σεούλ το 1988 προέκυψε διαμάχη σχετικά με το ποια χώρα θα εκπροσωπούσε. Σύμφωνα με τους κανόνες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ο Σουλεϊμάνογλου δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς αγώνες μέχρι το 1989, εκτός εάν η Βουλγαρία παραιτούνταν οποιοδήποτε δικαιώματος της.[20] Η βουλγαρική κυβέρνηση απαίτησε και έλαβε ένα εκατομμύριο δολάρια από την τουρκική κυβέρνηση προκειμένου ο αθλητής να αγωνιστεί για την Τουρκία.[29][32] Ο «Ηρακλής τσέπης» δεν απογοήτευσε κανέναν και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, το πρώτο της Τουρκίας στην άρση βαρών. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1988 κατέρριψε με τις 6 του προσπάθειες (αρασέ 145, 150,5, 152,5 κιλά, ζετέ 175, 188,5 και 190, σύνολο 320, 337,5 και 342,5) 6 παγκόσμια ρεκόρ και 9 ολυμπιακά στην κατηγορία βάρους 60 κιλών φτάνοντας στο αρασέ τα 152,5 κιλά, στο ζετέ τα 190 κιλά και συνολικά τα 342,5 κιλά — εκπληκτικά 30 κιλά περισσότερα από τον πλησιέστερο ανταγωνιστή του.[32][33][34] Η επίδοσή του ήταν υψηλότερη από αυτή του χρυσού νικητή της κατηγορίας των 67,5 κιλών κατά 2,5 κιλά.[35] Η απόδοσή του ήταν η καλύτερη εμφάνιση στην ιστορία της άρσης βαρών με βάση το σωματικό βάρος των αθλητών,[36][37] ώστε έγινε εξώφυλλο στο εμβληματικό περιοδικό Time τον Οκτώβριο του 1988 στο τεύχος του περιοδικού με το αφιέρωμα στην Ολυμπιάδα.[31][38] Ήταν το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Τουρκίας σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από 20 χρόνια.[39] Όταν επέστρεψε από τη Σεούλ, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι στην Άγκυρα τον υποδέχθηκαν κατά την επιστροφή του.[40] Εθνικός ήρωας, η φήμη του Ναΐμ εστίασε τη διεθνή προσοχή στην κατάσταση της τουρκικής μειονότητας της Βουλγαρίας: προσκλήθηκε στον Λευκό Οίκο από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν και μίλησε για τα προβλήματα της μειονότητας. Μέσα σε οκτώ μήνες από την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, η κυβέρνηση της Βουλγαρίας αναγκάστηκε να δώσει ελευθερία μετανάστευσης σε σχεδόν ένα εκατομμύριο πολίτες. Περισσότεροι από 300.000 έφυγαν με ειδικά διαβατήρια που ίσχυαν μόνο για έξοδο στην Τουρκία. Ανάμεσα σε αυτούς και η οικογένειά του Σουλεϊμάνογλου (των γονιών του, των δύο αδελφών, των συζύγων τους και ενός παιδιού), που τον συνάντησε δύο χρόνια μετά τη φυγή του.[2][14][41]

Σταμάτησε προσωρινά στην ηλικία των 22 ετών λόγω σοβαρού τραυματισμού στην ωμοπλάτη,[39] αφού πρώτα κατέκτησε την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1989. Ωστόσο επέστρεψε το 1991 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Άρσης βαρών του 1992 γνώρισε την πρώτη του ήττα μετά από 8,5 χρόνια. [42] Όμως κέρδισε το δεύτερο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, ανυψώνοντας στο αρασέ 142,5 κιλά, στο ζετέ 177,5 κιλά και συνολικά 320 κιλά.[43][44] Χρειάστηκαν μόνο δυο επιτυχημένες προσπάθειες (από μια σε κάθε κίνηση) για την εξασφάλιση του δεύτερου ολυμπιακού τίτλου του, ενώ δυο προσπάθειες στο ζετέ για την κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ που ο ίδιος κατείχε δεν ήταν επιτυχημένες.[42] Την ίδια χρονιά ανακηρύχθηκε «Ο καλύτερος αθλητής του κόσμου» από τη Διεθνή Επιτροπή Τύπου της Άρσης Βαρών.[19] Ανάμεσα στις Ολυμπιάδες, ο Σουλεϊμάνογλου συνέχισε να κερδίζει παγκόσμιους τίτλους και να καταρρίπτει ρεκόρ.[45] Κέρδισε πέντε παγκόσμια πρωταθλήματα (1989, 1991, 1993, 1994, 1995).[43][46]

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1996 ήταν η τελευταία εμφάνισή του και αποχώρησε οριστικά αφού πρώτα κέρδισε τρίτο χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιάδα, ο πρώτος που κατάφερε κάτι τέτοιο (ακολούθησαν οι Δήμας, Καχιασβίλι, Μουτλού και Ταλαχάντζε).[16] Ο Σουλεϊμάνογλου είχε και πάλι προπονητή τον Αμπατζίεφ, αποκαλούμενο και «Πάπα της άρσης βαρών».[24][47] Εκείνος ο αγώνας σημαδεύτηκε από τον ανταγωνισμό μεταξύ του ίδιου και του Έλληνα Βαλέριου Λεωνίδη, με την αρένα να χωρίζεται στους υποστηρικτές του Τούρκου και σε εκείνους του Έλληνα πρωταθλητή. Ο Σουλεϊμάνογλου ήταν ο κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στο αρασέ και το σύνολο, αλλά είχε χάσει πρόσφατα το ρεκόρ στο ζετέ από τον Λεωνίδη. Ο Έλληνας σήκωσε πρώτος και επέλεξε μια άρση 140 κιλών στο αρασέ, την οποία και πέτυχε. Ο Τούρκος ήταν βαρύτερος και ήξερε ότι θα έπρεπε να σηκώσει μεγαλύτερο βάρος. Ξεκίνησε στα 145 κιλά επιτυχημένα και στη συνέχεια ανύψωσε 147,5 επίσης με επιτυχία, βάρος στο οποίο απέτυχε ο Λεωνίδης. Στο ζετέ και οι δύο κατάφεραν να σηκώσουν 180 κιλά στην πρώτη τους προσπάθεια, μετά ο Σουλεϊμάνογλου ανύψωσε 185 κιλά σημειώνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Ο Λεωνίδης επέλεξε τα 187,5 κιλά τα οποία και ανυψώσε επανακτώντας το παγκόσμιο ρεκόρ και ο Σουλεϊμάνογλου τον ακολούθησε επιτυχημένα. Ο Λεωνίδης απέτυχε να σηκώσει 190 κιλά, ξεσπώντας σε κλάματα και παίρνοντας το ασημένιο μετάλλιο, ενώ παρηγορήθηκε από τον Σουλεϊμάνογλου.[16][48][49] Ο Τούρκος πρωταθλητής με τρία ρεκόρ κόσμου πήρε το χρυσό στη νέα κατηγορία των 64 κιλών με σύνολο 335 κιλών, ενώ ο Έλληνας πρωταθλητής έμεινε 2,5 κιλά χαμηλότερα.[50] Όχι άδικα, θεωρείται ως μια από τις μεγαλύτερες μονομαχίες στην ιστορία του αθλήματος.[16][51] Οι δυο τους είχαν προϊστορία: στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1995 πέτυχαν την ίδια επίδοση στο σύνολο, αλλά λόγω του ότι ζύγιζε λιγότερο, ο Σουλεϊμάνογλου κέρδισε τον τρίτο συνεχή τίτλο του. «Για πολλά χρόνια στην καριέρα μου, ειδικά τα τελευταία οκτώ χρόνια, δεν είχα αντίπαλο ή πραγματικό ανταγωνισμό. Μόλις εμφανίστηκε ο Λεωνίδης, είχα δύσκολους αγώνες», παραδέχθηκε ο Σουλεϊμάνογλου στους δημοσιογράφους.[16]

Μετά τους Αγώνες του 1996, ο Σουλεϊμάνογλου έμεινε εκτός δράσης για περίπου τρία χρόνια, ανακοινώνοντας την αποχώρησή του στις 2 Ιανουαρίου 1997.[52] Τα τρία αυτά χρόνια απομακρύνθηκε από το άθλημα ζώντας πλούσια. Η πρόκληση της κατάκτησης ενός τέταρτου μεταλλίου τον επανέφερε στις προπονήσεις 16 μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000.[40] Επέστρεψε αγωνιστικά για να πάρει την τρίτη θέση στο αρασέ στο σύνολο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, μένοντας για πρώτη φορά χωρίς μετάλλιο σε μία κίνηση. Στους Αγώνες του Σίδνεϊ απέτυχε να σηκώσει τα 145 κιλά στις τρεις προσπάθειές του, που θα ήταν ολυμπιακό ρεκόρ, και δεν συνέχισε στη διοργάνωση. Πριν από την τρίτη και τελευταία του προσπάθεια, οι φίλαθλοι παρακάλεσαν: «Ναΐμ!» Κατά την έξοδό του, ο Σουλεϊμάνογλου είπε στους δημοσιογράφους: «Αντίο, τελείωσε».[46][53] Κλείνοντας την καριέρα του είχε σημειώσει 46 επίσημα παγκόσμια ρεκόρ, τα περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο αρσιβαρίστα μετά την καθιέρωση των δύο μόνον τρόπων ανύψωσης.[13][43] Ήταν ο πρώτος και μοναδικός αρσιβαρίστας μέχρι σήμερα που είχε σηκώσει 2,5 φορές το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας από τους 7 αθλητές που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στην κίνηση του επολέ-ζετέ. Είναι ο μόνος αρσιβαρίστας που έχει σηκώσει 10 επιπλέον κιλά από το τριπλάσιο σωματικό του βάρος.[24][47][54] Τα 22 χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα είναι επίσης ρεκόρ (μαζί με το Βασίλι Αλεξέεφ).[55] Το 2000 και το 2004 εισήχθη ως μέλος του Hall of Fame της Διεθνούς Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών (IWF). Εξελέγη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2000 διατηρώντας τη θέση αυτή έως το 2004. Το 2001 του απονεμήθηκε η ύψιστη αθλητική τιμή, το Ολυμπιακό Τάγμα.[19][35][56] Το 2012 το ειδησιογραφικό πρακτορείο Reuters τον συμπεριέλαβε στους 12 μεγαλύτερους Ολυμπιονίκες, όπως επίσης και το περιοδικό Time.[2][57]

Μετά τον αθλητισμό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα εντυπωσιακά αθλητικά επιτεύγματά του και η προσωπική του ιστορία τον κατέστησαν εθνικό ήρωα στην Τουρκία άμεσα μετά την πρώτη ολυμπιακή του νίκη.[27][33] Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους ομοεθνείς Βούλγαρους μετανάστες στην Τουρκία.[31][54] Δέχθηκε πιέσεις επανειλημμένα από πολιτικούς φορείς στη νέα του πατρίδα.[28] Στις εθνικές εκλογές του 1999 κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος για να εκπροσωπήσει την Προύσα στην Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας. Το 2002 ήταν υποψήφιος με το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης στις δημοτικές εκλογές στο δήμο Κιράτς (τουρκικά: Kıraç) της επαρχίας Μπουγιουκτσεκμετσέ (Büyükçekmece) της Κωνσταντινούπολης και εκπροσώπησε το ίδιο κόμμα στις εθνικές εκλογές το 2007. Σε καμιά από αυτές τις προσπάθειες δεν είχε επιτυχία.[15][58] Υπήρξε επίσης επί σειρά ετών αντιπρόεδρος και σύμβουλος στην Τουρκική Ομοσπονδία Άρσης Βαρών.[59]

Μετά την αποτυχία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ εθίστηκε στο αλκοόλ με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να υποφέρει από ηπατική ανεπάρκεια. Το 2009 νοσηλεύτηκε για τρεις μήνες λόγω ηπατικού κώματος.[60] «Έζησα στη Βουλγαρία 19 χρόνια και πέρασα καλά παιδικά χρόνια. Δεν μετανιώνω για τίποτα μετά από αυτή τη συμπεριφορά. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος και οι άνθρωποι που είδαν τα γεγονότα ξέρουν καλύτερα. Ακόμα κι αν γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ήθελα να φύγω από τη Βουλγαρία, γιατί ο τουρκικός πληθυσμός δεχόταν σοβαρές πιέσεις», δήλωσε στο Eurosport το 2012.[28] Το καλοκαίρι του 2017 εισήχθη στο νοσοκομείο Bakırköy Sadi Konuk στην Κωνσταντινούπολη λόγω επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του, ωστόσο στις αρχές του Σεπτεμβρίου 2017 εισήχθη και πάλι στο ίδιο νοσοκομείο, υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση ήπατος και έκτοτε βρισκόταν στη μονάδα εντατικής θεραπείας για σχεδόν δύο μήνες. Υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και απεβίωσε στις 18 Νοεμβρίου 2017.[5][58] Αξιοσημείωτο είναι ότι παρέμεινε δημοφιλής στη Βουλγαρία, η κυβέρνηση της οποίας έστειλε εκπροσώπους στην κηδεία του.[2] Τον Ιούλιο του 2019 αποκαλύφθηκε μνημείο του στη πόλη του Μόμτσιλγκραντ.[61] Απέκτησε τέσσερις κόρες, η μία από τις οποίες αναγνωρίστηκε μετά το θάνατό του.[62][63] Το 2019 η ζωή του μέχρι το 1988 γυρίστηκε σε ταινία με τον τίτλο "Cep Herkülü: Naim Süleymanoğlu" (Ηρακλής Τσέπης: Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου).[64]

Αποτελέσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ολυμπιακοί Αγώνες, Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διοργάνωση Τόπος Κατηγορία Χώρα εκπροσώπησης Τρόπος ανύψωσης Επίδοση Κατάταξη
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1983 Μόσχα, ΕΣΣΔ 56 κιλά Βουλγαρία Αρασέ 130 ΠΡ
Ζετέ 160
Σύνολο 290
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1983 Μόσχα, ΕΣΣΔ 56 κιλά Βουλγαρία Αρασέ 130 ΠΡ
Ζετέ 160
Σύνολο 290
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1984 Βιτόρια, Ισπανία 56 κιλά Βουλγαρία Αρασέ 130
Ζετέ 167,5
Σύνολο 297,5 ΠΡ
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1985 Κατοβίτσε, Πολωνία 60 κιλά Βουλγαρία Αρασέ 140
Ζετέ 172,5
Σύνολο 312,5
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1985 Σεντερτέλιε, Σουηδία 60 κιλά Βουλγαρία Αρασέ 143 ΠΡ
Ζετέ 180
Σύνολο 322,5
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1986 Καρλ Μαρξ Στατ, Ανατ. Γερμανία 60 κιλά Βουλγαρία Αρασέ 145,5 ΠΡ
Ζετέ 187,5 ΠΡ
Σύνολο 332,5 ΠΡ
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1986 Σόφια, Βουλγαρία 60 κιλά Βουλγαρία Αρασέ 147,5 ΠΡ
Ζετέ 188 ΠΡ
Σύνολο 335 ΠΡ
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1988 Κάρντιφ, Μεγάλη Βρετανία 60 κιλά Τουρκία Αρασέ 150 ΠΡ
Ζετέ 180 ΠΡ
Σύνολο 330 ΠΡ
Ολυμπιακοί Αγώνες 1988 Σεούλ, Νότια Κορέα 60 κιλά Τουρκία Αρασέ 152,5 ΠΡ
Ζετέ 190 ΠΡ
Σύνολο 342,5 ΠΡ
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1989 Αθήνα, Ελλάδα 60 κιλά Τουρκία Αρασέ 145
Ζετέ 172,5
Σύνολο 317,5
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1991 Ντοναουέσιγκεν, Γερμανία 60 κιλά Τουρκία Αρασέ 137,5
Ζετέ 172,5
Σύνολο 310
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1992 Σέκσαρντ, Ουγγαρία 60 κιλά Τουρκία Αρασέ 142,5
Ζετέ 170
Σύνολο 312,5
Ολυμπιακοί Αγώνες 1992 Βαρκελώνη, Ισπανία 60 κιλά Τουρκία Αρασέ 142,5
Ζετέ 177,5
Σύνολο 320
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1993 Μελβούρνη, Αυστραλία 64 κιλά Τουρκία Αρασέ 145
Ζετέ 177,5 ΠΡ
Σύνολο 322,5 ΠΡ
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1994 Σοκόλοφ, Τσεχία 64 κιλά Τουρκία Αρασέ 145
Ζετέ 180
Σύνολο 325
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1994 Κωνσταντινούπολη, Τουρκία 64 κιλά Τουρκία Αρασέ 147,5 ΠΡ
Ζετέ 182,5 ΠΡ
Σύνολο 330 ΠΡ
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1995 Βαρσοβία, Πολωνία 64 κιλά Τουρκία Αρασέ 142,5
Ζετέ 182,5
Σύνολο 325
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1995 Γκουανγκτζόου, Κίνα 64 κιλά Τουρκία Αρασέ 147,5
Ζετέ 180
Σύνολο 327,5
Ολυμπιακοί Αγώνες 1996 Ατλάντα, ΗΠΑ 64 κιλά Τουρκία Αρασέ 147,5
Ζετέ 187,5
Σύνολο 335
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2000 Σόφια, Βουλγαρία 62 κιλά Τουρκία Αρασέ 140
Ζετέ 170
Σύνολο 310
Ολυμπιακοί Αγώνες 2000 Σίδνεϋ, Αυστραλία 62 κιλά Τουρκία Αρασέ - -
Ζετέ
Σύνολο - -

Λοιπές διοργανώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Παγκόσμιο Κύπελλο χρυσό μετάλλιο (3) : 1984, 1985, 1986
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων χρυσό μετάλλιο : 1982
  • Αγώνες Φιλίας χρυσό μετάλλιο : 1984
  • Μεσογειακοί Αγώνες χρυσό μετάλλιο : 1991

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • IWF : Καλύτερος αθλητής άρσης βαρών στον κόσμο (3) : 1984, 1985, 1986
  • IWF : Καλύτερος αθλητής άρσης βαρών του 20ού αιώνα
  • Hall of Fame άρσης βαρών (2) : 2000, 2004

Τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ολυμπιακό Τάγμα (Olympic Order) : 2001

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «"Who in the world has ever lifted three times their body weight?"» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Naim Süleymanoğlu obituary» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  3. ↑ «Naim Süleymanoğlu» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου: Τα κλαδιά που έφτιαξαν το ρόπαλο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2023. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «The New York Times : Naim Suleymanoglu, 50, Dies; Weight Lifting's 'Pocket Hercules'» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου: Ο ανίκητος αρσιβαρίστας των 147 εκατοστών». Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «A BIG WEIGHT IS LIFTED : Bulgaria to Turkey--It's a Heavy Trip» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  8. ↑ «Türkiye ve Dünya Tarihinin En Büyük Sporcularından Nam-ı Diğer Cep Herkülü: Naim Süleymanoğlu» (στα Τουρκικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Encyclopædia Britannica : Naim Süleymanoğlu». Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2022. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Dünya ve Türk halterinin unutulmaz ismi: Naim Süleymanoğlu» (στα Τουρκικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  11. ↑ «Championnats du Monde Junior» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2021. 
  12. ↑ «WORLD RECORDS BY YEAR (1983)» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 «NAIM SULEYMANOGLU» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «'POCKET HERCULES' VISITS A PILLAR OF WHITE HOUSE» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου: Ανάμεσα σε δύο έθνη, σήκωσε το βάρος». Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 «IOC : Weightlifting king Süleymanoğlu conquers third Olympic gold in epic record-breaker» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2023. 
  17. ↑ «WORLD RECORDS BY YEAR (1984)» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  18. ↑ «1984 European Championship» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 «IWF : Turkey commemorates weightlifting legend Süleymanoğlu» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2022. 
  20. ↑ 20,0 20,1 «LITTLE BIG MAN POUND FOR POUND, TURKEY'S NAIM SULEYMANOGLU IS THE BEST» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022. 
  21. ↑ «1984 INTERNATIONAL FRIENDSHIP CUP ("DRUZHBA-84")» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  22. ↑ «IOC : LOS ANGELES 1984 WEIGHTLIFTING 56KG BANTAMWEIGHT MEN RESULTS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «THE TIMES : Naim Süleymanoğlu» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2021. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 «A Revolution in Olympic Weightlifting» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2023. 
  25. ↑ «Weightlifter Reportedly to Defect in Australia» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  26. ↑ « The New York Times : THE SEOUL OLYMPICS: WEIGHT LIFTING; Intrigue on Way to Victory» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  27. ↑ 27,0 27,1 «Le Monde : Mort du champion olympique Naim Süleymanoglu, surnommé l'« Hercule de poche »» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 «Когато спортистите бягаха от режима в България. Историята на Наим Сюлейманоглу» (στα Βουλγαρικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  29. ↑ 29,0 29,1 «'Pocket Hercules,' Olympic weightlifting legend, dies at 50» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2023. 
  30. ↑ «HEROIC AND HERCULEAN» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 «'Cep Herkülü' Naim Süleymanoğlu: Arkasında sayısız rekor bırakan 'Türk Süpermen'» (στα Τουρκικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2023. 
  32. ↑ 32,0 32,1 «IOC : Suleymanoglu lifts weights and hearts with extraordinary hat-trick» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2022. 
  33. ↑ 33,0 33,1 «The New York Times : Weight Lifting; A Great Weight Is Lifted From Turkey's Little Hero» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  34. ↑ «IOC : SEOUL 1988 WEIGHTLIFTING 56 - 60KG (FEATHERWEIGHT) MEN RESULTS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  35. ↑ 35,0 35,1 «IWF offers condolences after weightlifting legend Süleymanoğlu dies aged 50» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  36. ↑ «Weightlifting GOATs» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  37. ↑ Mathematics for the Life Sciences: Calculus, Modeling, Probability, and Dynamical Systems (στα Αγγλικά). Springer Science & Business Medias. 2013. ISBN 978-1-4614-7276-6. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  38. ↑ «Big loss in the sports field of the Turkish World: Naim Süleymanoğlu» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2022. 
  39. ↑ 39,0 39,1 «"'POCKET HERCULES' LIFTS TURKEY TO NEW HEIGHTS"» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  40. ↑ 40,0 40,1 «Weightlifting: Pocket Hercules feels the weight of history» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2017. 
  41. ↑ «Arnie left with a weight on his shoulders» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2022. 
  42. ↑ 42,0 42,1 «BARCELONA '92 OLYMPICS : DAILY REPORT : WEIGHTLIFTING : Suleymanoglu Dominates, Then Taunts Vanquished» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2023. 
  43. ↑ 43,0 43,1 43,2 «IOC : Naim Süleymanoğlu» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2022. 
  44. ↑ «OLYMPICS / Barcelona 1992: Suleymanoglu's uplifting feats: Ken Jones watches a pocket Hercules heave his way to another title and another property» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  45. ↑ «World Records from 1972-1992» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  46. ↑ 46,0 46,1 «Naim Suleymanoglu Bio, Stats and Results» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  47. ↑ 47,0 47,1 «Наим Сюлейманоглу си отиде на 50 г» (στα Βουλγαρικά). Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2022. 
  48. ↑ «The New York Times : 'Pocket Hercules'» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  49. ↑ «1996 Olympics Day 4» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2022. 
  50. ↑ «WORLD RECORDS BY YEAR (1996)» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  51. ↑ «5 Of The Greatest Weightlifting Battles Of All Time» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  52. ↑ «...and weightlifting also salutes a legend» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  53. ↑ «Hercules Can't Pocket This One» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2022. 
  54. ↑ 54,0 54,1 «Son dakika: Cep Herkülü: Naim Süleymanoğlu kimdir, rekor kaç kilo kaldırdı? Naim Süleymanoğlu ne zaman ve neden öldü?» (στα Τουρκικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2023. 
  55. ↑ «Most gold medals at the weightlifting IWF World Championships (male)» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2022. 
  56. ↑ «IWF : HALL OF FAME» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2022. 
  57. ↑ «TIME magazine : 12 Great Olympic Nicknames» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2022. 
  58. ↑ 58,0 58,1 «Pesi, la Turchia piange Suleymanoglu. Nella leggenda con 3 ori olimpici» (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2023. 
  59. ↑ «Benim gibi şampiyonu ayaklar altına alıyorlar kırılırım elbette...» (στα Τουρκικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2023. 
  60. ↑ «Naim Süleymanoğlu neden siroz oldu? İşte Naim Süleymanoğlu'nun hastalığının altında yatan neden» (στα Τουρκικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2023. 
  61. ↑ «ХИЛЯДИ СЕ СЪБРАХА НА ОТКРИВАНЕТО НА ПАМЕТНИКА НА НАИМ СЮЛЕЙМАНОГЛУ» (στα Βουλγαρικά). Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2022. 
  62. ↑ «Naim Süleymanoğlu'nun mezarı açıldı» (στα Τουρκικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  63. ↑ «Paternity test confirms Naim Süleymanoğlu's Japanese daughter» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 
  64. ↑ «Cep Herkülü: Naim Süleymanoğlu» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022. 

Πηγές - εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]