Το νεκρό φορτίο (Deadweight tonnage, deadweight, DWT, D.W.T., d.w.t., ή dwt) είναι μια μονάδα μέτρησης που ορίζει το βάρος του φορτίου που επιτρέπεται να κουβαλήσει ένα πλοίο.[1][2][3] Είναι το άθροισμα των βαρών του φορτίου, των καυσίμων, του πόσιμου νερού, του έρματος, των προμηθειών, των επιβατών και του πληρώματος.[1]
Το DWT χρησιμοποιείται συχνά για τον καθορισμό του μέγιστου επιτρεπόμενου νεκρού βάρους ενός πλοίου (δηλαδή όταν είναι πλήρως φορτωμένο έτσι ώστε η γραμμή του Πλίμζολ να βρίσκεται στη στάθμη νερού), αν και μπορεί επίσης να υποδηλώνει το πραγματικό DWT ενός πλοίου που δεν έχει φορτωθεί πλήρως.
Το νεκρό φορτίο είναι ένα μέτρο της μεταφορικής ικανότητας του σκάφους, συμπεριλαμβανομένου του κενού βάρους του πλοίου. Διαφέρει από τη μετατόπιση (βάρος του εκτοπισμένου νερού), η οποία περιλαμβάνει το βάρος του πλοίου ή τα ογκομετρικά μέτρα της ολικής χωρητικότητας ή της καθαρής χωρητικότητας.
Το νεκρό φορτίο εκφραζόταν ιστορικά σε μεγάλους τόνους[σημ. 1], αλλά τώρα συνήθως δίνεται διεθνώς σε τόνους (μετρικοί τόνοι).[4] Σε σύγχρονες διεθνείς ναυτιλιακές συμβάσεις όπως η Διεθνής Σύμβαση για την Ασφάλεια της Ζωής στη Θάλασσα και η Διεθνής Σύμβαση για την Πρόληψη της Ρύπανσης από Πλοία, το νεκρό φορτίο ορίζεται ρητά ως η διαφορά σε τόνους μεταξύ της μετατόπισης ενός πλοίου σε νερό συγκεκριμένης βαρύτητας 1,025 (που αντιστοιχεί στη μέση πυκνότητα του θαλάσσιου νερού) στο βύθισμα που αντιστοιχεί στον καθορισμένο ύψος εξάλων θέρους και την ελαφριά μετατόπιση του πλοίου.[5][6]