Ντάνιελ Σουλτς

Ντάνιελ Σουλτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jerzy (Georg) Daniel Schultz (Πολωνικά)
Γέννηση1615[1][2][3]
Γκντανσκ[4][5][6]
Θάνατος1683[1][7][3]
Γκντανσκ[8][5][6]
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία
Γερμανία[6]
Πολωνία[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[6]
καλλιτέχνης[6]
οξυγράφος[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααυλικός ζωγράφος
Ιστότοπος
www.degruyter.com/view/AKL/_00165026
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γέζι Ντάνιελ Σουλτς (πολωνικά: Jerzy Daniel Schultz), γνωστός και ως Ντάνιελ Σουλτς ο νεότερος[9] (1615 – 1683), ήταν εξέχων ζωγράφος της εποχής του μπαρόκ, γεννημένος και ενεργός στην Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία.[10] Ζωγράφισε πολλούς Πολωνούς και Λιθουανούς ευγενείς, μέλη της βασιλικής οικογένειας, ντόπιους Πατρίκιους, όπως ο αστρονόμος Εβέλιος, ζώα και κυνήγι. Τα έργα του βρίσκονται στις κρατικές συλλογές τέχνης του Κάστρου Βάβελ, στο Εθνικό Μουσείο της Βαρσοβίας, στο Εθνικό Μουσείο της Στοκχόλμης, στο Μουσείο Ερμιτάζ και στο Εθνικό Μουσείο του Γκντανσκ.[9]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος κάπου γύρω στο 1615 στο Ντάντσιχ (σημερινό Γκντανσκ),[11] στο Βοεβοδάτο Πομερανίας[12] της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, ο Σουλτς έμαθε την τέχνη της ζωγραφικής από τον θείο του, Ντάνιελ Σουλτς τον Πρεσβύτερο, έναν άλλο σημαντικό ζωγράφο, όπου εργαζόταν στο εργαστήριό του για περίπου 5 χρόνια.[9] Μετά το θάνατο του θείου του ταξίδεψε στη Γαλλία και την Ολλανδία για να συνεχίσει τις σπουδές του για περίπου 3 χρόνια.[9]

Κριμαϊκός Ιερακοτρόφος του Βασιλιά Ιωάννη Β΄ Καζίμιρ, 1664, Μουσείο Ερμιτάζ

Ο Σουλτς έγινε ο κορυφαίος καλλιτέχνης στην αυλή των Πολωνών βασιλιάδων στη Βαρσοβία στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα.[9] Το 1649 έγινε ιδιωτικός ζωγράφος για τον Πολωνό βασιλιά Ιωάννης Β΄ Καζίμιρ της Πολωνίας και στη συνέχεια στους διάδοχους βασιλιάδες Μιχαήλ Κορύμπουτ Βισνιοβιέτσκι και Γιαν Γ΄ Σομπιέσκι.[9] Ο Σουλτς επέστρεψε στη γενέτειρά του γύρω στο 1660, αλλά κατά καιρούς εργαζόταν σε βασιλικές παραγγελίες στη Βαρσοβία, συχνά στο Παλάτι του Βιλάνουφ.[9] Τα μεγάλα πορτρέτα του Πολωνών βασιλιάδων και ευγενών είναι από τα καλύτερα παραδείγματα τέχνης του μπαρόκ στην Πολωνία. Το πιο αξιοσημείωτο από τα έργα του Κριμαϊκός Ιερακοτρόφος του Βασιλιά Ιωάννη Β΄ Καζίμιρ με την οικογένειά του (γνωστό και ως Οικογενειακό Πορτρέτο, σήμερα στο Κρατικό Μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη) ζωγραφίστηκε το 1664.[9] Απεικονίζει τον Κριμαϊκό Αγά Δέδη με τους γιους και τους υπηρέτες του.[13][14] Ο πρωτότοκος γιος του Αγά έλαβε τον τίτλο Βασιλικό Γεράκι ως ανταμοιβή για την υποστήριξη του πατέρα του κατά τη διάρκεια του πολωνικού πολέμου με τη Ρωσία (1654–1667). Αυτό το έργο ζωγραφίστηκε κατά την επίσκεψη του Αγά στη Βαρσοβία μετά την επιτυχή εισβολή στην Αριστερή Όχθη της Ουκρανίας (1663–1664).[14] Πλούσιες χρωματικές παραλλαγές σε κερασόχρωμα, σκούρο πράσινο και πορτοκαλί δημιουργούν μια ιδανική σύνθεση με ασημί-καφέ τόνο του πίνακα.

Η μεγαλύτερη δραστηριότητά του σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιωάννη Β΄.[9] Εκείνη την εποχή ο Σουλτς ζωγράφισε πολλά πορτρέτα και θρησκευτικούς πίνακες. Για τον παραιτούμενο βασιλιά ζωγράφισε τον Άγιο Καζίμιρ, ο οποίος αργότερα εκτέθηκε στο Αββαείο του Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε στο Παρίσι (αγνοείται).[9] Μετά το θάνατο του βασιλιά, ζωγράφισε το πορτρέτο του φέρετρου του (τώρα στο Βασιλικό Κάστρο της Βαρσοβίας), το οποίο αργότερα τοποθετήθηκε στο Μαρμάρινο Δωμάτιο στο Βασιλικό Κάστρο ανάμεσα σε 22 διατηρημένα ομοιώματα των Πολωνών μοναρχών από τον Πίτερ Ντάνκερτς ντε Ρι.[9] Οι εμπνεύσεις του Ρέμπραντ και του Φιλίπ ντε Σαμπέν είναι ορατές στα έργα του. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του στην αυλή πιθανότατα είχε επαφή με κάποια έργα του Ρέμπραντ, καθώς ο Βασιλιάς Ιωάννης Β΄ ήταν παθιασμένος συλλέκτης ολλανδικών έργων ζωγραφικής και από τον πράκτορά του στο Άμστερνταμ, Χέριτ φαν Ούλενμπερχ, αγόρασε πολλά από τα έργα του (Λουτρό της Νταϊάνας, Άκταιον, μεταξύ άλλων).[15][16]

Ο Σουλτς έζησε στο Γκντανσκ την ίδια εποχή με τον χαράκτη Γερεμίας Φάλκ (περίπου 1620–1664), ο οποίος συχνά χάραζε πορτρέτα μετά τους πίνακες του Σουλτς.

Επιλεγμένοι πίνακες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 122786920. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 434190. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Athenaeum. 7431. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 psb.28647.1.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 122786920. Ανακτήθηκε στις 31  Μαρτίου 2024.
  7. ↑ The Stuttgart Database of Scientific Illustrators 1450–1950. 853. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  9. ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 «Daniel Schultz the Younger». www.schultz.pl. 3 Ιουλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2009. 
  10. ↑ Daniel Stone (2001). The Polish–Lithuanian state, 1386-1795. University of Washington Press. σελ. 221. ISBN 978-0-295-98093-5. 
  11. ↑ Stefan Muthesius (1994). Art, architecture and design in Poland, 966-1990: an introduction. K.R. Langewiesche Nachfolger H. Köster Verlagsbuchhandlung. σελ. 43. ISBN 978-3-7845-7611-4. 
  12. ↑ Polnisch-Preußen - official name (legal name) in the original state document - State Constitution of the Polish-Prussia (see: Excerpt in the publication of 1764, σελ. 581)
  13. ↑ «Family Portrait of Dedesza Aga». www.schultz.pl. 3 Ιουλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2009. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Πιοτρ Κρακόφσκι (1979). Teoretyczne podstawy architektury wieku XIX, Wydania 14-16 (στα Πολωνικά). PWN. σελ. 63. 
  15. ↑ Zbigniew Wójcik (1997). Jan Kazimierz Waza (στα Πολωνικά). Zakład Narodowy im. Ossolińskich. σελ. 186. ISBN 978-83-04-04353-4. 
  16. ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska (2006). Dynastia Wazów w Polsce (στα Πολωνικά). PWN. σελ. 308. ISBN 978-83-01-14584-2. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]