Νόμοι της Νυρεμβέργης

Με τους νόμους της Νυρεμβέργης η σβάστικα γίνεται νέα εθνική σημαία της Γερμανίας

Οι Νόμοι της Νυρεμβέργης (γερμανικά: Nürnberger Gesetze) ήταν αντισημιτικοί και ρατσιστικοί νόμοι που θεσπίστηκαν στη Ναζιστική Γερμανία στις 15 Σεπτεμβρίου 1935, κατά τη διάρκεια μιας ειδικής συνεδρίασης του Reichstag κατά τη διάρκεια του Κομματικού συνεδρίου της Νυρεμβέργης. Οι δύο νόμοι ήταν ο Νόμος για την Προστασία του Γερμανικού Αίματος και η Γερμανική Τιμή, που απαγόρευε τους γάμους και τις εξωσυζυγικές σχέσεις μεταξύ Εβραίων και Γερμανών και την απασχόληση Γερμανίδων κάτω των 45 ετών σε εβραϊκά νοικοκυριά. και ο νόμος περί ιθαγένειας του Ράιχ. Επίσης όριζε ότι μόνο όσοι είχαν γερμανικό ή συγγενικό αίμα μπορούσαν να είναι πολίτες του Ράιχ. Οι υπόλοιποι ταξινομήθηκαν ως υπήκοοι του κράτους χωρίς κανένα δικαίωμα ιθαγένειας. Ένα συμπληρωματικό διάταγμα που περιγράφει τον ορισμό του ποιος είναι Εβραίος ψηφίστηκε στις 14 Νοεμβρίου και ο νόμος περί ιθαγένειας του Ράιχ τέθηκε επίσημα σε ισχύ την ημερομηνία αυτή. Οι νόμοι επεκτάθηκαν στις 26 Νοεμβρίου 1935 για να συμπεριλάβουν τους Ρομά και τους Μαύρους. Αυτό το συμπληρωματικό διάταγμα όριζε τους Ρομά ως «εχθρούς του φυλετικού κράτους», ομοίως με τους Εβραίους.

Για λόγους εξωτερικής πολιτικής, οι διώξεις βάσει των δύο νόμων δεν ξεκίνησαν παρά μόνο μετά τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, που πραγματοποιήθηκαν στο Βερολίνο. Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933, οι Ναζί άρχισαν να εφαρμόζουν αντισημιτικές πολιτικές, οι οποίες περιελάμβαναν το σχηματισμό μιας Volksgemeinschaft (λαϊκή κοινότητα) με βάση τη φυλή. Ο Καγκελάριος και Φύρερ (αρχηγός) του Ναζιστικού Κόμματος Αδόλφος Χίτλερ κήρυξε εθνικό μποϊκοτάζ των εβραϊκών επιχειρήσεων την 1η Απριλίου 1933 και ο Νόμος για την Αποκατάσταση της Επαγγελματικής Δημόσιας Υπηρεσίας, που ψηφίστηκε στις 7 Απριλίου, απέκλεισε τους λεγόμενους μη Αρείους από το νομικό επάγγελμα, τις δημόσιες υπηρεσίες και τη διδασκαλία σε ιδρύματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πανεπιστήμια. Βιβλία που θεωρούνται μη γερμανικά, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από Εβραίους συγγραφείς, καταστράφηκαν σε ένα πανεθνικό κάψιμο βιβλίων στις 10 Μαΐου. Εβραίοι πολίτες παρενοχλήθηκαν και δέχθηκαν βίαιες επιθέσεις. Καταπιέστηκαν, τους αφαιρέθηκε η ιθαγένεια και τα πολιτικά δικαιώματα και τελικά απομακρύνθηκαν εντελώς από τη γερμανική κοινωνία.

Οι νόμοι της Νυρεμβέργης είχαν καταστροφικά οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο στην Εβραϊκή κοινότητα. Άτομα που καταδικάζονταν για παραβίαση των νόμων για τον γάμο φυλακίζονταν και (μετά τις 8 Μαρτίου 1938) με την ολοκλήρωση της ποινής τους συλλαμβάνονταν εκ νέου από την Γκεστάπο και στέλνονταν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι μη Εβραίοι σταμάτησαν σταδιακά να συναναστρέφονται με Εβραίους ή να ψωνίζουν σε καταστήματα Εβραίων, πολλά από τα οποία έκλεισαν λόγω έλλειψης πελατών. Καθώς δεν επιτρεπόταν πλέον στους Εβραίους να εργάζονται στη δημόσια διοίκηση ή σε επαγγέλματα που ρυθμίζονται από την κυβέρνηση, όπως η ιατρική και η εκπαίδευση, πολλοί ιδιοκτήτες επιχειρήσεων και επαγγελματίες της μεσαίας τάξης αναγκάστηκαν να απασχοληθούν με ταπεινά επαγγέλματα. Η μετανάστευση ήταν προβληματική, καθώς οι Εβραίοι έπρεπε να αποδίδουν έως και το 90% του πλούτου τους ως φόρο κατά την έξοδό τους από τη χώρα. Μέχρι το 1938 ήταν σχεδόν αδύνατο για πιθανούς Εβραίους μετανάστες να βρουν μια χώρα πρόθυμη να τους δεχτεί. Σχέδια μαζικής απέλασης, όπως το Σχέδιο της Μαδαγασκάρης, αποδείχτηκε ότι ήταν αδύνατο να πραγματοποιήσουν οι Ναζί, και ξεκινώντας από τα μέσα του 1941, η γερμανική κυβέρνηση ξεκίνησε μαζικές εξοντώσεις Ευρωπαίων Εβραίων.

Οι Νόμοι της Νυρεμβέργης περιείχαν τα εξής:

  • Η "συντήρηση της καθαρότητος του γερμανικού αίματος" αποτελεί βασικό τμήμα της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Ο νόμος απαγορεύει γάμους μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων.
  • Απαγορεύονται οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων, οι οποίες από εδώ και εμπρός τιμωρούνται με φυλακή. Τιμωρείται όμως μόνον ο άνδρας, επειδή η γυναίκα, κατά τη γνώμη του Χίτλερ, σεξουαλικά εξαρτάται από τον άνδρα.
  • Δεν επιτρέπεται σε Εβραίο να προσλαμβάνει γυναίκα γερμανικού ή συγγενούς αίματος κάτω των 45 ετών ως οικιακή βοηθό, επειδή βάσει της ναζιστικής ιδεολογίας εννοείται ότι "ο Εβραίος διαφορετικά θα τη βιάσει".
  • Αποφασίζεται νέα σημαία της Γερμανίας. Τα χρώματα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (μαύρο, κόκκινο και χρυσό, που είναι και τα σημερινά χρώματα) αντικαθίστανται με τα παλιά χρώματα της αυτοκρατορίας (μαύρο, λευκό, κόκκινο). Συγχρόνως κηρύσσεται η σημαία με τη σβάστικα νέα εθνική σημαία.
  • Απαγορεύεται Εβραίος να σηκώσει τη νέα γερμανική σημαία. Αντίθετα τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τα δικά τους σύμβολα[1].
  • Μόνο άτομα με γερμανικό ή συγγενές αίμα έχουν το δικαίωμα να κατέχουν τη γερμανική υπηκοότητα.
  • Ο νόμος ορίζει ποιος υπολογίζεται Εβραίος, ποιος είναι μισός Εβραίος και ποιος κατά το ένα τέταρτο.

Στο εξής τα δικαιώματα των Εβραίων θα περιορίζονται μέχρι την πτώση του Τρίτου Ράιχ συνεχώς. Οι περιορισμοί θα αφορούν την κοινωνική αλλά και την προσωπική τους ζωή.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Αίμα και γη, Βάλτερ Νταρρέ

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]