Ονήσανδρος

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|1|12|2024}}
Ονήσανδρος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ὀνήσανδρος (Αρχαία Ελληνικά)
Θάνατος1ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόσοφος
συγγραφέας
Αξιοσημείωτο έργοStrategicus
Περίοδος ακμής1ος αιώνας[2]
δεδομένα

Ο Ονήσανδρος ή Ονόσανδρος ήταν αρχαίος Έλληνας πλατωνικός φιλόσοφος που άκμασε τον 1ο αιώνα μ.Χ..

Ο Ονήσανδρος συνέγραψε το έργο «Τακτικά» ή «Στρατηγικά», καθώς και υπομνήματα στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα, τα οποία έχουν χαθεί. Σώζεται μόνο το πρώτο έργο, γνωστό και ως «Στρατηγικός», ένα σύντομο αλλά περιεκτικό έργο που περιγράφει τα καθήκοντα ενός στρατηγού. Είναι αφιερωμένο στον Κόιντο Βεράνιο Νέπω, ύπατο το 49 μ.Χ. και λεγάτο της Βρετανίας. Τα «Στρατηγικά» απετέλεσαν την κυριότερη αυθεντία και πηγή για τα στρατιωτικά κείμενα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Μαυρικίου και Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού, και πολύ αργότερα του Μαυρικίου της Σαξονίας, ο οποίoς συμβουλευόταν τη γαλλική του μετάφραση και εξέφραζε την υψηλή του εκτίμηση για αυτό. Παραμένει μία από τις σημαντικότερες πραγματείες επί των αρχαίων στρατιωτικών ζητημάτων. Παρέχει πληροφορίες που δεν είναι διαθέσιμες σε άλλα αρχαία έργα σχετικώς με τις αρχαίες ελληνικές στρατιωτικές τακτικές, ιδίως για τη χρήση του ελαφρού πεζικού στη μάχη.

Τον Στρατηγικό εξέδωσε ο Αδαμάντιος Κοραής το 1822.[3] Της έκδοσης αυτής έγινε επανέκδοση το 1978, σε επιμέλεια Δέσποινας Αλάτση.[4]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ CONOR.SI. 184479075.
  2. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. osd2014827821. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουνίου 2022.
  3. ↑ «περ. Διαβάζω, τεύχ. 82, 1983, σελ. 20». Issuu. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2020. 
  4. ↑ «Ψηφ. Βιβλιοθ. ΑΠΘ» (PDF). 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ιωάννη Κακαβούλια: «Ελληνική Γραμματολογία (αρχαία και βυζαντινή)», εκδ. Νικόδημος, Αθήνα, σελ. 205