O Παύλος Ορόσιος, λατιν.: Paulus Orosius, (π. 375/385 μ.Χ. – π. 420) [5][6][7], ήταν Ρωμαίος ιερέας, ιστορικός και θεολόγος και μαθητής του Αυγουστίνου της Ιππώνος. Πιθανόν να γεννήθηκε στην Μπρακάρα Αυγούστα (τώρα Μπράγκα, Πορτογαλία), τότε πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας Γαλαισίας, η οποία ήταν η πρωτεύουσα τού βασιλείου των Σουάβων με το τέλος του. [8] Αν και υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα σχετικά με τη βιογραφία του, όπως η ακριβής ημερομηνία γέννησής του, είναι γνωστό ότι ήταν ένα πρόσωπο κάποιου κύρους από πολιτιστική άποψη, καθώς είχε επαφή με τις μεγαλύτερες μορφές της εποχής του όπως ο Αυγουστίνος της Ιππώνος και ο Ιερώνυμος του Στρίδωνα. Για να συναντηθεί μαζί τους, ο Ορόσιος ταξίδευσε σε πόλεις της νότιας ακτής της Μεσογείου, όπως η Ιππών Ρέγιος, η Αλεξάνδρεια και η Ιερουσαλήμ.
Αυτά τα ταξίδια καθόρισαν τη ζωή και την πνευματική του παραγωγή. Ο Ορόσιος δεν συζήτησε απλώς θεολογικά θέματα με τον Αυγουστίνο: συνεργάστηκε μαζί του και στο βιβλίο Η Πόλη του Θεού. [9] Επιπλέον το 415 επιλέχθηκε να ταξιδέψει στην Παλαιστίνη, για να ανταλλάξει πληροφορίες με άλλους διανοούμενους. Στο ίδιο ταξίδι μπόρεσε επίσης να συμμετάσχει σε συνεδρίαση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου στην Ιερουσαλήμ, και του ανατέθηκε η μεταφορά των λειψάνων του Αγίου Στεφάνου. Η ημερομηνία τού τέλους του είναι επίσης ασαφής, αν και φαίνεται ότι δεν ήταν νωρίτερα από το 418, όταν τελείωσε ένα από τα βιβλία του, ή αργότερα από το 423. [10]
Έγραψε συνολικά τρία βιβλία, εκ των οποίων το σημαντικότερο είναι τα Επτά Βιβλία της Ιστορίας κατά των Παγανιστών (λατινικά: Historiarum Adversum Paganos Libri VII),που θεωρείται ένα από τα έργα με τη μεγαλύτερη επίδραση στην ιστοριογραφία κατά την περίοδο μεταξύ της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, καθώς και ένα από τα σημαντικότερα ισπανικά βιβλία όλων των εποχών. Μέρος της σημασίας του προέρχεται από το γεγονός, ότι ο συγγραφέας δείχνει την ιστοριογραφική του μεθοδολογία. Το βιβλίο είναι μία ιστορική αφήγηση, που εστιάζει στους παγανικούς λαούς από την πρώιμη εποχή, μέχρι την εποχή που ζούσε ο Ορόσιος. [11]
Ο Ορόσιος ήταν μία προσωπικότητα με μεγάλη επιρροή, τόσο για τη διάδοση πληροφοριών (Η Ιστορία κατά των Παγιανιστών ήταν μία από τις κύριες πηγές πληροφοριών σχετικά με την Αρχαιότητα, που χρησιμοποιούνταν μέχρι την Αναγέννηση), όσο και για τον εξορθολογισμό της μελέτης της ιστορίας (η μεθοδολογία του επηρέασε πολύ τους μεταγενέστερους ιστορικούς) . [12][13]
Παρά τη σημασία των βιβλίων του, πολλά ερωτήματα παραμένουν σχετικά με τη ζωή του, εμποδίζοντας τις προσπάθειες για την κατασκευή μιας βιογραφίας με βεβαιότητα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για πηγές πληροφοριών σχετικά με τη γέννηση και το τέλος του. [14] Ωστόσο η ζωή του έχει μελετηθεί ευρέως, και υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς, που προτείνουν ημερομηνίες και για τα δύο γεγονότα.
Οι κύριες βιογραφικές αναφορές για τον Ορόσιο προέρχονται από τα γραπτά του Γεννάδιου της Μασαλίας και του Μπραούλιο της Σαραγόσα, αν και τα δικά του γραπτά δεν πρέπει να παραβλεφθούν. [14] Επιπλέον ο Ορόσιος αναφέρεται σε επιστολές, που έγραψε ο Αυγουστίνος.
Το έργο Υπενθυμήσεις (Commonitorium) και οι Ιστορίες είναι μια απάντηση, τουλάχιστον στην προέλευσή τους, στην άμεση επιρροή που άσκησε ο Αυγουστίνος της Ιππώνος στον Ορόσιο. [16]
↑David Rohrbacher, "Orosius," in The Historians of Late Antiquity (Routledge, 2002), pp. 135–137. Rohrbacher bases the date of birth on Augustine's description of Orosius as a "young priest" and a "son by age" in the period 414–418, which would place his age at 30 or younger. Rohrbacher further speculates (p. 137) that Orosius may have died in a shipwreck while attempting to return to Hispania after visiting Palestine and Africa since nothing is heard of him after 418, which is also the likely date of completion of his last book.
↑Buisseret, David (2007). The Oxford companion to world exploration. Oxford University Press. σελ. 112. ISBN978-0-19-514922-7.
↑Zecchini, G. (2003). «Latin Historiography: Jerome, Orosius and the Western Chronicles». Greek and Roman Historiography in Late Antiquity: 317–345. doi:10.1163/9789047400189_011. ISBN9789047400189.
↑ 8,08,1Martínez Cavero, Pedro, “El pensamiento…”, p. 22.
↑Martínez Cavero, Pedro, “El pensamiento…”, p. 35.
↑Martínez Cavero, Pedro, “El pensamiento…”, p. 57.
↑Rábade Navarro, Miguel Ángel, “Una interpretación...”, pp. 377.
↑Torres Rodríguez, Casimiro, “Paulo Orosio…”, p. 81.
↑Torres Rodríguez, Casimiro, “Paulo Orosio…”, p. 82.
↑ 14,014,1Torres Rodríguez, Casimiro, “Paulo Orosio…”, p. 16.
↑Drawn by the author from information contained in Martínez Cavero, Pedro, “El pensamiento…”, Torres Rodríguez, Casimiro, “Paulo Orosio…” and others.
↑Beltrán Corbalán, Domingo and others, “El Commonitorium...”, p. 65.
"Orosius, Paulus". Encyclopædia Britannica. Vol. 20 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 327.
Alonso Nuñez, José Miguel, “La metodología histórica de Paulo Orosio”, en Helmántica Nº 136–138, 1994, σσ. 373–379.
Beltrán Corbalán, Domingo, González Fernández, Rafael y Martínez Cavero, Pedro, «El Commonitorium de Orosio: traducción y Commentario», en Faventia: Revista de filología clàssica Nº 21, pp. 199. 65,83. Το πλήρες κείμενο (στα ισπανικά) από το άρθρο βρίσκεται στη διεύθυνση https://ddd.uab.cat/record/571 . Συμβουλευτείτε τον Οκτώβριο του 2008.
Fuentes De La Rosa, María Luisa, Orosio y su tiempo, 1η Έκδοση, Μαδρίτη: Editorial de la Universidad Complutense de Madrid, 1990.
García Fernández, Francisco José, «La imagen de Hispania y los hispanos a finales de la Antigüedad. Las Historiae Adversum Paganos de Paulo Orosio”, en Conimbriga Nº44, 2005, σελ. 281–299.
Martínez Cavero, Pedro, El pensamiento histórico y antropológico de Orosio, 1η Έκδοση, Μούρθια: Universidad. Área de Historia Antigua, 2002.
Rábe Navarro Miguel Ángel, «Una interpretación de fuentes y métodos en la Historia de Paulo Orosio», en Tabona. Revista de Prehistoria, Arqueología y Filología Clásicas Nº32, 1985–1987, σσ. 377–393.
Torres Rodríguez, Casimiro, Paulo Orosio. Su vida y sus obras, 1st Edition, La Coruña: Fundación Pedro Barrie de la Maza Conde de Fenosa, 1985.