Ουίλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ

Ουίλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	18  Νοεμβρίου 1836[1][2][3] Λονδίνο[4]
Θάνατος	29  Μαΐου 1911[1][2][3] Grim's Dyke
Αιτία θανάτου	πνιγμός
Τόπος ταφής	Λονδίνο
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[1][5]
Σπουδές	Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου Great Ealing School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας[6][4][7] ποιητής θεατρικός συγγραφέας λιμπρετίστας εικονογράφος σεναριογράφος θεατρικός σκηνοθέτης[8] δικηγόρος (μπάριστερ)[9]
Οικογένεια
Σύζυγος	Lucy Agnes Turner (1867–άγνωστη τιμή)[10]
Γονείς	William Gilbert[11] και Anne Mary Bye Morris[11]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Knight Bachelor
Συνεργάτης	Άρθουρ Σάλιβαν και Richard D'Oyly Carte
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο σερ Ουίλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ (αγγλικά: Sir William Schwenck Gilbert) (18 Νοεμβρίου 1836 – 29 Μαΐου 1911) ήταν Άγγλος δραματουργός και χιουμορίστας, λιμπρετίστας, ποιητής και εικονογράφος, περισσότερο γνωστός για τη συνεργασία του με τον συνθέτη Άρθουρ Σάλιβαν με τον οποίο δημιούργησαν 14 κωμικές όπερες.^[12]

Τα έργα των συνεργατών Γκίλμπερτ και Σάλιβαν, που διακωμωδούσαν εύθυμα τον συντηρητισμό της Βικτωριανής εποχής και το βρετανικό ταξικό σύστημα, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή κατά τη Βικτωριανή εποχή στην Αγγλία αλλά και στο εξωτερικό και συνεχίζουν να παίζονται έως την εποχή μας, ενώ αρκετά έχουν διασκευασθεί σε ταινίες. ^[13]

Τα έργα του ενέπνευσαν νεότερους δραματουργούς, μεταξύ των οποίων τον Όσκαρ Ουάιλντ και τον Μπέρναρντ Σω και οι κωμικές όπερες των δύο συνεργατών ενέπνευσαν την μετέπειτα ανάπτυξη του αμερικανικού μουσικού θεάτρου, επηρεάζοντας ιδιαίτερα τους λιμπρετίστες και στιχουργούς του Μπρόντγουεϊ.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Γκίλμπερτ γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1836 και ήταν γιος ναυτικού γιατρού που ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη με την οικογένειά του. Σε ηλικία 2 ετών, απήχθη από ληστές στην Ιταλία και αφέθηκε ελεύθερος με καταβολή λύτρων. Από μικρός έδειξε κλίση προς το θέατρο και τη λογοτεχνία, έγραφε μικρά ποιήματα και θεατρικά έργα που παρουσιάζονταν σε ιδιωτικούς κύκλους. ^[14]

Έλαβε καλή εκπαίδευση. Μετά το σχολείο ήθελε να ακολουθήσει τη σταδιοδρομία του αξιωματικού και σπούδασε στρατιωτικές επιστήμες με στόχο να λάβει μέρος στον Κριμαϊκό πόλεμο. Ωστόσο, ο πόλεμος τελείωσε πριν προλάβει να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Στη συνέχεια εργάστηκε ως κυβερνητικός υπάλληλος και το 1863 ολοκλήρωσε την εκπαίδευση και πήρε άδεια άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος. Παράλληλα, έγραφε τακτικά ποιήματα και μπαλάντες. Το ταλέντο του προς το ευτράπελο και τη σάτιρα έμελλε να του φέρει φήμη και αναγνώριση. Από το 1861 και για να βελτιώσει το εισόδημά του, δημοσίευσε ανώνυμα κριτικές θεάτρου και σατιρικούς στίχους στο δημοφιλές περιοδικό Fun. Τα έργα του συνοδεύονταν από σχέδια και καρικατούρες που υπέγραφε ως «Μπαμπ». Μερικοί από τους χαρακτήρες στις μεταγενέστερες όπερες βασίζονται στις καρικατούρες «Μπαμπ». Το 1869 η συλλογή Μπαλάντες του Μπαμπ εκδόθηκε σε βιβλίο και το 1873 ακολούθησαν οι Περισσότερες μπαλάντες του Μπαμπ, έργα που περιείχαν το σπέρμα πολλών από τις μεταγενέστερες όπερες.^[15]

Το 1867 παντρεύτηκε την Λούσι Άγκνες Τέρνερ, κόρη αξιωματικού του στρατού.

Σκηνή από την όπερα Ανώνυμος εταιρεία Ουτοπία

Το 1870 ξεκίνησε η πιο γόνιμη συγγραφική του περίοδος και μπόρεσε να εγκαταλείψει το επάγγελμα του δικηγόρου. Δημοσίευσε δύο κωμωδίες που του έφεραν μεγάλη οικονομική επιτυχία και γνώρισε τον συνθέτη Άρθουρ Σάλιβαν, στον οποίο έδωσε το λιμπρέτο για την όπερα Θέσπις. Αν και το πρώτο έργο τους δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση, η συνεργασία τους διήρκεσε 25 χρόνια και δημιούργησαν συνολικά 14 κωμικές όπερες, οι οποίες είχαν τεράστια επιτυχία. Το 1881, ο παραγωγός Καρτ βοήθησε τη συνεργασία τους και δημιούργησε το Θέατρο Σαβόυ για τις παραστάσεις των έργων των δύο συνεργατών, έτσι τα έργα τους έγιναν γνωστά ως Οι όπερες της Σαβοΐας. Το 1890, μετά από αυτή τη μακρά και κερδοφόρα δημιουργική συνεργασία, προέκυψε μια ρήξη και οι δυο τους έμειναν αποξενωμένοι μέχρι το 1893, όταν συνεργάστηκαν ξανά ανεβάζοντας το Ανώνυμος εταιρεία ή Ουτοπία (1893) και αργότερα τον Μεγάλο Δούκα (1896). Ο Γκίλμπερτ έγραψε πολλά δημοφιλή μπουρλέσκ για τη δραματική σκηνή και λιμπρέτα για άλλους συνθέτες. Το τελευταίο του έργο, Ο Χούλιγκαν, παίχτηκε το 1911.^[16]

Το 1907, ο Γκίλμπερτ ανακηρύχθηκε ιππότης από τον Εδουάρδο Ζ' . Πέθανε το 1911 σε ηλικία 74 ετών από καρδιακή προσβολή ενώ προσπαθούσε να σώσει μια νεαρή γυναίκα από πνιγμό στη λίμνη στο εξοχικό του κτήμα. ^[17]

Ο παγετώνας Γκίλμπερτ στο νησί Γη Αλεξάνδρου Α΄ στη Δυτική Ανταρκτική φέρει το όνομά του προς τιμήν του.

Ταινία

Η ζωή του Ουίλιαμ Σ. Γκίλμπερτ και η καλλιτεχνική του συνεργασία με τον Άρθουρ Σάλιβαν είναι το θέμα της βραβευμένης με Όσκαρ βρετανικής ταινίας του Μάικ Λι, Η Παράσταση μιας Ζωής (1999).

Έργο

Αφίσα για την κωμική όπερα Πολεμικό πλοίο Πίναφορ

Αφίσα για την κωμική όπερα Ο Μικάδος

Η θεατρική καριέρα του Γκίλμπερτ ξεκίνησε το 1870, όταν ο θεατρικός συγγραφέας Τόμας Ουίλιαμ Ρόμπερτσον τον σύστησε ως κάποιον που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα επιτυχημένο χριστουγεννιάτικο έργο σε μόλις δύο εβδομάδες. Ο Γκίλμπερτ έγραψε αμέσως το Νταλκαμάρα ή Το μικρό παπί και ο μεγάλος φωνακλάς, εμπορική επιτυχία, και ακολούθησαν άλλες παραγγελίες. Οι επιτυχημένες κωμικές όπερες με τον Σάλιβαν συνέχισαν να εμφανίζονται κάθε δύο περίπου χρόνια, πολλές από αυτές ήταν από τις μακροβιότερες παραγωγές μέχρι εκείνη τη στιγμή στην ιστορία της μουσικής σκηνής.

Ο Ουίλιαμ Σ. Γκίλμπερτ έγραψε περισσότερα από 75 θεατρικά έργα και λιμπρέτα, πολυάριθμα διηγήματα και ιστορίες, ποιήματα, στίχους τραγουδιών και διάφορα άλλα κωμικά και σοβαρά έργα. Τα έργα του και το ρεαλιστικό του στυλ σκηνοθεσίας έχουν εμπνεύσει πολλούς θεατρικούς συγγραφείς, μεταξύ των οποίων τον Όσκαρ Ουάιλντ και τον Μπέρναρντ Σω. Σύμφωνα με κριτικές ^[18]«το λυρικό ταλέντο του Γκίλμπερτ και η ποιητική του ικανότητα ανέβασαν την ποιητική ποιότητα της κωμικής όπερας σε ένα επίπεδο που δεν είχε φτάσει ποτέ πριν». ^[19]

Σημαντικά έργα

• Thespis (Θέσπις ή Οι θεοί έχουν γεράσει, 1871)
• Trial by Jury (Δίκη από ενόρκους, 1875)
• The Sorcerer (Ο μάγος, 1877)
• H.M.S. Pinafore (Πολεμικό πλοίο Πίναφορ ή Η κοπέλα που αγάπησε έναν ναύτη, 1878)
• The Pirates of Penzance (Οι πειρατές του Πέντζανς ή Ο σκλάβος του καθήκοντος 1879)
• Patience, or Bunthorne's Bride (Υπομονή ή Η νύφη του Μπάνθρον, 1881)
• Iolanthe (Ιολάνθη, 1882)
• Princess Ida (Η πριγκίπισσα Άιντα, 1884)
• The Mikado (Ο Μικάδος ή Η πόλη Τίτιπου, 1885)
• Ruddigore (Ρούντιγκορ ή Η κατάρα της μάγισσας, 1887)
• The Yeomen of the Guard (Οι φύλακες του πύργου ή Ο Εύθυμος και η υπηρέτριά του, 1888)
• The Gondoliers (Οι Γονδολιέροι, 1889)
• Haste to the Wedding (Βιασύνη στο γάμο, 1892)
• Utopia Limited (Ανώνυμος εταιρεία Ουτοπία, 1893)
• The Grand Duke (Ο Μεγάλος Δούκας, 1896)
• Fallen fairiew or The wicked world (Ξεπεσμένες νεράιδες ή Ο μοχθηρός κόσμος, 1909)
• The Hooligan (Ο Χούλιγκαν, 1911)

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12214615n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/W-S-Gilbert. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. (Αγγλικά) SNAC. w68s4p2x. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 16341. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
5. CONOR.SI. 133881187.
6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
7. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
8. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
9. Joseph Foster: «Men-at-the-Bar» Joseph Foster. Λονδίνο, Άιλσμπερι. 1885.
10. p41676.htm#i416758. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
11. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
12. . «britannica.com/biography/W-S-Gilbert». 
13. . «naftemporiki.gr/culture/ «Ο Μικάδος» Εθνική Λυρική Σκηνή». 
14. . «gsarchive.net/gilbert/life/short_bio». 
15. . «imdb.com/WS Gilbert/bio/». 
16. . «allmusic.com/artist/william-schwenck-gilbert». 
17. . «newworldencyclopedia.org/entry/W._S._Gilbert». 
18. Cambridge History of English and American Literature
19. . «victorianweb.org/mt/gilbert/bio».