Ο Πάλντεν Γκιάτσο (1933, Πανάμ, Θιβέτ - 2018, Νταραμσάλα, Ινδία) ήταν βουδιστής μοναχός του Θιβέτ, ο οποίος έγινε ευρύτατα γνωστός, διότι εξέτισε 33 χρόνια φυλάκισης σε στρατόπεδα εργασίας λαογκάι αγωνιζόμενος για την ανεξαρτησία του Θιβέτ.[6][7]
Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές,[8][9][10] ο Γκιάτσο βασανίστηκε κατ' επανάληψη από το κινεζικό καθεστώς, και ήταν αυτός με τη μεγαλύτερη "ποινή" φυλάκισης ως πολιτικός κρατούμενος του Θιβέτ. Μετά την απελευθέρωσή του, το 1992, κατέφυγε στη Νταραμσάλα στη βόρεια Ινδία, όπου και έζησε εξόριστος από το Θιβέτ. Αν και ήταν ασκούμενος μοναχός, εξελίχθηκε ως ένας σημαντικός πολιτικός ακτιβιστής, ταξίδευσε σε όλο τον κόσμο, υποστηρίζοντας την ανεξαρτησία του Θιβέτ από την Κίνα, μέχρι και το θάνατό του το 2018.
Η αυτοβιογραφία του, Fire Under the Snow, είναι επίσης γνωστή ως Η αυτοβιογραφία ενός Θιβετιανού μοναχού. Ήταν το θέμα της ταινίας ντοκιμαντέρ του 2008, Fire Under the Snow.[11]
Ο Π. Γκιάτσο γεννήθηκε το 1933 στο χωριό Πανάμ (Panam) του Θιβέτ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή του, μία ομάδα μοναχών έφτασε από την κοντινή μονή Drag Riwoche και τον ανακήρυξε ως έναν από τους υποψηφίους για τη μετενσάρκωση ενός ανώτερου λάμα, που είχε αποβιώσει το προηγούμενο έτος.[12]
Το 1943 εισήλθε σε μονή (Gadong) ως δόκιμος μοναχός. Κατά τη διάρκεια της κινεζικής εισβολής, χειροτονήθηκε μοναχός στη σχολή του Γκελούνγκ (Gelug). Μετά από πρόσκληση του 14ου Δαλάι Λάμα, μετέβη στη μονή του Ντρέπονγκ, κοντά στη Λάσα, για να ολοκληρώσει τελικά εκεί τις σπουδές του.[13][14]
Συνελήφθη τον Ιούνιο του 1959 από Κινέζους αξιωματούχους για συμμετοχή σε διαδήλωση κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Θιβέτ στις 10 Μαρτίου 1959.[15]
Χωρίς να καταδικαστεί, πέρασε τα επόμενα 33 χρόνια σε κινεζικές φυλακές και λαογκάι,[16] τα επονομαζόμενα και στρατόπεδα μεταρρύθμισης μέσω εργασίας, τη μεγαλύτερη φυλάκιση οποιουδήποτε πολιτικού κρατουμένου του Θιβέτ.[17][18] Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του ίδιου: "Αναγκάστηκε να συμμετάσχει σε βασανιστικά μαθήματα επανεκπαίδευσης και κακοποιήθηκε και βασανίστηκε με διάφορες μεθόδους, όπως λ.χ ξυλοδαρμό με κλαμπ με καρφιά, σοκ με ηλεκτρικό καθετήρα, που σημάδεψε τη γλώσσα του και έκανε τα δόντια του να πέσουν, μαστίγωμα, και εξαναγκασμό έλξης σε άροτρο ενώ λιμοκτονούσε."[19][20][21][22] Κατά τη διάρκεια αυτής της σκληρής περιόδου, συνέχισε να τηρεί το Ντάρμα, τις διδασκαλίες του Βούδα.
Απελευθερώθηκε το 1992. Τότε -άγνωστο πως- δραπέτευσε από την Κίνα και κατέφυγε στην πόλη Νταραμσάλα της Ινδίας, που έμελλε να είναι ο τόπος της εξορίας του.
Στη Νταραμσάλα έγραψε την αυτοβιογραφία του, με τον τίτλο: Fire Under The Snow στα Θιβετιανά, η οποία μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, και η οποία έγινε τελικά κινηματογραφική ταινία (το 2008) που ονομάστηκε -επίσης- Fire Under The Snow.[23][24][25][26]Η αυτοβιογραφία ενός Θιβετιανού μοναχού δημοσιεύθηκε το 1998. Ο Δαλάι Λάμα σημείωσε στον πρόλογο ότι: «Η αίσθηση της δικαιοσύνης για το σκοπό μας και η αγανάκτησή του για ό,τι έχει γίνει σε τόσους πολλούς Θιβετιανούς είναι τόσο έντονη, αυτό δεν τον αφήνει να εφησυχάσει.Έχοντας επί χρόνια αντισταθεί στις κινεζικές προσπάθειες, που προσπαθούν να κρύψουν τον αγώνα μας, εκμεταλλεύτηκε κάθε ευκαιρία για να διαλαλήσει σε όλο τον πλανήτη την αλήθεια για το Θιβέτ."[27]
Κατά τη διάρκεια των επισκέψεών του στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, ως προσκεκλημένος, έγινε πολιτικά ενεργός ως αντίπαλος της παράνομης κινεζικής κατοχής στο Θιβέτ, και επίσης ως ''ζωντανός μάρτυρας" που υπέφερε και βασανίστηκε από το κινεζικό καθεστώς.[28][29][17][30][31] Το 1995, ήταν ο πρώτος πολιτικός κρατούμενος του Θιβέτ που μίλησε στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, όπως επίσης και στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ.[32]
Το 1998, κέρδισε το βραβείο John Humphrey Freedom από την καναδική ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Δικαιώματα & Δημοκρατία.[33] Προς τιμήν της Διεθνούς Ημέρας του 2006 για την υποστήριξη των θυμάτων βασανιστηρίων, η Γερουσία των ΗΠΑ τον τίμησε με αφιέρωμα.[19] Η Άνι Λένοξ έλαβε συνέντευξη από αυτόν το 2007. Η ταινία διανεμήθηκε ευρέως από τη Διεθνή Αμνηστία.[34] Το 2009, μίλησε στο εναρκτήριο φόρουμ ελευθερίας του Όσλο.[35]
Ο Πάλντεν Γκιάτσο έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στη Νταραμσάλα, ενώ συνέχιζε να εκπονεί τις βουδιστικές του σπουδές.