Πανώλη του Ιουστινιανού

Ένα χαρακτηριστικό στην Πανώλη του Ιουστινιανού ήταν η νέκρωση του χεριού.

Η Πανώλη του Ιουστινιανού (541-549) ήταν μια πανδημία που έπληξε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και ιδιαίτερα την πρωτεύουσα της την Κωνσταντινούπολη, επίσης την αυτοκρατορία των Σασσανιδών, και τις παραθαλάσσιες πόλεις σε όλη την λεκάνη της Μεσόγειου.[1] Ήταν μια από τις μεγαλύτερες πληγές στην ιστορία, αυτή η καταστροφική πανδημία προκάλεσε το θάνατο περίπου 25 εκατομμυρίων ανθρώπων (πρώτο κρούσμα) με 50.000.000 μετά από δύο αιώνες από το πρώτο κρούσμα.[2][3]

Ποσοστό τοξικότητας και τη θνησιμότητας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αριθμός των θανάτων είναι αβέβαιος, ενώ οι σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν ότι η πανούκλα σκότωνε πάνω από 5.000 άτομα την ημέρα στην Κωνσταντινούπολη κατά την κορύφωση της πανδημίας. Η αρχική πανούκλα σκότωσε τελικά ίσως το 40% των κατοίκων της πόλης και προκάλεσε τον θάνατο έως και του ενός τέταρτου του ανθρώπινου πληθυσμού της Ανατολικής Μεσογείου.[4] Τα συχνά μετέπειτα κύματα της πανώλης συνέχισαν να εμφανίζονται κατά τη διάρκεια των 6ου, 7ου και 8ου αιώνα, με την ασθένεια να γίνεται πιο περιορισμένη γεωγραφικά και λιγότερο λοιμογόνα.

Αυτή η επιδημία φαίνεται να έχει αφήσει ένα ίχνος στο γονιδίωμα του Y. pestis μόνη της.[5]

Μετά την τελευταία επανεμφάνιση κατά το 750, οι πανδημίες της κλίμακας της πανούκλας του Ιουστινιανού δεν εμφανίστηκαν ξανά στην Ευρώπη μέχρι τον Μαύρο Θάνατο του 14ου αιώνα.

  1. «The Sixth-Century Plague». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2015. 
  2. Rosen, William (2007), Justinian's Flea: Plague, Empire, and the Birth of Europe. Viking Adult; pg 3; ISBN 978-0-670-03855-8.
  3. Moorshead Magazines, Limited. "The Plague Of Justinian." History Magazine 11.1 (2009): 9–12. History Reference Center
  4. Cyril A. Mango, Byzantium: The Empire of New Rome (1980) emphasizes the demographic effects; Mark Whittow, "Ruling the late Roman and Byzantine city", Past and Present 33 (1990) argues against too great reliance on literary sources.
  5. Bos KI, Stevens P, Nieselt K, Poinar HN, Dewitte SN, Krause J (2012) Yersinia pestis: New evidence for an old infection" PLoS One 2012;7(11) e49803.
  • Harbeck M, Seifert L, Hänsch S, Wagner DM, Birdsell D, et al. (2013) Yersinia pestis DNA from Skeletal Remains from the 6th Century AD Reveals Insights into Justinianic Plague PLoS Pathog 9(5): e1003349. doi:10.1371/journal.ppat.1003349
  • Wiechmann I, Grupe G. Detection of Yersinia pestis DNA in two early medieval skeletal finds from Aschheim (Upper Bavaria, 6th century A.D.).Am J Phys Anthropol. 2005 Jan;126(1):48–55
  • Drancourt M, Roux V, Dang LV, Tran-Hung L, Castex D, Chenal-Francisque V, et al. "Genotyping, Orientalis-like Yersinia pestis, and plague pandemics". Emerging Infectious Diseases.
  • Little, Lester K., ed., Plague and the End of Antiquity: The Pandemic of 541–750, Cambridge, 2006. ISBN 0-521-84639-0.
  • McNeill, William H. "Plagues and Peoples." Bantam Doubleday Dell Publishing Group, Inc., New York, NY, 1976, ISBN 0-385-12122-9. Moorhead, J., Justinian, London 1994.
  • Orent, Wendy. Plague, The Mysterious Past and Terrifying Future of the World's Most Dangerous Disease. Simon & Schuster, Inc., New York, 2004, ISBN 0-7432-3685-8.
  • Russell, J.C. (1958). "Late Ancient and Medieval Population," Transactions of the American Philosophical Society, n.s. 48 pt. 3, (Philadelphia), pp. 71–99.
  • Wacher, John S. The Towns of Roman Britain, Berkeley: University of California Press, 1974.
  • Edward Walford, translator, The Ecclesiastical History of Evagrius: A History of the Church from AD 431 to AD 594, 1846. Reprinted 2008. Evolution Publishing, ISBN 978-1-889758-88-6. [1]—The author, Evagrius, was himself stricken by the plague as a child and lost several family members to it.
  • Procopius. History of the Wars, Books I and II (The Persian War). Trans. H. B. Dewing. Vol. 1. Cambridge: Loeb-Harvard UP, 1954.—Chapters XXII and XXIII of Book II (pages 451–473) are Procopius's famous description of the Plague of Justinian. This includes the famous statistic of 10,000 people per day dying in Constantinople (page 465).