Πεσσινούς | |
---|---|
39°19′54″N 31°34′51″E | |
Χώρα | Τουρκία |
Διοικητική υπαγωγή | Sivrihisar |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Πεσσινούς (ή Πισσινούς) ήταν αρχαία πόλη και αρχιεπισκοπή στη Μικρά Ασία, μια γεωγραφική περιοχή που κάλυπτε κατά προσέγγιση τη σύγχρονη Ανατολία (Ασιατική Τουρκία). Η τοποθεσία της πόλης είναι το σύγχρονο τουρκικό χωριό Μπαλλιχισάρ (Ballıhisar), σε μια παραποτάμια κοιλάδα του Σαγγάριου ποταμού στο ψηλό οροπέδιο της Ανατολίας, περίπου 950 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, 13 χιλιόμετρα απόσταση από την κωμόπολη Σιβριχισάρ. Η Πεσσινούς παραμένει καθολική (πρώην διπλή) τιμητική έδρα.
Η Πεσσινούς ήταν μεγάλη πόλη της Δυτικής Γαλατίας, στα σύνορα Φρυγίας-Γαλατίας. Ο Ιεροκλής την αναφέρει ως μια από τις 9 σημαντικές πόλεις και πρωτεύουσα της Γαλατίας. Αποτελούσε κέντρο λατρείας της Κυβέλης Πεσσινουντίδας, την οποία λάτρευαν με το όνομα Άγδιστις. Εκεί και επί του Δίνδυμου όρους υπήρχε ιερός βράχος ονόματι Άγδος. Στον ναό υπήρχε ξόανο της θεάς ή, κατά τον Λίβιο, λίθινο άγαλμα που είχε «εκπέσει από τον ουρανό». Στο ίδιο όρος υπήρχε και το ιερό «άντρο» της θεάς, το αρχαιότερο όλων, όπου βρισκόταν αντί ομοιώματός της λατρευτικός λίθος ακατέργαστος (πιθανώς αερόλιθος).
Η περιοχή του ναού στην Πεσσινούντα ανακαλύφθηκε εκ νέου το 1834 από τον Γάλλο αρχιτέκτονα και αρχαιολόγο Σαρλ Τεξιέ στα νότια του χωριού κατά μήκος του Γάλλου ποταμού, και ανασκάφηκε υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Γάνδης το 1967-1973 υπό τη διεύθυνση του Πιέτερ Λάμπρεχτς και το 1987-2008 υπό τη διεύθυνση του Τζον Ντεβρέκερ.[1] Η διδακτορική διατριβή του Άντζελο Βερλίντε του 2012, που δημοσιεύτηκε το 2015, είναι επί του ναού.[2]
Μέχρι στιγμής, η περιοχή του ναού (τομέας Β) είναι η μόνη ενδελεχώς ερευνημένη περιοχή της πόλης, με εξαίρεση τη λεγόμενη Ακρόπολη (τομέας Ι) κοντά στη βόρεια είσοδο της κοιλάδας Μπαλλιχισάρ.[3] Από το 2009, η πόλη ερευνάται από μια ομάδα του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης, με επικεφαλής τον Γκότσα Τσετσχλάντζε.