Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας
Հայաստանի Հանրապետական Կուսակցություն
ΗγέτηςΣερζ Σαρκισιάν
ΙδρυτήςΆσοτ Ναβασαρντιάν
Ίδρυση2 Απριλίου 1990
ΈδραΓερεβάν
Μέλη140.000 (ανεπιβεβαίωτα, 2008)[1]
ΙδεολογίαΕθνικός συντηρητισμός (αυτοπεριγραφή)[2]
Πολυσυλλεκτικό κόμμα[3]
Συγκρητική πολιτική[3][4]
Πολιτικό φάσμαΔεξιά
Ευρωπαϊκή προσχώρησηΕυρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (παρατηρητής)
Διεθνής προσχώρησηΚαμία
Κοινοβούλιο
0 / 132
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολιτικό σύστημα στην Αρμενία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας (αρμενικά: Հայաստանի Հանրապետական Կուսակցություն, ՀՀԿ‎‎ ) είναι ένα εθνικό συντηρητικό [2] πολιτικό κόμμα στην Αρμενία. Ήταν το πρώτο πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε στην ανεξάρτητη Αρμενία την 2η Απριλίου 1990. Είναι το μεγαλύτερο κόμμα της δεξιάς στην Αρμενία. Στις Αρμενικές βουλευτικές εκλογές του 2018 το κόμμα απέτυχε να συγκεντρώσει το 5% των ψήφων που ήταν απαραίτητο για την είσοδο στο Κοινοβούλιο της Αρμενίας και επί του παρόντος είναι εξωκοινοβουλευτικό κόμμα της αντιπολίτευσης.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η έδρα του κόμματος στην οδό Μέλικ-Ανταμιάν στη Γερεβάν

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας ιδρύθηκε το 1990 από τον Αρμένιο πολιτικό Άσοτ Ναβασαρντιάν, ο οποίος ήταν πρώην μέλος του Εθνικού Ενωμένου Κόμματος.[5] Η γέννηση του ΡΚΑ οργανικά συνδέεται με την Εθνική Αφύπνιση του 1988, τον αγώνα για την ανεξαρτησία και τον αγώνα εθνικής απελευθέρωσηςτου Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η στρατιωτική-πολιτική μονάδα του Στρατού της Ανεξαρτησίας έγινε ο πυρήνας του κόμματος, που ιδρύθηκε την 2η Απριλίου 1990 και καταχωρήθηκε επίσημα ως η πρώτη κοινωνικοπολιτική οργάνωση της Αρμενίας την 14 Μαΐου.[6] Ο ιδρυτής και πρόεδρος του κόμματος Άσοτ Ναβασαρντιάν πέθανε την 3η Νοεμβρίου 1997, και στην ηγεσία του κόμματος τον διαδέχθηκε ο Αντρανίκ Μαρκαριάν.[7]

Τον Ιούλιο του 1998 το ΡΚΑ συγχωνεύτηκε με το Κόμμα Γερκραπάχ του Αρμένιου στρατιωτικού και πολιτικού Βαζγκέν Σαρκισιάν.[8] To 1999 το ΡΚΑ προσχώρησε στην Πολιτική Συμμαχία Ενότητα, μαζί με το Λαϊκό Κόμμα της Αρμενίας. Στις Αρμενικές βουλευτικές εκλογές του 1999 η Συμμαχία Ενότητα κέρδισε, συγκεντρώνοντας το 42,36% των ψήφων, και έγινε κυβέρνηση με τις 62 από τις 131 έδρες του Κοινοβουλίου.[9] Ο Βαζγκέν Σαρκισιάν έγινε ο 8ος Πρωθυπουργός της Αρμενίας. Την 27η Οκτωβρίου 1999, κατά την διάρκεια μιας τρομοκρατικής επίθεσης στο κτίριο του Κοινοβουλίου από 5 ένοπλους άντρες, 8 άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους και πάνω από 30 τραυματίστηκαν. Μεταξύ τον θυμάτων ήταν ο τότε Πρωθυπουργός Βαζγκέν Σαρκισιάν.[10][11] Την 3η Νοεμβρίου 1999, ο μικρότερος αδελφός του Βαζγκέν, ο Άραμ Σαρκισιάν διορίστηκε ως ο 9ος Πρωθυπουργός της Αρμενίας. Την 12η Μαΐου 2000 στο πλαίσιο πολιτικής αναδιάρθρωσης ο Αντρανίκ Μαρκαριάν έγινε ο 10ος Πρωθυπουργός.

Στις Αρμενικές βουλευτικές εκλογές της 25ης Μαΐου 2003 το ΡΚΑ συγκέντρωσε το 23,66% των ψήφων και πήρε τις 33 από τις 131 έδρες.[12] Κατόπιν διαπραγματεύσεων, τα τρία μεγάλα κόμματα που υποστήριξαν τον ανεξάρτητο Πρόεδρο Ρομπέρτ Κοτσαριάν: το ΡΚΑ, η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία (11 έδρες) και το Κράτος Δικαίου (19 έδρες), συμφώνησαν για κοινοβουλευτική συνεργασία και υπέγραψαν Μνημόνιο επικύρωσης. Ο Αντρανίκ Μαρκαριάν διετέλεσε άλλη μία θητεία ως Πρωθυπουργός. Το ΡΚΑ εξέλεξε τους 7 Υπουργούς, τον αντιπρόεδρο του Κοινοβουλίου και τους 3 από τους 6 προέδρους των μόνιμων κοινοβουλευτικών επιτροπών. Κατά την 10η έκτακτη σύνοδο του κόμματος, τον Ιούλιο του 2006, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας ανακηρύχτηκε ως εθνικό συντηρητικό κόμμα και, επίσης, ο Σερζ Σαρκισιάν εξελέγη πρόεδρος του Συμβουλίου του ΡΚΑ.

Την 25η Μαρτίου 2007, ανακοινώθηκε ότι ο πρόεδρος του ΡΚΑ και τότε Πρωθυπουργός Αντρανίκ Μαρκαριάν πέθανε από καρδιακή προσβολή. Ο Σερζ Σαρκισιάν ανέλαβε την προεδρία του κόμματος.[13] Στις Αρμενικές βουλευτικές εκλογές της 12ης Μαΐου 2007, το ΡΚΑ συγκέντρωσε το 34,26% των ψήφων και πήρε τις 64 από τις 131 έδρες του Κοινοβουλίου. Το ΡΚΑ υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την Ευημερούσα Αρμενία (18 έδρες) και με την Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία (16 έδρες). Ο αντιπρόεδρος του ΡΚΑ Τιγκράν Τοροσιάν εξελέγη Πρόεδρος του Κοινοβουλίου. Την 4η Απριλίου ο Σερζ Σαρκισιάν ορίστηκε ως ο 11ος Πρωθυπουργός της Αρμενίας, και ανέλαβε τον σχηματισμό της κυβέρνησης. Την 19η Φεβρουαρίου 2008, στις προεδρικές εκλογές ο υποψήφιος του ΡΚΑ, ο Σερζ Σαρκισιάν, συγκέντρωσε το 52,82% των ψήφων και έγινε Πρόεδρος της Αρμενίας.[14] Τα 4 μεγάλα κόμματα υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας και ο Τιγκράν Σαρκισιάν έγινε ο 12ος Πρωθυπουργός της Αρμενίας.

Στις Αρμενικές βουλευτικές εκλογές του 2012 κέρδισε το ΡΚΑ, συγκεντρώνοντας το 43,73% των ψήφων και πήρε τις 69 από τις 131 έδρες του Κοινοβουλίου.[15] Πρωθυπουργός της χώρας παρέμεινε ο Τιγκράν Σαρκισιάν.

Ταραχές του 2018 και κατάρρευση του Κόμματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις Αρμενικές βουλευτικές εκλογές την 2η Απριλίου 2017, για άλλη μια φορά κέρδισε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, συγκεντρώνοντας το 49,15% των ψήφων και τις 58 από τις 105 έδρες του Κοινοβουλίου.[16] Σύντομα μετά τις εκλογές, σχημάτισε μία κυβέρνηση συνεργασίας μαζί με την Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία. Ο Καρέν Καραπετιάν έγινε ο 14ος Πρωθυπουργός της Αρμενίας. Την 16η Απριλίου του 2018, ο πρώην Πρόεδρος Σερζ Σαρκισιάν εξελέγη Πρωθυπουργός της Αρμενίας από το Κοινοβούλιο, αναγκάζοντας τον Καρέν Καραπετιάν να υποβάλλει την παραίτησή του. Αυτή η κίνηση πυροδότησε τις "μαζικές διαμαρτυρίες του 2018" στην Αρμενία, στις οποίες πρωταγωνίστησε ο Νικόλ Πασινιάν της Πολιτικής Σύμβασης. Την 23 Απριλίου ο Σαρκισιάν υπέβαλλε την παραίτησή του, και ο πρώην Πρωθυπουργός Καρέν Καραπετιάν έγινε Πρωθυπουργός εν ενεργεία.[17] Την 25η Απριλίου η Ευημερούσα Αρμενία και η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία δήλωσαν ότι θα στηρίξουν την κίνηση του Πασινιάν, και η Α.Ε.Ο. αποχώρησε από την κυβέρνηση συνεργασίας.[18] Την 8η Μαΐου 2018, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Νικόλ Πασινιάν διορίστηκε από το Κοινοβούλιο ως νέος Πρωθυπουργός και σχημάτισε μια κυβέρνηση συνεργασίας που περιλάμβανε όλα τα πολιτικά κόμματα ( Συμμαχία του Τσαρουκιάν, Συμμαχία Διέξοδος και Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία) εκτός από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας, το οποίο έγινε αντιπολίτευση.[19]

Στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές την 9η Δεκεμβρίου 2018 το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας κατάρρευσε, συγκεντρώνοντας μόνο 4,7% των ψήφων και έμεινε εκτός Κοινοβουλίου. Η Συμμαχία Το Βήμα Μου του Νικόλ Πασινιάν κατάφερε συντριπτική νίκη συγκεντρώνοντας το 70,42% των ψήφων και τις 88 από τις 132 έδρες.[20]

Εκλογική ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κοινοβουλευτικές εκλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκλογές Ψήφοι % Έδρες +/– Θέση Κυβέρνηση
1995 329,000 43.9
88 / 190
 Σταθερό Σταθερό 1ο Κυβέρνηση
1999 448,133 41.3
62 / 131
 Μείωση 26 Σταθερό 1ο Κυβέρνηση
2003 278,712 23.7
33 / 131
 Μείωση 29 Σταθερό 1ο Κυβέρνηση
2007 458,258 33.9
64 / 131
 Αύξηση 31 Σταθερό 1ο Κυβέρνηση
2012 664,440 44.0
69 / 131
 Αύξηση 5 Σταθερό 1ο Κυβέρνηση
2017 771,247 49.2
58 / 105
 Μείωση 11 Σταθερό 1ο Κυβέρνηση (2017-18)
Αντιπολίτευση (2018–19)
2018 59,059 4.7
0 / 132
 Μείωση 58 Μείωση Καμία Εκτός Κοινοβουλίου
2021[α] 66.633 5,23
4 / 107
 Αύξηση4 Αύξηση3ο Αντιπολίτευση
  1. ↑ Συμμετείχε ως μέρος της συμμαχίας «Έχω Τιμή»

Προεδρικές εκλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτοςr
Υποψήφιος
Ψήφοι
%
Κατάταξη
1991
Άσοτ Ναβασαρντιάν
0.16%
6
1996
Καμία συμμετοχή
1998
Καμία συμμετοχή
2003
Υποστήριξη στον Ρόμπερτ Κοτσαριάν
2008
Σερζ Σαρκισιάν
862,369
52.82%
1
2013
Σερζ Σαρκισιάν
861,160
58.64%
1

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Leader Admits Tensions In Ruling Party, Armenia Liberty (RFE/RL), October 28, 2008.
  2. ↑ 2,0 2,1 Provisions of RPA Program Αρχειοθετήθηκε 2011-07-09 στο Wayback Machine., Republican Party of Armenia, 2008.
  3. ↑ 3,0 3,1 Iskandaryan, Alexander (23 May 2012). «Armenian Elections: Technology vs. Ideology». Caucasus Analytical Digest (ETH Zurich): 3. http://www.css.ethz.ch/publications/pdfs/CAD-39-2-4.pdf. «Both major parties in the Armenian parliament [Republican Party and Prosperous Armenia] represent elite groups. With almost no ideology to speak of, they are catch-all parties, a phenomenon becoming typical in the modern world.». 
  4. ↑ Azadian, Edmond Y. (14 March 2014). «When Ideology Meets Reality». Armenian Mirror-Spectator. http://www.mirrorspectator.com/2014/03/14/when-ideology-meets-reality/. Ανακτήθηκε στις 8 June 2014. «...the ruling Republican Party being most devoid of any political philosophy...» 
  5. ↑ Committee, Armenian National Education (24 Απριλίου 2016). «This Week In Armenian History: Foundation of the National United Party (April 24, 1966)». This Week In Armenian History. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  6. ↑ «History of the Party / Party / Republican Party of Armenia». www.hhk.am. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  7. ↑ LLC, Helix Consulting. «Ashot Navasardyan would be 59 - aysor.am - Hot news from Armenia». www.aysor.am (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  8. ↑ «YERKRAPAH TURNS INTO POLITICAL PARTY. | The Jamestown Foundation». web.archive.org. 19 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  9. ↑ «IFES Election Guide | Elections: Armenia Parl May 30 1999». www.electionguide.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  10. ↑ «Divining The True Motives Of The Calm Killers Of Vazgen Sarkisian». Institute for War and Peace Reporting (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  11. ↑ «BBC News | Europe | Killers lacked coherent goals». news.bbc.co.uk. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  12. ↑ «IFES Election Guide | Elections: Armenia Parliamentary May 25 2003». www.electionguide.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  13. ↑ «The third President of the Republic of Armenia». 
  14. ↑ «IFES Election Guide | Elections: Armenia Pres 19 Feb 2008». www.electionguide.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  15. ↑ «IFES Election Guide | Elections: Armenia Parl 2012». www.electionguide.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  16. ↑ «IFES Election Guide | Elections: Armenia National Assembly 2017». www.electionguide.org. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  17. ↑ «Serzh Sargsyan: Armenian PM resigns after days of protests». 
  18. ↑ «Dashnaktsutyun Quits Armenian Government». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  19. ↑ «Pashinian Elected Armenian PM (UPDATED)». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  20. ↑ «IFES Election Guide | Elections: Armenia National Assembly 2018». www.electionguide.org. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020.