Σμπατ Σαχαζίζ

Σμπατ Σαχαζίζ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Սմբատ Շահազիզ (Αρμενικά)
Γέννηση17  Σεπτεμβρίου 1840
Ασταράκ
Θάνατος5  Ιανουαρίου 1908
Μόσχα
Τόπος ταφήςΑρμενικό Κοιμητήριο
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςAρμενικά[1]
ΣπουδέςΙνστιτούτο ανατολικών γλωσσών Λαζάρεφ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
ΕργοδότηςΙνστιτούτο ανατολικών γλωσσών Λαζάρεφ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σμπατ Σαχαζίζ (αρμενικά: Սմբատ Շահազիզ, Ασταράκ, 1840 - Μόσχα, 1907[2][3][4][5]) ήταν Αρμένιος λογοτέχνης, δοκιμιογράφος και εκπαιδευτικός που έδρασε στη Ρωσία κατά το β΄ μισό του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σχολείο «Σμπατ Σαχαζίζ» στο Ασταράκ της Αρμενίας.

Ο Σαχαζίζ γεννήθηκε το 1840 στο Ασταράκ[2][5] της περιφέρειας Αραγκατσότν της σημερινής Αρμενίας (εκείνη την περίοδο αποτελούσε έδαφος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας) και ήταν το νεότερο από τα έξι παιδιά της οικογένειας ενός ιερέα[2]. Αφού έμαθε τα πρώτα γράμματα πλάι στον πατέρα του, στάλθηκε στη Μόσχα για να σπουδάσει από το 1852 στην αρμενική σχολή Λαζάρεφ (εναλλακτικά αναφέρεται και Λαζαριάν)[2][4]. Αποφοίτησε το 1862 και κατόπιν εισήλθε στο τμήμα ανατολικών γλωσσών του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης, διδάσκοντας παράλληλα σε αρμενικά σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μετά την αποφοίτησή του και από το πανεπιστήμιο (1867), έγινε καθηγητής αρμενικής γλώσσας και λογοτεχνίας[2][4] στο Λύκειο Λαζάρεφ, όπου δίδαξε μέχρι τη συνταξιοδότησή του κατά το 1897[2]. Ενδιάμεσα συνέστησε ταμείο για την οικονομική ενίσχυση συγγραφέων, ενώ μετά το 1898 ίδρυσε επιτροπή με σκοπό την περίθαλψη και τη μόρφωση ανηλίκων Αρμενίων που είχαν μείνει ορφανά μετά τη μεγάλη σφαγή του 1896 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Απεβίωσε το 1907[2][3][4]. Το όνομά του Σαχαζίζ έχει δοθεί σε δημόσιο σχολείο του Ασταράκ.

Ο Σαχαζίζ εμφανίστηκε στα γράμματα από νεαρή ηλικία ως αρθρογράφος σε αρμενικό περιοδικό που εκδιδόταν στη Μόσχα, ενώ το 1860 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ώρες ελευθερίας», που περιλάμβανε 33 ποιήματα γραμμένα κυρίως στα σύγχρονα αρμενικά (ορισμένα ήταν γραμμένα και κλασική αρμενική) και με θεματολογία που περιστρεφόταν γύρω από έννοιες όπως η φύση, τα μαθητικά του χρόνια, οι εφηβικοί έρωτες και η αγάπη για την πατρίδα[3][6]. Η συγκεκριμένη συλλογή αναφέρεται ως ευθέως επηρεασμένη από την ποίηση του ρομαντικού λογοτέχνη Λόρδου Βύρωνα[3]. Άλλες πρώιμες επιρροές του Σαχαζίζ ήταν οι Αρμένιοι Ραφαϊέλ Πατκανιάν και Χατσατούρ Αμποβιάν[2]. Το 1865 εξέδωσε το δεύτερο έργο του, το εκτεταμένο επικό ποίημα «Η θλίψη του Λεβόν», το οποίο έχει σαφή πατριωτικό χαρακτήρα και αναφέρεται ως εμπνευσμένο από το ποίημα του Βύρωνα «Tο προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ»[7]. Η συγγραφική παραγωγή του Σαχαζίζ περιλαμβάνει ακόμη δοκίμια, άρθρα και ομιλίες πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου[7].

Εργογραφία (ενδεικτική)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • «Ώρες ελευθερίας» (1860)
  • «Η θλίψη του Λεβόν» (1865)
  • «Η φωνή ενός δημοσιογράφου» (1881)
  • «Αναμνήσεις από τη γιορτή του Βαρντανανκ» (1901)
  • «Μερικά λόγια προς τους αναγνώστες μου» (1903)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb15838348m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Hacikyan 2000, σελ. 377
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Cardwell 2004, σελ. 398
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 (Γερμανικά) Deeters, Gerhard· Solta, Georg Renatus· Inglizean, Vahan (1963). Armenisch und kaukasische sprachen. Λέιντεν και Κολωνία: Brill Archive. σελ. 243. ISSN 0169-9423. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Ferrari 2000, σελ. 194
  6. ↑ Hacikyan 2000, σελ. 377-378
  7. ↑ 7,0 7,1 Hacikyan 2000, σελ. 378

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]