Σολομών Β΄ της Ιμερετίας
| Σολομών Β΄ της Ιμερετίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1772 Κουτάισι |
| Θάνατος | 7 Φεβρουαρίου 1815 Τραπεζούντα |
| Τόπος ταφής | Μοναστήρι Γκελάτι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιμερετίας |
| Θρησκεία | Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | γεωργιανά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Mariam Dadiani |
| Γονείς | Αρτσίλ του Ιμερέτι (γιος Αλεξάνδρου Ε΄) και Princess Elene of Georgia |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας της Ιμερετίας |
| Υπογραφή | |
 | |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο (Δαβίδ) Σολομών Β΄, γεωργιανά: სოლომონ II, (1772 – 7 Φεβρουαρίου 1815), της δυναστείας των Μπαγκρατιόνι, ήταν ο τελευταίος βασιλιάς τού Ιμερέτι (δυτικής Γεωργίας) από το 1789 έως το 1790 και από το 1792 μέχρι την κατάθεσή του από την αυτοκρατορική ρωσική κυβέρνηση το 1810.
Γεννήθηκε ως Δαβίδ από τον πρίγκιπα Αρτσίλ τού Ιμερέτι, αδελφό του βασιλιά Σολομώντα Α΄ τού Ιμερέτι, από τη σύζυγό του Ελένη, κόρη του βασιλιά Ηρακλή Β΄ της Γεωργίας. Ο Σολομών Α΄, ο οποίος απεβίωσε το 1784 χωρίς άρρενα κληρονόμο, όρισε ως διάδοχό του τον ανιψιό του Δαβίδ. Ωστόσο, ο εξάδελφος τού Σολομώντα, ο Δαβίδ Β΄ εμπόδισε τον ίδιο, και έναν άλλον αντίπαλο πρίγκιπα, να στεφθούν ως βασιλείς και να καταλάβουν τον θρόνο, οδηγώντας σε εμφύλιο πόλεμο. Ο Ηρακλής Β΄ παρενέβη για λογαριασμό τού εγγονού του και έστειλε στρατό, νικώντας τον Δαβίδ Β΄ στη μάχη του Mατχόγι στις 11 Ιουνίου 1789. Ο Δαβίδ, γιος τού Αρτσίλ, στέφθηκε βασιλιάς τού Ιμερέτι με το όνομα Σολομών Β΄, αλλά ο Δαβίδ Β΄ συνέχισε τις προσπάθειές του να ανακτήσει τον θρόνο μέχρι την τελική του ήττα το 1792. Κυβέρνησε υπό την προστασία τού εκ μητρός παππού του, Ηρακλή Β΄, και συνέχισε την πολιτική του Σολομώντα Α΄ για τον περιορισμό των εξουσιών της φεουδαρχικής αριστοκρατίας. Το 1795, αυτός και ο Ηρακλής Β΄ πολέμησαν με μία μικρή Ιμερετική δύναμη στη μάχη του Κρτσανίσι κατά των Περσών, για να ηττηθούν πλήρως από τους τελευταίους.
Μετά το τέλος τού Ηρακλή Β΄ το 1798 και την προσάρτηση του ανατολικού γεωργιανού βασιλείου τού Κάρτλι-Καχέτι (ανατολικά τού Ιμερέτι) από τη Ρωσία το 1800, η κατάσταση στο Ιμερέτι έγινε επισφαλής. Οι σκληροτράχηλοι υποτελείς του, πρίγκιπες της Μινγκρελία και της Γκουρία (δυτικά τού Ιμερέτι), ανέλαβαν τη ρωσική προστασία και πρόβαλαν εδαφικές διεκδικήσεις στις βασιλικές επικράτειες. Ο Σολομών Β΄ προσπάθησε να συγκεντρώσει Οθωμανική και Περσική υποστήριξη ενάντια στην αναμενόμενη ρωσική καταπάτηση. Ωστόσο, ο Ρώσος διοικητής στη Γεωργία, πρίγκιπας Πάβελ Τσιτσιάνοφ, μετέφερε τον στρατό του στο Ιμερέτι και ανάγκασε τον Σολομώντα Β΄ να υποκύψει στη ρωσική υποτέλεια στη συνέλευση του Ελαζνάουρι στις 25 Απριλίου 1804. Ωστόσο, οι σχέσεις του Σολομώντα Β΄ με τη Ρωσία συνέχισαν να είναι τεταμένες. Στις 20 Φεβρουαρίου 1810, η ρωσική διοίκηση απομάκρυνε τον Σολομώντα Β΄ από τον θρόνο και έστειλε στρατεύματα για να πάρουν τον έλεγχο του βασιλείου. Ο Σολομών Β΄ αντέδρασε συγκεντρώνοντας κόσμο εναντίον της Ρωσίας και προσπάθησε να στρατολογήσει την Τουρκία, την Περσία και τη Ναπολεόντεια Γαλλία στον σκοπό του. Υπερκεράστηκε και ηττήθηκε: ο Σολομών Β΄ κατέφυγε στις οθωμανικές κτήσεις στην Τραπεζούντα, όπου απεβίωσε το 1815 και ετάφη στην εκκλησία του Αγ. Γρηγορίου Νύσσης. Το σώμα του Σολομώντα Β΄, τού τελευταίου Γεωργιανού βασιλιά, μεταφέρθηκε από την Τραπεζούντα στο μοναστήρι Γκελάτι, στη Γεωργία, το 1990. [1]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε τη Μαριάμ (1783–1841), κόρη του Κάτσια Νταντιάνι, πρίγκιπα της Μινγκρελία, χωρίς να αποκτήσουν παιδιά.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ სოლომონ II (Solomon II)[νεκρός σύνδεσμος]. People.Istoria.Ge. Accessed September 23, 2007.