Σουλτάν Ραχμάνοφ | |
---|---|
1980 | |
Προσωπικές Πληροφορίες | |
Γέννηση | 6 Ιουλίου 1950 Τουρκτούλ, Σοβιετική Ένωση |
Θάνατος | 5 Μαΐου 2003 (52 ετών) Ντνίπρο, Ουκρανία |
Ύψος | 1,88 μέτρα |
Βάρος | 145 κιλά |
Άθλημα | |
Χώρα | Σοβιετική Ένωση |
Άθλημα | Άρση βαρών |
Αγώνισμα | +110 κιλά |
Σύλλογος | DSO Avangard |
Μετάλλια |
Ο Σουλτάν Σαμπούροβιτς Ραχμάνοφ (ρωσικά: Султан Сабурович Рахманов, 6 Ιουλίου 1950 – 5 Μαΐου 2003) ήταν Σοβιετικός αθλητής της άρσης βαρών στην κατηγορία των υπερβαρέων βαρών. Ήταν χρυσός Ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980.
Γεννημένος από Ουζμπέκο πατέρα και Ουκρανή μητέρα, η οικογένεια του Ραχμάνοφ μετακόμισε στο Ντνιπροπετρόβσκ της Ουκρανικής ΣΣΔ το 1966, όπου ξεκίνησε η ενασχόληση του εφήβου με την άρση βαρών. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του βρισκόταν πάντα υπό τη σκιά του κορυφαίου Βασίλι Αλεξέεφ. Ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής δύο φορές (1979 στη Θεσσαλονίκη και 1980), δεύτερος το 1978 και πρωταθλητής Ευρώπης το 1980.[1][2] Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με ανύψωση στο σύνολο 440 κιλών.[3] Κατέρριψε δύο φορές το παγκόσμιο ρεκόρ στο αρασέ με 200,5 κιλά το 1978 και 201 κιλά το 1981.[1][4] Σημείωσε επίσης 14 εθνικά ρεκόρ και πέντε πανευρωπαϊκά.[5] Το 1980 αποφοίτησε από το Κρατικού Ινστιτούτου Φυσικής Πολιτισμού και Αθλητισμού του Ντνιπροπετρόβσκ.[6]
Ο Ραχμάνοφ υπήρξε ο πρώτος από τη σειρά πολυάριθμων αρσιβαριστών της Σοβιετικής Ένωσης (Σεργκέι Ντίντικ, Αλεξάντρ Γκινάσιεφ, Ανατόλι Πισαρένκο, Αλεξάντρ Κούρλοβιτς, Λεονίντ Ταρανένκο, Αντρέι Τσεμέρκιν), που κυριάρχησαν στην κατηγορία των υπερβαρέων βαρών ως το τέλος του 20ού αιώνα. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση το 1982, ασχολήθηκε με φιλανθρωπικό έργο για πολλά χρόνια. Ήταν πρόεδρος του ουκρανικού παραρτήματος της Διεθνούς Ένωσης Βετεράνων Αθλητισμού με Αναπηρία και το 2000, επιλέχθηκε Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης, θέση την οποία κράτησε μέχρι τον πρόωρο θάνατό του.[1]