Στην κλασική ελληνική αρχιτεκτονική, ο στυλοβάτης είναι το πάνω σκαλοπάτι της κρηπίδας. Είναι η εξέδρα πάνω στην οποία τοποθετούνται οι κιονοστοιχίες του αρχαίου ελληνικού ναού.[1]
Ο στυλοβάτης συχνά σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει στενή σχέση με τις διαστάσεις των υπόλοιπων στοιχείων ενός αρχαίου ναού. Στους ελληνικούς ναούς χτισμένους σύμφωνα με τον δωρικό ρυθμό, το μήκος και το πλάτος του στυλοβάτη ήταν δύο στοιχεία με αρκετή σχέση μεταξύ τους. Σε ορισμένους αρχαιότερους ναούς χτισμένους με τον δωρικό ρυθμό, το ύψος της στήλης του ναού είχε το ένα τρίτο του πλάτους του στυλοβάτη.[2] Οι Ρωμαίοι, ακολουθώντας την παράδοση της ετρουσκικής αρχιτεκτονικής, ακολούθησαν μια διαφορετική προσέγγιση χρησιμοποιώντας ένα πολύ μεγαλύτερο στυλοβάτη ο οποίος συνήθως είχε σκάλες μόνο στο μπροστινό μέρος. Αυτά τα σκαλιά οδηγούσαν έπειτα στο προστώο.[3]
Στη σύγχρονη αρχιτεκτονική ο στυλοβάτης είναι το πάνω μέρος του βαθμιδωτού υπογείου ενός κτιρίου. Σήμερα, οι στυλοβάτες χρησιμοποιούνται στην κατασκευή πολλών κτιρίων με πολλούς ορόφους.
|url=
value (βοήθεια). Oxford University Press.