Ταντέους Λερ-Σπουαβίνσκι | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Tadeusz Lehr-Spławiński (Πολωνικά) |
Γέννηση | 20 Σεπτεμβρίου 1891[1][2][3] Κρακοβία[4][5] |
Θάνατος | 17 Φεβρουαρίου 1965[6][1][2] Κρακοβία[4][5] |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Ρακοβίτσκι |
Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά[1][7] |
Σπουδές | Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | γλωσσολόγος |
Εργοδότης | Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο Πανεπιστήμιο του Λβιβ[8] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Rector of Jagiellonian University |
Βραβεύσεις | Αξιωματικός του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[9] |
![]() | |
Ο Ταντέους Λερ-Σπουαβίνσκι (πολωνικά: Tadeusz Lehr-Spławiński) (20 Σεπτεμβρίου 1891 – 17 Φεβρουαρίου 1965) ήταν Πολωνός γλωσσολόγος, λόγιος και καθηγητής σλαβικών σπουδών. Εξελέγη δύο φορές πρύτανης του Γιαγκιελόνιου Πανεπιστημίου στην Κρακοβία, πριν και μετά τη ναζιστική γερμανική κατοχή της Πολωνίας.[10]
Ο Λερ-Σπουαβίνσκι γεννήθηκε στην Κρακοβία. Ο πατέρας του ήταν ο Έντβαρντ Λερ, μηχανικός και η μητέρα του η Μάρια, το γένος Σπουαβίνσκα. Πήγε στο Λύκειο «Γιαν Γ΄ Σομπιέσκι» και, κατά τα έτη 1909–1915, σπούδασε γλωσσολογία, ιστορία της πολωνικής λογοτεχνίας, καθώς και κλασική φιλολογία στο Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας. Συνέχισε τις σπουδές του στη Βιέννη και ξεκίνησε τη διδακτική του καριέρα στο Ζακοπάνε.[11][12]
Το 1918 (μετά την επιστροφή της Πολωνίας στην ανεξαρτησία), ο Λερ-Σπουαβίνσκι έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πόζναν και, από το 1922, στο Πανεπιστήμιο του Λβουφ, στο οποίο ηγήθηκε του Τμήματος Σλαβικής Φιλολογίας. Από το 1929 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1962, ήταν καθηγητής γλωσσολογίας στο Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο, όπου εκλέχτηκε Πρύτανης του για πρώτη φορά λίγο πριν από την γερμανική εισβολή στην Πολωνία.[11] Μεταξύ των μαθητών του τον Οκτώβριο του 1938 ήταν ο 18χρονος Κάρολ Βοϊτίουα, ο μελλοντικός Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄.[13]
Στις 6 Νοεμβρίου 1939 κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Κράκαου, ο Λερ-Σπουαβίνσκι συνελήφθη και φυλακίστηκε από την Γκεστάπο με εντολή του SS-Obersturmbannführer Μπρούνο Μύλερ, μαζί με 184 καθηγητές και ακαδημαϊκούς από τρία διαφορετικά πανεπιστήμια της Κρακοβίας. Ήταν μέρος μιας πολύ ευρύτερης επίθεσης στην πολωνική πολιτιστική ελίτ γνωστή ως Ιντελιγκέντσακτιον.[14] Οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν πρώτα στη φυλακή στην οδό Μοντελούπιχ και – περίπου τρεις μέρες αργότερα – στο κέντρο κράτησης στο Μπρέσλαου, όπου πέρασαν 18 ημέρες στις φυλακές. Η Γκεστάπο του Μπρέσλαου ήταν απροετοίμαστη για μια τόσο μεγάλη μεταφορά κρατουμένων και περίμεναν την άδεια να τους στείλουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ. Καθώς το στρατόπεδο ήταν γεμάτο, το βράδυ της 27ης Νοεμβρίου 1939 τους φόρτωσαν σε ένα τρένο για το στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν, που βρισκόταν έξω από το Βερολίνο.[15]
Ο Λερ-Σπουαβίνσκι ήταν μεταξύ μιας ομάδας ακαδημαϊκών της Κρακοβίας που απελευθερώθηκαν από την κράτηση τον Φεβρουάριο του 1940 ως αποτέλεσμα μιας διεθνούς διαμαρτυρίας στην οποία συμμετείχαν εξέχοντες Ιταλοί, συμπεριλαμβανομένου του Μπενίτο Μουσολίνι και του Βατικανού.[16] Μετά την αποφυλάκισή του, συμμετείχε σε υπόγεια διδασκαλία κατά την περίοδο της κατοχής. Το 1945, μετά την απελευθέρωση της Κρακοβίας, έγινε ξανά πρύτανης του Γιαγκιελόνιου Πανεπιστημίου και υπηρέτησε μέχρι το 1946. Διετέλεσε επικεφαλής του Σλαβικού Ινστιτούτου της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών και Doctor honoris causa στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα και στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας.
Ο Λερ-Σπουαβίνσκι ήταν παντρεμένος και είχε δύο γιους, τον Άντζεϊ και τον Βόιτσεχ και μια κόρη, τη Μπαρμπάρα. Πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1965 στην Κρακοβία και ενταφιάστηκε στο ιστορικό κοιμητήριο Ρακοβίτσκι. Ένας δρόμος στην Κρακοβία πήρε το όνομά του.[10][11]
Ο Λερ-Σπουαβίνσκι είναι ο συγγραφέας πάνω από 400 δημοσιεύσεων στον τομέα της γλωσσολογίας και της ιστορίας, της ετυμολογίας, του νόμου του Σωσσύρ,[17] καθώς και του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Έγραψε λεξικά και πανεπιστημιακά εγχειρίδια.[10]
|website=
(βοήθεια)
Source: Tadeusz Wroński, Kroniki okupowanego Krakowa, Κρακοβία, 1974