Με την Ίντερ το 1966 | |||||||||||||
Προσωπικές πληροφορίες | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ημερ. γέννησης | 25 Απριλίου 1939 | ||||||||||||
Τόπος γέννησης | Ρούντα, Ιταλία | ||||||||||||
Ημερ. θανάτου | 26 Μαΐου 2021 (82 ετών) | ||||||||||||
Τόπος θανάτου | Φόρτε ντεϊ Μάρμι, Ιταλία | ||||||||||||
Ύψος | 1,75 μ. | ||||||||||||
Θέση | Αμυντικός | ||||||||||||
Επαγγελματική καριέρα* | |||||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||||
1958–1960 | Ουντινέζε | 8 | (0) | ||||||||||
1960–1961 | Γιουβέντους | 13 | (0) | ||||||||||
1961–1962 | Παλέρμο ΦΚ | 31 | (1) | ||||||||||
1962–1974 | Ίντερ | 358 | (5) | ||||||||||
1974–1977 | ΣΣΚ Νάπολι | 84 | (0) | ||||||||||
Σύνολο | 494 | (6) | |||||||||||
Εθνική ομάδα | |||||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||||
1963–1974 | Ιταλία | 66 | (2) | ||||||||||
Τίτλοι
| |||||||||||||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Ο Ταρτσίζιο Μπούρνιτς (αγγλικά- ιταλικά: Tarcisio Burgnich, ιταλική προφορά: [tarˈtʃiːzjo ˈburɲitʃ], 25 Απριλίου 1939 – 26 Μαΐου 2021) ήταν Ιταλός διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως αμυντικός.
Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως επιθετικός, μετά μέσος και αγωνίστηκε σε όλη τη διάρκεια της ιταλικούς συλλόγους. Αν και κατέκτησε τίτλους τόσο με τη Γιουβέντους όσο και με τη Νάπολι, είναι περισσότερο γνωστός για την περίοδο του με την Ίντερ, όπου ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που έγινε γνωστή ως Grande Inter του προπονητή Ελένιο Ερέρα. Συνεργάστηκε με τον συμπατριώτη του αμυντικό Τζιατσίντο Φακέτι στην οπίσθια γραμμή της ομάδας και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις επιτυχίες της ομάδας στο αμυντικό σύστημα κατενάτσιο που εφαρμόστηκε, λόγω του αμυντικού ρυθμού και της αντοχής του, κατακτώντας τέσσερις τίτλους πρωταθλήματος, δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης και δύο Διηπειρωτικά Κύπελλα.[1]
Σε διεθνές επίπεδο, εκπροσώπησε την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ιταλίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη, όπου τερμάτισε στην τέταρτη θέση, και σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, κερδίζοντας τη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Ήταν επίσης μέλος της εθνικής ομάδας που κέρδισε το πρώτο (για την Ιταλία) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 1968 στην Ιταλία.[2]
Πολύπλευρος παίκτης, ήταν ικανός να παίξει σε οποιαδήποτε αμυντική θέση, είτε ως κεντρικός αμυντικός είτε πλάγιος, ακόμα και λίμπερο. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ακολούθησε καριέρα προπονητή για δύο δεκαετίες, χωρίς αξιοσημείωτη επιτυχία.[3]
Γιουβέντους
Ίντερ
Νάπολι
Εθνική Ιταλίας