Τα Βότσαλα της Άμμου | |
---|---|
Σκηνοθεσία | Ρόμπερτ Γουάιζ |
Παραγωγή | Ρόμπερτ Γουάιζ |
Σενάριο | Ρόμπερτ Άντερσον Ρίτσαρντ ΜακΚένα (Μυθιστόρημα) |
Πρωταγωνιστές | Στηβ ΜακΚουήν Ρίτσαρντ Κρένα Ρίτσαρντ Ατέμπορο Κάντις Μπέργκεν |
Μουσική | Τζέρι Γκόλντσμιθ |
Φωτογραφία | Τζόζεφ ΜακΝτόναλτ |
Μοντάζ | Ουίλιαμ Ρέινολντς |
Εταιρεία παραγωγής | 20th Century Fox |
Διανομή | 20th Century Fox και Netflix |
Πρώτη προβολή | 20/12/1966 |
Κυκλοφορία | 1966 |
Διάρκεια | 196 λεπτά |
Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Γλώσσα | Aγγλικά |
δεδομένα ( ) |
Τα Βότσαλα της Άμμου (αγγλ. The Sand Pebbles) είναι αμερικανικό πολεμικό δράμα παραγωγής 1966, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Γουάιζ. Πρωταγωνιστούν οι Στηβ ΜακΚουήν, Ρίτσαρντ Κρένα, Ρίτσαρντ Ατέμπορο και η Κάντις Μπέργκεν. Η ταινία, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ ΜακΚένα, προτάθηκε για 8 βραβεία όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Πριν το ξέσπασμα του εμφυλίου στην Κίνα, ο αμερικάνικος στρατός στέλνει δυνάμεις στην Κίνα, για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των Η.Π.Α. στην περιοχή. Ένας Αμερικανός μηχανικός του Ναυτικού, ο Τζακ Χόλμαν (Στηβ ΜακΚουήν), μετατίθεται σε πλοίο που περιπολεί στον ποταμό Γιανγκ Τσέ Γιανγκ, το όνομα του πλοίου είναι Σαν Πάμπλο (αποκαλούμενο από τους ναυτικούς Sand Pebbles). Το επαναστατικό του πνεύμα είχε οδηγήσει το Χόλμαν σε καυγάδες με πληρώματα και καπετάνιους στα πλοία στα οποία είχε δουλέψει πρωτύτερα, και το Σαν Πάμπλο δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο Χόλμαν γίνεται μάρτυρας των κοινωνικοπολιτικών ανακατατάξεων και των συγκρούσεων στην καρδιά της επαναστατημένης αυτής χώρας, ενώ παράλληλα ερωτεύεται μια όμορφη δασκάλα ιεραπόστολο τη Σίρλεϊ Έκερτ (Κάντις Μπέργκεν).
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Ρόμπερτ Γουάιζ (σκηνοθέτης επίσης των: Όταν η γη σταματήσει (The Day The Earth Stood Still, 1951), Εμείς οι ζωντανοί (Somebody up there likes me,1956), Θέλω να ζήσω (I want to live!, 1957), West Side Story, 1960, Ο στοιχειωμένος πύργος (The Haunting, 1963) και Η μελωδία της ευτυχίας (The Sound Of Music,1965) μοχθούσε επί σειρά ετών να λάβει χρηματοδότηση από τις μεγάλες εταιρίες παραγωγής για να τον αφήσουν να σκηνοθετήσει τη μεταφορά του βιβλίου του Ρίτσαρντ ΜακΚένα The Sand Pebbles, αλλά πάντα έβρισκε αντίσταση, καθώς το κόστος παραγωγής ήταν τεράστιο. Όταν τελικά κατάφερε να πάρει την έγκριση για την ταινία από την 20th Century Fox, ο Γουάιζ διαπίστωσε ότι η προετοιμασία της παραγωγής θα καθυστερούσε τουλάχιστον ένα χρόνο τα γυρίσματα και στο μεταξύ συμφώνησε (μετά από πιέσεις από την εταιρία) να αναλάβει τη σκηνοθεσία της ταινίας Η Μελωδία της Ευτυχίας (που έμελλε να γίνει η εμπορικότερη παραγωγή της δεκαετίας του '60).
Πρώτη επιλογή του Γουάιζ για το ρόλο του Χόλμαν ήταν ο Πωλ Νιούμαν, ο οποίος απέρριψε το ρόλο. Τότε ο Γουάιζ στράφηκε στον Στηβ ΜακΚουήν ο οποίος είχε γίνει ο νούμερο 1 σταρ του Box office μετά την επιτυχία του Νεβάδα Σμιθ (Nevada Smith). Ο ΜακΚουήν αποφάσισε ότι ήταν καιρός να αναλάβει και πιο απαιτητικούς ρόλους και η ταινία του φάνηκε ως η πιό κατάλληλη ενώ εξίσου δελεαστική ήταν κι η αμοιβή των 650.000 δολλαρίων. Η Κάντις Μπέργκεν, που στην ταινία υποδύεται μιά ιεραπόστολο, έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο εκείνη τη χρονιά με τα Βότσαλα της άμμου και το The Group του Σίντνεϊ Λουμέτ.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στα τέλη του 1966 κι έγιναν στο Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν. Τα προβλήματα που συνόδεψαν την παραγωγή ήταν τεράστια καθώς όλο κάτι συνέβαινε και καθυστερούσε την ολοκλήρωση της ταινίας. Όταν ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα στην Ταϊβαν ο ΜακΚουήν κρατήθηκε (μαζί με την οικογένειά του) από τις αρχές για τη μη πληρωμή πρόσθετων φόρων. Οι συνεχείς καταιγίδες αποτέλεσαν επίσης ανασταλτικό παράγoντα κι ο ΜακΚουήν αρρώστησε κατά το τέλος των γυρισμάτων, τόσο που ο γιατρός του συνέστησε ένα χρόνο ξεκούρασης κι αποχής από τον κόσμο του κινηματογράφου. Ο ίδιος δήλωσε ότι πλήρωσε όλες του τις αμαρτίες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του The Sand Pebbles.[1][2]. Βέβαια ο κόπος του ανταμοίφθηκε όταν έλαβε την πρώτη του και μοναδική υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από τον Πολ Σκόφιλντ για το Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A man for all seasons, 1966). Ο ΜακΚουήν απείχε από τα κινηματογραφικά δρώμενα μέχρι και το 1968 όταν επέστρεψε με τις ταινίες Υπόθεση Τόμας Κράουν (The Thomas Crown Affair) και Μπούλιτ (Bullitt).
Η ταινία έκανε εισπράξεις της τάξεως των 30 εκατομμυρίων δολαρίων[3] κι έλαβε ευνοϊκές κριτικές.
Η ταινία έλαβε 8 υποψηφιότητες για όσκαρ χωρίς να κερδίσει κάποιο. Έχασε το όσκαρ στην κατηγορία "Καλύτερη ταινία" από το Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A man for all seasons, 1966) του Φρεντ Τσίνεμαν[4][5].
Υποψηφιότητα: