Τζιάκομο ντα Λεντίνι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1210 Λεντίνι |
Θάνατος | 1260 Λεντίνι |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τζάκομο ντα Λεντίνι (ιταλ. Giacomo da Lentini), γνωστός και ως Τζάκοπο (ιλ) Νοτάρο (Jacopo il Notaro), ήταν Ιταλός ποιητής που έζησε τον 13ο αιώνα. Υπήρξε ένας από τους κυριότερους ποιητές της λεγόμενης σικελικής σχολής. Διετέλεσε γραμματικός («νοτάριος») στην αυλή του Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού `Εθνους και βασιλιά της Σικελίας.
Ο Τζάκομο ντα Λεντίνι είναι κυρίως γνωστός ως ο άνθρωπος στον οποίο αποδίδεται η εφεύρεση ενός νέου ποιητικού είδους, του σονέτου[1].
Η ποίησή του γράφηκε στη λογοτεχνική σικελική γλώσσα, αλλά διασώζεται μόνο στη μετάφρασή της στην τοσκανική γλώσσα. Αποτελεί μία προσαρμογή στην ιταλική των ποιημάτων των μεσαιωνικών τροβαδούρων και έχει ως θέμα της τον ευγενή, ιπποτικό έρωτα. Ο ντα Λεντίνι, όπως και άλλοι ποιητές της εποχής του, αλληλογραφούσε συχνά με άλλους ποιητές, κυκλοφορώντας ποιήματα σε χειρόγραφα και σχολιάζοντας άλλα. Από τους κυριότερους αλληλογράφους του ήταν ο Πιέτρο ντε λα Βίνια[2]. Κάποια από τα σονέτα του παράχθηκαν σε tenzone, μία συνεργατική μορφής ποιητικής δημιουργίας, στην οποία ένας ποιητής έγραφε ένα σονέτο και ένας άλλος του απαντούσε με ένα άλλο σονέτο. Ο ντα Λεντίνι συνεργαζόταν με αυτό τον τρόπο με τον Αββά του Τίβολι[3][4].
Η παράμετρος |access-date=
χρειάζεται |url=
(βοήθεια)