Τζέι-Τζέι Οκότσα | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jay-Jay Okocha (Αγγλικά) |
Γέννηση | 14 Αυγούστου 1973[1][2] Ενούγκου |
Χώρα πολιτογράφησης | Νιγηρία |
Ύψος | 175 cm ![]() |
Βάρος | 70 kg ![]() |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Ίγκμπο |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά Ίγκμπο Πίντγκιν της Νιγηρίας |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποδοσφαιριστής |
Περίοδος ακμής | 1990 |
Συγγενείς | Άλεξ Ιβόμπι (ανιψιός)[3] |
Ιστότοπος | |
www | |
![]() | |
Ο Ογκάστιν Αζούκα «Τζέι-Τζέι» Οκότσα (Augustine Azuka "Jay-Jay" Okocha, γενν. 14 Αυγούστου 1973) είναι Νιγηριανός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως μεσοεπιθετικός. Θεωρείται ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χώρας του όλων των εποχών.
Ο Οκότσα γεννήθηκε στο Ενούγκου. Το όνομα Τζέι-Τζέι πέρασε από τον μεγαλύτερο αδερφό του, Τζέιμς, ο οποίος άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο πρώτος. Άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στους δρόμους όπως και πολλοί άλλοι αστέρες του ποδοσφαίρου, συνήθως με μια αυτοσχέδια μπάλα.[4] Σε συνέντευξή του στο BBC Sport είπε, «Από όσο θυμάμαι, παίζαμε με οτιδήποτε, με ό,τι στρογγυλό πράγμα βρίσκαμε, και όποτε καταφέρναμε να πιάσουμε μια μπάλα, αυτό ήταν ένα μπόνους! Εννοώ ότι ήταν καταπληκτικό!».
Το 1990, ο Οκότσα εντάχθηκε στην Ενούγκου Ρέιντζερς. Κατά την εποχή του στο σύλλογο έκανε πολλές θεαματικές εμφανίσεις, συμπεριλαμβανομένου μιας όπου σημείωσε ένα γκολ εναντίον του έμπειρου Νιγηριανού τερματοφύλακα Ουίλιαμ Οκπάρα σε έναν αγώνα ενάντια στην ΜΣΚ Λάιονς. Αργότερα το ίδιο έτος, πήγε διακοπές στη Δυτική Γερμανία, τη χώρα που μόλις είχε κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλοτου 1990, για να μπορέσει να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο στο γερμανικό πρωτάθλημα.[5] Ο φίλος του, Μπινέμπι Νούμα, έπαιζε στην Τρίτη Κατηγορία για την Μπορούσια Νοϊνκίρχεν και ένα πρωί ο Οκότσα συνόδευσε το Νούμα στην προπόνηση, όπου ζήτησε να συμμετάσχει. Ο προπονητής της Νοϊνκίρχεν εντυπωσιάστηκε με τις ικανότητες του Οκότσα και τον προσκάλεσε πίσω την επόμενη μέρα πριν του προσφέρει συμβόλαιο.[6] Ένα χρόνο αργότερα, εντάχθηκε στην 1. ΦΚ Σααρμπρύκεν της 2. Μπούντεσλιγκα, αλλά έμεινε μόνο λίγους μήνες στην ομάδα, πριν ενταχθεί στην Άιντραχτ Φραγκφούρτης της Μπούντεσλιγκα.[7]
Ο Οκότσαα εντάχθηκε στην Άιντραχτ Φραγκφούρτης το Δεκέμβριο του 1991, όπου βρήκε με πολλούς γνωστούς παίκτες, συμπεριλαμβανομένου του διεθνούς Γκανέζου επιθετικού Τόνι Γιεμπόα και αργότερα του Τόμας Ντολ. Στην πορεία εντυπωσίασε για τη γερμανική ομάδα, με μία από τις σημαντικότερες στιγμές του να είναι ένα γκολ που σημείωσε εναντίον της Καρλσρούης ΣΚ, όπου ντρίμπλαρε στη μεγάλη περιοχή περνώντας μερικούς παίκτες δύο φορές και πέρασε τη μπάλα πέρα από τον τερματοφύλακα Όλιβερ Καν.[8] Το γκολ ψηφίστηκε ως "Γκολ Της Χρονιάς" από πολλά ποδοσφαιρικά περιοδικά, και ψηφίστηκε επίσης ως Γκολ της Χρονιάς 1993 από τους θεατές του Sportschau (ένα γερμανικό αθλητικό τηλεοπτικό πρόγραμμα του ARD).[9] Το 1995, ο Οκότσα, ο Γιεμπόα και ο Μαουρίτσιο Γκαουντίνο συμμετείχαν σε μια διαμάχη με τον προπονητή Γιουπ Χάινκες, που οδήγησε στην αποχώρησή τους από τον σύλλογο.[10]
Ο Γιεμπόα και ο Γκουαντίνο αργότερα εντάχθηκαν σε συλλόγους της Αγγλίας, ενώ ο Οκότσα έμεινε μέχρι το τέλος της σεζόν, όπου η Φρανκφούρτη υποβιβάστηκε στη 2. Μπούντεσλιγκα, πριν υπογράψει για τη Φενέρμπαχτσε.
Ο Οκότσα εντάχθηκε στην τουρκική Φενέρμπαχτσε, μετά τον υποβιβασμό της Άιντραχτ Φρανκφούρτης στη δεύτερη κατηγορία.[6] Στις δύο σεζόν του με την ομάδα, σημείωσε 30 γκολ σε 62 εμφανίσεις, πολλά από τα οποία προέρχονταν από απευθείας ελεύθερα λακτίσματα, κάτι που έγινε σήμα κατατεθέν για τον ίδιο στον σύλλογο.[11] Απέκτησε την τουρκική υπηκοότητα και επέλεξε το όνομα Μουχάμεντ Γιαβούζ (Muhammed Yavuz) ενώ έπαιζε στη Φενέρμπαχτσε.[12][13]
Το 1998, η γαλλική Παρί Σεν Ζερμέν ξόδεψε περίπου 14 εκατομμύρια λίρες για να υπογράψει τον Οκότσα,[6] κάνοντάς τον τον πιο ακριβό Αφρικανό παίκτη εκείνη την εποχή. Κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας του με την ομάδα, έπαιξε σε 84 αγώνες και σημείωσε 12 γκολ. Υπηρέτησε επίσης ως μέντορας, εκείνη την εποχή, για τον νεαρό Βραζιλιάνο Ροναλντίνιο κατά τη διάρκεια του χρόνου του στο Παρίσι.[14]
Ο Οκότσα εντάχθηκε στην Μπόλτον Γουόντερερς με ελεύθερη μεταγραφή αφότου έφυγε από την Παρί Σεν Ζερμέν το καλοκαίρι του 2002 μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο.[15] Η πρώτη του σεζόν, παρά το γεγονός ότι δυσκολεύτηκε από τραυματισμούς, τον έκανε αγαπημένο στους οπαδούς της Μπόλτον, με την ομάδα να τυπώνει φανέλες με την επιγραφή «Τζέι-Τζέι – τόσο καλός που τον ονομάτισαν δύο φορές». Απομάκρυνε την ομάδα από τον υποβιβασμό με επτά γκολ, συμπεριλαμβανομένου του "Γκολ της Χρονιάς" στη σημαντική νίκη πρωταθλήματος εναντίον της Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ.[16] Αυτό το γκολ ψηφίστηκε ως το καλύτερο γκολ της Μπόλτον στην Πρέμιερ Λιγκ σε ψηφοφορία των φιλάθλων το 2008.[17] Την επόμενη σεζόν ο Οκότσα έλαβε περισσότερες ευθύνες καθώς του δόθηκε το περιβραχιόνιο του αρχηγού μετά την αποχώρηση του Γκούντνι Μπέργκσον. Ως αρχηγός οδήγησε τη Μπόλτον στον πρώτο της τελικό κυπέλλου μετά από εννέα χρόνια, όπου έχασε από τη Μίντλεσμπρο στο Λιγκ Καπ Αγγλίας το 2004.[18]
Το 2006, του αφαιρέθηκε η αρχηγία, καθώς είχε αλλάξει στάση συμπεριφοράς από ορισμένα μέλη του προσωπικού. Αυτό πιθανότατα οφειλόταν στην προτεινόμενη μετακίνησή του στη Μέση Ανατολή, η οποία είχε αυξηθεί σε εικασίες. Στο τέλος της σεζόν, αρνήθηκε επέκταση ενός έτους για να μετακομίσει στο Κατάρ.[19]
Μετά από μόλις μία σεζόν στο Κατάρ με την Κατάρ ΣΚ, η Χαλ Σίτι της Φούτμπολ Λιγκ Τσάμπιονσιπ υπέγραψε τον Οκότσα με ελεύθερη μεταγραφή το 2007, αφού ο παίκτης είχε συνδεθεί με τη Ρεάλ Σολτ Λέικ και τη Σίντνεϊ ΦΚ. Ήταν μια κίνηση που έκανε λέγοντας ότι «του είχε πει ο Θεός να το κάνει».[20] Ωστόσο, δεν μπόρεσε να συνεισφέρει σημαντικά στην εκστρατεία ανόδου της Χαλ λόγω φυσικής κατάστασης και συνεχών προβλημάτων τραυματισμών, παίζοντας μόνο 18 παιχνίδια όπου δεν σημείωσε γκολ. Παρ΄ όλα αυτά η Χαλ κατάφερε να κερδίσει την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ, για πρώτη φορά στα 104 χρόνια ιστορίας της. Στο τέλος της σεζόν, αφού άλλαξε γνώμη σχετικά με την προτεινόμενη αποχώρηση λόγω της ανόδου της Χαλ, αφέθηκε ελεύθερος από τον σύλλογο και στη συνέχεια ο Οκότσα ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το ποδόσφαιρο.[21]
Ο Οκότσα έκανε το επίσημο ντεμπούτο του για τη Νιγηρία τον Μάιο του 1993, στην εκτός έδρας ήττα με 2–1 από την Ακτή Ελεφαντοστού για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994. Μόλις στο δεύτερο παιχνίδι και στο ντεμπούτο του εντός έδρας έγινε ο αγαπημένος των Νιγηριανών φιλάθλων. Με τη Νιγηρία να βρίσκεται πίσω με 1–0 με αντίπαλο την Αλγερία, σε έναν αγώνα που η ομάδα έπρεπε να κερδίσει, σκόραρε από απευθείας ελεύθερο λάκτισμα για να ισοφαρίσει, πριν βοηθήσει την ομάδα να κερδίσει με 4–1, εξασφαλίζοντας τελικά την πρόκριση στο πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 1994, ήταν μέλος και της νικηφόρας ομάδας στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής 1994, καθώς και της ομάδας του Παγκοσμίου Κυπέλλου που έφτασε στον δεύτερο γύρο, προτού ηττηθεί σε έναν δραματικό αγώνα από την μετέπειτα φιναλίστ Ιταλία.[22]
Το 1996 έγινε βασικό μέλος μιας αναμφισβήτητα πιο επιτυχημένης ομάδας της Νιγηρίας, της ομάδας που κέρδισε το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, η οποία αργότερα ονομάστηκε Dream Team από τον νιγηριανό Τύπο από τη χρυσή ομάδα καλαθοσφαίρισης των ΗΠΑ το 1992. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 που φιλοξενήθηκε από τη Γαλλία, ο Οκότσα έπαιξε για μια απογοητευτική Εθνική Νιγηρίας που απέτυχε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες φτάνοντας ξανά στη φάση των 16, αν και με λιγότερο εντυπωσιακές επιδόσεις εκτός από την εναρκτήρια νίκη της με 3-2 επί της Ισπανίας. Αυτό δεν κατέστρεψε το ενδιαφέρον για τον Οκότσα, ο οποίος είχε διασκεδάσει τους οπαδούς με τις ικανότητές του και τις ντρίμπλες που ήταν σήμα κατατεθέν του και στη συνέχεια ονομάστηκε στην Ομάδα της Διοργάνωσης.[23][24]
Ο Οκότσα αγωνίστηκε ξανά με του Σούπερ Αετούς στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής 2000 που διοργανώθηκε από κοινού με την Γκάνα. Σκόραρε τρία γκολ στη διοργάνωση, δύο στο εναρκτήριο παιχνίδι εναντίον της Τυνησίας και στη συνέχεια χειροκροτήθηκε από τους σχεδόν 60.000 θεατές όταν έφυγε από το γήπεδο.[24]
Επέστρεψε στους Σούπερ Αετούς στον αγώνα προς τιμήν του εναντίον μιας επίλεκτης αφρικανικής ομάδας στο Γάρι. Η Νιγηρία κέρδισε το παιχνίδι με 2–1 με τον Οκότσα να σκοράρει το νικητήριο γκολ αφού εμφανίστηκε για την ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο.[25] Τον Μάρτιο του 2004, επιλέχθηκε από τον Πελέ ως ένας από τους 125 κορυφαίους εν ζωή ποδοσφαιριστές.[26]
Ο Οκότσα ήταν γρήγορος, ταλαντούχος και επιδέξιος πλέι μέικερ, ο οποίος έπαιζε συνήθως ως μεσοεπιθετικός και θεωρείται ευρέως από ορισμένους ειδικούς διεθνώς ως ο καλύτερος Νιγηριανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών και ως ένας από τους καλύτερους Αφρικανούς παίκτες όλων των εποχών.[27][28][29] Εξακολουθεί να μνημονεύεται από τους οπαδούς της Φενέρμπαχτσε ως ένας από τους θρύλους του συλλόγου και της χώρας. Ο Οκότσα ήταν γνωστός για την αυτοπεποίθηση και τα κόλπα του με την μπάλα, την τεχνική, τη δημιουργικότητα, το ταλέντο, τον κοντινό έλεγχο και τις ικανότητές του στο ντριμπλάρισμα, καθώς και για την αλλαγή του ρυθμού του και τη χρήση των προσποιήσεων.[29][30][31][32] Λόγω της ικανότητάς του και του ψευδώνυμού του, τον περιέγραψαν ως «τόσο καλό που τον ονομάτισαν δύο φορές».[33] Παρά την ικανότητά του, ωστόσο, ήταν επίσης γνωστός ως ασυνεπής.[34]
Στις 21 Φεβρουαρίου 2015, ο Οκότσα εξελέγη Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου Πολιτείας Ντέλτα.[35] Στις 15 Μαΐου 2016, έπαιξε σε έναν φιλανθρωπικό αγώνα ως μέρος της «Ομάδας Τζον ΜακΓκίνλεϊ» εναντίον της «Ομάδας Τόνι Κέλι» στο Στάδιο Μάκρον, όπου σημείωσε χατ τρικ στη νίκη της ομάδας του με 6-2.[36] Στις 14 Νοεμβρίου 2021, ο Οκότσα έπαιξε σε έναν φιλανθρωπικό αγώνα ως μέρος μιας ομάδας Θρύλων της Μπόλτον Γουόντερερς εναντίον της τρέχουσας πρώτης ομάδας της Μπόλτον, με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα για τον παίκτη της Μάδερ οφ Μπόλτον, Γκέθιν Τζόουνς, ο οποίος είχε διαγνωστεί με νόσο του κινητικού νευρώνα. Η πρώτη ομάδα της Μπόλτον κέρδισε με 7-4, με τον Οκότσα να σκοράρει ένα πέναλτι για την ομάδα των Θρύλων.[37]
Ο Οκότσα είναι από το Anioma, μια υποομάδα της εθνοτικής φυλής Ίγκμπο.[38] Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Εμάνουελ, είναι επίσης πρώην ποδοσφαιριστής που έπαιξε για την Εθνική Νιγηρίας. Έχει έναν ανιψιό, τον Άλεξ Ιβόμπι, ο οποίος παίζει στην Έβερτον και την Εθνική Νιγηρίας.[39]
Ομάδα | Σεζόν | Πρωτάθλημα | Κύπελλο | Λιγκ Καπ | Ηπειρωτικές | Σύνολο | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Κατηγορία | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | ||
Άιντραχτ Φραγκφούρτης | 1992–93[40] | Μπούντεσλιγκα | 20 | 2 | 3 | 1 | – | 3 | 0 | 26 | 3 | |
1993–94[40] | Μπούντεσλιγκα | 19 | 2 | 2 | 0 | – | 4 | 2 | 25 | 4 | ||
1994–95[40] | Μπούντεσλιγκα | 27 | 7 | 2 | 0 | – | 7 | 0 | 36 | 7 | ||
1995–96[40] | Μπούντεσλιγκα | 24 | 7 | 1 | 1 | – | 4 | 3 | 29 | 11 | ||
Σύνολο | 90 | 18 | 8 | 2 | – | 18 | 5 | 116 | 25 | |||
Φενέρμπαχτσε | 1996–97[40] | Σούπερ Λιγκ | 33 | 16 | 3 | 1 | 1 | 0 | 8 | 1 | 45 | 18 |
1997–98[40] | Σούπερ Λιγκ | 29 | 14 | 0 | 0 | – | 2 | 0 | 31 | 14 | ||
Σύνολο | 62 | 30 | 3 | 1 | 1 | 0 | 10 | 1 | 76 | 32 | ||
Παρί Σεν Ζερμέν | 1998–99[40] | Λιγκ 1 | 25 | 4 | 0 | 0 | 2 | 0 | 2 | 1 | 29 | 5 |
1999–2000[40] | Λιγκ 1 | 23 | 2 | 1 | 0 | 3 | 0 | – | 26 | 2 | ||
2000–01[40] | Λιγκ 1 | 16 | 2 | 1 | 0 | 1 | 0 | 6 | 1 | 24 | 3 | |
2001–02[40] | Λιγκ 1 | 20 | 4 | 2 | 0 | 2 | 1 | 9 | 5 | 33 | 10 | |
Σύνολο | 84 | 12 | 4 | 0 | 8 | 1 | 17 | 7 | 112 | 20 | ||
Μπόλτον Γουόντερερς | 2002–03[41] | Πρέμιερ Λιγκ | 31 | 7 | 0 | 0 | 0 | 0 | – | 31 | 7 | |
2003–04[41] | Πρέμιερ Λιγκ | 35 | 0 | 0 | 0 | 6 | 3 | – | 41 | 3 | ||
2004–05[41] | Πρέμιερ Λιγκ | 31 | 6 | 1 | 0 | 1 | 1 | – | 33 | 7 | ||
2005–06[41] | Πρέμιερ Λιγκ | 27 | 1 | 3 | 0 | 0 | 0 | 7 | 0 | 37 | 1 | |
Σύνολο | 124 | 14 | 4 | 0 | 7 | 4 | 7 | 0 | 142 | 18 | ||
Χαλ Σίτι | 2007–08[40] | Τσάμπιονσιπ | 18 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | – | 19 | 0 | |
Σύνολο σταδιοδρομίας | 378 | 74 | 19 | 3 | 17 | 5 | 52 | 13 | 465 | 95 |
Εθνική ομάδα | Έτος | Συμ. | Γκολ |
---|---|---|---|
Νιγηρία[42] | 1993 | 3 | 1 |
1994 | 11 | 0 | |
1995 | 5 | 1 | |
1996 | 1 | 0 | |
1997 | 5 | 0 | |
1998 | 5 | 0 | |
1999 | 1 | 0 | |
2000 | 7 | 4 | |
2001 | 8 | 1 | |
2002 | 12 | 1 | |
2003 | 3 | 1 | |
2004 | 8 | 4 | |
2005 | 2 | 1 | |
2006 | 2 | 0 | |
Σύνολο | 73 | 14 |
Μπορούσια Νοϊνκίρχεν
Φενέρμπαχτσε
Παρί Σεν Ζερμέν
Μπόλτον Γουόντερερς
Χαλ Σίτι
Νιγηρία Κ23
Νιγηρία
Ατομικές