Η Τουρκική Εστία (Τürk Ocaği) ήταν παντουρκιστική οργάνωση της Τουρκίας.
Η Τουρκική Εστία ιδρύθηκε αρχικά από φοιτητές της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής με τη συνεγασία ομάδας διανοουμένων τον Ιούνιο του 1911. Η ιδεολογια που προωθούσε ήταν ο παντουρκισμός με κύριο όχημα την εκπαίδευση. Απευθυνόταν κυρίως στους φοιτητές και την ελίτ των διανοουμένων της χώρας.[1] Κυρίως θα αξιοποιούσε την δημιουργία λεσχών, οι οποίες θα ονομάζονταν Τουρκικές Εστίες,τη διοργάνωση διαλέξεων και ψυχαγωγικών εκδηλώσεων(θεατρικές και μουσικές παραστάσεις[2]),την έκδοση βιβλίων και φυλλαδίων.[3] Άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα Türk Yurdu (Τουρκική Πατρίδα) [4] Τον Μάρτιο του 1931 προσχώρησε στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα. Το κόμμα-κράτος ανέλαβε τον έλεγχο των Τουρκικών Εστιών.[5] Το 1920 κλείνει η οργάνωση από τους Βρετανούς.[6]
Το 1924 η οργάνωση επανασυστήνεται και το 1930 είχε 257 παραρτήματα και 32.000 μέλη.Επανακυκλοφόρησε την εφημερίδα Türk Yurdu (Τουρκική Πατρίδα)εκφραζοντας τουρανιστικές δράσεις. Επίσης είχε αρχίσει να θέτει σε αυστηρή εξέταση τη φυλετική καθαρότητα των υποψήφιων μελών της.[6] Το 1927 ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ προσπάθησε να περιορίσει την δράση της οργάνωσης θέτοντάς την υπό τον έλεγχο του κόμματός του. Αλλά τελικά αποτυγχάνοντας να την ελέγχξει έπαυσε τη λειτουργία της το 1931.[6] Παρά το πλήθος των μελών της Τουρκικής Εστίας ο τουρανισμός περιορίστηκε σε ένα περιορισμένο κύκλο ανθρώπων χωρις να αποτελέσει απειλή για το νέο Κεμαλικό καθεστώς.[7]
Η Τουρκική Εστία επαναλειτούργησε το 1949 αλλά έκλεισε το 1971 μετά το πραξικόπημα. Μάλιστα στα κεντρικά γραφεία της εγκαταστάθηκε το Υπουργειο Πολιτισμού.[8] Το 1986 επανασυστήθηκε προσπαθώντας να αποστασιοποιηθεί και ανεξαρτητοποιηθεί από τα κόμματα και προβάλοντας ένα πολιτιστικό πρόγραμμα και την υπεράσπιση των τουρκικών αξιών. Για την οργάνωση αυτή η Τουρκία είναι ένα μονοεθνικό κράτος δίχως μειονότητες. Στα γειτονικά κράτη όμως υπάρχουν τουρκικές μειονότητες. Για τον πρόεδρο της Τουρκικής Εστίας το 1992 σε συνέντευξή του οι Τούρκοι πάντοτε και παντού εφάρμοσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν ασκούσαν την διακυβέρνηση,ενώ η δημκρατία ήταν διαχρονικό χαρακτηριστικό της τουρκικής ιστορίας και αυτού του πράγματος συνιστά απόδειξη ο θεσμός των συμβουλευτικών επιτροπών κατά τους ισλαμικούς κι όλας χρόνους.[9] Την δεκαετία του 1990 συνεργάστηκε με τα Υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας για να προωθήσει την επαφή των νέων με βασικά στοιχεία του τουρκικού πολιτισμού(μουσική, θρησκεία, λογοτεχνία).[10] Αντιδρά όμως σε κάθε τι που προέρχεται από η δύση αφού δεν είναι τουρκικό. Επίσης αντιστρατέβεται την μουσική αραμπέσκ ως αρνητική έκφραση των δυσαρεστημένων των πόλεων που αντιστέκονται στις Κεμαλικές μεταρρυθμισεις.[11]