Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: συντακτικά, εκφραστικά κτλ
|
Από τον Αύγουστο του 2016 οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και ο σύμμαχός τους ο Συριακός Εθνικός Στρατός έχουν καταλάβει [1][2] περιοχές της βόρειας Συρίας, κατά τη διάρκεια του Συριακού εμφυλίου πολέμου.
Οι περιοχές της Συρίας που ελέγχονται από τους Τούρκους περιλαμβάνουν μια περιοχή 8.835 τετραγωνικών χιλιομέτρων που περιλαμβάνει περισσότερους από 1000 οικισμούς, συμπεριλαμβανομένων πόλεων όπως τις Αφρίν, αλ Μπαμπ, Αζάζ, Ράκα, Ταλ Αμπυάντ και Ρας αλ-Αυν. Η πλειονότητα αυτών των οικισμών είχε καταληφθεί από το ΙΣΙΣ και τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, οι οποίες και οι δύο έχουν χαρακτηριστεί τρομοκρατικές οργανώσεις από την τουρκική κυβέρνηση, αν και ορισμένες πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του Αζάζ, ήταν υπό τον έλεγχο της συριακής αντιπολίτευσης πριν από την τουρκική επέμβαση. Η συριακή προσωρινή κυβέρνηση μετακόμισε στα εδάφη που ελέγχονται από την Τουρκία και άρχισε να επεκτείνει την μερική εξουσίας της εκεί, συμπεριλαμβανομένης της παροχής εγγράφων σε Σύρους πολίτες. Αυτές οι περιοχές αναφέρονται ως "ασφαλείς ζώνες" από τις τουρκικές αρχές.[3] Η κατοχή έχει οδηγήσει σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ορισμένους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της εθνοκάθαρσης.[4][5][6][7]
Η Τουρκία και η συριακή αντιπολίτευση πρότειναν μια ζώνη ασφαλείας που περιλαμβάνει ορισμένες περιοχές της βόρειας Συρίας, ωστόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τα άλλα δυτικά κράτη δεν ήταν πρόθυμα να αποδεχθούν αυτά τα σχέδια.[8][9] Μετά τις σημαντικές προόδους εδαφικής επέκτασης του ΙΣΙΣ στο Ιράκ, η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής διαπραγματεύτηκαν μια «ασφαλή ζώνη», ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αποδέχθηκαν τη «ζώνη χωρίς ΙΣΙΣ», οι Αμερικανοί αξιωματούχοι ήταν απρόθυμοι να δεχτούν μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.[10][11]
Μετά τις επιθέσεις του ΙΣΙΣ στη Συρία, δεκάδες χιλιάδες μη Σουνίτες, Χριστιανοί και Γιαζίντι κατέφυγαν στην Τουρκία. Στις αρχές του 2015, πρόσφυγες άρχισαν να διασχίζουν τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, διαφεύγοντας σε ευρωπαϊκές χώρες σε τεράστιους αριθμούς. Η τεράστια προσφυγική ροή είχε ως αποτέλεσμα να επανεξεταστεί η δημιουργία μιας ασφαλούς ζώνης για τους αμάχους στη Συρία.[12]Τον Φεβρουάριο του 2016, η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε: «Στην τρέχουσα κατάσταση θα ήταν χρήσιμο εάν υπήρχε μια τέτοια περιοχή όπου κανένα από τα μέρη δεν επιτρέπεται να εξαπολύει αεροπορικές επιθέσεις – δηλαδή, ένα είδος ζώνης απαγόρευσης πτήσεων».[13]
Στις 14 Οκτωβρίου 2019, ο Ισπανός Υπουργός Εξωτερικών Ζοζέπ Μπορέλ (Ύπατος Εκπρόσωπος Εξωτερικών Υποθέσεων και Πολιτικής Ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης) σε συνέντευξή του δήλωσε ότι τα 28 ευρωπαϊκά κράτη μέλη «αποφάσισαν ομόφωνα να καταδικάσουν...με έντονο τρόπο αυτό που τελικά αποδείχθηκε ότι είναι στρατιωτική επίθεση».[14] Συμφωνώντας επίσης να περιοριστούν οι εξαγωγές όπλων λόγω της επίθεσής της στη βόρεια Συρία, την οποία η Τουρκία απέρριψε πλήρως και καταδίκασε τις αποφάσεις που έλαβε η ΕΕ σχετικά με το θέμα.[15]
Η δημιουργία της ασφαλούς ζώνης απέτυχε στις αρχές του 2016 λόγω διαφωνιών μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και των τουρκικών κυβερνήσεων, κυρίως ως προς το ποιος παράγοντας (ΙΣΙΣ ή Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις) πρέπει να εξουδετερωθεί πρώτος. Ενώ η Τουρκία ήθελε η συριακή κυβέρνηση να ανατραπεί το συντομότερο δυνατό, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έδωσαν προτεραιότητα στον πόλεμο κατά του ΙΣΙΣ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής φοβήθηκαν επίσης ότι η συριακή Πολεμική Αεροπορία θα βομβάρδιζε την περιοχή, γεγονός που θα καθιστούσε ανέφικτη την ιδέα μιας ασφαλούς ζώνης. Η κυβέρνηση απέρριψε την ασφαλή ζώνη επειδή ήταν ένα ασφαλές καταφύγιο τόσο για τους αμάχους όσο και για τους αντάρτες.[εκκρεμεί παραπομπή]
Στις 7 Οκτωβρίου 2019, ο Πρόεδρος των Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής Ντόναλντ Τραμπ διέταξε την απόσυρση των αμερικανικών στρατιωτικών στρατευμάτων που σταθμεύαν στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας. Ωστόσο αυτή η κίνηση αποδοκιμάστηκε από το Πενταγώνο και την υπηρεσία πληροφοριών των ΗΠΑ.[16][17] Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτεειών της Αμερικής διέταξε την απόσυρση των στρατιωτικών στρατευμάτων με την προϋπόθεση ότι η Τουρκία δεν θα εισβάλει στην περιοχή που κατέχεται από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις.[16] Ωστόσο η Τουρκία επιτέθηκε στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις εντός δύο ημερών από την αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή.[18]
Στις 30 Μαρτίου 2018, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία είχε ξεκινήσει προετοιμασίες για να εκκαθαρίσει τις περιοχές, Αΐν αλ Άραμπ, Ρας αλ-Αΐν, Τελλ Αμπΐαντ και Αλ-Χασάκα της βόρειας Συρίας από μαχητές (αναφερόμενος στις κυρίως Κουρδικές δυνάμεις του YPG) μέχρι τα σύνορα του Ιράκ, προσθέτοντας ότι θα εκκαθαρίσει επίσης μαχητές από το Ιράκ (αυτή τη φορά αναφέρονταν στην κουρδική ένοπλη οργάνωση PKK).[19]
Στις 14 Οκτωβρίου 2019, μετά την επίθεση της Τουρκίας, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέδωσε μια ανακοίνωση τύπου καταδικάζοντας τη στρατιωτική δράση της Τουρκίας και κάλεσε την Τουρκία να σταματήσει τη «μονομερή» στρατιωτική της δράση στη βορειοανατολική Συρία. Υπενθύμισε και πάλι προηγούμενες δηλώσεις των κρατών μελών να σταματήσουν τις εξαγωγές όπλων στην Τουρκία και επίσης υπενθύμισε ότι δεν θα παράσχει "σταθεροποίηση ή αναπτυξιακή βοήθεια όπου τα δικαιώματα των τοπικών πληθυσμών αγνοούνται ή παραβιάζονται".[20][21]
Όταν οι δυνάμεις υπό την ηγεσία της Τουρκίας κατέλαβαν την Περιφέρεια Αφρίν στις αρχές του 2018, άρχισαν να εφαρμόζουν μια πολιτική επανεγκατάστασης μεταφέροντας κυρίως Άραβες μαχητές τους[22] και πρόσφυγες από τη νότια Συρία[23] στα άδεια σπίτια που ανήκαν στους εκτοπισμένους ντόπιους.[24] Οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες, οι περισσότεροι Κούρδοι ή Γιαζίντι, συχνά εμποδίζονταν να επιστρέψουν στο Αφρίν.[22][23] Αν και ορισμένες κουρδικές πολιτοφυλακές του Συριακού Εθνικού Στρατού και τα πολιτικά συμβούλια που υποστηρίζονται από την Τουρκία αντιτάχθηκαν σε αυτές τις πολιτικές επανεγκατάστασης, οι περισσότερες μονάδες του Εθνικού Στρατού τις υποστήριξαν πλήρως.[23] Πρόσφυγες από την Ανατολική Γούτα της Δαμασκού, ανέφεραν ότι ήταν μέρος «μιας οργανωμένης δημογραφικής αλλαγής» που λέγεται ότι θα αντικαταστήσει τον κουρδικό πληθυσμό του Αφρίν με την αραβική πλειοψηφία.[22] Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν την περιοχή Αφρίν κατά τη διάρκεια της τουρκικής επέμβασης μέχρι τον Μάρτιο του 2018,[25] ενώ 458.000 εκτοπισμένοι από άλλες περιοχές της Συρίας εγκαταστάθηκαν στο Αφρίν μετά την τουρκική επέμβαση.[26]
Αναφέρθηκε ότι οι Γιαζίντι και άλλες Κούρδες γυναίκες και κορίτσια απήχθησαν από τον Συριακό Εθνικό Στρατό από την έναρξη της κατοχής του Αφρίν στις αρχές του 2018, είτε για απόσπαση χρημάτων, για βιασμό, ή και εξαναγκασμό γάμου, είτε λόγω υποτιθέμενων δεσμών με το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης.[27][28] Υποστηρίχτηκε ότι πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν αργότερα. [29][30]Αυτή η δραστηριότητα έχει ερμηνευθεί ως μέρος μιας ισλαμιστικής πολιτικής αποθάρρυνσης των γυναικών να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να τις απομακρύνουν από την πολιτική δραστηριότητα στην οποία είχαν ενθαρρυνθεί να συμμετάσχουν υπό την Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας,[29] καθώς και μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για την αποθάρρυνση της επιστροφής των Γιαζίντι και άλλων Κούρδων προσφύγων που έφυγαν από το Αφρίν το 2018.[31][32]
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
Turkish occupation "is an existential threat to the Assad government's ability to reclaim the entirety of its territory, which is a key argument that regime loyalists make in their support of Bashar al-Assad's government," Heras said.
You can’t mistake the front line between the Syrian army and Turkey’s occupation force east of Aleppo.