| Το τέλος της αθωότητας The Basketball Diaries | |
|---|---|
| Σκηνοθεσία | Scott Kalvert |
| Παραγωγή | Liz Heller John Bard Manulis |
| Σενάριο | Jim Carroll Bryan Goluboff |
| Βασισμένο σε | Αυτοβιογραφικό έργο του Jim Carroll |
| Πρωταγωνιστές | Λεονάρντο Ντι Κάπριο Bruno Kirby Lorraine Bracco Ernie Hudson Patrick McGaw James Madio Μαρκ Γουόλμπεργκ |
| Μουσική | Graeme Revell |
| Φωτογραφία | David Phillips |
| Εταιρεία παραγωγής | Island Pictures |
| Διανομή | New Line Cinema |
| Πρώτη προβολή | 1995 και 5 Οκτωβρίου 1995 (Γερμανία)[1] |
| Κυκλοφορία | 21 Απριλίου, 1995 |
| Διάρκεια | 104 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| Ακαθάριστα έσοδα | 2,4 εκατομμύρια δολλάρια |
| δεδομένα () | |
Το τέλος της αθωότητας (The Basketball Diaries) είναι ένα αμερικάνικο δράμα για την ενηλικίωση, σε σκηνοθεσία Scott Kalvert. Πρωταγωνιστούν: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Lorraine Bracco, James Madio και Μαρκ Γουόλμπεργκ. Η ταινία είναι μια αναπροσαρμογή του ομώνυμου αυτοβιογραφικού έργου του Jim Carroll και διηγείται τα εφηβικά χρόνια του Carroll ως ένα πολλά υποσχόμενο παίκτη μπάσκετ στο γυμνάσιο και συγγραφέα που εθίστηκε στην ηρωίνη μαζί με τους παραστρατημένους φίλους του.
Η ταινία είναι μια προσαρμογή του ποιητή και του απομνημονεύματος νεανικών ημερολογίων του Jim Carroll (Leonardo DiCaprio) που καταγράφει την καλειδοσκοπική ελεύθερη πτώση του στον οδυνηρό κόσμο του εθισμού στα ναρκωτικά. Ως μέλος μιας φαινομενικά ασυναγώνιστης ομάδας μπάσκετ γυμνασίου, η ζωή του Jim επικεντρώνεται στο γήπεδο μπάσκετ και το γήπεδο γίνεται μια μεταφορά για τον κόσμο στο μυαλό του. Ένας καλύτερος φίλος, ο Bobby (Michael Imperioli), ο οποίος πεθαίνει από λευχαιμία, ένας προπονητής ("Swifty") που παίρνει απαράδεκτες ελευθερίες με τα αγόρια στην ομάδα του, εφηβική σεξουαλική αγωνία και όρεξη για κοκαΐνη και ηρωίνη, όλα αυτά αρχίζουν να καταπατούν το όνειρο του μικρού Jim να γίνει ένα αστέρι του μπάσκετ.
Σύντομα, τα σκοτεινά δρομάκια της Νέας Υόρκης γίνονται ένα καταφύγιο από την ανησυχία της μητέρας για τον γιο της. Δεν μπορεί να πάει στο σπίτι και η μοναδική του διαφυγή από την πραγματικότητα των δρόμων είναι η ηρωίνη, για την οποία κλέβει και εκδίδει τον εαυτό του. Μόνο με τη βοήθεια του Reggie (Ernie Hudson), ενός παλαιότερου φίλου της γειτονιάς με τον οποίο ο Jim "πήρε ένα παιχνίδι", μπορεί να ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι πίσω στη λογική, που τελικά τελειώνει με τη φυλάκιση του Jim στο Νησί του Riker για την επίθεση, τη ληστεία, την αντίσταση της σύλληψης και την κατοχή ναρκωτικών. Αφού ο Jim περνάει μήνες στη φυλακή, απελευθερώνεται και αλλάζει τη ζωή του γύρω από την εκτέλεση της ποίησης του από τα ημερολόγιά του σχετικά με τη ζωή του.
Η ταινία αυτή τη στιγμή κατέχει μια βαθμολογία "κακή" 46% στον ιστότοπο Rotten Tomatoes[2]. Ο Roger Ebert έδωσε δύο αστέρια στα τέσσερα καταλήγοντας: "Τελικά, ο Jim φαίνεται να εισέρχεται μέσα από μια "πόρτα σκηνής" και στη συνέχεια τον ακούμε να λέει την ιστορία της καθόδου και της ανάκαμψής του. Δεν μπορούμε να πούμε αν αυτό υποτίθεται ότι είναι γνήσια μαρτυρία ή παράσταση, αυτό είναι το πρόβλημα με όλη την ταινία." [3]
Το soundtrack του Basketball Diaries κυκλοφόρησε το 1995 από την PolyGram για να συνοδεύσει την ταινία, με τραγούδια από τo ροκ συγκρότημα Pearl Jam και την PJ Harvey. Το AllMusic το βαθμολόγησε με τρία αστέρια στα πέντε.[4]
| Τίτλος | Διάρκεια |
|---|---|
| Catholic boy | 3:05 |
| Devil's toe | 0:56 |
| Down by the water | 3:14 |
| What a life! | 4:02 |
| I am alone | 1:33 |
| People who died | 5:00 |
| Riders on the storm | 6:56 |
| Dizzy | 3:10 |
| It's been hard | 0:53 |
| Coming right along | 6:17 |
| Strawberry wine | 3:59 |
| Star | 5:00 |
| Dream massacre | 1:23 |
| I've been down | 4:38 |
| Blind dogs | 4:40 |