Συντεταγμένες: 42°10′15″N 27°51′4″E / 42.17083°N 27.85111°E
Τσάρεβο | |
---|---|
42°10′13″N 27°50′54″E | |
Χώρα | Βουλγαρία |
Διοικητική υπαγωγή | Δήμος του Τσάρεβο[1] |
Έκταση | 35,179 km² |
Υψόμετρο | 0 μέτρο |
Πληθυσμός | 5.918 (15 Ιουνίου 2024)[2] |
Ταχ. κωδ. | 8260 |
Τηλ. κωδ. | 0550 |
Ζώνη ώρας | UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα) |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Το Βασιλικό (βουλγαρικά: Царево, Τσάρεβο, έως το 1934 Василико, μεταξύ 1950 και 1991 Мичурин, Μιτσούριν) είναι πόλη της Επαρχίας Πύργου στη Βουλγαρία και έδρα του ομώνυμου Δήμου. Βρίσκεται στην ιστορική περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας, στο νότιο άκρο των ακτών της Βουλγαρίας στη Μαύρη Θάλασσα, 65 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη του Πύργου. Σύμφωνα το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο της Βουλγαρίας το 2012 έχει 5.999 κατοίκους[3].
Η πόλη κατά τον 7ο αιώνα ονομαζόταν Βασιλικού και το 1352 Βασιλικός. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μετά την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας και έως το 1934 ονομάζονταν Βασιλικό[4]. Το όνομα της πόλης προέρχεται από τα ελληνικά, από τη λέξη «Βασιλικός» και με την έννοια του σχετιζόμενου με το βασιλικό θεσμό. Το 1934 η ονομασία Βασιλικό μεταφράστηκε στα βουλγαρικά ως Τσάρεβο.
Ο οικισμός κατοικήθηκε από τους Έλληνες κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. και κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. πιθανόν εκχριστιανίστηκε. Κατά τους Μέσους Χρόνους και μετά, η κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν η παραγωγή κάρβουνου[5] που προοριζόταν για την Κωνσταντινούπολη. Στις αρχές του 14ου αιώνα το Βασιλικό περιήλθε στην κυριαρχία των Οθωμανών. Η μεγάλη πυρκαγιά του 1880 κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος των χαρακτηριστικών ξύλινων σπιτιών της πόλης. Το 1913 ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης, μετά την κατάληψη της περιοχής από τους Βουλγάρους, κατέφυγαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Το Βασιλικό σήμερα είναι φημισμένος τόπος προορισμού καλοκαιρινών διακοπών στον Εύξεινο Πόντο.
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Βουλγαρίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |