Φουάντ Β΄ της Αιγύπτου

Φουάντ Β΄ της Αιγύπτου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		أحمد فؤاد الثاني (Αραβικά)
Γέννηση16  Ιανουαρίου 1952[1]
Κάιρο
ΚατοικίαΕλβετία
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αιγύπτου (1952–1953)
Δημοκρατία της Αιγύπτου (1953–1958)
Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία (1958–1971)
Αίγυπτος (από 1971)
ΘρησκείαΣουνιτισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Γενεύης
Ινστιτούτο Λε Ροσέ
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςDominique-France Loeb-Picard (1977–2008)[2]
ΤέκναPrincess Fawzia-Latifa of Egypt
Μουχάμαντ Αλί, πρίγκιπας του Σαΐντ[3]
Prince Fakhruddin of Egypt[4]
ΓονείςΦαρούκ της Αιγύπτου[3] και Narriman Sadek[3]
ΑδέλφιαPrincess Fawzia Farouk of Egypt
Princess Fadia of Egypt
Princess Farial of Egypt
ΟικογένειαΔυναστεία του Μεχμέτ Αλή
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαKing of Egypt (1952–1953)[5]
Head of the House of Muhammad Ali (από 1965)
ΒραβεύσειςΤάγμα του Μουχάμαντ Άλι
Τάγμα του Νείλου
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Φουάντ Β΄, αιγυπτιακά αραβικά: فؤاد الثاني, πλήρες όνομα: Ahmed Fuad bin Farouk bin Ahmed Fuad Bin Ismail bin Ibrahim bin Muhammad Ali (γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1952), ή εναλλακτικά Aχμέντ Φουάντ Β΄, είναι μέλος της δυναστείας Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου. Ως βρέφος, βασίλευσε επίσημα ως ο τελευταίος βασιλιάς της Αιγύπτου και του Σουδάν από τον Ιούλιο του 1952 έως τον Ιούνιο του 1953, όταν απομακρύνθηκε.

Γέννηση και βασιλεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βασιλιά Φαρουκ και η Βασίλισσα Νάρριμαν με τον πρίγκιπα Φουάντ, Ιανουαρίου 1952

Ο γιος του βασιλιά Φαρούκ και της δεύτερης συζύγου του, Ναριμάν, ο πρίγκιπας διάδοχος Αχμέτ Φουάντ γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1952 στο Παλάτι Αμπντέεν. Γεννήθηκε στις 8:30 π.μ. και πήρε το όνομά του από τον παππού του Φουάντ Α΄.[6] Ο Φουάντ (Β΄) είχε τρεις ετεροθαλείς αδελφές από προηγούμενο γάμο του Φαρούκ με τη Φαρίντα: τις πριγκίπισσες Φαριάλ, Φαουζία και Φαντία.  Δεδομένου ότι οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κληρονομήσουν τον αιγυπτιακό θρόνο, ο εξάδελφος του Φαρούκ, ο πρίγκιπας Μοχάμεντ Αλί Τεουφίκ, ήταν επίδοξος διάδοχος μέχρι τη γέννηση του Φουάντ.[6][7] Αμέσως μετά τη γέννησή του, ο Φουάντ κέρδισε τον τίτλο τού πρίγκιπα του Σαΐντ.[8] Προσφωνήθηκε ανάλογα με τον τίτλο του: Aχμέντ Φουάντ, πρίγκιπας του Σαΐντ. [9]

Στις 23 Ιουλίου 1952, οι Ελεύθεροι Αξιωματικοί με επικεφαλής τον Μοχαμέντ Ναγκουίμπ και τον Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ οργάνωσαν στρατιωτικό πραξικόπημα, ξεκινώντας έτσι την Αιγυπτιακή επανάσταση.[10] Στις 26 Ιουλίου, ο Φαρούκ διατάχθηκε να παραιτηθεί υπέρ τού πρίγκιπα, και να εγκαταλείψει την Αίγυπτο.[11][12] Ο Φαρούκ παραιτήθηκε, και πήγε σε εξορία στην Ιταλία. Η οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένου του Φουάντ, τον ακολούθησε στην εξορία. [13] Με την αποχώρησή του, ο Φαρούκ ευχήθηκε οι δυνάμεις που αντιτέθηκαν στη μοναρχία να ηρεμήσουν, και ότι έτσι ο Φουάντ Β΄ θα μπορούσε να ενοποιήσει τη χώρα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. 

Η αντιβασιλεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την απόρριψη του Φαρούκ, ο στρατός κήρυξε ότι ο Φουάντ Β΄ ήταν τώρα βασιλιάς Φουάντ Β΄ της Αιγύπτου και του Σουδάν, σε ηλικία μόλις 6 μηνών.[11]Η χώρα κυβερνιόταν τώρα από τον Νάσερ, τον Ναγκουίμπ και τους άλλους Ελεύθερους Αξιωματικούς. [10] Ο Ναγκουίμπ υποσχέθηκε να διατηρήσει μια συνταγματική μοναρχία με ένα συμβούλιο αντιβασιλείας να διατηρεί την εξουσία, μέχρι να ενηλικιωθεί ο Φουάντ Β΄.[14] Οι συνταγματικές εξουσίες του Φουάντ Β΄ αναλήφθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο μέχρι τις 2 Αυγούστου 1952, όταν ιδρύθηκε ένα σώμα αντιβασιλείας, αλλά όχι συμβούλιο. [15] Ο πρίγκιπας Μωχάμεντ Αμπντέλ Μονέιμ (γιος του Αμπάς Β΄ της Αιγύπτου) διορίστηκε αντιβασιλιάςς και ηγήθηκε του σώματος. Ωστόσο το σώμα της αντιβασιλείας δεν είχε πραγματικές εξουσίες, καθώς αυτές είχαν στην πράξη αναληφθεί από το Συμβούλιο Επανάστασης, που διοικούσε ο Ναγκουίμπ. Το σώμα διαλύθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1952, και ο Μονέιμ διορίστηκε μοναδικός πρίγκιπας-αντιβασιλιάς, αν και δεν είχε ακόμη πραγματικές εξουσίες, όταν υπηρετούσε σε αυτόν τον ρόλο. [15] 

Η μοναρχία καταργήθηκε επίσημα στις 18 Ιουνίου 1953: η Αίγυπτος κηρύχθηκε δημοκρατία για πρώτη φορά στην ιστορία της, και ο Ναγκουίμπ έγινε ο πρώτος Πρόεδρός της. Ο Φουάντ Β΄ απομακρύνθηκε επίσημα, και τού αφαιρέθηκαν οι τους βασιλικοί τίτλοι του.

Η ζωή στην εξορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ναριμάν, ο Φουάντ και ο Φαρούκ στην εξορία στο Κάπρι της Ιταλίας, το 1953.

Μετά την εκθρόνιση του Φουάντ Β΄,[16][17] ο Φουάντ Β΄ και οι ετεροθαλείς αδελφές του στάλθηκαν να ζήσουν στην Ελβετία, ενώ ο Φαρούκ παρέμεινε στην Ιταλία, και εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Η βασίλισσα Ναριμάν επέστρεψε στην Αίγυπτο το 1953 για να ζητήσει διαζύγιο, και ο Φαρούκ επέμεινε ότι ο Φουάντ Β΄ να παραμείνει στο εξωτερικό.[18][13] Το 1958, ο Φουάντ Β΄ αποβλήθηκε από την αιγυπτιακή του υπηκοότητα.

Ο Φαρούκ επισκεπτόταν τον Φουάντ Β΄ δύο ή τρεις φορές τον χρόνο, πριν από το απρόσμενο τέλος τού Φαρούκ, πιθανώς από καρδιακή προσβολή, το 1965, όταν ο Φουάντ Β΄ ήταν 13 ετών. Ο Φουάντ Β΄ πιστεύει ότι ο Φαρούκ "δηλητηριάστηκε από εχθρούς".[18] Όταν απεβίωσε, υπήρχαν φήμες στον Τύπο, ότι είχε δηλητηριαστεί από την αιγυπτιακή υπηρεσία πληροφοριών, αν και δεν υπάρχουν γνωστά στοιχεία, για να το επιβεβαιώσουν.[19] Μετά το τέλος του Φαρούκ, την προστασία τού Φουάντ Β΄ είχε εγγυηθεί ο πρίγκιπας Ραινιέ Γ΄ του Μονακό και η σύζυγός του, πριγκίπισσα Γκρέις.   Ο Φουάντ Β΄ αργότερα έγινε φίλος με τον Ραινιέ στην πρώιμη ενηλικίωσή του, καθώς επισκεπτόταν το Μόντε Κάρλο κάθε καλοκαίρι. [13] Έχει ένα διαβατήριο Μονέγκασκου, στο οποίο ονομάζεται Βασιλική Υψηλότητα ο Πρίγκιπας Αχμέτ Φουάντ Φαρούκ.[18][13]

Μεγαλώνοντας, ο Φουάντ Β΄ και οι ετεροθαλείς αδελφές του ζούσαν στο Συλλί, ένα μικρό χωριό στη λίμνη της Γενεύης, υπό την φροντίδα μιας νταντάς, γκουβερνάντας και σωματοφύλακα. Ο Φουάντ Β΄ παρακολουθούσε το τοπικό δημόσιο σχολείο, όπου δέχθηκε εκφοβισμό, και στη συνέχεια πήγε στο Γυμνάσιο στη Λωζάνη, πριν αργότερα παρακολουθήσει το Ινστιτούτο Λε Ροζεΐ, μια ελίτ και διάσημη ιδιωτική σχολή-οικοτροφείο. [20] [13] Ο ίδιος ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του, λαμβάνοντας ένα Γαλλικό πτυχίο, πριν σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης.[20] Αποφοίτησε με πτυχίο στην πολιτική και την οικονομία το 1975.

Το 1973, ο πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ ήρε την εξορία του Φουάντ Β΄ και των ετεροθαλών αδελφών του. [21] Η αιγυπτιακή ιθαγένεια του Φουάντ Β΄ αποκαταστάθηκε το 1974. Από τότε έχει περιστασιακά επισκεφτεί την Αίγυπτο,[20] με την πρώτη του επίσκεψη να πραγματοποιείται το 1991.[18] Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Χόσνι Μουμπάρακ, ο Φουάντ Β΄ ειδοποίησε τον Πρόεδρο για την άφιξή του, ο οποίος εγγυήθηκε την προσωπική του ασφάλεια κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του. [20] Στο αιγυπτιακό του διαβατήριο δεν έχει τίτλους, και απλώς αναγνωρίζεται ως Aχμέντ Φουάντ με περιγραφή εργασίας "πρώην βασιλιάς της Αιγύπτου".[18]

Ο γάμος του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο γάμος του Φουάντ και της Φαντίλα το 1977.

Ο Φουάντ μετανάστευσε στο Παρίσι μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο. Στο Παρίσι, ίδρυσε μια κτηματομεσιτική επιχείρηση, και νυμφεύτηκε τη Ντομινίκ-Φρανς Λοέμπ-Πικάρντ, μια Εβραία αλσατικής καταγωγής, σε μια πολιτική τελετή στο Παρίσι στις 16 Απριλίου 1976. Στη συνέχεια αυτή ασπάστηκε το σουνιτικό Ισλάμ, και οι δυο τους είχαν θρησκευτικό γάμο στο Μονακό στις 5 Οκτωβρίου 1977. Η Λοέμπ-Πικάρντ άλλαξε το όνομά της σε Φαντίλα. Οι Αιγύπτιοι μοναρχικοί την προσφώνησαν ως βασίλισσα Φαντίλα της Αιγύπτου, ένα παρωνύμιο που επινοήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης. Στη συνέχεια ανέλαβε επίσημα τον τίτλο της βασίλισσας της Αιγύπτου.  Το 1996 αυτή και ο Φουάντ Β΄ χώρισαν, και εκείνος της αφαίρεσε τον τίτλο.

Μετά από χρόνια διαδικασιών διαζυγίου που ξεκίνησαν το 1999,[22] ο γάμος λύθηκε επίσημα το 2008. Ο Φουάντ Β΄ βρήκε το διαζύγιο "βαθιά οδυνηρό" και υπέφερε από κατάθλιψη και κακή υγεία.[18] Από τότε που χωρίστηκαν, η Φαντίλα είναι γνωστή ως πριγκίπισσα της Αιγύπτου.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φουάντ Β΄ και η Φαντίλα είχαν τρία παιδιά πριν από το διαζύγιό τους:

  • τον πρίγκιπα Μουχαμέντ Αλί πρίγκιπα του Σαΐντ (γενν. 5 Φεβρουαρίου 1979),
  • την πριγκίπισσα Φαουζία-Λατίφα (γενν. 12 Φεβρουαρίου 1982) και
  • τον πρίγκιπα Φαχρουντίν (γενν. 25 Αυγούστου 1987).

Η οικογένεια έζησε μαζί στο Παρίσι μέχρι το διαζύγιο των γονιών. Μετά το διαζύγιο, ο Φουάντ Β΄ αποξενώθηκε από τα παιδιά του μέχρι το 2011. Ο Φουάντ Β΄ έχει τέσσερα εγγόνια.

Μετέπειτα ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το διαζύγιο του με την Φαντίλα, ο Φουάντ Β΄ επέστρεψε στην Ελβετία για να μείνει κοντά με τις ετεροθαλείς του αδελφές του.[17]

Τον Μάιο του 2010, ηχογράφησε μια τηλεοπτική συνέντευξη με την ON-TV και μίλησε για τις επισκέψεις του στην Αίγυπτο, πώς αισθάνεται για τον Αιγυπτιακό λαό, και τη γνώμη του για τον αποβιώσαντα πατέρα του.

Ο Φουάντ Β΄ υποστήριξε την υποψηφιότητα του στρατάρχη Αμντέλ Φατάχ ελ-Σίσι ως Προέδρου της Αιγύπτου τον Οκτώβριο του 2013. [23] Ωστόσο το 2023 το The Economist ανέφερε, ότι μερικοί Αιγύπτιοι ζητούσαν την επιστροφή του ως ηγεμόνα της Αιγύπτου, καθώς η απογοήτευση από την κυριαρχία του Σίσι γινόταν βαθύτερη. [24]

Βλέπε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[1] Το πλήρες όνομα του Φουάντ Β΄ είναι Αχμέντ Φουάντ, μπιν Φαρούκ, μπιν Ισμαήλ, μπιν Ιμπραχίμ, μπιν Μεχμέτ Αλή. [2] Αναφέρθηκε επίσης ότι ο Φουάντ ανακηρύχτηκε ως βασιλιάς Αχμέντ Φουάντ Β' της Αιγύπτου και του Σουδάν.[11]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000004946. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ p71545.htm#i715446. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2016.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαρτίου 2020.
  6. ↑ 6,0 6,1 «King Farouk Has An Heir At Last». The Sydney Morning Herald 35 (591). 17 January 1952. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/18252377. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  7. ↑ Bardakçı, Murat (2017). Neslishah: The Last Ottoman Princess (στα Αγγλικά). Oxford University Press. σελ. 164. ISBN 978-977-416-837-6. 
  8. ↑ «Queen Narriman of Egypt Has Son; Joyful Nation Greets Farouk's Heir; 6 1/2-Pound Crown Prince Named Ahmed Fuad After Grandfather, the Late King -- 101-Gun Salute Sounds Over Cairo» (στα αγγλικά). The New York Times. 17 January 1952. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1952/01/17/archives/queen-narriman-of-egypt-has-son-joyful-nation-greets-farouks-heir-6.html. Ανακτήθηκε στις 2022-12-10. 
  9. ↑ «Farouk's heir». Newsweek 39: σελ. 34. 1952. https://books.google.com/books?id=xN0M7iMTl0AC. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Morgan, Robert (21 Σεπτεμβρίου 2016). History of the Coptic Orthodox People and the Church of Egypt (στα Αγγλικά). FriesenPress. σελ. 460. ISBN 978-1-4602-8027-0. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Farouk abdicates». LIFE Magazine 33 (5): σελ. 32. 4 August 1952. https://books.google.com/books?id=YFYEAAAAMBAJ&pg=PA32. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  12. ↑ Crompton, Paul (25 Ιανουαρίου 2014). «The overthrow of Egypt's King Farouk: a dramatic departure from power». Al Arabiya English (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 Lagnado, Lucette (18 September 2010). «The Lonely King Without a Throne». The Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/SB10001424052748703743504575494270020776944. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  14. ↑ «Simple life for a King». Life Magazine 33 (6): σελ. 24. 11 August 1952. https://books.google.com/books?id=TFYEAAAAMBAJ&pg=PA24. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Rizk, Yunan Labib (27 January - 2 February 2005). «Royal help». Al-Ahram. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 October 2005. https://web.archive.org/web/20051024020743/http://weekly.ahram.org.eg/2005/727/chrncls.htm. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  16. ↑ Ramadan, Nada (4 Αυγούστου 2015). «'Last King of Egypt' cancels Suez Canal visit». The New Arab. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Victor, Dalia· Farouk, Sanaa (16 Μαρτίου 2022). «Egypt's last monarch visits Egypt». Watani (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 Whitworth, Damian (3 February 2011). «Egypt's last king on life in exile». The Times. https://www.thetimes.co.uk/article/egypts-last-king-on-life-in-exile-xc8mfnd9l88. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  19. ↑ Akyeampong, Emmanuel Kwaku· Gates Jr., Henry Louis (2 Φεβρουαρίου 2012). Dictionary of African Biography. 1–6. OUP USA. σελ. 351. ISBN 9780195382075. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 Maurisse, Marie (20 March 2011). «Fouad II d'Égypte, le roi oublié» (στα γαλλικά). Le Figaro. https://www.lefigaro.fr/mon-figaro/2011/03/20/10001-20110320ARTFIG00166-fouad-ii-d-egypte-le-roi-oublie.php. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  21. ↑ Arrott, Elizabeth (2 Δεκεμβρίου 2009). «Exiled Egyptian Princess Mourned in Cairo». Voice of America. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  22. ↑ Webster, Paul (16 Σεπτεμβρίου 2002). «Egypt's last queen ousted from palatial Parisian apartment». The Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  23. ↑ «Je suis le dernier roi d'Égypte». L'Illustré. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 January 2016. https://web.archive.org/web/20160128165351/http://www.illustre.ch/illustre/article/fouad. Ανακτήθηκε στις 17 July 2018. 
  24. ↑ «Egyptians are disgruntled with President Abdel-Fattah al-Sisi». The Economist. 15 June 2023. https://www.economist.com/middle-east-and-africa/2023/06/15/egyptians-are-disgruntled-with-president-abdel-fattah-al-sisi. Ανακτήθηκε στις 25 October 2023. «Even the 71-year-old Ahmed Fouad, the son of the late King Farouk who resides in Switzerland and speaks broken Arabic, is occasionally mentioned.» 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Hammudah, Adil (1991). Al-Malik Ahmad Fu'ad al-Thani, al-malik al-akhir wa-'arsh Misr [Ο βασιλιάς Αχμέντ Φουάντ Β΄, ο τελευταίος βασιλιάς και ο θρόνος της Αιγύπτου] (στα Αραβικά). Cairo: Sifinks. ISBN 978-977-5185-06-8. OCLC 29394467. Archived from the original on 7 May 2007. Retrieved 5 December 2008.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Egyptian Royalty by Ahmed S. Kamel, Hassan Kamel Kelisli-Morali, Georges Soliman and Magda Malek
  • L'Egypte D'Antan... Egypt in Bygone Days Archived 22 May 2019 at the Wayback Machine by Max Karkegi