10370 Υλονόμη
| Ανακάλυψη[1] |
| Ανακαλύφθηκε από | D. C. Jewitt,
J. X. Luu |
| Ανακαλύφθηκε στις | 27 Φεβρουαρίου 1995 |
| Χαρακτηριστικά τροχιάς[1] |
| Αφήλιο | 31,225 AU |
| Περιήλιο | 18,904 AU |
| Ημιάξονας τροχιάς | 25,065 AU |
| Εκκεντρότητα | 0,2458 |
| Περίοδος περιφοράς | 45.835 ημέρες
(125,49 χρόνια) |
| Κλίση | 4,145° ως προς την Εκλειπτική |
| Μήκος του ανερχόμενου σημείου | 178,263° |
| Όρισμα του περιηλίου | 6,494° |
| Φυσικά Χαρακτηριστικά |
| Διάμετρος | 70 km |
| Φαινόμενο μέγεθος | 21,9 |
| Απόλυτο μέγεθος | 8,0[1] |
|
Η 10370 Υλονόμη ή 1995 DW2 είναι ένας κένταυρος που τέμνει της τροχιές του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Ανακαλύφθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1995.
Παρατηρήσεις από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Σπίτζερ δείχνουν μια διάμετρο 70 ±20 χιλιόμετρα.[2]
Η Υλονόμη επηρεάζεται στο περιήλιο από τον Ουρανό και στο αφήλιο από τον Ποσειδώνα.[3] Το 3478, η Υλονόμη θα περάσει περίπου 85Gm από τον Ουρανό και η μέση ακτίνα της τροχιάς της θα μειωθεί στις 23,5ΑΜ.[4]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «JPL Small-Body Database Browser: 10370 Hylonome». 26 Μαΐου 2004. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ John Stansberry· Will Grundy· Mike Brown· Dale Cruikshank· John Spencer· David Trilling· Jean-Luc Margot (20 Φεβρουαρίου 2007). «Physical Properties of Kuiper Belt and Centaur Objects: Constraints from Spitzer Space Telescope». University of Arizona, Lowell Observatory, California Institute of Technology, NASA Ames Research Center, Southwest Research Institute, Cornell University. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2008.
- ↑ Horner, J.; Evans, N.W.; Bailey, M. E. (2004). Simulations of the Population of Centaurs I: The Bulk Statistics. http://arxiv.org/abs/astro-ph?papernum=0407400. Ανακτήθηκε στις 2009-04-25.
- ↑ «Fifty clones of Centaur 10370 Hylonome all passing within ~85Gm of Uranus in 3478 Oct». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2009. «Solex 10». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2009.