13η Συμφωνία (Μότσαρτ)

Η 13η Συμφωνία σε Φα μείζονα, K. 112 (γερμανικά: Sinfonie F-Dur Köchelverzeichnis 112) είναι μία συμφωνία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που γράφτηκε στο Μιλάνο, κατά την περίοδο φθινοπωρινή περίοδο του 1771. Η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη, εκ των οποίων το δεύτερο είναι γραμμένο μόνο για έγχορδα.[1] Υπάρχει πιθανότητα το Μινουέτο να γράφτηκε παλιότερα και να προστέθηκε αργότερα (το χειρόγραφο της Συμφωνίας είναι γραμμένο με τον γραφικό χαρακτήρα του Λέοπολντ Μότσαρτ).[1]

Ο Νίκολας Κένιον επισήμανε ότι «αυτή η Συμφωνία είναι η τελευταία "συμβατική" του Μότσαρτ και ότι μετά από αυτή ξεκινά ένας διαφορετικός κόσμος».[2] Η Συμφωνία πιθανώς πρωτοεμφανίστηκε σε ένα κονσέρτο του Λέοπολντ και του Βόλφγκανγκ Αμαντέους στον οίκο του Άλμπερτ Μίκαελ φον Μάιρ, στις 22 ή 23 Νοεμβρίου, το 1771.[1] Στο ίδιο κονσέρτο μπορεί να παρουσιάστηκε και η 12η Συμφωνία.

Δομή και ενορχήστρωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Συμφωνία είναι γραμμένη για τα εξής μουσικά όργανα: 2 όμποε, 2 κόρνο, φαγκότο, έγχορδα και πληκτροφόρο continuo.[1]


\relative c'' { \tempo "Allegro" \key f \major \time 3/4 <f a, f>4\f c a | f4 r8 f\p f f | es4 r8 es es es | d4 r8 d'16\f( e! f8) d-. | c8-. f-. a-. c-. bes([ g)] | <f a,>4 }

Η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη:

  1. Allegro, 3/4
  2. Andante, 2/4
  3. Menuetto — Trio, 3/4
  4. Molto allegro, 3/8

Μία τυπική εκτέλεση της διαρκεί περίπου 9 με 10 λεπτά.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Zaslaw, pp. 190–91
  2. ↑ Kenyon, p. 156

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]