1687 Γλαρόνα

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/03/2021.
1687 Γλαρόνα
Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα): Πάουλ Βιλντ
Ημερομηνία ανακάλυψης: 19 Σεπτεμβρίου 1965
Εναλλακτικές ονομασίες B: 1965 SC, 1926 UA, 1942 PD,
1945 EA, 1948 QN, 1954 TB,
1959 PG, 1960 XD, 1965 UX
Κατηγορία:
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
Εποχή 14 Μαρτίου 2012 (Ι.Η. (JD) 2456000,5)
Εκκεντρότητα (e): 0,178
Μεγάλος ημιάξονας (a): 3,156 AU (472,1 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q): 2,594 AU (388,0 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q): 3,718 AU (556,15 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): 2047,6 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): 2,637 ° (μοίρες)
Μήκος του
ανερχόμενου συνδέσμου (Ω):
93,58 °
Όρισμα του περιηλίου (ω): 316,45 °
Μέση ανωμαλία (M): 71,78 °
3D μοντέλο του αστεροειδούς 1687 Γλαρόνα

Η Γλαρόνα (Glarona) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,25. Ανακαλύφθηκε το 1965 από τον Ελβετό αστρονόμο Πάουλ Βιλντ, που παρατηρούσε από το αστεροσκοπείο του Πανεπιστημίου της Βέρνης στο Τσίμερβαλντ, και πήρε το όνομά της από τη γενέτειρα του Βιλντ, την ελβετική πόλη Γκλάρους.

Φυσικά χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μέση διάμετρος της Γλαρόνας εκτιμάται σε 33,9 ± 4,9 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,122 ± 0,044. Η Γλαρόνα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 6,3 ώρες.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]