719 Αλβέρτος

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/02/2020.
719 Αλβέρτος
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε απόΓιόχαν Παλίζα
Ημ/νία ανακάλυψης3 Οκτωβρίου 1911
Ονομασίες
1911 MT
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Εποχή 14 Μαΐου 2008 (Ι.Η. (JD) 2454600,5)
Αφήλιο4,080 AU (610,4 εκατομ. km)
Περιήλιο1,1763 AU (175,97 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς
2,6283 AU (393,2 εκατομ. km)
Εκκεντρότητα0,5524
1556,0
205,296°
Κλίση11,5552°
184,06°
= 155,78°
Απόλυτο μέγεθος (H)
15,59[2]

Ο Αλβέρτος (Albert) είναι ένας μικρός αστεροειδής που περιφέρεται γύρω από τον `Ηλιο εσωτερικά από και μέσα στην Κύριας Ζώνης Αστεροειδών, με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 15,43 ή 15,8. Η πολύ έκκεντρη τροχιά του τέμνει την τροχιά του πλανήτη `Αρη, αλλά όχι την τροχιά της Γης: ανήκει στην ομάδα των αστεροειδών Αμόρ. Το πιο πρόσφατο περιήλιό του σημειώθηκε στις 13 Μαρτίου 2010, στις 21:58 ώρα Ελλάδας.

Ανακάλυψη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλβέρτος ανακαλύφθηκε το 1911 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από το Αυτοκρατορικό Αστεροσκοπείο της Βιέννης, και πήρε το όνομά του από τον τραπεζίτη Άλμπερτ Σάλομον φον Ρότσιλντ, μεγάλο ευεργέτη του αστεροσκοπείου, ο οποίος είχε πεθάνει μερικούς μήνες νωρίτερα. Εξαιτίας ανακριβειών στον υπολογισμό της τροχιάς του, ο Αλβέρτος χάθηκε στη συνέχεια και βρέθηκε και πάλι μόλις το έτος 2000, από τον Τζεφ Λάρσεν με στοιχεία από το πρόγραμμα Σπέισγουοτς. Τότε πήρε το προσωρινό όνομα (τα διακριτικά) 2000 JW8. Μετέπειτα έρευνα έδειξε ότι το επίπεδο της τροχιάς του ταίριαζε με αυτό του τελευταίου «χαμένου» αστεροειδή και ταυτίσθηκε με επιτυχία με αυτόν. Χρησιμοποιώντας τα νέα παρατηρησιακά δεδομένα, η περίοδος περιφοράς του προσδιορίσθηκε στα 4,28 γήινα έτη αντί των 4,1 ετών που είχαν υπολογισθεί το 1911: αυτός ήταν ο κυριότερος λόγος για τον οποίο ο αστεροειδής είχε χαθεί.

Φυσικά χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα περισσότερα που γνωρίζουμε για τον Αλβέρτο προέρχονται από παρατηρήσεις που έγιναν μετά την ανεύρεσή του το 2000. Μόλις ένα χρόνο αργότερα, ο Αλβέρτος πέρασε σχετικώς κοντά από τη Γη, επιτρέποντας μία σειρά παρατηρήσεών του από διαφορετικές γωνίες φάσεως. Τότε βρέθηκε ότι ο Αλβέρτος περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 5 ώρες και 48 λεπτά. Η μέση διάμετρος του Αλβέρτου εκτιμάται σε 2,4 ή 2,8 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι S (λιθώδης, από παρατήρηση με το μεγάλο τηλεσκόπιο του Αστεροσκοπείου του Πάλομαρ τον Οκτώβριο 2001), ενώ το άλβεδό του είναι 0,12 ως 0,15. Η μάζα του Αλβέρτου εκτιμάται 14 δισεκατομμύρια τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Για τη μάζα αυτή η ταχύτητα διαφυγής από την επιφάνειά του είναι 1,3 m/sec ή 4,7 χιλιόμετρα την ώρα, δηλαδή η ταχύτητα βαδίσματος ενός ανθρώπου, ενώ η επιτάχυνση της βαρύτητάς του στον ισημερινό είναι 14.000 φορές μικρότερη από την αντίστοιχη γήινη.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000719. Ανακτήθηκε στις 24  Ιανουαρίου 2024.
  2. ↑ JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000719. Ανακτήθηκε στις 23  Οκτωβρίου 2023.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]