=1 | ||||
---|---|---|---|---|
Στούντιο άλμπουμ από Deep Purple | ||||
Κυκλοφορία | 19 Ιουλίου 2024 | |||
Μουσικό είδος | Hard Rock, Progressive Rock | |||
Παραγωγή | Μπομπ Έζριν | |||
Δισκογραφική | earMUSIC | |||
Δισκογραφικό χρονολόγιο (Deep Purple) | ||||
|
=1 είναι ο τίτλος του 23ου στούντιο άλμπουμ του βρετανικού χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple, το οποίο κυκλοφόρησε στις 19 Ιουλίου του 2024 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας earMUSIC.[1] Η κυκλοφορία του ανακοινώθηκε στις 19 Μαρτίου του ίδιου έτους και θα είναι το πρώτο άλμπουμ τους με τον κιθαρίστα Σάιμον ΜακΜπράιντ στη σύνθεση τους.[2]
«Ο αινιγματικός τίτλος του συμβολίζει την ιδέα ότι σε έναν όλο και πιο περίπλοκο κόσμο, όλα καταλήγουν να απλοποιούνται σε μια μοναδική, ενοποιημένη ουσία. Όλα είναι ίσα με ένα.»[3]
Μαζί με την ανακοίνωση για την κυκλοφορία του άλμπουμ, το συγκρότημα έκανε γνωστό ότι θα πραγματοποιήσει την περιοδεία "One More Time", με εμφανίσεις στο Μάντσεστερ, το Μπέρμιγχαμ, την Ο2 του Λονδίνου το Λιντς και την Γλασκώβη, το Νοέμβριο του 2024, με τους Reef και τους Jefferson Starship να ανοίγουν τις εμφανίσεις τους.[4] Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Ιούνιο του ίδιου έτους, θα ξεκινήσει η ευρωπαϊκή τους περιοδεία και τον Αύγουστο θα μεταβούν στη Βόρεια Αμερική για 19 συναυλίες με τους Yes,[5] και θα περάσουν από την Πολωνία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και το Zenith του Παρισιού στα τέλη Οκτωβρίου.
Το άλμπουμ ανοίγει με το κομμάτι Show Me, το οποίο ξεκινάει σε βαρύτερη τονικότητα από τα συνηθισμένα τους κομμάτια στο παρελθόν, πριν μπει στο βασικό του ριφ, με απλή και ευθεία δομή κομματιού. Ακολουθεί ντουέτο σόλο πλήκτρων και κιθάρας, με τον ήχο του Ντον Έρεϊ να θυμίζει αυτόν που είχε στο άλμπουμ Killer του Κόζι Πάουελ.[6] Ακολουθεί το A Bit On The Side με επίσης απλή δομή και δυνατό σόλο πλήκτρων στη μέση του κομματιού, όπως και από την κιθάρα πριν το τελευταίο ρεφρέν.[7]
Το Sharp Shooter κινείται στο ύφος του συγκροτήματος από τη δεκαετία του '70, με διπλό σόλο και πάλι,[8] ενώ το Portable Door αποτέλεσε ένα από τα σινγκλ του δίσκου, θυμίζοντας το κλασικό κομμάτι Pictures of Home του άλμπουμ Machine Head, με τη γέφυρα του να έχει άλλο ένα ντουέτο στο σόλο με μίμηση των πλήκτρων και της κιθάρας και με μία νεοκλασική μελωδία, ταιριαστή στον ήχο του συγκροτήματος την τελευταία εικοσαετία. Στην κιθάρα ο ΜακΜπράιντ έχει συμπεριλάβει στοιχεία των δύο γνωστότερων προκατόχων του, του Ρίτσι Μπλάκμορ και του Στηβ Μορς, αναπλάθοντας τον κλασικό τους ήχο, ενώ ο Ίαν Γκίλαν επιστρέφει σε υψηλές νότες στην ηλικία των 79 ετών.[9]
Το Old-Fangled Thing ξεκινάει με ένα ριφ στο ύφος της δεκαετίας του '70, ακολουθούμενο από ένα σόλο κιθάρας, στο οποίο το μπάσο του Ρότζερ Γκλόβερ κινείται παράλληλα και με τους στίχους να κάνουν αναφορά και σε ένα άλλο κλασικό τους κομμάτι, το Living Wreck.[10][11] Ακολουθεί το If I Were You, μια μελαγχολική μπαλάντα στο ύφος του Wasted Sunsets από το Perfect Strangers. Από στιχουργική άποψη, το κομμάτι αναφέρεται σε έναν χωρισμό και την αξία του να προχωράει κάποιος αφήνοντας πίσω του το παρελθόν.[12]
Το δεύτερο σινγκλ του άλμπουμ υπήρξε το Pictures of You με ένα εύηχο ριφ της κιθάρας, το οποίο κατά την έξοδο μετατρέπεται σε ένα ατμοσφαιρικό ορχηστρικό κομμάτι από τους ήχους του Έρεϊ.[13] Το I"m Saying Nothin' επικεντρώνεται σε ένα επιθετικό μπλουζ ύφος στην κιθάρα, με έντονο groove στα τύμπανα του Ίαν Πέις, δίνοντας ένα διαφορετικό τόνο στο μέχρι εκείνο το σημείο ύφος του δίσκου.[14]
Το τρίτο σινγκλ του =1 υπήρξε το Lazy Sod, ένα κομμάτι καθοδηγούμενο από την κιθάρα του ΜακΜπράιντ και τα φωνητικά του Γκίλαν, ο οποίος διατηρεί την απαραίτητη ισορροπία αφού πλέον δεν έχει την φωνητική έκταση του παρελθόντος.[15] Το Now You’re Talkin’ περιλαμβάνει έναν ήχο στο ύφος του Perfect Strangers, με διαφορετικό από τα συνηθισμένα ριφ και το σόλο κιθάρας να κινείται στον ήχο του Γκάρι Μουρ, του Έρικ Τζόνσον και του Στηβ Μορς.[16]
Το No Money To Burn είναι άλλο ένα μπλουζ κομμάτι με ντουέτο σόλο στα πλήκτρα και την κιθάρα,[17] ενώ το I’ll Catch You είναι η δεύτερη μπαλάντα του δίσκου με την μικρότερη δυνατή ορχηστρικότητα.[18] Το =1 κλείνει με το Bleeding Obvious, το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου, το οποίο είναι επίσης το πιο πολύπλοκο, σε δομή και μουσικότητα. Ξεκινάει με μια αρμονική εισαγωγή κιθάρας και ακολουθεί βαρύτερη τονικότητα και εκτεταμένα ορχηστρικά μέρη. Το σόλο κιθάρας έχει επιρροή από το Sails of Charon των Scorpions και οι στίχοι κάνουν αναφορά στον τίτλο του δίσκου (it all adds up to one), βάζοντας ένα ρητό που μεταφέρει απλότητα στο πιο περίπλοκο τραγούδι του άλμπουμ.[19]
Αρ. | Tίτλος | Διάρκεια |
---|---|---|
1. | "Show Me" | 3:59 |
2. | "A Bit On The Side" | 4:10 |
3. | "Sharp Shooter" | 3:44 |
4. | "Portable Door" | 3:48 |
5. | "Old-Fangled Thing" | 4:08 |
6. | "If I Were You" | 4:42 |
7. | "Pictures Of You" | 3:51 |
8. | "I'm Saying Nothin'" | 3:28 |
9. | "Lazy Sod" | 3:40 |
10. | "Now You're Talkin'" | 4:05 |
11. | "No Money To Burn" | 3:21 |
12. | "I'll Catch You" | 3:20 |
13. | "Bleeding Obvious" | 5:50 |
Επαγγελματική βαθμολόγηση | |
---|---|
Επανεξετασμένα αποτελέσματα | |
Πηγή | Βαθμολόγηση |
AllMusic | [20] |
Sputnik Music | [21] |
ProgArchives | [22] |
Classic Rock | [23] |
Blues Rock Magazine | [24] |
Bravewords | [25] |
Maximum Volume Magazine | [26] |
Cryptic Rock Magazine | [27] |
Blabbermouth | [28] |
Metal Express Radio | [29] |
Sonic Perspectives | [30] |
Metal Factory | [31] |
=1 (άλμπουμ)
Επίσημη κυκλοφορία: 19 Ιουλίου 2024
Χώρα | Θέση |
---|---|
Γερμανία [32] | 1 |
Σουηδία [33] | 1 |
Ελβετία [34] | 1 |
Πολωνία [35] | 2 |
Αυστρία [36] | 2 |
Σκωτία [37] | 3 |
Φινλανδία [38] | 3 |
Βέλγιο (Βαλλονία) [39] | 6 |
Τσεχία [40] | 7 |
Ολλανδία [41] | 8 |
Βέλγιο (Φλαμανδία) [42] | 8 |
Ηνωμένο Βασίλειο [43] | 12 |
Δανία [44] | 14 |
Ουγγαρία [45] | 14 |
Ιταλία [46] | 16 |
Ιαπωνία [47] | 34 |
Ισπανία [48] | 42 |
Αυστραλία [49] | 58 |
Το =1 ηχογραφήθηκε από τη ένατη σειρά μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη της ήταν τα εξής: