American Abstract Artists

American Abstract Artists
Ίδρυση1936[1]
ΙδρυτήςΓιόζεφ Άλμπερς, Rosalind Bengelsdorf Browne, Ilya Bolotowsky, Harry Bowden, Byron Browne, Mercedes Matter, Giorgio Cavallon, Arthur N. Christie, Burgoyne Diller, Werner Drewes, Herzl Emanuel, Balcomb Greene, Gertrude Greene, Hananiah Harari, Carl Holty, Harry Holtzman, Ρέι Ιμς, Frederick I. Kann, Paul Kelpe, Marie Kennedy, Leo Lances, Ibram Lassaw, Agnes Lyall, Alice Mason, George McNeil, George Lovett Kingsland Morris, John Opper, Ralph Rosenborg, Louis Schanker, Charles Green Shaw, Esphyr Slobodkina, Albert Swinden, Rupert D. Turnbull, Vaclav Vytlacil, Rudolph Weisenborn, Frederick J. Whiteman και Wilfrid Zogbaum
ΈδραΝέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
δεδομένα (π • σ • ε )

Η American Abstract Artists (AAA) είναι αμερικανική καλλιτεχνική οργάνωση η οποία ιδρύθηκε το 1936 στη Νέα Υόρκη, με σκοπό την προώθηση και την ενίσχυση της κατανόησης της αφηρημένης τέχνης από το κοινό. Οι εκθέσεις, οι εκδόσεις και οι διαλέξεις της American Abstract Artists συνέβαλαν στην καθιέρωση της οργάνωσης ως ένα σημαντικό φόρουμ για την ανταλλαγή και τη συζήτηση ιδεών, καθώς και για την παρουσίαση της αφηρημένης τέχνης σε ένα ευρύτερο κοινό. Η ομάδα American Abstract Artists συνέβαλε στην ανάπτυξη και την αποδοχή της αφηρημένης τέχνης στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει ιστορικό ρόλο στην πρωτοπορία της.[2] Είναι μία από τις λίγες οργανώσεις καλλιτεχνών που επιβίωσαν από τη Μεγάλη Ύφεση και συνεχίζουν μέχρι τον 21ο αιώνα.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μάρσντεν Χάρτλεϊ (Αμερικανός, 1877–1943). Πίνακας Αρ. 48, 1913. Μουσείο του Μπρούκλιν

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, η αφηρημένη τέχνη αντιμετωπίστηκε με επικριτική αντιπαράθεση και υπήρχε ελάχιστη υποστήριξη από τις γκαλερί και τα μουσεία. Η ομάδα American Abstract Artists ιδρύθηκε το 1936 ως φόρουμ συζήτησης και αντιπαράθεσης για την αφηρημένη τέχνη και για να παρέχει ευκαιρίες έκθεσης όταν υπήρχαν ελάχιστες άλλες δυνατότητες.[3] Το 1937 η ΑΑΑ εξέδωσε ένα «Γενικό Ενημερωτικό Δελτίο». Σε αυτό περιγράφονταν ο σκοπός της οργάνωσης και η σημασία των εκθέσεων για την προώθηση της ανάπτυξης και της αποδοχής της αφηρημένης τέχνης στις Ηνωμένες Πολιτείες.[4]

Η ΑΑΑ πραγματοποίησε την πρώτη της έκθεση το 1937 στην γκαλερί Σκουίμπ της Νέας Υόρκης. Αυτή ήταν η πιο εκτεταμένη και με μεγάλη επισκεψιμότητα έκθεση αμερικανικής αφηρημένης ζωγραφικής και γλυπτικής εκτός μουσείου κατά τη δεκαετία του 1930. Για την έκθεση του 1937 η ΑΑΑ παρήγαγε τον πρώτο της χαρτοφύλακα με πρωτότυπες λιθογραφίες σε πλάκα ψευδαργύρου, αντί να τεκμηριώσει την έκθεση με κατάλογο.[5] Οι μελλοντικές εκθέσεις και εκδόσεις θα καθιερώσουν την ΑΑΑ ως ένα σημαντικό φόρουμ για τη συζήτηση και την παρουσίαση της νέας αφηρημένης και μη αντικειμενικής τέχνης.[6]

Οι κριτικοί με τη μεγαλύτερη επιρροή απέρριψαν την αμερικανική αφηρημένη τέχνη ως πολύ ευρωπαϊκή και επομένως «αντιαμερικανική». Στις εφημερίδες και τα περιοδικά τέχνης της Νέας Υόρκης της εποχής υπήρχε εκτεταμένη εχθρική κριτική για τα εκθέματα της ΑΑΑ.[7] Η αμερικανική αφηρημένη τέχνη πάλευε να κερδίσει την αποδοχή και η ΑΑΑ το προσωποποιούσε αυτό. Η επετηρίδα του 1938 ασχολήθηκε με τις επικρίσεις που ασκήθηκαν κατά της αφηρημένης τέχνης από τον Τύπο και το κοινό. Περιείχε επίσης δοκίμια σχετικά με τις αρχές πίσω από την αφηρημένη τέχνη και την πρακτική της. Το 1940, η ΑΑΑ τύπωσε μία αφίσα με τίτλο «Πόσο μοντέρνο είναι το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης;» το οποίο μοιράστηκε σε μια διαμαρτυρία μπροστά από το MOMA.[8] Εκείνη την εποχή το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης είχε την πολιτική να παρουσιάζει την ευρωπαϊκή αφαίρεση, ενώ υποστήριζε τον αμερικανικό τοπικισμό και τη σκηνογραφία. Αυτή η πολιτική συνέβαλε στην εμπέδωση της αντίληψης ότι η αφαίρεση ήταν ξένη προς την αμερικανική εμπειρία.[9]

Αργότερα την ίδια χρονιά η ΑΑΑ παρήγαγε ένα φυλλάδιο 12 σελίδων: «Οι κριτικοί τέχνης - ! Πώς εξυπηρετούν το κοινό; Τι λένε; Πόσα γνωρίζουν; Ας κοιτάξουμε τα αρχεία». Η δημοσίευση της ΑΑΑ παραθέτει τα λόγια των κριτικών, αναδεικνύοντας τις ανακρίβειες και τις αντιφάσεις του Τύπου. Το φυλλάδιο κατακεραύνωνε τον αξιόλογο κριτικό της New York Herald Tribune Ρόγιαλ Κορτισόζ για την άκαμπτη πίστη του στον παραδοσιοκεντρισμό, την πασιφανή απέχθειά του για την αφηρημένη και τη μοντέρνα τέχνη και γενικά για αυτό που το φυλλάδιο θεωρούσε ως «αντίσταση στη γνώση».[10] Χαρακτήριζε επίσης τις αισθητικές αμφιταλαντεύσεις του Τόμας Κρέιβεν, κριτικού της New York American,[11] ως καιροσκοπικές. Το 1936, ο Κρέιβεν χαρακτήρισε το έργο του Πικάσο «μποέμικο παιδισμό». Τα επόμενα χρόνια το κοινό θα εκτιμούσε όλο και περισσότερο την αφηρημένη τέχνη, ώσπου, το 1939, ο κριτικός έκανε στροφή και επαίνεσε τον Πικάσο για την «απαράμιλλη εφευρετικότητά» του. Το φυλλάδιο επικροτούσε τον Χένρι ΜακΜπράιντ της New York Sun και τον Ρόμπερτ Κόουτς του New Yorker για τις κριτικές τους προσπάθειες σχετικά με την αφηρημένη τέχνη. Το "The Art Critics" έδειχνε την έλλειψη γνώσης που είχαν οι κριτικοί των εφημερίδων και των εκδόσεων τέχνης της Νέας Υόρκης σχετικά με τις εξελίξεις στην τέχνη του 20ού αιώνα.[12]

Η ΑΑΑ καταπολέμησε την επικρατούσα εχθρική στάση απέναντι στην αφαίρεση και προετοίμασε το έδαφος για την αποδοχή της μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[7] Η ΑΑΑ υπήρξε πρόδρομος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού βοηθώντας την αφηρημένη τέχνη να ανακαλύψει την ταυτότητά της στις Ηνωμένες Πολιτείες.[13]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 η Σχολή της Νέας Υόρκης απέκτησε δυναμική και στα μέσα της δεκαετίας του 1940 και του 1950 ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός κυριάρχησε στην αμερικανική πρωτοπορία. Η American Abstract Artists συνέχισε την αποστολή της ως υπέρμαχος της αφηρημένης τέχνης.[14]

Η American Abstract Artists είναι ενεργή σήμερα. Μέχρι σήμερα η οργάνωση έχει πραγματοποιήσει πάνω από 75 εκθέσεις των μελών της σε μουσεία και γκαλερί σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η AAA έχει εκδώσει 5 περιοδικά, εκτός από φυλλάδια, βιβλία, καταλόγους, και έχει φιλοξενήσει κριτικά πάνελ και συμπόσια. Η ΑΑΑ διανέμει το δημοσιευμένο υλικό της διεθνώς σε πολιτιστικούς οργανισμούς.[15] Η American Abstract Artist παράγει έντυπα χαρτοφυλάκια από τα μέλη της. Τα έντυπα χαρτοφυλάκια της AAA βρίσκονται στις συλλογές του Μουσείου Αμερικανικής Τέχνης Γουίτνι, του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, της Tate στο Λονδίνο,[14] και των Αρχείων Αμερικανικής Τέχνης.[5]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ whitney.org/artists/1497.
  2. ↑ Pioneers of Abstract Art: American Abstract Artists, 1936–1996, κατάλογος έκθεσης. Sidney Mishkin Gallery, Baruch College, 1996. Κείμενο της Sandra Kraskin. σελ. 5.
  3. ↑ Pioneers of Abstract Art: American Abstract Artists, 1936–1996, Sandra Kraskin. σσ. 5, 9.
  4. ↑ Larsen, Susan C. “The American Abstract Artists: A Documentary History 1936–1941”, Archives of American Art Journal, τόμ. 14, αρ. 1 (1974), σελ. 3.
  5. ↑ 5,0 5,1 Larsen, Susan C. “The American Abstract Artists: A Documentary History 1936–1941”, σελ. 3.
  6. ↑ American Abstract Artists, The Language of Abstraction, κατάλογος έκθεσης. Betty Parsons Gallery, Marilyn Pearl Gallery, 1979. Κείμενο της Susan Larson. σελ. 2.
  7. ↑ 7,0 7,1 Pioneers of Abstract Art: American Abstract Artists, 1936–1996, Sandra Kraskin. σελ. 5.
  8. ↑ Larsen, Susan C. “The American Abstract Artists: A Documentary History 1936–1941”, σσ. 4, 6.
  9. ↑ Pioneers of Abstract Art: American Abstract Artists, 1936–1996, Sandra Kraskin. σελ. 11.
  10. ↑ «The Art Critics —! | American Abstract Artists Brochure 1940». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2023. 
  11. ↑ «Dictionary of Art Historians». arthistorians.info. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2023. 
  12. ↑ Larsen, Susan C. “The American Abstract Artists: A Documentary History 1936–1941”, σσ. 6, 7.
  13. ↑ Larsen, Susan C. “The American Abstract Artists: A Documentary History 1936–1941”, σελ. 7.
  14. ↑ 14,0 14,1 Pioneers of Abstract Art: American Abstract Artists, 1936–1996, Sandra Kraskin. σελ. 25.
  15. ↑ Continuum: In Celebration of the 70th Anniversary of AAA, δελτίο τύπου έκθεσης. St. Peter's College Art Gallery, O'Toole Library, Jersey City, NJ (March 21 – April 25, 2007).