Τύπος | Καθημερινή εφημερίδα |
---|---|
Ιδρυτής | Sisir Kumar Ghosh |
Ίδρυση | 20 Φεβρουαρίου 1868 |
Γλώσσα | Βεγγαλικά, Αγγλικά (δίγλωσση) |
Διακοπή έκδοσης | 1991 |
ISSN | 0569-9584 |
δεδομένα |
Η Amrita Bazar Patrika (βεγγαλικά: অমৃতবাজার পত্রিকা), είναι μια από τις παλαιότερες ημερήσιες εφημερίδες στη Ινδία. Δημοσιεύθηκε αρχικά στο βεγγαλικό αλφάβητο,[1] και αργότερα εκδιδόταν σε αγγλική μορφή από την Καλκούτα και σε άλλα μέρη, όπως το Κούτακ, το Ράντσι και το Αλλαχαμπάντ.[2] Η εφημερίδα διέκοψε τη δημοσίευσή της λόγω χρεών το 1991, μετά από 123 χρόνια από τη πρώτη δημοσίευσή της.[3]
Η εφημερίδα εκδόθηκε για πρώτη φορά στις 20 Φεβρουαρίου 1868. Ξεκίνησε από τον Σισίρ Γκος και τον Μότι Λαλ Γκος, γιοι του Χάρι Ναριάν Γκος, ενός πλούσιου έμπορου από τη Μαγκούρα στην επαρχία Τζεσόρ κατά τη διάρκεια της Προεδρίας της Βεγγάλης των Βρετανικών Ινδιών (σημερινό Μπαγκλαντές). Η οικογένεια είχε κατασκευάσει ένα Παζάρι και πήρε το όνομά Αμριταμογί, από τη σύζυγο του Ναριάν Γκος. Οι Σισίρ και Μοτί Λαλ Γκος ξεκίνησαν την εφημερίδα ως εβδομαδιαία. Ο πρώτος συντάκτης ήταν ο Μοτιλάλ Γκος, που δεν είχε επίσημη πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Είχε κατασκευάσει το αναγνωστικό της κοινό ως αντίπαλο της Μπενγκαλί του Σουρεντρανάθ Μπανερτζί.[4]
Η εφημερίδα ήταν η αρχαιότερη ινδική αγγλική καθημερινή εφημερίδα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη και ανάπτυξη της Ινδικής δημοσιογραφίας και έκανε μια εντυπωσιακή συνεισφορά στη δημιουργία και την καλλιέργεια του ινδικού αγώνα για ελευθερία. Το 1920, ο ρώσος Κομμουνιστής επαναστάτης Βλαντιμίρ Λένιν περιέγραψε την εφημερίδα ως τη καλύτερη εθνικιστική εφημερίδα στην Ινδία.[εκκρεμεί παραπομπή]
Η εφημερίδα γεννήθηκε ως μια βεγγαλική εβδομαδιαία εφημερίδα τον Φεβρουάριο του 1868 στο χωριό Αμρίτα Μπαζάρ στην επαρχία Τζεσόρ (τώρα βρίσκεται στο σημερινό Μπαγκλαντές). Ξεκίνησε από τα αδέρφια Γκος και σχετιζόταν με την πάλη των αγροτών που εκμεταλλεύονταν από τους ινδούς καλλιεργητές. Ο Σισίρ Κουμάρ Γκος ήταν ο πρώτος εκδότης. Η εφημερίδα λειτουργούσε από ένα ξύλινο εκδοτήριο που είχε αγοραστεί για 32 ρουπίες.
Το 1871, η εφημερίδα μετακόμισε στην Καλκούτα (σημερινή Κολκάτα), λόγω της επιδημίας της πανούκλας στο Αμρίτα Μπαζάρ. Εδώ λειτούργησε ως δίγλωσση εβδομαδιαία εφημερίδα ειδήσεων και απόψεων στα αγγλικά και στα βεγγαλικά. Οι αντικυβερνητικές απόψεις και η τεράστια επιρροή της εφημερίδας στους ανθρώπους, ήταν ένα αγκάθι στη σάρκα της κυβέρνησης. Ο λόρδος Λύττον, ο Αντιβασιλέας της Ινδίας, εξέδωσε την Πράξη Καθομιλούμενου Τύπου κυρίως κατά της Amrita Bazar Patrika.
Η Patrika έγινε καθημερινή εφημερίδα το 1891. Ήταν η πρώτη ινδική αγγλόφωνη καθημερινή εφημερίδα που ασχολήθηκε με τη ερευνητική δημοσιογραφία. Κατά τη διάρκεια της θητείας του λόρδου Λάνστναουν, ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας ανακάτεψε το καλάθι αχρήστων του γραφείου του Αντιβασιλέα και βρήκε ένα σκισμένο γράμμα με όλες τις λεπτομέρειες του Αντιβασιλέα σχέδια για να προσαρτήσει το Κασμίρ. Η εφημερίδα δημοσίευσε την επιστολή ως πρωτοσέλιδο, που διαβάστηκε από τον Μαχαραγιά του Κασμίρ, ο οποίος αμέσως πήγε στο Λονδίνο και πίεσε για την ανεξαρτησία του.
Ο Σισίρ Κουμάρ Γκος επίσης ξεκίνησε έντονες εκστρατείες εναντίον των περιορισμών των ατομικών ελευθεριών και της οικονομικής εκμετάλλευσης. Ήθελε να δοθούν σημαντικές θέσεις στη διοίκηση για τους Ινδούς. Τόσο ο ίδιος όσο και ο αδελφός του Μοτιλάλ ήταν βαθύτατα προσηλωμένοι στον Μπαλ Γκαγκαντχάρ Τιλάκ. Όταν ο Τιλάκ διώχθηκε για την εξέγερση του 1897, ανέντλησε κεφάλαια στην Καλκούτα για την υπεράσπισή του. Επίσης, δημοσίευσε ένα ήπιο άρθρο εναντίον του δικαστή που καταδίκασε τον Τιλάκ σε 6 χρόνια φυλάκισης, για "το θράσος να διδάξει πραγματικό πατριωτισμό και να αποδειχθεί απαράμμιλος πατριώτης".
Η Patrika είχε πολλές αψιμαχίες με τον Λόρδο Κάρζον, Αντιβασιλέα της Ινδίας κατά την διχοτόμηση της Βεγγάλης (1905). Αναφέρθηκε σε αυτόν ως "Νέος και λίγο ψωνισμένος, και χωρίς προηγούμενη εκπαίδευση, αλλά επενδυμένος με τις απεριόριστες εξουσίες του". Λόγω τέτοιου είδους άρθρα, περάστηκε ο νόμος περί Τύπου του 1910 και ζητήθηκε μια εγγύηση 5.000 ρουπίων από την ABP. Ο Μοτιλάλ Γκος ήταν επίσης επιφορτισμένος με την ανταρσία, αλλά η ευγλωττία του κέρδισε την υπόθεση.
Μετά από αυτό, η εφημερίδα ξεκίνησε τη προλόγηση άρθρων που επέκριναν τη Βρετανική κυβέρνηση με γελοία πληθωρικά επιχειρήματα πίστης στο Βρετανικό στέμμα. Όταν ο Σουμπάς Τσάντρα Μπόσε και άλλοι φοιτητές εκδιώχθηκαν από το Κολλέγιο της Προεδρίας της Καλκούτας, η Patrika ανέλαβε την υπόθεσή τους και κατάφερε να ξαναγίνουν δεκτεί στο κολλέγιο.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ακόμα και μετά το θάνατο του Μοτιλάλ Γκος το 1922, η Patrika διατήρησε το εθνικιστικό πνεύμα της. Ο Σαλτ Σατιαγκράχα απαίτησε υψηλότερες εγγυήσεις 10.000 από την εφημερίδα. Ο συντάκτης της Τουσάρ Καντί Γκος (γιος του Σισίρ Κουμάρ Γκος) φυλακίστηκε. Η Patrika συνεισέφερε το μερίδιό της για την επιτυχία του κινήματος για την ελευθερία υπό την ηγεσία του Γκάντι και υπέφερε για τις απόψεις και τις ενέργειες της στα χέρια των άγγλων κατακτητών.[εκκρεμεί παραπομπή]
Η Patrika ασπάστηκε τη κοινοτική αρμονία κατά την Κατάτμηση της Ινδίας. Κατά τη διάρκεια των δολοφονιών της Καλκούτας του 1946, η Patrika άφησε κενές τις συντακτικές στήλες της για τρεις μέρες. Όταν απελευθερώθηκε η Ινδία, στις 15 Αυγούστου 1947, η Patrika που δημοσιεύθηκε στο τεύχος της:
Είναι αυγή, παρόλο που είναι συννεφιά. Επί του παρόντος, η ηλιοφάνεια θα σπάσει.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ως μέρος του "Έργου Απειλούμενου Αρχείου" που σκοπεύει στη διάσωση κειμένου που δημοσιεύθηκε πριν από το 1950, το Κέντρο Μελετών στις Κοινωνικές Επιστήμες της Καλκούτας ανέλαβε το έργο της ψηφιοποίησης παλαιών εφημερίδων (ABP και Jugantar) για ασφαλή αποθήκευση και ανάκτηση το 2010.[5] Τα αρχεία των εφημερίδων είναι επίσης διαθέσιμα από το Εθνικό Μνημειακό Μουσείο και Βιβλιοθήκη Νεχρού στο Δελχί, και το 2011, πάνω από 1 λακχ (100.000) εικόνες είχαν ψηφιοποιηθεί από τη βιβλιοθήκη και είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο.[6] Επίσης είναι διαθέσιμες στο Κέντρο Νοτιοασιατικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.
|url=
. Empty.
|url=
. Empty.