Γενικά | |
---|---|
Δημιουργοί | Be Incorporated |
Ημερ. Δημιουργίας | Οκτώβριος 1995 |
Είδος | στυλ Unix, ιδιόκτητο λογισμικό |
Διανομή | |
Λειτουργικά | |
Ανάπτυξη | |
Πλατφόρμα | Intel x32, PowerPC |
Γραμμένο σε | C++ |
Κατάσταση | δεν αναπτύσσεται πλέον |
Άδεια χρήσης | εμπορικό λογισμικό |
Σύνδεσμοι |
Το BeOS ήταν λειτουργικό σύστημα για προσωπικούς υπολογιστές που αναπτύχθηκε από την εταιρεία Be Inc. στην περίοδο 1990-2001.
Αρχικός στόχος της εταιρείας ήταν να το χρησιμοποιήσει για τους υπολογιστές BeBox που πουλούσε η ίδια, ωστόσο αργότερα κυκλοφόρησαν και εκδόσεις για PC.
Το BeOS παρουσιαζόταν ως πλατφόρμα πολυμέσων που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες ενός σημαντικού μεριδίου χρηστών Η/Υ και θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τα λειτουργικά συστήματα της Apple και της Microsoft. Τελικά δεν μπόρεσε να κατακτήσει σημαντικό μερίδιο αγοράς και δεν αποδείχθηκε εμπορικά βιώσιμη για την Be Inc. Η εταιρεία εξαγοράστηκε από την Palm Inc. και σήμερα το μη υποστηριζόμενο πλέον BeOS χρησιμοποιείται κυρίως από έναν μικρό πληθυσμό οπαδών του συστήματος.
Το λειτουργικό σύστημα Haiku είναι ένα εγχείρημα ελεύθερου και ανοιχτού κώδικα λογισμικού που αναπτύσσει ένα λειτουργικό σύστημα βασισμένο στις ιδέες του BeOS.[1]
Αρχικά σχεδιασμένο για να λειτουργεί σε υλικό βασισμένο στο μικροτσιπ AT&T Hobbit, το λειτουργικό σύστημα BeOS και σχετικά υποσυστήματα αργότερα τροποποιήθηκαν ώστε να λειτουργούν σε επεξεργαστές βασισμένους στην πλατφόρμα PowerPC, με την ελπίδα ότι η Apple θα αγόραζε ή θα αποκτούσε άδεια χρήσης για το BeOS ως αντικατάσταση του απαρχαιωμένου κλασικού Mac OS.[2]
Προς τα τέλη του 1996, η Apple εξακολουθούσε να αναζητά έναν αντικαταστάτη για το λειτουργικό σύστημα Copland. Εν μέσω φημών για το ενδιαφέρον της Apple για την αγορά του BeOS, η Be προσδοκούσε την αύξηση της βάσης χρηστών, ώστε να καταφέρει να πείσει τους προγραμματιστές λογισμικού να δημιουργήσουν λογισμικό για το λειτουργικό σύστημά της. Η Be έκανε προσπαάθειες ώστε οι προμηθευτές κλώνων Macintosh να προεγκαθιστούν στους υπολογιστές που πωλούσαν το λειτουργικό σύστημαά της.[3][4]
Ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Apple, Gil Amelio, ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για την εξαγορά της εταιρείας Be Inc., αλλά οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν όταν ο διευθύνων σύμβουλος της Be, Jean-Louis Gassée, ζήτησε για την εξαγορά 300 εκατομμύρια δολάρια. [5] Η Apple δεν ήταν διατεθειμένη να προσφέρει περισσότερα από 125 εκατομμύρια δολάρια. Το διοικητικό συμβούλιο της Apple αποφάσισε ότι το λειτουργικό σύστημα NeXTSTEP θα ήταν μια καλύτερη επιλογή και αγόρασε το 1996 την εταιρεία NeXT (την οποία ίδρυσε ο συνιδρυτής της Apple, Steve Jobs, μετά την απόλυσή του από την Apple) έναντι 429 εκατομμυρίων δολαρίων.[6]
Το 1997, η Power Computing άρχισε να προσφέρει το BeOS (σε μορφή CD για προαιρετική εγκατάσταση) μαζί με τη δική της σειρά κλώνων Macintosh βασισμένων στην αρχιτεκτονική PowerPC. Σε αυτούς τους υπολογιστές υπήρχε η δυνατότητα επιλογής λειτουργικού συστήματος προς εκκίνηση: και το Classic Mac OS και το BeOS προσφέρονταν ως επιλογές στην οθόνη εκκίνησης του υπολογιστή. [7] Η εταιρεία Motorola επίσης ανακοίνωσε, τον Φεβρουάριο του 1997, ότι θα προεγκαθιστούσε το BeOS μαζί με το MacOS, στη δική της σειρά κλώνων Macintosh, τη Motorola StarMax.[8]
Λόγω των κινήσεων της Apple και του αυξανόμενου χρέους της Be Inc., το BeOS μεταφέρθηκε σύντομα στην πλατφόρμα Intel x86 με την κυκλοφορία της έκδοσης R3 τον Μάρτιο του 1998.[9] Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η BeOS είχε καταφέρει να αποκτήσει έναν αξιόλογο αριθμό οπαδών, αλλά η εταιρεία δεν κατάφερε να παραμείνει βιώσιμη. Η Be Inc. κυκλοφόρησε επίσης μια απλοποιημένη δωρεάν έκδοση του BeOS R5 που έμεινε γνωστή ως BeOS Personal Edition (BeOS PE). Το BeOS PE μπορούσε να εκκινηθεί μέσα από ένα ενεργό λειτουργικό σύστημα (Microsoft Windows ή Linux) και είχε σκοπό να καλλιεργήσει το ενδιαφέρον των καταναλωτών για το προϊόν και να δώσει στους προγραμματιστές τη δυνατότητα να το εξερευνήσουν.[10][11] Η Be Inc. κυκλοφόρησε επίσης το BeOS για Συσκευές Διαδικτύου (BeOS for Internet Appliances, BeIA) μια απλοποιημένη έκδοση του BeOS η οποία σύντομα έγινε το κεντρικό προϊόν της εταιρείας αντί του BeOS.[12]
Το 2001 τα πνευματικά δικαιώματα της Be Inc. πωλήθηκαν στην εταιρεα Palm, Inc. για περίπου 11 εκατομμύρια δολάρια. Το BeOS R5 θεωρείται η τελευταία επίσημη έκδοση, αλλά το BeOS R5.1 (με κωδικό όνομα "Dano") διέρρευσε στο κοινό λίγο μετά τον θάνατο της εταιρείας. Το Dano θα ήταν η επόμενη έκδοση του λειτουργικού συστήματις και βρισκόταν υπό ανάπτυξη πριν από την πώληση της Be στην Palm. Περιελάμβανε μια νέα στοίβα δικτύωσης, το BeOS Networking Environment (BONE).[13] [14]
Το 2002, η Be Inc. μήνυσε τη Microsoft, ισχυριζόμενη ότι η Hitachi είχε αποτραπεί από την πώληση υπολογιστών με το λειτουργικό σύστημα BeOS, και ότι η Compaq είχε πιεστεί να μην προβεί στην προώθηση μιας συσκευή Διαδικτύου σε συνεργασία με την Be. Η Be ισχυρίστηκε επίσης ότι η Microsoft ενήργησε για να μειώσει τεχνητά την αρχική δημόσια προσφορά (IPO) της Be Inc.[15] Η υπόθεση τελικά διευθετήθηκε εξωδικαστικά έναντι 23,25 εκατομμυρίων δολαρίων χωρίς καμία παραδοχή ευθύνης εκ μέρους της Microsoft.[16]
Μετά τη διάσπαση της εταιρείας Palm, η PalmSource χρησιμοποίησε τμήματα του συστήματος πολυμέσων της BeOS για το αποτυχημένο προϊόν Palm OS Cobalt.[17] Με την εξαγορά της PalmSource, τα δικαιώματα του BeOS ανήκουν πλέον στην εταιρεία Access Co.[18]
Στα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο της Be Inc. προέκυψαν κάποια εγχειρήματα που αποσκοπούσαν στην αναδημιουργία του BeOS ή βασικών συστατικών του με τελικό στόχο να συνεχίσουν την ανάπτυξη του συστήματος από εκεί που την σταμάτησε η Be Inc. Αυτό διευκολύνθηκε από το γεγονός ότι η Be Inc. είχε εκδόσει ορισμένα στοιχεία του BeOS υπό άδεια ελεύθερου λογισμικού. Τέτοια εγχειρήματα είναι τα:
Το Zeta ήταν ένα εμπορικά διαθέσιμο λειτουργικό σύστημα βασισμένο στον πηγαίο κώδικα της έκδοσης BeOS R5.1. Αναπτύχθηκε αρχικά από την εταιρεία yellowTAB και στη συνέχεια διανεμήθηκε από τη magnussoft. Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του συστήματος από τη yellowTAB, η εταιρεία δέχθηκε κριτική από την κοινότητα του BeOS επειδή αρνήθηκε να συζητήσει τη νομική της θέση σχετικά με τον πηγαίο κώδικα του BeOS (ίσως για συμβασιαικούς λόγους). Η Access Co. (η οποία εξαγόρασε την PalmSource, η οποία μέχρι τότε ήταν ο μοναδικός νόμιμος κάτοχος της σχετικής με το BeOS πνευματικής ιδιοκτησίας) έχει δηλώσει έκτοτε ότι η yellowTAB δεν είχε το δικαίωμα να διανείμει μια τροποποιημένη έκδοση του BeOS και η magnussoft έχει σταματήσει τη διανομή του λειτουργικού συστήματος. [25]
Έκδοση | Ημερομηνία | Πλατφόρμα |
---|---|---|
DR1–DR5 | Οκτώβριος 1995 | AT&T Hobbit |
DR6 (έκδοση προγραμματιστή) | Ιανουάριος 1996 | PowerPC |
DR7 | Απρίλιος 1996 | |
DR8 | Σεπτέμβριος 1996 | |
Advanced Access Preview Release | Μάιος 1997 | |
PR1 (preview release) | Ιούνιος 1997 | |
PR2 | Οκτώβριος 1997 | |
R3 | Μάρτιος 1998 | PowerPC και Intel x86 |
R3.1 | Ιούνιος 1998 | |
R3.2 | Ιούλιος 1998 | |
R4 | 4 Νοεμβρίου 1998 | |
R4.5 ("Genki") | Ιούνιος 1999 | |
R5 PE/Pro ("Maui") | Μάρτιος 2000 | |
R5.1 ("Dano") | Νοέμβριος 2001 | Intel x86 |
Το BeOS αναπτύχθηκε για εργασίες με ψηφιακά πολυμέσα και έτσι προγραμματίστηκε με τρόπο ώστε να μπορεί να εκμεταλλευτεί τις πλέον σύγχρονες για την εποχή του δυνατότητες του υλικού, όπως τη συμμετρική πολυεπεξεργασία. Χρησιμοποίησε δικό του σύστημα αρχείων γνωστό ως BFS.
Το API γράφηκε σε γλώσσα C++ για ευκολία στον προγραμματισμό. Το γραφικό περιβάλλον χρήστη ήταν σε μεγάλο βαθμό πολυνηματικό (multithreaded): κάθε παράθυρο έτρεχε στο δικό του νήμα και στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στην αποστολή μηνυμάτων για την επικοινωνία μεταξύ των νημάτων. Αυτές οι ιδέες αντικατοπτρίζονται και στο API. [26]
Έχει μερική συμβατότητα με το POSIX και παρέχει πρόσβαση σε ένα περιβάλλον γραμμής εντολών βασισμένο στο κέλυφος Bash, αν και εσωτερικά δεν είναι λειτουργικό σύστημα που προέρχεται από το Unix. Πολλές εφαρμογές Unix έχουν μεταφερθεί στη διεπαφή γραμμής εντολών του BeOS.[27]
Το BeOS χρησιμοποιούσε το Unicode ως την προεπιλεγμένη κωδικοποίηση για τα γραφικά στοιχεία, αν και δεν υποστήριξε ποτέ εναλλακτικές μεθόδους εισαγωγής όπως η αμφίδρομη εισαγωγή κειμένου.
Ακόμη και μετά τον θάνατο της Be Inc., το λειτουργικό σύστημά της συνέχισε να χρησιμοποιείται σε συσκευές πολυμέσων: