Bugatti EB110

Bugatti EB110
Bugatti EB110
Σύνοψη
Κατασκευαστής Bugatti (τότε Bugatti Automobili SpA υπό την ηγεσία του Ρομάνο Αρτιόλι)
Παραγωγή1991 — 1995
139 αντίτυπα
ΣυναρμολόγησηCampogalliano, Μόντενα, Ιταλία
ΣχεδιαστήςΜαρτσέλλο Γκαντίνι (αρχικά πρωτότυπα)
Τζιαμπάολο Μπενεντίνι (τελικό ντιζάιν)
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΣπορ υπεραυτοκίνητο (supercar)
Αμάξωμα2-πορτο, 2-θέσιο coupé
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας στο κέντρο, τετρακίνηση
Σχετική εξέλιξηBugatti EB110 SS (Dauer Racing)
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας3.499 cm³ V12 60-βάλβιδος βενζίνης, με 4-πλό turbo
Μετάδοση6-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου120 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.553 χιλιοστά
Μήκος4.404 χιλιοστά
Πλάτος1.940 χιλιοστά
Ύψος1.114 χιλιοστά
Κενό Βάρος1.570 - 1.735 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοΚανένα
Επόμενο μοντέλοBugatti Veyron (2005 — 2015)

Η Bugatti EB110 ήταν ένα σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) υψηλών επιδόσεων και, ταυτόχρονα, το πρώτο αυτοκίνητο που αναβίωσε την αυτοκινητοβιομηχανία Bugatti, μετά τη διακοπή της το 1963. Κατασκευάστηκε από το 1991 έως το 1995, σε μόλις 126 αντίτυπα πολιτικής έκδοσης, συν 13 πρωτότυπα, φτάνοντας έτσι συνολικά τα 139 αντίτυπα.[1]

Εξέλιξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αναβίωση της εταιρείας ξεκίνησε το 1987, όταν ο Ιταλός Ρομάνο Αρτιόλι εξαγόρασε τα δικαιώματα χρήσης του ονόματος Bugatti και ίδρυσε την Bugatti Automobili SpA. Αμέσως μετά, η φίρμα επιστράτευσε τον αρχιτέκτονα Τζιαμπάολο Μπενεντίνι για να σχεδιάσει το εργοστάσιο παραγωγής, το οποίο και κτίστηκε στο Καμπογκαλλιάνο, στην επαρχία Μόντενα, Ιταλία. Επίσης, για τη δημιουργία του πρώτου της μοντέλου, η εξέλιξη του οποίου ξεκίνησε το 1988, προσέλαβε τον διάσημο σχεδιαστή αυτοκινήτων Μαρτσέλλο Γκαντίνι, εξαιρετικά δημοφιλής τότε, ιδίως για τις δημιουργίες της Lamborghini Miura, της Lamborghini Countach και, λίγο μετά, της Lamborghini Diablo, που έκανε ντεμπούτο τον Ιανουάριο του 1990.[2]

Το σαλόνι της Bugatti EB110. Φαίνεται επίσης και ο τρόπος που ανοίγουν προς τα πάνω οι πόρτες της.

Τα πρώτα σχέδια του μοντέλου διαμορφώθηκαν το 1989, μόλις λίγους μήνες πριν την εισαγωγή της Lamborghini Diablo. Ως αποτέλεσμα της πρόσφατης τότε δουλειάς του για τη δημιουργία της Diablo, ο Γκαντίνι προσέδωσε στην Bugatti μια σχετικά παρόμοια σχεδιαστική φιλοσοφία με αυτή των μοντέλων της Lamborghini, συνδυάζοντάς την όμως και με το διαχρονικό ύφος αισθητικής των κλασικών Bugatti, με εντυπωσιακότερο παράδειγμα το ρετρό «πέταλο» στο μπροστινό ρύγχος. Παράλληλα, εφήρμοσε και τις γνωστές του σχεδιαστικές καινοτομίες, όπως τις πόρτες που ανοίγουν προς τα πάνω και το γυάλινο κάλυμμα του κινητήρα στο πίσω μέρος. Ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd του μοντέλου παραγωγής διαμορφώθηκε στο 0,35 - νούμερο καλό για τα τότε δεδομένα.

Παρουσίαση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το αεροδυναμικό προφίλ της Bugatti EB110.

Τελικώς, το αυτοκίνητο ονομάστηκε Bugatti EB110 και παρουσιάστηκε επίσημα σε μια σχετική τελετή στις 15 Σεπτεμβρίου 1991, στο Παλάτι των Βερσαλλιών και μπροστά από την Αψίδα της Λα Ντεφάνς, Παρίσι, ταυτόχρονα. Μάλιστα η παρουσίαση έγινε 110 ακριβώς χρόνια από τη γέννηση του Έττορε Μπουγκάτι, ιδρυτή της εταιρείας, εξ ου και η ονομασία EB110, από τα αρχικά του ιδρυτή και τον αριθμό των ετών.

Αν και η τελετή έγινε στη Γαλλία και ως αναβίωση μιας γαλλικής εταιρείας, ωστόσο το συγκεκριμένο μοντέλο ήταν ιταλικής ιδιοκτησίας, σχεδίασης και παραγωγής. Για τους λόγους αυτούς, ειδικά η EB110 αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία τόσο ως γαλλικό, όσο και ως ιταλικό μοντέλο.

Επίσημα κυκλοφόρησε στις αρχές του 1992, ως Bugatti EB110 GT (Gran Turismo), ενώ μέσα στο έτος αυτό προστέθηκε και μια ελαφρύτερη και ισχυρότερη έκδοση, η Bugatti EB110 SS (Super Sport).[3] Συνολικά παρήχθησαν 95 αντίτυπα της EB110 GT και 31 αντίτυπα της EB110 SS, συν 13 πρωτότυπα, φτάνοντας έτσι συνολικά τα 139 αντίτυπα έως τη διακοπή της παραγωγής το 1995. Ωστόσο, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, που έπληξε τότε γενικότερα τη ζήτηση για τα σπορ υπεραυτοκίνητα, η παραγωγή έφτασε τα 126 αντίτυπα πολιτικής έκδοσης, έναντι 300 που είχε σχεδιαστεί αρχικά, και τελικώς η εταιρεία κήρυξε πτώχευση και σταμάτησε κάθε δραστηριότητα τον Σεπτέμβριο του 1995, ως αποτέλεσμα των ολοένα και διογκούμενων οικονομικών προβλημάτων.[2][4]

Μετά από τρία χρόνια κλυδωνισμών και αβεβαιότητας για την Bugatti, τον Μάιο του 1998 ο Όμιλος Volkswagen εξαγόρασε τα δικαιώματα χρήσης του ονόματος Bugatti, εξασφαλίζοντας έτσι τη σίγουρη αναβίωση της εταιρείας, και προχώρησε στην εξέλιξη και δημιουργία της διαδόχου Bugatti Veyron, που παρουσιάστηκε και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2005.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο V12 κινητήρας της Bugatti EB110, στο κέντρο του αμαξώματος.

Ο κινητήρας όλων των Bugatti EB110 ήταν ένας 12-κύλινδρος διάταξης V12, βενζίνης, κυβισμού 3.499 cm³ (ασυνήθιστα μικρός κυβισμός για 12-κύλινδρο κινητήρα), με 5 βαλβίδες ανά κύλινδρο και με 4 turbo. Το μηχανικό αυτό σύνολο, ήταν στο κέντρο του αμαξώματος, πίσω από τα 2 καθίσματα, και προσφέρθηκε σε δύο εκδοχές ισχύος, αναλόγως με την έκδοση της EB110. Και οι δύο, συνδυάζονταν με 6-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων και σύστημα τετρακίνησης, η οποία είχε σχεδιαστεί από τον Ραβέλ Ραμίς, τον σχεδιαστή της τετρακίνησης των μοντέλων της Audi.

Μοντέλο Έτη
παραγωγής 		Κινητήρας Κυβισμός Ισχύς Ροπή Επιτάχυνση
0–100 km/h 		Μέγιστη
ταχύτητα 		Βάρος (κιλά)
Bugatti EB110 GT 1991 - 1995 V12 και 60-βάλβιδος 3.499 cm³ 553 hp στις 8.000 rpm 611 N·m στις 4.200 rpm 3,5 sec 342 km/h 1.620
Bugatti EB110 SS 1992 - 1995 V12 και 60-βάλβιδος 3.499 cm³ 603 hp στις 8.250 rpm 650 N·m στις 4.200 rpm 3,3 sec 351 km/h 1.480
Bugatti EB110 SS και Bugatti EB110 GT.

Για ένα μικρό διάστημα, η Bugatti EB110 έφερε τον τίτλο του ταχύτερου αυτοκινήτου παραγωγής, ρεκόρ που καταρρίφθηκε τον Ιούνιο του 1992 όταν ξεκίνησαν οι πωλήσεις της Jaguar XJ220, καθώς η τελική ταχύτητα της XJ220 μετρήθηκε τότε επίσημα στα 349,4 χιλιόμετρα την ώρα (217,1 μίλια την ώρα).[5]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «The Bugatti EB110 is 30 years old». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Meet the man who revived Bugatti to create the EB 110». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  3. ↑ «Before the Veyron, there was the EB110: Jay Leno looks back at Bugatti history». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  4. ↑ «10 Times Carmakers Built Great Cars... That Flopped Spectacularly». Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2022. 
  5. ↑ «Bugatti EB110, Jaguar XJ220 και Ferrari F40». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]