Chevrolet Deluxe

Chevrolet Deluxe
Σύνοψη
Κατασκευαστής Chevrolet
Μητρική εταιρεία General Motors
Παραγωγή1941 — 1952
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΜεγάλο οικογενειακό αυτοκίνητο
Αμάξωμα4-πορτο sedan
2-πορτο coupé
2-πορτο hardtop
4-πορτο hardtop
2-πορτο station wagon
4-πορτο station wagon
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοChevrolet Master
Επόμενο μοντέλοChevrolet 150
Chevrolet 210
Chevrolet Bel Air

Το Chevrolet Deluxe ήταν μια σειρά αυτοκινήτων Chevrolet που κυκλοφόρησε στην αγορά από το 1941 έως το 1952 και ήταν ο ηγέτης στις πωλήσεις για την αγορά κατά τη δεκαετία του 1940. Η σειρά περιλάμβανε αρχικά ένα 4-θυρο σεντάν, αλλά αυξήθηκε για να περιλαμβάνει ένα fastback 2-θυρο "aerosedan" και άλλα στυλ αμαξώματος. Το Chevrolet του 1941 ήταν η πρώτη γενιά που δεν είχε κοινή εμφάνιση με τα φορτηγά Chevrolet, αλλά ακόμα το φορτηγό της σειράς AK Chevrolet μοιραζόταν κοινά εσωτερικά εξαρτήματα.

Ήταν με αυτήν τη γενιά που όλα τα οχήματα της GM παρουσίασαν αυξημένες διαστάσεις πλάτους για να φιλοξενήσουν τρεις επιβάτες στο μπροστινό μέρος και άλλους τρεις επιβάτες στα πίσω καθίσματα. Αυτό επιτεύχθηκε με τη διαγραφή της σανίδας κίνησης, προσθέτοντας έτσι επιπλέον χώρο μέσα στην καμπίνα επιβατών.[1]

Η αρχική σειρά κυκλοφόρησε από το 1941 έως το 1948, μετά από την οποία εισήχθη ένα νέο στυλ αμαξώματος για το 1949, μέχρι το 1952. Κατά τα μεταπολεμικά χρόνια και συνεχίζοντας μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950, η σειρά Deluxe ήταν ο ηγέτης στις πωλήσεις της Chevrolet, προσφέροντας μια ισορροπία στυλ και πολυτέλειας που δεν ήταν διαθέσιμα στη βασική σειρά Special, και μια ευρύτερη γκάμα στυλ αμαξώματος, συμπεριλαμβανομένου ενός κάμπριο, Sport Coupe hardtop (ξεκινώντας το 1950), δίθυρα και τετράθυρα σεντάν και τετράθυρα στέισον βάγκον, ενώ ακόμα παράχθηκε και μια έκδοση βαν.

Προδιαγραφές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα μοντέλα 1941/42, ο κινητήρας 216 cid inline 6 "Victory Six" ήταν ο μόνος που προσφέρθηκε. Απέδωσε 85 ίππους στις 3300 σ.α.λ., το 1947 η απόδοση ανέβηκε στους 90 ίππους. Ένα Deluxe από αυτά τα χρόνια θα μπορούσε εύκολα να ξεπεράσει τα 80 μίλια την ώρα χωρίς υπερβολική κίνηση. Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν χειροκίνητο synchromesh 3 ταχυτήτων, με υποβοηθούμενη αλλαγή κενού, στο οποίο ο μοχλός αλλαγής ταχυτήτων "τρεις στο δέντρο", όπως ονομαζόταν, μπορούσε να μετακινηθεί μεταξύ των ταχυτήτων με την παραμικρή πίεση στον μοχλό. Η τρίτη ταχύτητα ήταν άμεση, δηλαδή η είσοδος και η έξοδος είναι ίσες ταχύτητες. Το Overdrive ήταν μια σπάνια επιλογή. Η σύνδεση με το πίσω μέρος του τρίτου μέλους έγινε μέσω ενός κλειστού άξονα μετάδοσης κίνησης "σωλήνα ροπής". Τα φρένα ήταν υδραυλικά με τύμπανα σε όλους τους τροχούς. Ο κύριος κύλινδρος βρισκόταν κάτω από τον οδηγό. Τα αμορτισέρ ήταν τύπου μοχλού μέχρι το 1948 και τύπου «αεροπλάνου» από το 1949 και μετά. Το παρμπρίζ μέχρι το 1948 ήταν σπαστού, επίπεδου γυαλιού. Το 1949 έως το 1952 αυτό άλλαξε σε κυρτό γυαλί χωρισμένο σε δύο μισά. Οι υαλοκαθαριστήρες ενεργοποιήθηκαν με κενό. Η Chevrolet πρόσφερε πλυντήρια παρμπρίζ ως προαιρετικό πρόσθετο.

Στυλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το εξωτερικό είχε ομαλές καμπύλες με χρώμιο και ανοξείδωτη επένδυση. Ο πίσω προφυλακτήρας είχε ένα προαιρετικό προστατευτικό που έπρεπε να σηκωθεί με καστάνια ώστε να μπορεί να σηκωθεί το κάλυμμα του πορτμπαγκάζ. Οι μπροστινοί και πίσω προφυλακτήρες είχαν προαιρετικές "άκρες" από χρώμιο, ένα φόρεμα που βιδώνονταν στα άκρα του στοκ προφυλακτήρα. Αν και δεν ήταν επιλογή Chevrolet, ένα δημοφιλές χαρακτηριστικό after market ήταν ένα μεγάλο εξωτερικό σκίαστρο που προστάτευε τον οδηγό από την αντανάκλαση του μεταλλικού ταμπλό .

Το εσωτερικό είχε υφασμάτινα καθίσματα και μεταλλικό ταμπλό, μερικές φορές με προσομοίωση κόκκου ξύλου με ραβδώσεις. Το ραδιόφωνο ήταν ένα απλό τύπου μονοφωνικού σωλήνα κενού με ενσωματωμένο ηχείο. Στην αριστερή πλευρά του ασύρματου ήταν το κουμπί του γκαζιού, με την ένδειξη "T". Στη δεξιά πλευρά του ραδιοφώνου ήταν το πόμολο του τσοκ. Στην πόρτα του συνοδηγού ενσωματώθηκε ένα χειροκίνητο ρολόι ανέμου 7 ημερών.

Το 1949, το πρώτο έτος της ολοκαίνουργιας μεταπολεμικής σχεδίασης του αυτοκινήτου, η μάσκα ενσωμάτωσε πέντε «δόντια» και είχε στρογγυλά φώτα στάθμευσης στο κέντρο της μάσκας, σε κάθε πλευρά. Το 1950, η γρίλια ήταν ίδια με την προηγούμενη χρονιά, αλλά έχασε τα πέντε δόντια. Το 1951, η μάσκα άλλαξε, με τα φώτα στάθμευσης μετακινήθηκαν στις κάτω γωνίες και το 1952, την τελευταία χρονιά αυτού του στυλ, τα φώτα στάθμευσης έγιναν μεγαλύτερα.

1941–1948

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Chevrolet Special Deluxe του 1940

Το 1941, η Master Deluxe Series AG και η Special Deluxe Series AH είχαν ενημερώσει το στυλ τους από το προηγούμενο έτος με πράγματα όπως μια νέα μάσκα, νέα ανάρτηση, νέες καμπύλες και ο προβολέας τοποθετήθηκε στα φτερά, και το Special Deluxe παρουσίασε το Special Deluxe Σεντάν Fleetline.[2] Το Special είχε καλύτερο ύφασμα από το Master, μαζί με μπράτσα στις πόρτες. Υπήρχε πλήρης όργανα.[3]

Τα μοντέλα του 1942 είδαν την πιο αξιοσημείωτη βελτίωση με τη δυνατότητα φιλοξενίας έξι επιβατών σε στυλ αμαξώματος σεντάν, η οποία ήταν κοινή με όλα τα προϊόντα της GM κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς. Το Master Deluxe ήταν το οικονομικό μοντέλο και μπορούσε να αναγνωριστεί αν δεν υπήρχε πινακίδα τύπου "Master Deluxe" τοποθετημένη στο κάλυμμα του κινητήρα ενώ το "Special Deluxe" είχε. Το ραδιόφωνο αναζήτησης σήματος έγινε μια επιλογή μαζί με μια δυνατότητα ραδιοφώνου βραχέων κυμάτων.[2] Την 1η Φεβρουαρίου 1942, η αστική παραγωγή αυτοκινήτων σταμάτησε για πολεμική παραγωγή.[2]

Για το έτος μοντέλου 1946 τα ονόματα άλλαξαν σε Stylemaster και Fleetmaster.

1949–1952

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Chevrolet Deluxe του 1949
    Chevrolet Deluxe του 1949
  • Chevrolet Deluxe του 1950
    Chevrolet Deluxe του 1950
  • Chevrolet DeLuxe του 1950, πίσω μέρος
    Chevrolet DeLuxe του 1950, πίσω μέρος
  • Chevrolet Deluxe στέισον βάγκον του 1951
    Chevrolet Deluxe στέισον βάγκον του 1951
  • Chevrolet Deluxe του 1952
    Chevrolet Deluxe του 1952

Το 1949, όλα τα Chevrolet απέκτησαν το πρώτο νέο στυλ μετά τον πόλεμο.[4] Το Deluxe ήταν το ολοκαίνουργιο ανώτερο μοντέλο για τη Chevrolet. Το φθηνότερο Deluxe ήταν το σεντάν Deluxe Styleline 6, με κόστος 1,492 δολάρια.[4] Τα φρένα ήταν τύμπανα 11 ιντσών.[5] Είχε πλήρη όργανα.[5] Η μπροστινή ανάρτηση είχε σταθεροποιητές.[5]

Πολλά πράγματα άλλαξαν ξεκινώντας από το 1950, αρχίζοντας με την πρόσθεση ενός πολυτελώς εξοπλισμένο κουπέ με σκληρή οροφή, που ονομάστηκε Bel Air. Το νέο Bel Air περιλαμβάνει αναβαθμισμένο κορδόνι και δερμάτινη επένδυση βινυλίου (διατίθεται σε μια επιλογή από πολλά δίχρωμα σχέδια), πλήρη μοκέτα και άλλα ραντεβού που δεν διατίθενται ακόμη και στη σειρά Deluxe, και μια μεγάλη γκάμα χρωμάτων δίχρωμων χρωμάτων. Τα Bel Air από τα χρόνια του 1950-1952—κατά τη διάρκεια αυτών των πρώτων ετών, το Bel Air ήταν επίσημα μέρος της σειράς Deluxe—μοιράζονταν μόνο το μπροστινό τους φύλλο μπροστά από την κολόνα Α με την υπόλοιπη σειρά. Το παρμπρίζ, οι πόρτες, το γυαλί και το πορτμπαγκάζ ήταν κοινά με το μετατρέψιμο Styleline, αλλά η οροφή, τα πίσω τέταρτα και τα πίσω παράθυρα ήταν μοναδικά.

Η άλλη αλλαγή ήταν η διαθεσιμότητα του Powerglide, ενός αυτόματου κιβωτίου δύο ταχυτήτων, αποκλειστικά στα μοντέλα Deluxe και Bel Air. Τροφοδοτήθηκε από έναν εξακύλινδρο κινητήρα 235 κυβικών ιντσών με ισχύ 105 ίππων και πίσω διαφορικό 3,55:1. ο κινητήρας έγινε το «Blue Flame six». Τα μοντέλα που πωλούνταν με το τυπικό μηχανικό κιβώτιο τριών ταχυτήτων έλαβαν τον συνηθισμένο κινητήρα 216,5 κυβικών ιντσών, που αποδίδει 92 ίππους.

Κατά τη διάρκεια των μεταπολεμικών χρόνων, ήταν διαθέσιμες πολλές επιλογές άνεσης, ευκολίας και στυλ, συμπεριλαμβανομένου του φιμέ γυαλιού που παρουσιάστηκε το 1952, την τελευταία χρονιά για αυτό το στυλ. Το περιοδικό Popular Mechanics βαθμολόγησε την οικονομία καυσίμου των 20 mpg στα 50 μίλι/ώρα.[6] Μετά το τέλος του έτους μοντέλου 1952, οι παλιές ονομασίες—Special και Deluxe— αποσύρθηκαν και άλλαξαν σε 150 και 210, αντίστοιχα, με επένδυση παρόμοια με την αντίστοιχη προηγούμενη σειρά τους. Το μοντέλο Bel Air έγινε μια πλήρης ξεχωριστή σειρά, συμπεριλαμβανομένων δίθυρων και τετράθυρων σεντάν, στέισον βάγκον και κάμπριο. και αντιπροσώπευε το κορυφαίο μοντέλο με χαρακτηριστικά παρόμοια με τα μοντέλα του 1950-1952 (πολυτελές εσωτερικό, πλήρης μοκέτα και άλλα χαρακτηριστικά).

Διεθνείς αγορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
αυστραλιανό Chevrolet "ute"

Αυστραλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συναρμολόγηση στην Αυστραλία έγινε από την General Motors-Holden's Ltd του τετράθυρου σεντάν σε ειδική επένδυση, καθώς και μιας τοπικά σχεδιασμένης εκδοχής "ute", δηλαδή αγροτικό (pickup) βασισμένο σε σασί από επιβατικό αυτοκίνητο, με δύο πόρτες.

Ινδία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Deluxe κατασκευαζόταν επίσης στην Ινδία από την Hindustan Motors μέχρι το 1956.

Νέα Ζηλανδία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συναρμολόγηση στη Νέα Ζηλανδία αναλήφθηκε από την General Motors New Zealand από το 1947 στο εργοστάσιο συναρμολόγησης της GM New Zealand στο Πετόνε, στο Ουέλλινγκτον από κιτ συναρμολόγησης που εισήχθησαν από το καναδικό εργοστάσιο της GM στην Όσαβα του Οντάριο. Όντας ομοεθνής χώρα της Κοινοπολιτείας, οι δασμοί ήταν πιο ευνοϊκοί για την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία για την εισαγωγή κιτ συναρμολόγησης από τον Καναδά παρά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλα τα μοντέλα συναρμολογήθηκαν με δεξί τιμόνι.

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Kimes, Beverly (1996). standard catalog of American Cars 1805-1942. Krause publications. ISBN 0-87341-428-4
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Kimes, Beverly (1996). standard catalog of American Cars 1805-1942. Krause publications. ISBN 0-87341-428-4. Kimes, Beverly (1996). standard catalog of American Cars 1805-1942.
  3. ↑ «Directory Index: Chevrolet/1941_Chevrolet/1941_Chevrolet_Owners_Manual». Oldcarbrochures.com. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2012. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Flory Jr., J. "Kelly (2008). American Cars, 1946-1959 Every Model Every Year. McFarland & Company, Inc., Publishers. ISBN 978-0-7864-3229-5. Flory Jr., J. "Kelly (2008).
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Directory Index: Chevrolet/1949_Chevrolet/1949_Chevrolet_Foldout». Oldcarbrochures.com. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2012. 
  6. ↑ «Popular Mechanics». Hearst Magazines. Ιουνίου 1951. 

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]