Το Goof Troop είναι μια αμερικανική τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων που παράγεται από την Walt Disney Television Animation. Η σειρά επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ του ανύπαντρου πατέρα Goofy και του γιου του, Max, καθώς και του γείτονά τους Pete και της οικογένειάς του. Η κύρια σειρά των 65 επεισοδίων που δημιουργήθηκε από τους Robert Taylor και Michael Peraza Jr., προβλήθηκε σε πρώτη τηλεοπτική προβολή από το 1992 έως το 1993 από το πρόγραμμα The Disney Afternoon, ενώ επιπλέον δεκατρία επεισόδια προβλήθηκαν τα πρωινά του Σαββάτου στο ABC.[1] Παράχθηκε επίσης ένα χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα, το οποίο προβλήθηκε σε κοινοπραξία στα τέλη του 1992.
Η Walt Disney Pictures κυκλοφόρησε δύο ταινίες που χρησίμευσαν ως συνέχεια της τηλεοπτικής σειράς: την κινηματογραφική ταινία A Goofy Movie, που κυκλοφόρησε στις 7 Απριλίου 1995, καθώς και το direct-to-video sequel An Extremely Goofy Movie, που κυκλοφόρησε στις 29 Φεβρουαρίου 2000, ως το φινάλε της σειράς.
Το Goof Troop έχει ομοιότητες με αρκετές μικρού μήκους ταινίες κινουμένων σχεδίων του Goofy στις αρχές της δεκαετίας του 1950, οι οποίες απεικόνιζαν τον Goofy ως πατέρα ενός άτακτου κοκκινομάλλη γιου. Ήταν δημιούργημα του Michael Peraza Jr. και παρουσιάστηκε στη διοίκηση της Disney ως ιδέα της τελευταίας στιγμής για να ταιριάζει στον τίτλο.
Ο Goofy, ένας ανύπαντρος πατέρας, επιστρέφει στη γενέτειρά του, το Spoonerville, μαζί με τον γιο του, Max. Όπως συμβαίνει, ο Γκούφυ και ο Μαξ καταλήγουν να μετακομίσουν δίπλα στον φίλο του Γκούφυ από το λύκειο: τον Πιτ, έναν πωλητή μεταχειρισμένων αυτοκινήτων και ιδιοκτήτη του Honest Pete's Used Cars, τη σύζυγό του Πεγκ, μεσίτρια, και τα δύο τους παιδιά, τον γιο Πιτ Τζέι (Πιτ Τζούνιορ) και τη μικρότερη κόρη Πίστολ. Ο Max και ο P. J. γίνονται οι καλύτεροι φίλοι και κάνουν σχεδόν τα πάντα μαζί. Ένα μεγάλο μέρος του χιούμορ της σειράς προέρχεται από τη σχετικά φυσιολογική προσωπικότητα του Μαξ που έρχεται σε έντονη αντίθεση με τον πατέρα του.
Το Goof Troop προβλήθηκε αρχικά στο The Disney Channel από τις 20 Απριλίου 1992 έως τις 12 Ιουλίου του ίδιου έτους.[2][3] Όπως και οι προκάτοχοί του DuckTales, Chip 'n Dale Rescue Rangers, TaleSpin και Darkwing Duck και ο διάδοχός του Bonkers, το Goof Troop παρουσιάστηκε σε συνδικάτο (στις 5 Σεπτεμβρίου 1992) με μια πιλοτική τηλεοπτική ταινία, η οποία αργότερα προβλήθηκε ως πολυμερές σήριαλ κατά τη διάρκεια της κανονικής προβολής. Η σειρά προβλήθηκε στην ενότητα The Disney Afternoon των συνδικαλιστικών σειρών κινουμένων σχεδίων κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής περιόδου 1992/1993. Παράλληλα με τις σειρές Disney Afternoon, άλλα 13 επεισόδια προβλήθηκαν τα πρωινά του Σαββάτου στο ABC το 1992. Επαναλήψεις της σειράς προβλήθηκαν αργότερα στο The Disney Channel (από τις 3 Σεπτεμβρίου 1996)[4] και αργότερα στο αδελφό καλωδιακό κανάλι Toon Disney. Οι επαναλήψεις προβάλλονταν στο Toon Disney μέχρι τον Ιανουάριο του 2005. Το πρόγραμμα επέστρεψε από τον Σεπτέμβριο του 2006 έως τον Αύγουστο του 2008, ενώ το χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα προβλήθηκε τα Χριστούγεννα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η ταινία Goof Troop μεταφέρθηκε στην ταινία μεγάλου μήκους A Goofy Movie (1995), η οποία έλαβε ανάμεικτες κριτικές αλλά σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Η ταινία ακολουθήθηκε από ένα direct-to-video sequel, An Extremely Goofy Movie (2000) και αποτέλεσε το φινάλε του Goof Troop. Στις δύο ταινίες οι Bill Farmer, Rob Paulsen και Jim Cummings επανέλαβαν τους ρόλους τους από το Goof Troop σε αυτές τις δύο ταινίες, με τον Jason Marsden να δίνει τη φωνή του ηλικιωμένου Max. Η Dana Hill, η οποία έδωσε τη φωνή της Max στη σειρά, σε διαφημίσεις, διαφημιστικά σποτ, διάφορα και άλλα έργα της Disney, πέθανε στις 15 Ιουλίου 1996, σε ηλικία 32 ετών, μετά από σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που σχετιζόταν με τον διαβήτη της.
Η υπόθεση του Goof Troop ενσωματώθηκε επίσης στην ταινία του 1999 Mickey's Once Upon a Christmas και στη συνέχειά της το 2004, Mickey's Twice Upon a Christmas, με την πρώτη να απεικονίζει τον Max σε πολύ μικρότερη ηλικία πριν από το Goof Troop, ενώ η δεύτερη συνεχίζει την ηλικιακή εξέλιξη του Max σε νεαρή ενήλικη ηλικία.
Η σύζυγος του Πιτ, η Πεγκ, είναι ένα παιχνίδι με το "Peg Leg Pete", ένα από τα ονόματα του Πιτ στις μικρού μήκους ταινίες της Disney. Ομοίως, η κόρη του Pistol είναι ένα παιχνίδι με ένα άλλο τέτοιο όνομα, το "Pistol Pete"
Η πόλη Spoonerville πήρε το όνομά της από τον καλλιτέχνη J. Michael Spooner, ο οποίος σχεδίασε πολλά από τα σχέδια του φόντου της σειράς.
Στο "Axed by Addition", ο Max χρησιμοποιεί την ατάκα "Doctor Howard, Doctor Fine, Doctor Howard" για να αποσπάσει την προσοχή των γιατρών από την εκτέλεση χειρουργικής επέμβασης στον PJ. Αυτή η ατάκα ήταν από τη μικρού μήκους ταινία των Three Stooges, Men in Black.