Το αντιτορπιλικό HMS Carysfort | |
Πληροφορίες | |
---|---|
Ναυπηγείο | J. Samuel White & Co |
Έναρξη ναυπήγησης | 12 Μαΐου 1943 |
Καθέλκυση | 25 Ιουλίου 1944 |
Ένταξη σε υπηρεσία | 10 Φεβρουαρίου 1945 |
Παροπλισμός | Φεβρουάριος 1969 |
Κατάληξη | διαλύθηκε για σκραπ το 1970 |
Γενικά χαρακτηριστικά | |
Εκτόπισμα | 1.710 t (standard) 2.530 t (πλήρες) |
Μήκος | 110,57 m |
Πλάτος | 10,9 m |
Βύθισμα | 3 m |
Ταχύτητα | 36 kn |
Αυτονομία | 1.400 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 32 kn |
Πλήρωμα | 186 αξιωματικοί και ναύτες (222 αν λειτουργούσε ως ναυαρχίδα στολίσκου) |
Οπλισμός | 4 πυροβόλα των 114 mm 2 πυροβόλα των 40 mm 4 αντιαεροπορικά πυροβόλα 2 πενταπλοί τορπιλοσωλήνες των 533 mm |
Σχετικά πολυμέσα | |
Το HMS Carysfort ήταν αντιτορπιλικό κλάσης C του Βασιλικού Ναυτικού. Παραγγέλθηκε το 1941 και αρχικά σχεδιάζονταν να ονομαστεί HMS Pique. Τελικά ονομάστηκε Carysfort και ήταν το πέμπτο πλοίο του Βασιλικού Ναυτικού με αυτό το όνομα.
Ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της J. Samuel White & Co. Οι εργασίες σχεδιάζονταν να ξεκινήσουν στις 4 Μαΐου 1943, όμως τελικά άρχισαν στις 12 Μαΐου εξαιτίας γερμανικών βομβαρδισμών. Καθελκύστηκε στις 25 Ιουλίου 1944 και ολοκληρώθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1945. Αρχικά έφερε το αναγνωριστικό R25, όμως αυτό άλλαξε σε D25 μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.[1]
Μεταπολεμικά το Carysfort στάλθηκε στην εφεδρεία και εν συνεχεία εκσυγχρονίστηκε. Το 1956 και ξανά το 1958 επέστρεψε στην ενεργό δράση, επιχειρώντας στην Μεσόγειο και σε βρετανικά νερά. Το 1959 ανήκε στον Home Fleet και έλαβε μέρος στις εκδηλώσεις του Ναυτικού στο Πόρτσμουθ (Navy Days).[2] Κατά την κρίση στην Ινδονησία βρίσκονταν στην Άπω Ανατολή.
Την περίοδο Νοεμβρίου 1962 - Μαΐου 1964 πραγματοποιήθηκαν επισκευές και ανανέωση του σκάφους στο Γιβραλτάρ και στην συνέχεια εντάχθηκε στην 27η Μοίρα Συνοδείας με την οποία επιχείρησε σε Μεσόγειο και Άπω Ανατολή.[3] Η τελευταία αποστολή του ήταν στην Άπω Ανατολή, συγκεκριμένα στο διάστημα Οκτωβρίου 1967 - Οκτωβρίου 1968.
Τον Φεβρουάριο του 1969 το παλαιό αντιτορπιλικό επέστρεψε οριστικά στην εφεδρεία και το επόμενο έτος πωλήθηκε για σκραπ.[1]