J. L. Mackie | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 25 Αυγούστου 1917[1][2] Σίδνεϊ |
Θάνατος | 12 Δεκεμβρίου 1981[1][2] Οξφόρδη |
Χώρα πολιτογράφησης | Αυστραλία |
Θρησκεία | αθεϊσμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[3][4] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ Κολλέγιο Όριελ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | φιλόσοφος διδάσκων πανεπιστημίου |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Πανεπιστήμιο του Οτάγκο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Penelope Mackie |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Εταίρος της Βρετανικής Ακαδημίας |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο John Leslie Mackie (25 Αυγούστου 1917– 12 Δεκεμβρίου 1981) ήταν Αυστραλός φιλόσοφος, ο οποίος καταγόταν από το Σίδνεϋ. Έκανε σημαντικές συνεισφορές στη φιλοσοφία της θρησκείας, τη μεταφυσική, τη φιλοσοφία της γλώσσας, αλλά είναι περισσότερος γνωστός για τις απόψεις του στην μετα-ηθική και κυρίως για την υπεράσπιση του ηθικού σχετικισμού. Είναι ευρέως γνωστός για το βιβλίο του Ethics: Inventing Right and Wrong (1977), το οποίο ξεκινάει «δεν υπάρχουν αντικειμενικές αξίες» και συνεχίζει για να εξηγήσει πως η ηθική επινοείται παρά ανακαλύπτεται.
Ο Mackie στη μετα-ηθική είναι υποστηρικτής του ηθικού σχετικισμού, επιχειρηματολογώντας εναντίον της θέσης πως το σωστό και το λάθος, είναι έμφυτες οντότητες γερά θεμελιωμένες μέσα μας, εάν υπάρχουν καθόλου.[5]
Το πιο γνωστό του έργο είναι ίσως το βιβλίο Ethics: Inventing Right and Wrong όπου ξεκινά αμφισβητώντας ευθέως την αντικειμενικότητα τέτοιων αξιών. Ισχυρίζεται πως ορισμένες πλευρές της ηθικής είναι σχετικές, ενώ οι αντικειμενικές ηθικές αξίες απαιτούν ένα παράλογο ενδογενή μηχανισμό καθοδήγησης.
Σχετικά με την θρησκεία, ο Mackie ήταν ένθερμος υποστηρικτής του αθεϊσμού και επίσης υποστήριζε ότι το πρόβλημα του κακού έκανε τις βασικές μονοθεϊστικές θρησκείες πολύ ευάλωτες στην κριτική.[6] Η κριτική του στην απάντηση της ελευθερησς βούλησης είναι ιδιαίτερα σημαντικη, καθώς δεν την θεωρούσε ως ικανοποιητική απάντηση για όσους θελουν να πιστεύουν σε ένα παντοδύναμο Ον το οποίο μπροστά στον πόνο και την δυστυχία, καθώς Αυτός θα μπορούσε να μας δώσει τόση ελεύθερη βούληση όσο και ηθική τελειότητα, ώστε να επιλέγουμε το καλό σε κάθε κατάσταση. Το 1955 έκδοσε ένα από τα πιο ανατυπωμένα άρθρα της φιλοσοφίας[7] «Το κακό και η παντοδυναμία» όπου εξηγεί την θέση οτι η ταυτόχρονη ύπαρξη του κακού και ενός παντοδύναμου, πανσοφου και πανάγαθου θεού είναι «θετικά παράλογη».[8]