Manilla Road

Manilla Road
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΟυιτσίτα, Κάνσας Ηνωμένες Πολιτείες
Μουσικά είδηHeavy metal, power metal
Παρουσία1977-1990
2001-παρόν
Δισκογραφική εταιρείαIron Glory, Black Dragon, Leviathan, Roadster, My Graveyard Productions, Monster, Cult Metal Classics, Dragonheart, Underground Symphony, Sentinel Steel, Battle Cry, New Iron Age, ZYX
ΜέληΜαρκ Σέλτον
Μπράιαν Πάτρικ
Τζος Καστίγιο
Αντρέας Νόιντερτ
Πρώην μέληΣκοτ Παρκ
Μπεν Μάνκιρς
Ρόμπερτ Παρκ
Ρικ Φίσερ
Μάιλς Σάιπ
Ράντι Φοξ
Άντριου Κος
Άαρον Μπράουν
Χάρβεϊ Πάτρικ
Μαρκ Άντερσον
Σκοτ Πίτερς
Κόρι Κράιστνερ
Βινς Γκόλμαν
Ιστότοπος
http://www.manillaroad.net/
wikidata (π)

Οι Manilla Road είναι αμερικανικό heavy metal συγκρότημα, το οποίο σχηματίστηκε το 1977 στην Ουιτσίτα του Κάνσας, από τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Μαρκ Σέλτον.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1977 - 1990

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σέλτον δημιούργησε τους Manilla Road μαζί με τον μπασίστα Σκοτ Παρκ, τον κιθαρίστα Ρόμπερτ Παρκ και το ντράμερ Μπεν Μάνκιρς. Ο τελευταίος αντικαταστάθηκε το 1979, αρχικά από τον Μάιλς Σάιπ και στην συνέχεια από τον Ρικ Φίσερ.

Πρώτη ηχογράφηση του συγκροτήματος, με τον Σάιπ στα τύμπανα, ήταν μία ντέμο-κασέτα, το 1979, η οποία στάλθηκε σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς στην ευρύτερη περιοχή της Ουιτσίτα.[1] Λίγο αργότερα, αποχώρησε ο Ρόμπερτ Παρκ αφήνοντας το συγκρότημα ως τρίο.[2]

Η νέα σύνθεση κυκλοφόρησε τον πρώτο δίσκο του συγκροτήματος με τίτλο Invasion, στις 20 Μαρτίου 1980, μέσω της δικής τους δισκογραφικής εταιρείας "Roadster Records".[3] Οι ρίζες του συγκροτήματος βρίσκονταν στο progressive rock της δεκαετίας του '70, με αιχμή του δόρατος τα ρινικά φωνητικά του Σέλτον και τις ανορθόδοξες και πολύπλοκες συνθέσεις τους. Με το πέρασμα των χρόνων, ο ήχος των Manilla Road βάρυνε.

Το άλμπουμ Metal ακολούθησε το 1982,[4] αν και την προηγούμενη χρονιά, το συγκρότημα είχε γράψει υλικό για έναν ολόκληρο δίσκο με τίτλο The Dreams Of Eschaton, το οποίο τελικά κυκλοφόρησε το 2002 ως Mark of the Beast.[5] Στο Metal, συμπεριλήφθηκε το κομμάτι Queen Of The Black Coast, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Χάουαρντ (1934).[6]

Οι δύο πρώτοι δίσκοι του συγκροτήματος είχαν περιορισμένη προώθηση, αλλά όταν το κομμάτι Flaming Metal System συμπεριλήφθηκε στην συλλογή της Shrapnel Records με τίτλο US Metal 3, έλαβαν θετικές κριτικές και η δημοτικότητα τους ανέβηκε. Ο Μάικ Μετζ έπαιξε πλήκτρα στο Crystal Logic του 1983, το οποίο κυκλοφόρησε στην Ευρώπη μέσω της γαλλικής Black Dragon Records.[7] Ο δίσκος παρουσίασε doom metal στοιχεία, τα οποία οι Manilla Road συνδύασαν με την επική τους θεματολογία.

Ο ντράμερ Ράντι Φοξ αντικατέστησε τον Ρικ Φίσερ,[8] πριν την ηχογράφηση του άλμπουμ Open the Gates, το οποίο ήταν επηρεασμένο από διάφορα μυθιστορήματα όπως το Poeticon Astronomicon του Μάρκου Μανίλιου, τα Ειδύλλια των Βασιλέων του Άλφρεντ Τέννυσον, η σκανδιναβική μυθολογία, η Η Λευκή Θεά του Ρόμπερτ Γκρέιβς, το ουαλικό Mabinogion, το Hanes Taliesin και η Ποιητική Έντα.[9] Οι πωλήσεις του άλμπουμ ανέβηκαν λόγω του ιδιαίτερα προσεγμένου εξωφύλλου του, το οποίο σχεδίασε ο Έρικ Λαρνόι.[10]

Τα The Deluge και Mystification του 1986 και 1987, αντίστοιχα, ήταν επηρεασμένα στιχουργικά από τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε, με το πρώτο να χωρίζεται σε τρία μέρη, τα Eye of the Sea, Drowned Lands και Engulfed Cathedral,[11] ενώ περισσότερα από τα μισά κομμάτια του δεύτερου άλμπουμ έχουν ονομασίες και είναι επηρεασμένα από έργα του Πόε, όπως και το εξώφυλλο του.[12] Το συγκρότημα περιόδευσε μαζί με τους Liege Lord, με ηχογραφήσεις αυτής της περιοδείας να αποτελούν το ζωντανά ηχογραφημένο Roadkill του 1988.[13]

Την ίδια χρονιά, ένα ακόμη στούντιο άλμπουμ έκανε την εμφάνιση του, με το Out of the Abyss να παρουσιάζει μεγαλύτερες ταχύτητες σε σχέση με το παρελθόν, με πολλές speed metal επιρροές. Τα κομμάτια Return of the Old Ones και Black Cauldron είναι επηρεασμένα από την μυθολογία του Χ. Φ. Λάβκραφτ, το Midnight Meat Train από τα διηγήματα του Κλάιβ Μπάρκερ, το Whitechapel από τις δολοφονίες του Τζακ του Αντεροβγάλτη, και άλλα.[14]

Το The Courts of Chaos του 1990 κυκλοφόρησε σε δύο μορφές, μία ως άλμπουμ των Manilla Road και μία ως προσωπική δουλειά του Μαρκ Σέλτον, αποκλειστικά σε κασέτα.[15] Στον δίσκο συμπεριλήφθηκε η διασκευή στο D.O.A. των Bloodrock.

Το συγκρότημα διαλύθηκε μετά από αυτή την κυκλοφορία και ο Σέλτον ηχογράφησε τον δίσκο "The Circus Maximus" με τον μπασίστα Άντριου Κος και το ντράμερ Άαρον Μπράουν, με σκοπό την κυκλοφορία του ως σόλο άλμπουμ του κιθαρίστα, αλλά η "Black Dragon Records" τον κυκλοφόρησε υπό την επωνυμία των Manilla Road, το 1992.[16]

2001 - σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την περίοδο της διάλυσης του συγκροτήματος, κυκλοφόρησε η συλλογή Live by the Sword: The Very Best of Manilla Road από την Black Dragon σε συνεργασία με το ελληνικό Metal Hammer, στις 22 Ιουλίου 1998.[17]

Το συγκρότημα επέστρεψε το 2001 με την σύνθεση του να αποτελείται από τον Σέλτον, τον τραγουδιστή Μπράιαν Πάτρικ, τον μπασίστα Μαρκ Άντερσον και το ντράμερ Σκοτ Πίτερς, ηχογραφώντας το άλμπουμ Atlantis Rising μέσω της γερμανικής Iron Glory.[18] Το συγκρότημα είχε εμφανιστεί ζωντανά στο φεστιβάλ Bang Your Head μερικούς μήνες νωρίτερα.[19]

Το ανανεωμένο ενδιαφέρον για τους Manilla Road οδήγησε στην κυκλοφορία του The Dreams of Eschaton ως Mark of the Beast, τον Δεκέμβριο του 2002.[20] Έναν μήνα νωρίτερα, η Iron Glory Records κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με νέο υλικό με αρχικό τίτλο Seven Trumpets, το οποίο στην τελική του κυκλοφορία ονομάστηκε Spiral Castle.[21]

Το 2003, ο Χάρβεϊ Πάτρικ αντικατέστησε τον Μαρκ Άντερσον και το συγκρότημα περιόδευσε στην Ιταλία και την Ελλάδα και εμφανίστηκε στο φεστιβάλ "Keep It True" στις 10 Απριλίου 2004.[22] Τα τύμπανα ανέλαβε ο 19χρονος Κόρι Κράιστνερ,[23] με τους Manilla Road να κυκλοφορούν το Gates of Fire τον Ιούλιο του 2005.[24]

Η σύνθεση των Σέλτον, Πάτρικ και Κράιστνερ ηχογράφησε τον δίσκο Voyager, που κυκλοφόρησε το 2008, με τον Βινς Γκόλμαν να αναλαμβάνει το μπάσο για την περιοδεία του άλμπουμ.[25] Το 2010, νέος μπασίστας του συγκροτήματος ήταν ο Τζος Καστίγιο και την επόμενη χρονιά εντάχθηκε στο σχήμα ο ντράμερ Αντρέας Νόιντερθ.[26]

Το συγκρότημα ηχογράφησε το άλμπουμ Playground of the Damned το οποίο κυκλοφόρησε στις 15 Ιουλίου 2011,[27] ακολουθούμενο από το Mysterium του 2013.[28] Οι Manilla Road εμφανίστηκαν στο Hellfest τον Ιούνιο του 2013 και περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το Νοέμβριο.[29][30]

Στις αρχές του 2015, ανακοινώθηκε η κυκλοφορία του διπλού άλμπουμ The Blessed Curse μέσω της ZYX.[31] Για την προώθηση του εμφανίστηκαν σαν πρώτο όνομα στο Up The Hammers Festival Xστην Αθήνα, στις 7 Μαρτίου του 2015.[32]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στούντιο ηχογραφήσεις

Ζωντανές ηχογραφήσεις

  • Roadkill (1988)
  • After Midnight Live (2009)

Συλλογές

  • Live by the Sword: The Very Best of Manilla Road (1998)
  • Metal / Invasion (2014)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Manilla Road - Underground - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives». www.metal-archives.com. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  2. ↑ «Robert Park - Metal Storm». www.metalstorm.net. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  3. ↑ «Manilla Road - Invasion». www.metalreviews.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  4. ↑ «Manilla Road - Metal (album review ) | Sputnikmusic». www.sputnikmusic.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  5. ↑ SeaOfTranquility.org, Greg Stewart, Webmaster/Developer,. «Review: "Manilla Road: Mark of the Beast" - Sea of Tranquility - The Web Destination for Progressive Music!». www.seaoftranquility.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  6. ↑ «Queen of the Black Coast». gutenberg.net.au. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  7. ↑ «Manilla Road - Crystal Logic (album review 2) | Sputnikmusic». www.sputnikmusic.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  8. ↑ «Randy Foxe - Metal Storm». www.metalstorm.net. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  9. ↑ «Manilla Road - Open the Gates - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives». www.metal-archives.com. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  10. ↑ «eric larnoy | Tumblr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  11. ↑ «The Deluge - MANILLA ROAD» (στα αγγλικά). BLABBERMOUTH.NET. 2011-09-06. http://www.blabbermouth.net/cdreviews/the-deluge/. Ανακτήθηκε στις 2017-10-31. 
  12. ↑ «Mystification - Manilla Road | Songs, Reviews, Credits | AllMusic». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  13. ↑ «Manilla Road - Roadkill (Live)». Discogs (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  14. ↑ «Manilla Road - 'Out Of The Abyss (Reissue)' CD Review» (στα αγγλικά). Metalunderground.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-03-31. https://web.archive.org/web/20150331094444/http://www.metalunderground.com/reviews/details.cfm?releaseid=14774. Ανακτήθηκε στις 2017-10-31. 
  15. ↑ Evans, Alex. «Manilla Road - Into The Courts Of Chaos». www.metalreviews.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  16. ↑ Manilla Road - The Circus Maximus at Discogs
  17. ↑ «Manilla Road - Live By The Sword (The Very Best Of Manilla Road)». Discogs (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  18. ↑ «Manilla Road - Atlantis Rising (album review ) | Sputnikmusic». www.sputnikmusic.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  19. ↑ «Manilla Road - Open The Gates». www.metalreviews.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  20. ↑ «Manilla Road - Mark of the Beast - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives». www.metal-archives.com. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  21. ↑ «The Metal Crypt - Review of Manilla Road - Spiral Castle». www.metalcrypt.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  22. ↑ Gutenberg, Project. «Keep It True | Project Gutenberg Self-Publishing - eBooks | Read eBooks online». self.gutenberg.org. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  23. ↑ «Cory Christner - Metal Storm». www.metalstorm.net. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  24. ↑ Manilla Road - Gates of Fire - Encyclopaedia Metallum
  25. ↑ «The Metal Crypt - Review of Manilla Road - Voyager». www.metalcrypt.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  26. ↑ «Manilla Road Welcomes Andreas Neuderth! | The Official Manilla Road Website». www.manillaroad.net (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  27. ↑ Playground of the Damned - Encyclopaedia Metallum
  28. ↑ «Manilla Road - Mysterium Review | Angry Metal Guy» (στα αγγλικά). Angry Metal Guy. 2013-03-03. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-12-25. https://web.archive.org/web/20171225110045/http://www.angrymetalguy.com/manilla-road-mysterium-review/. Ανακτήθηκε στις 2017-10-31. 
  29. ↑ «Manilla Road Setlist at Hellfest 2013». setlist.fm. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  30. ↑ «Manilla Road touring, playing 2 nights at St Vitus (1 w/ Natur)». BrooklynVegan (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  31. ↑ StrikeOnStreetclipTV (2015-01-14), MANILLA ROAD - New album "The Blessed Curse" out February/13/2015 - Teaser, https://www.youtube.com/watch?v=hrFDwZXJGm4, ανακτήθηκε στις 2017-10-31 
  32. ↑ «Up The Hammers Festival: Manilla Road, Slaugter Xstroyes, Tribute To Bathory, Crush, Battleroar II, Valor, Wrathblade, Battle Ram @ Κύτταρο, Αθήνα». Rocking.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-05. https://web.archive.org/web/20160305041252/http://www.rocking.gr/agenda/2015/3/7/14649/. Ανακτήθηκε στις 2017-10-31. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]