NGC 5668

Συντεταγμένες: Sky map 14h 33m 24.331s, +04° 27′ 01.75″

NGC 5668
Εικόνα του NGC 5668 από το GALEX.
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΠαρθένος
Ορθή Αναφορά14h 33m 24.331s[1]
Απόκλιση+04° 27′ 01.75″[1]
Ηλιοκεντρική ακτινική ταχύτητα1,582 ± 5[2] km/s
Απόσταση80.9 ± 5.5 εκατομμύρα έτη φωτός (24.8 ± 1.7 Mpc)[2]
Ομάδα ή σμήνος γαλαξιώνΟμάδα γαλαξιών NGC 5668
Χαρακτηριστικά
Τύπος ΓαλαξίαSA(s)d[2]
Μάζα5.7×1010[2] M☉
Άλλες ονομασίες
PGC 52018, UGC 9363[3]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

O NGC 5668 είναι σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει περίπου 81[2] εκατομμύρια έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό Παρθένο. Τον ανακάλυψε στις 1786 ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel)[4] και ανήκει στην ομώνυμη ομάδα γαλαξιών, που με τη σειρά της ανήκει στις ομάδες γαλαξιών «Παρθένος ΙΙΙ» που εκτείνονται στα ανατολικά του Υπερσμήνους της Παρθένου.[5]

Χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ταξινομείται ως SA(s)d στο σχήμα μορφολογικής ταξινόμησης των γαλαξιών.[2] Πρόκειται δηλαδή για έναν γαλαξία που έχει καθαρά σπειροειδή δομή με χαλαρούς βραχίονες.[6] Παρόλα αυτά σε ορισμένες εικόνε του φαίνεται να υπάρχει επίσης μία αμυδρή «ράβδος».

Στα νοτιοανατολικά του NGC 5668 και σε απόσταση 650 χιλιάδων ετών φωτός υπάρχει ένας γαλαξίας νάνος, με τον οποίο ο NGC 5668 ενδεχομένως αλληλεπιδρά βαρυτικά.[2]

Υπερκαινοφανείς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχουν παρατηρηθεί τρεις υπερκαινοφανείς στον γαλαξία αυτόν, συγκεκριμένα οι: SN 1952G, SN 1954B και SN 2004G.[7] Ο τελευταίος, τύπου ΙΙ,[8] απεικονίσθηκε για πρώτη φορά στις 19 Ιανουαρίου 2004 σε θέση 43" δυτικά και 12,5 νοτίως του γαλαξιακού πυρήνα.[7] Επίσης έχουν παρατηρηθεί νέφη ουδέτερου υδρογόνου τα οποία κινούνται με μεγάλες ταχύτητες και ενδέχεται να οφείλονται σε εκρήξεις υπερκαινοφανών καθώς και σε ισχυρούς αστρικούς ανέμους.[9]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Skrutskie, Michael F.; Cutri, Roc M.; Stiening, Rae; Weinberg, Martin D.; Schneider, Stephen E.; Carpenter, John M.; Beichman, Charles A.; Capps, Richard W. και άλλοι. (1 February 2006). «The Two Micron All Sky Survey (2MASS)». The Astronomical Journal 131 (2): 1163–1183. doi:10.1086/498708. ISSN 0004-6256. Bibcode: 2006AJ....131.1163S. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_2006-02_131_2/page/1163. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 R. A., Marino; A., Gil de Paz; A., Castillo-Morales; J. C., Muñoz-Mateos; S. F., Sánchez; P. G., Pérez-González; J., Gallego; J., Zamorano και άλλοι. (July 2012), «Integral Field Spectroscopy and Multi-wavelength Imaging of the nearby Spiral Galaxy NGC 5668: An Unusual Flattening in Metallicity Gradient», The Astrophysical Journal 754 (1): 61, doi:10.1088/0004-637X/754/1/61 
  3. ↑ NGC 5668 -- Galaxy, Centre de Données astronomiques de Strasbourg, http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=%402272923, ανακτήθηκε στις 2013-07-11 
  4. ↑ «New General Catalog Objects: NGC 5650 - 5699». cseligman.com. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2021. 
  5. ↑ «The Virgo III Groups». Atlas of the Universe. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2010. 
  6. ↑ Buta, Ronald J.; Corwin, Harold G.; Odewahn, Stephen C. (2007), Atlas of Galaxies, Cambridge University Press, σελ. 13–17, ISBN 978-0521820486, https://books.google.com/books?id=g-P7dCbB5MEC&pg=PA16 
  7. ↑ 7,0 7,1 Nakano, S.; Kushida, R.; Kushida, Y.; Itagaki, K. (2004), «Supernova 2004G in NGC 5668», IAU Circular 8272: 1 
  8. ↑ Elias-Rosa, N.; Pignata, G.; Benetti, S.; Blanc, G.; Della Valle, A.; Pastorello, A.; Altavilla, G.; Navasardyan, H. και άλλοι. (2004), «Supernova 2004G in NGC 5668», IAU Circular 8273: 2 
  9. ↑ Jiménez-Vicente, J.; Battaner, E. (June 2000), «Vertical motions in the disk of NGC 5668 as seen with optical Fabry-Perot spectroscopy», Astronomy and Astrophysics 358: 812–818 

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 5668 στο Wikimedia Commons