The Call Up

"The Call Up"
Single από The Clash
από το άλμπουμ Sandinista!
Κυκλοφόρησε21 Νοεμβρίου 1980
Format7ιντσο (7") βινύλιο
Ηχογραφήθηκεστούντιο Electric Ladyland, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Είδοςμετα-πανκ, ροκ, ρέγκε
Διάρκεια5:28
ΔισκογραφικήCBS Records (αρ. κατ. S CBS 9339)
ΣυνθέτηςThe Clash[α]
ΠαραγωγόςΜπιλ Πράις και The Clash
singles των The Clash ανά χρονολογία
Bankrobber
(Αύγ. 1980) 		The Call Up
(Νοέμβρ. 1980) 		Hitsville UK
(Ιαν. 1981)

To The Call Up[β] είναι τραγούδι του αγγλικού πανκ-ροκ συγκροτήματος The Clash. Πρωτοκυκλοφόρησε ως σινγκλ στις 21 Νοεμβρίου 1980,[2] από τη δισκογραφική εταιρία CBS, με αριθμό καταλόγου S CBS 9339.[3] Περιελήφθη στο άλμπουμ Santinista!, το τέταρτο των Clash, το οποίο κυκλοφόρησε στις 12 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.[4]

To σινγκλ έφτασε μέχρι τη θέση αρ. 40 των βρετανικών τσαρτ.[2] Μολονότι δε σημείωσε εμπορική επιτυχία, παραμένει δημοφιλές μεταξύ των φαν του συγκροτήματος.[5] Στη β΄ πλευρά του σινγκλ βρισκόταν το τραγούδι «Stop the World», μια σύνθεση που είχε ως αντικείμενο τον πυρηνικό όλεθρο, όπως αποτυπωνόταν σε μια πόλη που είχε δεχτεί επίθεση.[6]

Σχετικές πληροφορίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ηχογράφηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπως και ολόκληρο το Sandinista!, ηχογραφήθηκε στα στούντιο Electric Ladyland[γ] της Νέας Υόρκης τον Οκτώβριο του 1980, έπειτα από μια αμερικανική τουρνέ του γκρουπ.[7][8] Ο μπασίστας των Clash, Πωλ Σίμονον, δε συμμετείχε στην ηχογράφηση του τραγουδιού, αλλά και συνολικά του Sandinista!, καθώς είχε πάει στον Καναδά, για να λάβει μέρος στα γυρίσματα της ταινίας Ladies and Gentlemen, the Fabulous Stains, του Λου Άντλερ. Στη θέση του βρισκόταν ο Νόρμαν Ουάττ-Ρόυ των Blockheads (ενίοτε τον αντικαθιστούσε στις ηχογραφήσεις και ο Στράμερ).[8] Στο «Call Up» έπαιξε κιθάρα και ο Άιβαν Τζούλιαν των Voidoids. Όπως έχει διηγηθεί ο ίδιος, η συμμετοχή του στην ηχογράφηση του τραγουδιού δεν ήταν προγραμματισμένη. Ο Μικ Τζόουνς τον είχε καλέσει απλά να περάσει από το στούντιο. Όταν έφτασε, ο Τζο Στράμερ έκατσε στο πιάνο και άρχισε να παίζει, ενώ βρισκόταν εκεί και ο γνωστός παραγωγός και τραγουδιστής της ρέγκε Mίκυ Ντρεντ (Mickey Dread). Ο Τζούλιαν ενθουσιάστηκε από αυτό που άκουγε, άρπαξε την κιθάρα του Στράμερ και τζάμαρε με τους υπόλοιπους για ένα δεκαπεντάλεπτο. Από το υλικό αυτό, βγήκε το «The Call Up».[9]

Η θεματολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To τραγούδι σχολιάζει την παραπλανητική ρητορεία ενός είδους πατριωτισμού που δελεάζει τους νέους ανθρώπους, οδηγώντας τους στον πόλεμο και την καταστροφή: «All the young people down the ages | they gladly marched off to die | Proud city fathers used to watch them | Tears in their eyes».[5] Στην ετικέτα του δίσκου υπάρχει τυπωμένο το σύνθημα «No Draft»,[10] δηλαδή όχι στην στρατολόγηση. Το τραγούδι αναφέρεται στο κλίμα έπειτα από τον πόλεμο του Βιετνάμ, στην ψυχροπολεμική λογική που επικρατούσε στις ΗΠΑ εκείνη την περίοδο και προτάσσει την εναντίωση στη στρατολόγηση στις ένοπλες δυνάμεις, ως πρακτική για την αποτροπή του κινδύνου μιας νέας πολεμικής εμπλοκής.[6] Από μουσική άποψη, το Call Up ενσωματώνει διαφορετικά στυλ, έχοντας μέρη που κλίνουν προς τη ρέγκε, την συνθ-ποπ των Devo και άλλα που θυμίζουν στρατιωτικό εμβατήριο.[5]

Το βίντεο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βίντεο του τραγουδιού, που ήταν ασπρόμαυρο, γυρίστηκε από τον Ντον Λεττς σε μια αποθήκη που ανήκε στο λονδρέζο τραγουδιστή Κρις Φάρλοου (Chris Farlowe). Ο Φάρλοου είχε συλλογή από στρατιωτικά είδη και στολές, που τα μέλη των Clash χρησιμοποίησαν για το γύρισμα (π.χ. ο ντράμερ Τόπερ Χέντον επέλεξε στολή πιλότου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου). Η χρησιμοποίηση στοιχείων στρατιωτικής αμφίεσης από το γκρουπ στο βίντεο παρέπεμπε σε συμβολισμό αντάρτικου πόλης.[11][12] Το βίντεο περιελήφθη στην έκδοση οπτικοακουστικού υλικού του συγκροτήματος με τίτλο The Essential Clash (dvd) του 2003.[13]

Dub version

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα ινστρουμένταλ ρεμίξ του τραγουδιού, με τίτλο The Cool Out εμφανίστηκε ως bonus track στη 12ιντση (12" μάξι σινγκλ) αμερικανική έκδοση με το «The Maginificent Seven»,[14] από την Epic το 1981, με αρ. κατ. 48-02036.[15][16]

Το ρεμίξ συμπεριελήφθη αργότερα στη συλλογή Super Black Market Clash (1993).[5] Αυτή η dub βερσιόν του κομματιού έχει επιρροές από σόουλ και ντίσκο μουσική, πιθανότατα, όπως έχει σημειώσει η Σαρλήν Σπιτέρι των Texas, από την εμπειρία της επαφής των μελών του συγκροτήματος εκείνη την περίοδο με τα νεοϋορκέζικα νυχτερινά κλαμπ και τις ντισκοτέκ.[17]

Διασκευές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Φεβρουάριο του 2004 κυκλοφόρησε διασκευή του «Call Up» από τον Aμερικανό μπλουζίστα Κρις Γουάιτλι (1960-2005), που περιλαμβανόταν στο άλμπουμ War Crime Blues. Mια άλλη διασκευή, από τους Lothars, συγκρότημα που παίζει με θέρεμιν, συμπεριλαμβανόταν στο tribute άλμπουμ - συλλογή The Sandinista! Project, που βγήκε το Μάιο του 2007. Το 2011 κυκλοφόρησε μια νέα διασκευή του τραγουδιού, από το ελβετικό dub - ρέγκε σχήμα Dub Spencer & Trance Hill, στο άλμπουμ τους με διασκευές των Clash με τίτλο The Clashification of Dub.[18]

Tα μέλη των Clash

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ To τραγούδι πιστώνεται συνολικά στο συγκρότημα: The Clash. Το b-side του σινγκλ, «Stop the World», αποδίδεται σε όλα τα μέλη του γκρουπ ονομαστικά: Στράμερ, Τζόουνς, Χέντον, Σίμονον. Η dub version του «Call Up», το «The Cool Out», αναφέρει στα credit τους τρεις πρώτους.[1]
  2. ↑ O τίτλος στο εξώφυλλο του 7ιντσου είναι τυπωμένος ως The Call Up. Ωστόσο, στους στίχους που παρατίθενται, όπως και στην επικεφαλίδα τους, αναγράφεται με ενωτικό, (the) Call-Up. Διττή γραφή υπάρχει και στο Santinista! (βλ. στο τρίπτυχο ένθετο του άλμπουμ, «The Armagideon Times no3»). Γενικά, η γραφή που προτάσσεται ως τίτλος δεν έχει ενωτικό.
  3. ↑ Πρόκειται για τα Electric Lady Studios, στο Γκρίνουιτς Βίλατζ.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Βλ. ένθετο, σ. [41], στο: The Clash (2006).
  2. ↑ 2,0 2,1 Βλ. ένθετο, σ. [25], στο: The Clash (2006).
  3. ↑ «The Clash – The Call Up». Discogs. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2017. 
  4. ↑ «The Clash: Sandinista!». Allmusic. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2017. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Guarisco.
  6. ↑ 6,0 6,1 «The Call Up». The Clash.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2017. 
  7. ↑ O Τζο Στράμερ στο περιοδικό Q (1990)· παρατίθεται στο: Du Noyer (1997), σ. 71.
  8. ↑ 8,0 8,1 Knowles (2003), σ. 23.
  9. ↑ Eric Davidson (16 Σεπτεμβρίου 2016). «Top Ten: Ivan Julian's Favorite Recording Sessions». CMJ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  10. ↑ Βλ. The Clash (2006).
  11. ↑ «The Call Up, by The Clash». Songfacts. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  12. ↑ Knowles (2003), σ. 24.
  13. ↑ «The Clash - The Essential Clash (dvd)». Discogs. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2017. 
  14. ↑ Βλ. ένθετο, σσ. [25] και [41], στο: The Clash (2006).
  15. ↑ «The Clash - The Call Up». Punky Gibbon. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2017. 
  16. ↑ «The Clash – The Call Up/The Cool Out /The Magnificent Dance/The Magnificent Seven». Discogs. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2017. 
  17. ↑ Sharleen Spiteri, στο: The Clash (2006), ένθετο, σ. [25].
  18. ↑ Βλ. «The Call Up, by The Clash». SecondHand Songs. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2017. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]