Vickers A1E1 Independent

Vickers A1E1 Independent
Το άρμα μάχης A1E1 Independent το 1925.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Πλήρωμα8 άτομα
Μήκος7.59 μέτρα
Πλάτος2.67 μέτρα
Ύψος2.72 μέτρα
Μάζα34 τόνοι
Θωράκιση13–28 χιλιοστά
Πρωτεύων οπλισμόςΠυροβόλο OQF των 3 λιβρών (47 χιλ)
Δευτερεύων οπλισμός4 Πολυβόλα Βίκερς των 0,303 ιντσών.
ΚινητήραςArmstrong Siddeley V12 πετρελαιοκίνητος 370 hp (280 kW),
Μέγιστη ταχύτητα32 χ.τ.ω (120 μ.τ.ω)
Αυτονομία95 μίλια
δεδομένα (π • σ • ε )

Το A1E1 Independent είναι ένα βρετανικό άρμα μάχης. Σχεδιάστηκε από την πολεμική βιομηχανία Βίκερς (Vickers) μεταξύ του Α'ΠΠ και του Β'ΠΠ. Παρά το γεγονός ότι μόνο ένα πρωτότυπο άρμα κατασκευάστηκε τελικά, επηρέασε τον σχεδιασμό άλλων αρμάτων μάχης όπως τα σοβιετικά T-100 και T-28, τα γερμανικά Neubaufahrzeug καθώς και τα βρετανικά Medium Mk III και Cruiser Mk I (το οποίο τρεις πυργίσκους). Το σοβιετικό άρμα T-35 βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο σχεδιασμό και την διάταξη του A1E1.

Σχέδιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το A1E1 Independent είχε τοποθετημένους πολλαπλούς πυργίσκους πάνω από το σκάφος του άρματος, διαθέτοντας ένα κεντρικό πύργο με πυροβόλο OQF των 3 λιβρών (47 χιλιοστών), και τέσσερις μικρότερους πυργίσκους οπλισμένους με αυτόματα πολυβόλα Βίκερς των 0.303 ιντσών. Οι πυργίσκοι βρισκόταν τοποθετημένοι δύο μπροστά από τον κεντρικό πύργο και δύο πίσω του ,περίπου στη μέση του σκάφους. Το πολυβόλο στον οπίσθιο αριστερά πυργίσκο είχε τη δυνατότητα να ανυψώνεται ώστε να μπορεί να βάλλει εναντίον αεροπορικών στόχων. Το συγκεκριμένο άρμα μάχης σχεδιάστηκε ώστε να διαθέτει μεγάλη δύναμη πυρός, δυνατότητα αυτοάμυνας, και υπεροχή έναντι των εχθρικών όπλων. Διέθετε ένα πλήρωμα των οκτώ ατόμων. Ο αρχηγός του άρματος επικοινωνούσε μέσω συστήματος ενδοεπικοινωνίας με το πλήρωμα. Το A1E1 Independent δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε πολεμικές επιχειρήσεις, παρά το γεγονός ότι άλλοι στρατοί το αντέγραψαν.

Η ιδέα ενός "πολεμικού πλοίου ξηράς", η οποία επιχειρήθηκε από τους Βρετανούς με αυτό το άρμα μπορεί να απόλαυσε βραχυπρόθεσμα μία πανευρωπαϊκή αποδοχή, μέχρι που έγιναν αντιληπτά πρακτικής φύσεως προβλήματα στη διοίκηση του πληρώματος, τον έλεγχο του άρματος, τα οποία μαζί με το βάρος και το μέγεθός του το κατέστησαν απαρχαιωμένο. Ως πειραματικό μοντέλο επηρέασε τον σχεδιασμό μελλοντικών τύπων αρμάτων μάχης μαζί με τις νέες προσθήκες του όπως αυτό-καθαριζόμενοι οδοντωτοί τροχοί, μίζα αδράνειας, ένα πρώτυπο σύστημα ενδοεπικοινωνίας που χρησιμοποιούσε λαρυγγόφωνο και μηχανικούς δέκτες, όπως επίσης και καλύτερες θέσεις μάχης για το πλήρωμα του άρματος από άποψη ασφάλειας και άνεσης[1].

Το A1E1 στο Μουσείο Αρμάτων το 2008

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1924 το Γενικό Επιτελείο του Βρετανικού Στρατού παρήγγειλε το πρωτότυπο ενός βαρέως άρματος μάχης, το οποίο έγινε γνωστό με την ονομασία Independent (Ανεξάρτητος), με σκοπό την αντικατάσταση του άρματος του Α'ΠΠ Mark V. Σε μεγάλο βαθμό σχεδιάστηκε από τον Βάλτερ Γκόρντον Ουίλσον (Walter Gordon Wilson), ενώ η αερόψυκτη μηχανή V12 των 35.8 λίτρων σχεδιάστηκε από την εταιρεία Armstrong Siddeley, ενώ διέθετε ενσωματωμένο ένα νέο υδραυλικό σύστημα φρένων το οποίο είχε ειδικά σχεδιαστεί εξαιτίας του βάρους και της ταχύτητάς του. Η μηχανή βρισκόταν στο πίσω μέρος του άρματος. Θεωρητικά η μηχανή έδινε στο άρμα την δυνατότητα να αναπτύξει ταχύτητα μέχρι 40 χ.τ.ω αλλά στην πραγματικότητα η ταχύτητα έφτανε μέχρι τα 32 χ.τ.ω εξαιτίας της υψηλής κατανάλωσης καυσίμου. Επίσης η μηχανή του άρματος παρουσίαζε δυσκολία κατά την εκκίνησή της για αυτό τον λόγο προστέθηκε και η μίζα αδράνειας[1].

Το πρωτότυπο του άρματος παραδόθηκε στο Γραφείο Πολέμου (αντίστοιχο των σημερινών υπουργείων Εθνικής Άμυνας) το 1926, και εκτέθηκε στους διοικητές των βρετανικών Κτήσεων τον ίδιο χρόνο. Το άρμα υπήρξε στόχος βιομηχανικής και πολιτικής κατασκοπείας, και τα σχέδιά του κατέληξαν στην ΕΣΣΔ όπου πιθανώς επηρέασαν τον σχεδιασμό των αρμάτων T-28 και T-35 . Ο Νόρμαν Μπέιλλυ Στιούαρτ (Norman Baillie-Stewart),αξιωματικός του Βρετανικού Στρατού, δικάστηκε από στρατοδικείο το 1933 και εξέτισε πέντε χρόνια στη φυλακή για την παράδοση των σχεδίων του A1E1 (μαζί με άλλα μυστικά) σε ένα γερμανικό σύνδεσμο.[2]

Με βάρος 32.514 κιλών, η μηχανή, η τελική μετάδοση, η ανάρτηση, το καουτσούκ στους εδαφικούς τροχούς και τα φρένα, δημιουργούσαν προβλήματα διότι το άρμα ήταν πολύ βαρύ . Οι μεγάλες διαστάσεις του, πολύ μακρύ για το πλάτος του, έκαναν δύσκολη την διεύθυνσή του και προκαλούσαν προβλήματα στο πίσω μέρος του άρματος όπου κομμάτια από το σύστημα ανάρτησης ξεκολλούσαν από το άρμα. Παρέμεινε σε χρήση για πειραματικούς σκοπούς μέχρι το 1935 οπότε θεωρήθηκε πεπαλαιωμένο και διατέθηκε στο Μουσείο Αρμάτων στο Μπόβινγκτον όπου βρίσκεται συντηρημένο μέχρι σήμερα.[3] Κόστισε πάνω από 150.000 βρετανικές λίρες ποσό υψηλό για τα δεδομένα της εποχής[1].

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 George Forty, Jack Livesey (2012). THE COMPLETE GUIDE TO TANKS & ARMORED FIGHTING VEHICLES: An illustrated history of the world's most important tanks and AFVs from the beginning of the 20th century to the present day. Wigston, Leicestershire: Southwater. 
  2. ↑ Norman Baillie-Stewart Is Dead; Briton Jailed for Aid to Germans; Passed Secrets on Armored Vehicles Known as 'Officer in Tower', 8 June 1966, http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F10B15F93959117B93CAA9178DD85F428685F9 (απαιτείται συνδρομή)
  3. ↑ Fletcher (2014)

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]