Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Άγιος Τύχων[1] γεννήθηκε το 1865 στην πόλη Τοροπιέτς της επαρχίας Πσκώβ, όπου σεμνός και μετριόφρων, διακρινόταν ανάμεσα στους συμμαθητές του για τον εξαιρετικό του χαρακτήρα.
Άγιος Τύχων Πατριάρχης Μόσχας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1865 Πσκοφ |
Θάνατος | 25 Μαρτίου 1925 Σοβιετική Ρωσία |
Αιτία θανάτου | Συνεχείς κακουχίες |
Τόπος ταφής | κοιμητήριο Ντονσκόι και Μοναστήρι του Ντονσκόι |
Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική |
Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
Eορτασμός αγίου | 26 Σεπτεμβρίου, 7 Φεβρουαρίου, 7 Απριλίου, 9 Οκτωβρίου, 18 Οκτωβρίου και 18 Νοεμβρίου |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[2] |
Σπουδές | Θεολογική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | Πατριάρχης |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Union of the Russian People |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | αρχιεπίσκοπος Μητροπολίτης Μόσχας και Πάσης Ρωσίας |
Βραβεύσεις | Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι |
Σχετικά πολυμέσα | |
Σε ηλικία 23 ετών περάτωσε τις θεολογικές του σπουδές και ασπάστηκε τον μοναχικό βίο. Το 1898 εκλέγεται επίσκοπος της μητροπόλεως του Χολμ. Μετά από ένα χρόνο εστάλη ως επίσκοπος των Αλεούτων νήσων στη Βόρειο Αμερική, όπου οργάνωσε τη μακρινή αυτή επισκοπή και ιδιαίτερα την ιεραποστολή των ιθαγενών. Το 1905 προάγεται σε αρχιεπίσκοπο Ιεροσλάβ και λίγο αργότερα αναλαμβάνει την επισκοπή της Βίλνα στην Ρωσική Πολωνία.
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πρωτοστάτησε σε όλους τους οργανισμούς συμπαραστάσεως θυμάτων πολέμου και φρόντισε για την πνευματική ενίσχυση των στρατιωτών. Για αυτό, δύο χρόνια αργότερα, εκλέγεται Μητροπολίτης Μόσχας και στις 28 Οκτωβρίου 1917, μπροστά στην εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ, με κλήρο αναδεικνύεται Πατριάρχης Μόσχας μεταξύ τριών υποψηφίων. Στη σύντομη θητεία του διώχτηκε από το νέο καθεστώς με 13μηνη φυλάκιση. Μετά από απόπειρα δολοφονίας και παρενοχλούμενος διαρκώς από μηχανορραφίες και εξωτερικές πιέσεις, κατέληξε σε σωματική και νευρική εξάντληση. Εν μέσω θηριωδιών των κυβερνώντων, υπερασπιζόταν δυναμικά την ορθόδοξη παράδοση και παρότρυνε το λαό σε μετάνοια. Σε ηλικία 60 ετών, η κατάσταση της υγείας του γρήγορα χειροτέρευσε και στις 25 Μαρτίου 1925 απεβίωσε.[3]